Baby Bag

„არასდროს ვუფრთხილდებოდი ჯანმრთელობას და ამიტომ 11 ოპერაცია მაქვს გამოვლილი, კლინიკური სიკვდილის ჩათვლით“ - ნიკოლოზ რაჭველი 40 წლის გახდა

„არასდროს ვუფრთხილდებოდი ჯანმრთელობას და ამიტომ 11 ოპერაცია მაქვს გამოვლილი, კლინიკური სიკვდილის ჩათვლით“ - ნიკოლოზ რაჭველი 40 წლის გახდა

ცნობილი ქართველი კომპოზიტორი და  დირიჟორი ნიკოლოზ რაჭველი იუბილარია. იგი 40 წლის გახდა. მაესტრომ საკუთარ იუბილეზე ემოციური ჩანაწერით მიმართა საზოგადოებას:

„​ჩემი ცხოვრების 39 წლის განმავლობაში ძალიან ბევრი რამ გადამხდა თავს, სიხარულიც და ტკივილიც, ბედნიერებაც და სევდაც, წარმატებაც და შეცდომებიც...

მაგრამ ერთი რამ ზუსტად ვიცი: ყველა, სულ ყველა, ვისაც ვიცნობ და ვისაც არ ვიცნობ, მაგრამ ერთხელ მაინც დაუკრავთ ტაში ჩემთვის და ჩემი ორკესტრისათვის ძალიან მიყვარს, ძალიან ძვირფასები არიან ჩემთვის!!!
ჰო, ხშირად არ ვპასუხობ სატელეფონო ზარებს, ზოგჯერ ვაგვიანებ რეპეტიციაზე, ხანდახან მეგობრებისთვის ნაკლებად მისაღებ გადაწყვეტილებებს ვიღებ ან უბრალოდ გულში ვიტოვებ იმას, რისი თქმაც და გამოხატვაც მერიდება. ერთი რამ მინდა იცოდეთ ყველამ: ერთი წამით არ დამენანება სიცოცხლე თუ საპირწონედ თქვენი კარგად ყოფნა იდგება. ამას ვამბობ ღმერთის წინაშე გულწრფელად.
40 წლის გავხდი. უცებ გაირბინა ცხოვრების ნახევარმა, იმ ნაწილმა, რომელთან გამოთხოვებაც რაღა დაგიმალოთ და ძალიან მიჭირს. მინდა ჩემში არ გაქრეს ახალგაზრდული სულისკვეთება და გაოცების უნარი. ჯერჯერობით ვუმკლავდები და იმედი მაქვს თქვენც, ჩემიანები ამაში მომეხმარებით!
არასდროს ვუფრთხილდებოდი ჯანმრთელობას და ამიტომ 11 ოპერაცია მაქვს გამოვლილი, საკმაოდ რთული, კლინიკური სიკვდილის ჩათვლით, არასდროს ვუფრთხილდებოდი საკუთარ სახსრებს და ამიტომ დღემდე არ გამაჩნია არც საკუთარი საცხოვრებელი ბინა და ჩემი ერთადერთი რაჭის სახლიც თითქმის ინგრევა, არასდროს ვუფრთხილდებოდი საკუთარ პოზიციას და ამიტომ არც ერთი მთავრობისგან არ მიმიღია ორკესტრისათვის გარემონტებული დარბაზი და განსაკუთრებული პირობები, არასდროს ვუფრთხილდებოდი საკუთარ კარიერას და ამიტომ ბევრჯერ მითქვამს უარი მნიშვნელოვან შემოთავაზებებზე, რაც ჩემი ორკესტრისათვის ყურადღებას მოკლების სანაცვლოდ იქნებოდა... რაღაცას ვნანობ, რაღაცით ვამაყობ, რაღაც მიხარია, ზოგჯერ მწყინს, მაგრამ ერთი რამ არის, რაც მაცოცხლებს - ყველაფერში მინდა სიკეთის და დადებითის დანახვა, ყოველთვის ვცდილობ განსხვავებული აზრის გააზრებას და ყოველთვის ვიბრძოლებ რომ ჩემი გონება სიცოცხლის ბოლომდე ჩემი გულის ტყვედ დარჩეს!
და როდესაც აღარ ვიქნები, ერთადერთი რაც მაიმედებს, არის ჩემი მუსიკა, რომელიც მინდა ისეთი შევქმნა, რომ მერეც ჟღერდეს. ეს საკუთარი თავისთვის მიცემული ყველაზე რთული დავალებაა და უკანასკნელ ღამეს სახლში დედაჩემის ცხედართან მარტოდ დარჩენილი მის სულს ეს შევეხვეწე...
თქვენ კი ყველას გისურვებთ მშვიდობას და განუზომელ სიკეთეს თქვენში, თქვენით და თქვენთვის!“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჩვენი შეხვედრა იყო რაღაც უცნაური... რომ შევხედე ამ გოგოს, ვიფიქრე: ვინ არის ესა?! ამას ხელიდან არ გავუშვებ!“ - შალვა ამონაშვილი მისი ცხოვრების უდიდეს სიყვარულზე

„ჩვენი შეხვედრა იყო რაღაც უცნაური... რომ შევხედე ამ გოგოს, ვიფიქრე: ვინ არის ესა?! ამას ხელიდან არ გავუშვებ!“ - შალვა ამონაშვილი მისი ცხოვრების უდიდეს სიყვარულზე

​​აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა მეუღლისადმი მისი უდიდესი სიყვარულის შესახებ ისაუბრა და ვალერია ნიორაძესთან პირველი შეხვედრა გაიხსენა:

„ჩემი მეუღლე, ვალერია ნიორაძე ძალიან განათლებული ქალი იყო. ჩვენი შეხვედრა იყო რაღაც უცნაური. სამინისტრომ გამოუყო ადგილი და ჩვენთან მოვიდა სამუშაოდ. შემოაღო ჩემთან კარი, შემომიტანა საქმე. რომ შევხედე ამ გოგოს, ვიფიქრე: „ვინ არის ესა?! ამას ხელიდან არ გავუშვებ!“ ერთობლივი ძალით ვქმნიდით ერთ იდეას. ის ისეთი ნიჭიერი იყო, რომ ბევრი ჩემი გზა და ბილიკი გაასწორა. ​არავინ არ იცის, როგორი მასწავლებელი იყო ის ჩემს ცხოვრებაში.

შალვა ამონაშვილის თქმით, ახალი პედაგოგიური სკოლის შექმნაში მასთან ერთად უდიდესი წვლილი მის მეუღლესაც მიუძღვის:

„ჩვენ საქართველოში შევქმენით ძალიან ძლიერი პედაგოგიური სკოლა. ეს სისტემა ძალიან გავრცელდა საბჭოთა კავშირის გარეთ. ჩემმა მეუღლემ ამ საქმეში დიდი როლი შეასრულა. მოხდა ისე, რომ თორმეტ წელიწადს აქ ყველაფერი განადგურდა, სეტყვა წამოვიდა, ხეზე ერთი ფოთოლიც აღარ დარჩა. ამა რომ შეხედა, გული მოუკვდა, ალბათ, ისედაც ავად იყო. წავიდა ცხოვრებიდან. მე ის გავაცილე. გვერდით ვეჯექი, იმან იცოდა, რომ მიდიოდა, მეც ვიცოდი, რომ მიდიოდა. მე დავინახე, როგორ წავიდა ის, როგორ ჩაუქრა ხელი.“

„მისგან ბევრი რამე დამრჩა. დამრჩა მისი ცოდნაც, ხმა ჩამრჩა იმისი, იმის ბოლო სიტყვები. ​ის თითქოს ჩემგან წასული არ არის. ადამიანს არ უნდა მისტირო, თუ ის მართლა უკვდავია. რომ მისტირი, თითქოს უკან ექაჩები. ის ბედნიერია იქ! ცოტა წამოიტირე, უსურვე მას მაღლა წასვლა. მე ასე ვარ მასთან ურთიერთობაში. ხან სიზმარში მომადგება, ხან ველაპარაკები გულში და აი, ასე. 50 წელი ვიცხოვრეთ ერთად,“ - შალვა ამონაშვილმა ამ თემაზე „მთავარი არხის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ „მთავარი არხი“

წაიკითხეთ სრულად