Baby Bag

„ძალიან არასწორია, როდესაც კონსერვს ობი აქვს მოკიდებული, იმას აშორებენ და შემდეგ ამ კონსევრს მიირთმევენ,“- სურსათის უვნებლობის სპეციალისტი მარიამ ჩაჩუა

სურსათის უვნებლობის სპეციალისტმა მარიამ ჩაჩუამ ზაფხულში კონსერვების მირთმევასთან დაკავშირებულ საფრთხეებზე ისაუბრა:

„კონსერვს ყოველთვის აწერია შენახვის პირობები. სათავსო უნდა იყოს მზის სხივებისგან დაცული აუცილებლად. ძალიან ცხელ წერტილში, სადაც მზე ადგება, არ უნდა შევინახოთ. კონსერვები საფრთხილოა და ზაფხულში ნაკლებად სასურველია, რომ მივირთვათ. კიტრის მწნილსაც ზაფხულში უმჯობესია მოვერიდოთ. ჩვენ მაღაზიაში რომ ვიყიდეთ, იმ წამს შეიძლება იდო ბნელ და გრილ ადგილას, მაგრამ არ ვიცით სად როგორ ხვდება ხოლმე. თუ ქილა დაზიანებულია, ასეთი პროდუქტი საერთოდ არ შეიძინოთ. მზის სხივები ხელს უწყობს იმ მავნე ნივთიერებების გამოვლენას, რომლითაც პროდუქტი არის დაკონსერვებული.

სახლში კონსერვების მომზადება საფრთხილო ამბავია ზუსტად იგივე ბოტულინუმის ჩხირის გამო, რომელიც სპორას იქმნის ირგვლივ და დუღილის პროცესშიც შეუძლია გადარჩეს. კონსერვი აუცილებლად უნდა წამოდუღდეს, როდესაც გავხსნით. ის მაღალ ტემპერატურაზე უნდა გაცხელდეს.

გარდა ტოქსინებისა, მნიშვნელოვანია ობის სოკო. ხშირად გამიგია, რომ ობის სოკოს აშორებენ კონსერვს. როდესაც ხსნიან და ხედავენ, რომ ობი აქვს მოკიდებული, იმას აშორებენ და ისე მიირთმევენ. ეს ძალიან არასწორია. როგორც ბოტულინუმი, ასევე ობის სოკო არის საშიში. არსებობს განსაკუთრებით საშიში სოკოები, რომელსაც რამოდენიმე ათასი წელიც კი შეუძლია გაძლოს. მისი ტოქსინები მომშხამავი და მომწამვლელია. შეიძლება მყისიერი რეაქციაც ჰქონდეს ადამიანს,“- მოცემულ საკითხზე მარიამ ჩაჩუამ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „ახალი დღე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „ახალი დღე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ასეთი მშობლები სკოლას არ უყვარს, შეიძლება თქვან: მოვიდა ეს ინტრიგანი და დაიწყებს რაღაცებს,“ - ფსიქოლოგი ზურაბ მხეიძე

„ასეთი მშობლები სკოლას არ უყვარს, შეიძლება თქვან: მოვიდა ეს ინტრიგანი და დაიწყებს რაღაცებს,“ - ფსიქოლოგი ზურაბ მხეიძე

ფსიქოლოგმა ზურაბ მხეიძემ სკოლასთან დამოკიდებულების მიხედვით მშობლის სამი ტიპის შესახებ ისაუბრა და მათი მახასიათებლები აღწერა:

„პირველ რიგში, შევეხოთ მშობლის გარკვეულ ტიპებს. კონტროლის მიხედვით ასე იყოფა: პირველი, ​მშობელი სრულად აკონტროლებს სკოლას, არ აკონტროლებს შვილს. მეორე ვარიანტია, რომ სრულად აკონტროლებს შვილს, არ აკონტროლებს სკოლას. მესამე ვარიანტია, რომ არც შვილს არ აკონტროლებს და არც სკოლას. ასეთ მშობელს ეხვეწებიან ხოლმე, იქნებ ნიშანი მაინც გაიგო და ჟურნალში ჩაიხედო. მშობელს მიშვებული აქვს ეს პროცესი.“

ზურაბ მხეიძის თქმით, მშობელი, რომელიც სკოლას აკონტროლებს, სასწავლო დაწესებულებაში არ უყვართ:

„თუ არის მშობელი, რომელიც სულ სკოლას აკონტროლებს, ყველაფერზე პრეტენზია აქვს: აგურზე, საპირფარეშოს სუნზე, თუ მისი შვილი არ სწავლობს ან ვერ სწავლობს, მთლიან პასუხისმგებლობას აკისრებს სკოლის მხარეს. ასეთი მშობლები სკოლას თვითონ არ უყვარს ხოლმე. შეიძლება ხშირად ასეთ მშობელზე თქვან: მოვიდა ეს ინტრიგანი და დაიწყებს რაღაცებს...“

ზურაბ მხეიძემ აღნიშნა, რომ შვილის მუდმივი კონტროლი და სკოლის მიმართ ლოიალური დამოკიდებულება ბავშვს უსამართლობის განცდას უჩენს:

„მეორე მომენტი, როდესაც შვილს აკონტროლებს მუდმივად და სკოლა უკონტროლოდ რჩება მშობელს, შვილია დამნაშავე ყველაფერში. ასეთ შემთხვევაში ცუდ შედეგს ვღებულობთ ბავშვთან ურთიერთობაში, იმიტომ, რომ შეიძლება გავაჩინოთ არასამართლიანობის კომპონენტი. შეიძლება სკოლა იყოს არასწორი და მე მაინც ჩემს შვილთან ვარჩევდე ურთიერთობებს. ეს ბავშვზე იმოქმედებს.“

„კიდევ ერთი სიტუაციაა, რომლითაც სკოლა სარგებლობს.​ ბავშვები დღის დიდ ნაწილს ატარებენ სკოლაში. ზოგიერთ მშობელს განცდა რჩება, რომ ეს ბავშვები მძევლები არიან ვიღაცების ხელში. მშობლებმა იციან, რომ მათ მიერ სკოლის კრიტიკული შეფასება, შესაძლოა, აისახოს შემდეგ ომში ბავშვთან ურთიერთობაში. ამ მხრივ მე ვუფრთხილდები, რომ სკოლაში მასწავლებელი არ გაბრაზდეს, არ ეწყინოს, დირექტორს არ ეწყინოს,“ - აღნიშნა ზურაბ მხეიძემ.

წყარო:​ „მშობლები განათლებისთვის“

წაიკითხეთ სრულად