Baby Bag

„როდესაც ადამიანი მთლიანად ბუჟდება, იმას არაფერი არ სჭირს სერიოზული,“- ნევროლოგი გოგიტა გეგელაშვილი

„როდესაც ადამიანი მთლიანად ბუჟდება, იმას არაფერი არ სჭირს სერიოზული,“- ნევროლოგი გოგიტა გეგელაშვილი

ნევროლოგმა გოგიტა გეგელაშვილმა დაბუჟების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ უმრავლეს შემთხვევაში დაბუჟება საშიში სიმპტომი არ არის:

„როდესაც ადამიანი მთლიანად ბუჟდება, იმას არაფერი არ სჭირს სერიოზული. თუნდაც ტუჩების ირგვლივ რომ დაგიბუჟდება, ესეც არაფერი არ არის. ადამიანი თავისი ემოციით გარემოსთან ურთიერთობს. ადამიანს ზოგჯერ აქვს მომატებული შეგრძნებები გარკვეული პარამეტრებით. შეიძლება დაბუჟდებს, დაუაროს ელექტროდენმა. რა, ელექტროდენმა დაარტყა რეალურად?!“

„თითების დაბუჟება თუ ძილის მერე ხდება, გამოღვიძებისას, ეს ყოველთვის არის ნერვის მოჭყლეტა. ფეხის ფეხზე გადადების დროს რა ხდება?! ამ დროს ყველა ადამიანს აქვს მოჭყლეტითი ნეიროპათია. დილას გაგეღვიძა, ხელი გაქვს დაბუჟებული, გაამოძრავებ აქტიურად და წამალი რაღად უნდა ამას?! თუ დაბუჟება შეუპოვარია, იწვევს ატროფიას, დიდი ხნის უგრძნობლობის ჩამოყალიბებას, საჭიროა ხუთწუთიანი მინი პროცედურა და ხუთ წუთში მთავრდება ყველაფერი,“- აღნიშნულ საკითხში გოგიტა გეგელაშვილმა ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „სხვა შუადღე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „სხვა შუადღე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ადამიანის იღბალთან არასწორ დამოკიდებულებაზე ისაუბრა:

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი. „ცუდი ბედი აქვს, ეს სხვისი ბრალია, გარემოს ბრალია, ვიღაცას რომ ეს ექნა, ამას ეს არ მოუვიდოდა.“ „არ მიმართლებს!“ - ეს თუ ადამიანმა დაირქვა სათაურად, ის უკვე მართლა იკრავს ამ ფაქტებს. ის ამ სათაურის ქვეშ შემოყრის ამ ფაქტებს და სათაურად ხდება: „წაგებული, წარუმატებელი.“ ეს ისეთი „კომფორტის ზონაა,“ რომ მას აქედან გამოსვლა აღარ უნდა. რას ვგულისხმობ ამაში? პასუხისმგებლობა ნულია. გამართლება ხდება სიზარმაცის. სიზარმაცეც ხომ შიშია, წარუმატებლობის შიში. რატომ უნდა ვიყო ზარმაცი? ე.ი. მეშინია, რომ გავაკეთო მაინც არ გამომივა.

ერთია პერფექციონისტული აღზრდა, რომ რაღაც უმაღლეს მწვერვალს უნდა გადაახტე, ყველაზე უკეთესი უნდა იყო. ეს პერფექციონიზმი მშობლებისგან რომ მოდის, ძალიან ანევროზებს ბავშვებს. ხშირად მინახავს, ბავშვი სიმღერაზე დაჰყავთ და სცენაზე გამოსვლის დროს ხმა უწყდება. მას მონაცემები აქვს და ამაზე ამუნათებენ, რომ „რა მოგივიდა? ეს როგორ დაგემართა?“ ბავშვს საერთოდ სძულდება სიმღერაც, სცენაც და ყველაფერი. ის თუ ბავშვისთვის მატრავმირებელია, რად უნდა ეგეთი სიმღერა? სიმღერა მისთვის ხომ უნდა იყოს სიამოვნების მომგვრელი? ბავშვს მოდუნება უნდა ვასწავლოთ. სულ დაძაბულობაა,“- მოცემულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად