Baby Bag

„საკუთარი გადაწყვეტილებით 8 თვის განმავლობაში ვსვამდი სტაფილოს წვენს და კიბოსგან განვიკურნე,“- ყოფილი ონკოპაციენტი საკუთარი გამოცდილების შესახებ

„საკუთარი გადაწყვეტილებით 8 თვის განმავლობაში ვსვამდი სტაფილოს წვენს და კიბოსგან განვიკურნე,“- ყოფილი ონკოპაციენტი საკუთარი გამოცდილების შესახებ

მწერალმა და ყოფილმა ონკოპაციენტმა ენ ქემერონმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ კიბოსგან განკურნების გამოცდილების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ სიმსივნის დამარცხებაში მას სტაფილოს წვენი დაეხმარა:

„2012 წელს დამიდგინდა მსხვილი ნაწლავის კიბო, მესამე სტადია. გავიკეთე ოპერაცია. 6 თვის შემდეგ კომპიუტერული ტომოგრაფიით დამიდგინდა მეოთხე სტადია მეტასტაზებით ფილტვში. ონკოლოგმა შემომთავაზა ქიმიოთერაპია, რომელიც არ გადამარჩენდა, თუმცა გამიხანგრძლივებდა სიცოცხლეს. მანვე მითხრა, რომ 2-3 წელი მქონდა დარჩენილი. მივაგენი გამოცდილებას, რომ ადამიანი განიკურნა სტაფილოს წვენით კიბოსგან. საკუთარი გადაწყვეტილებით 8 თვის განმავლობაში ვსვამდი სტაფილოს წვენს, ორ ჭიქას დღის განმავლობაში. ეს იყო ერთადერთი, რაც შევცვალე ჩემს ცხოვრებაში. ორი თვის შემდეგ მორიგ შემოწმებაზე გამოჩნდა, რომ ჩემი კიბო არ იზრდებოდა. 8 თვის შემდეგ კომპიუტერულ დიაგნოსტიკაზე უკვე არაფერი ჩანდა. კიბოსგან განვიკურნე.

ჩემი გამოცდილების შესახებ დავწერე წიგნი. გარკვეული პერიოდის შემდეგ მეხმიანებოდნენ ადამიანები. 30-მა ონკოლოგიურმა პაციენტა მომწერა, რომ ჩემსავით განიკურნენ სტაფილოს წვენის მიღების შემდეგ. ასევე მივიღე წერილები 5 ადამიანისგან. მათ შემთხვევაში აღნიშნული მეთოდი უშედეგო აღმოჩნდა. ეს მეთოდი არ არის გარანტია, რომ ის აუცილებლად ყველას უშველის. ფაქტია, რომ ჩემს შემთხვევაში იმუშავა. მას შემდეგ 9 წელი გავიდა. დღეს თავს კარგად ვგრძნობ. ჩემი ჯანმრთელობის მდგომარეობაც სტაბილურია,“- აღნიშნა ენ ქემერონმა.

წყარო:​ „იმედის დღე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ადამიანის იღბალთან არასწორ დამოკიდებულებაზე ისაუბრა:

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი. „ცუდი ბედი აქვს, ეს სხვისი ბრალია, გარემოს ბრალია, ვიღაცას რომ ეს ექნა, ამას ეს არ მოუვიდოდა.“ „არ მიმართლებს!“ - ეს თუ ადამიანმა დაირქვა სათაურად, ის უკვე მართლა იკრავს ამ ფაქტებს. ის ამ სათაურის ქვეშ შემოყრის ამ ფაქტებს და სათაურად ხდება: „წაგებული, წარუმატებელი.“ ეს ისეთი „კომფორტის ზონაა,“ რომ მას აქედან გამოსვლა აღარ უნდა. რას ვგულისხმობ ამაში? პასუხისმგებლობა ნულია. გამართლება ხდება სიზარმაცის. სიზარმაცეც ხომ შიშია, წარუმატებლობის შიში. რატომ უნდა ვიყო ზარმაცი? ე.ი. მეშინია, რომ გავაკეთო მაინც არ გამომივა.

ერთია პერფექციონისტული აღზრდა, რომ რაღაც უმაღლეს მწვერვალს უნდა გადაახტე, ყველაზე უკეთესი უნდა იყო. ეს პერფექციონიზმი მშობლებისგან რომ მოდის, ძალიან ანევროზებს ბავშვებს. ხშირად მინახავს, ბავშვი სიმღერაზე დაჰყავთ და სცენაზე გამოსვლის დროს ხმა უწყდება. მას მონაცემები აქვს და ამაზე ამუნათებენ, რომ „რა მოგივიდა? ეს როგორ დაგემართა?“ ბავშვს საერთოდ სძულდება სიმღერაც, სცენაც და ყველაფერი. ის თუ ბავშვისთვის მატრავმირებელია, რად უნდა ეგეთი სიმღერა? სიმღერა მისთვის ხომ უნდა იყოს სიამოვნების მომგვრელი? ბავშვს მოდუნება უნდა ვასწავლოთ. სულ დაძაბულობაა,“- მოცემულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად