Baby Bag

„სტიგმაა, მაგალითად, მსჯელობა, რომ მე ვერავინ ვერაფერს ამიკრძალავს, როგორ გეკადრებათ, ჩემი უფლებები იქ მთავრდება, სადაც სხვის თავისუფლებას ვეხები“ - ფსიქოლოგი

ფსიქიატრი ნინო ოკრიბელაშვილი სტიგმებთან ბრძოლას თანამედროვე საზოგადოებისთვის ერთ-ერთ უმთავრეს გამოწვევად მიიჩნევს:

„ძალიან მნიშვნელოვანია სტიგმებთან ბრძოლა. სტიგმა არ ეხება მხოლოდ ფსიქიკურ ჯანმრთელობას, სტიგმაა მაგ. მსჯელობა, რომ მე ვერავინ ვერაფერს ამიკრძალავს, როგორ გეკადრებათ, ჩემი უფლებები იქ მთავრდება, სადაც სხვის თავისუფლებას ვეხები. როდესაც სახელმწიფო გიზღუდავს რაღაცას, ამ შემთხვევაში ადამიანი პროტესტანტია. ეს კარგად აჩვენა 23-ში დილის პირველი საათისთვის განვითარებულმა მოვლენებმა, რაც წინასწარაც ვიცოდი. ერთ-ერთ ჩაწერაზე ვთქვი, რომ მოველოდი სერიოზულ ეიფორიას. ამდენი ხანი შეზღუდული ქართული მოსახლეობისგან, მთელი თავისი წარმოდგენებით და გარკვეული კომპლექსებით (გარდა იმისა, რომ გვაქვს ბევრი დადებითი, კომპლექსებიც ძალიან ბევრი გვაქვს), მე მოველოდი მსგავსი ტიპის ეიფორიულ მდგომარეობას. მჯერა, რომ ადამიანები, რომლებიც ამ დროს გარეთ იყვნენ, არ საუბრობდნენ იმაზე, რომ ვირუსი არ არსებობს, ისინი მიესალმნენ შეზღუდვების მოხსნას.“

ქალბატონი ნინო იმედს გამოთქვამს, რომ ადამიანებმა იზოლაციის პირობებში ბევრი რამ ისწავლეს:

„იმედი მაქვს, რომ ამ ორთვე-ნახევარმა ადამიანებს ასწავლა ინდივიდუალური დაცვის საშუალებების სწორად გამოყენება, რომ ამ ორმა თვემ ადამიანებს ასწავლა პირად და სხვათა უსაფრთხოებაზე ზრუნვა. თავშეყრის ადგილებში დისტანციას თუ ვერ ვიცავთ, რა თქმა უნდა, უმჯობესია გავიკეთოთ ნიღაბი. დავიცვათ ასეთი ტიპის შეზღუდვები, დავიბანოთ ხელები, მაგრამ არა გადაჭარბებით. ეს უნდა დავიმახსოვროთ ჩვენი გამოცდილებიდან, რაც ახალ სამყაროში ცხოვრებას შეუწყობს ხელს.“

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,როდესაც ბავშვი ბრაზობს, შესაძლოა, ამის მიღმა ძალიან ბევრი ემოცია იმალებოდეს"

,,როდესაც ბავშვი ბრაზობს, შესაძლოა, ამის მიღმა ძალიან ბევრი ემოცია იმალებოდეს"

რას გამოხატავს ბავშვი გაბრაზებით და როგორ უნდა მიხვდეს მშობელი, რაც განიცდის ამ დროს მისი შვილი - ამის შესახებ ფსიქოლოგმა, ხათუნა დოლიძემ ისაუბრა.

,,როდესაც ბავშვი ბრაზობს, შესაძლოა, ამის მიღმა ძალიან ბევრი ემოცია იმალებოდეს. მაგალითად, შესაძლოა, ის გვეუბნება, რომ აკლია უსაფრთხოების განცდა  და უფროსებისგან სურს, მოაქციონ გარკვეულ ჩარჩოებში... ან იმედგაცრუებულია, დაღლილია და ა.შ. ბრაზი არის ადაპტაციური ემოცია, რომელიც ადამიანს ეხმარება, რომ საფრთხე აღიქვას. ერთი შეხედვით, ის თითქოს ადვილი გამოსახატავია, მაგრამ რეალურად სიბრაზის დროს ვართ სუსტები და მოწყვლადები. პატარები ამ დროს განსაკუთრებით იმპულსურები არიან, რადგან განვითარების პროცესში იმყოფებიან, ჯერ არ აქვთ გამომუშავებული თვითკონტროლი. 

მცირე ასაკის ბავშვებს შეუძლიათ, ისწავლონ ბრაზის მართვა, მაგრამ ამისთვის მათ სჭირდებათ თანმიმდევრული მიდგომა და მოთმინება. როდესაც ის ბრაზს განიცდის, შიშის განცდაც ეუფლება. ის ფიზიოლოგიური ცვლილებები, რაც ამ დროს მის ორგანიზმში მიმდინარეობს, გონებას იმდენაც მოიცავს, რომ ბავშვებს უძნელდებათ გონივრულად მოქმედება. იმის გაგება, რომ ბრაზი არის სხეულის განგაში, რომელიც რაღაცას გატყობინებს, უკვე ეხმარება ბავშვს იმაში, რომ გაუმკლავდეს განცდებსა და ემოციებს. მათ უმეტესობას სჭირდება უფროსების დახმარება, რათა მართოს ბრაზი და დაარეგულიროს ნერვული სისტემა. უფროსის მხრიდან მნიშვნელოვანია იმის ძიება, თუ რა ამშვიდებს და რა აღადგენს ბავშვის ემოციურ ბალანსს. პატარებისთვის  პირველი დახმარება გახლავთ მშობლის მხრიდან სიმშვიდის შენარჩუნება. როდესაც ბავშვი ბრაზობს და ხედავს მშობელს, რომელმაც ასევე დაკარგა კონტროლი, ეს კიდევ უფრო ზრდის შიშს. ბრაზის მართვის სწავლების საუკეთესო იარაღი არის ემპათიით მოსმენა. ამით არა მხოლოდ ემოციურ მხარდაჭერას აღმოვუჩენთ ბავშებს, არამედ ვუმტკიცებთ რწმენას, რომ უარყოფით ემოციებთან გამკლავება შესაძლებელია. 

გაზარდეთ ბავშვების ემოციების ცოდნა, ესაუბრეთ ემოციებზე, ასწავლეთ სიტყვები ემოციების გამოსახატავად. როდესაც სიტყვებით იწყებ ემოციების გამოხატვას, იქ უკვე გრძნობების ქმედებით გამოხატვა აღარ გჭირდება. ბავშვმა უნდა ისწავლოს, რომ ბრაზი ნიშანია, რათა დაფიქრდე, შეჩერდე, დაამშვიდო შენი თავი და იფიქრო გამოსავალზე", - ამბობს ხათუნა დოლიძე.


წყარო: ,,​რჩევები მშობლებს"

წაიკითხეთ სრულად