Baby Bag

„ტყუილები არ ჩნდება იმ ოჯახში, სადაც მშობლები ბავშვებს უგებენ“ - შალვა ამონაშვილი

„ტყუილები არ ჩნდება იმ ოჯახში, სადაც მშობლები ბავშვებს უგებენ“ - შალვა ამონაშვილი

როგორ უნდა მოიქცეს მშობელი, როცა შვილი ატყუებს? - აღნიშნულ თემაზე აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა პირველ არხთან ისაუბრა. 

მისი თქმით, ტყუილები არ ჩნდება იმ ოჯახში, სადაც მშობლები ბავშვებს უგებენ. ასეთ შემთხვევაში ბავშვს არა აქვს მიზეზი, რომ მოგვატყუოს:

,,ტყუილი რა არის თავისთავად? -  ტყუილის დროს მე ფარდას ვუშვებ იმ სიმართლესა და შენ შორის, რამაც შეიძლება ჩემზე გავლენა იქონიოს. თუ ფარდა ჩამოვუშვი და ლამაზი ფარდაა, დამშვიდდება დედა, დამშვიდდება ყველა და მე არაფერი დამემართება. ეს ყველაფერი ბავშვმა უკვე განიცადა და გაიგო. ამიტომ ჩვენ უნდა ვეცადოთ, არ შევუქმნათ ბავშვს ფარდის ჩამოშვების აუცილებლობა. როდესღაც პატარამ იგრძნო, დედას რომ მართალი უთხრა, იმიტომ გაბრაზდა, დასაჯა, საყვარელი ნივთი წაართვა, არ გაუშვა, გაებუტა და სხვა. ეს რადგან არ უნდა ბავშვს, ამიტომ ფარდებს უშვებს სულ. რა თქმა უნდა, ეს ბავშვის ნიჭიერებაც არის. სხვათაშორის ბევრი ნაწარმოები მართალია? ტყუილიაო არ ვიტყვით, ფანტაზიას დავარქმევთ. ამრიგად, ბავშვსაც უნდა დავუფასოთ ეს და ფანტაზიად მივიღოთ. ხომ გაქვს დედის გული? თვითონ მიხვდები რის გამო, რას ამბობს ბავშვი და ის მიზეზი თუ მოუხსენი, მაშინ უბრალოდ იფანტაზიორებს. ეს არა მარტო უმცროს ასაკში, მერე როცა იზრდებიან, მაშინ სჭირდებათ ხოლმე ტყუილები. აი, მერე გადაიქცევა ფანტაზია ტყუილებად, თუ თავში ვასწავლეთ. ჩვენი ბავშვობა ჩვენი ფესვებია, ბავშვობა არ არის ისტორია, რომ ვიქავი იქ, დაიხურა ის წიგნი და ახლა სხვა ვარ. როგორი ბავშვობაც გვქონდა, ის ფესვები გვავითარებენ ჩვენ. დედის მთავარი საზრუნავია, რომ ეს ფესვები იყოს ზნეობრივად ჯანსაღი, მიმართოს სიკეთისკენ და ალვის ხე გაიზრდება, რუსთაველი რომ შენატროდა ისეთი ალვის ხე.''

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ხანდახან ლექსს ისწავლის ბავშვი, ან სურათს დახატავს და უცბად გვინდა, რომ გენიოსობა დავაბრალოთ,“- შალვა ამონაშვილი მშობლების შეცდომებზე

„ხანდახან ლექსს ისწავლის ბავშვი, ან სურათს დახატავს და უცბად გვინდა, რომ გენიოსობა დავაბრალოთ,“- შალვა ამონაშვილი მშობლების შეცდომებზე

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა ბავშვებში ნიჭის გამოვლენის თავისებურებებსა და შვილის ნიჭიერებისადმი მშობლების არასწორ დამოკიდებულებაზე ისაუბრა:

„ჩვენ რომ ბავშვები გვეზრდებიან, ხანდახან ლექსს ისწავლის ბავშვი, ან სურათს დახატავს, ან რაღაცას გააკეთებს და უცბად გვინდა, რომ გენიოსობა დავაბრალოთ მას. შეიძლება, ბავშვებს ბევრი ტალანტი მოაქვთ, მაგრამ იცოდეთ, რომ მარტო თქვენი შვილი კი არ არის გენიოსი და ტალანტი, სხვებისაც არის. არ ვეცადოთ, რომ ტელევიზიაში ვუჩვენოთ ბავშვი. შეიძლება, გავიდეს 7-10 წელი და ეს აღარ შედგეს.“

„ნიჭი უცნაური მოვლენაა. ახლა არის და მერე უკან დაიხევს, ან მერე გამოჩნდება გვიან და ბავშვობაში თითქოს არანაირი ნიჭი არ ჰქონდა. ბავშვს არ უნდა გავუფუჭოთ სახელი. ვაცადოთ, თუ ნიჭიერია, გამოჩნდება. როდესაც პატარა ბავშვზე ვამბობთ, გინდა თუ არა ყველაზე ნიჭიერი ჩემიაო, ეს უფრო ჩვენი პატივმოყვარეობის დაკმაყოფილებაა და არა ბავშვის განვითარებაზე ზრუნვა. მოცარტი მამას დაჰყავდა ქალაქიდან ქალაქში. ხან მეფეებს და იმპერატორებს უჩვენებდა მის დაკვრას და ამაში ფულს აძლევდნენ მას. ამის ჟინი ჰქონდა მამას, თორემ მოცარტი მოცარტი იქნებოდა და შეიძლება მისი მემკვიდრეობა მეტიც კი დაგვრჩენოდა, იმიტომ, რომ მისმა ბავშვურმა ცხოვრებამ მას სიცოცხლე შეუმოკლა,“- აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

წყარო:​ „ამონაშვილის აკადემია"

წაიკითხეთ სრულად