Baby Bag

,,საოცნებო ხელფასი არ აქვთ ჩვენს მასწავლებლებს. ძირითადად, საკუთარი პროფესიისა და მოსწავლეების სიყვარულის გამო გაასწორეს დღე და ღამე''

,,საოცნებო ხელფასი არ აქვთ ჩვენს მასწავლებლებს. ძირითადად, საკუთარი პროფესიისა და მოსწავლეების სიყვარულის გამო გაასწორეს დღე და ღამე''

საქართველოს საზოგადოებრივი ინტერესების დაცვის ასოციაციის (სსიდა) განათლების სპეციალისტი თამარ მოსიაშვილი სოციალურ ქსელში მასწავლებლების კარანტინის რეჟიმში მუშაობის შესახებ პოსტს აქვეყნებს. გთავაზობთ მის ნათქვამს სიტყვა სიტყვით:

,,მცირე პოსტი მასწავლებლებზე:

ალბათ, მალე დამთავრდება ეს კარანტინი, რომელსაც ერთი-ორი რამის გამო მაინც უნდა ვუთხრათ მადლობა, რომელიც შეიძლება ბევრი ადამიანისთვის უფრო ნათელი გახდა.

უფრო და უფრო მეტად ათბობს ადამიანის გულებს, ადამიანის მიერ ადამიანის მხარდაჭერა, როდესაც ამ იზოლაციაში ხერხდება ფიზიკური ბარიერების მიუხედავად სიყვარულისა და ზრუნვის გარეთ გატანა. მასწავლებლებს მარტო სწავლება კი არა, მოსწავლეებზე ზრუნვა დასჭირდათ, მათი გამხნევება, უფრო მეტი იციან მოსწავლეებზე, მათ პირად გასაჭირზე, ვიდრე ადრე.

მიუხედავად ბარიერებისა, ადამიანებმა შეძლეს მაქსიმუმი და გააგრძელეს საქმის კეთება. მაგალითად, მასწავლებლები, რომლებმაც დღე და ღამე იმუშავეს, რომ შეერჩიათ პლატფორმა, შემდეგ ესწავლათ მისი ფუნქციები და შემდეგ კი ეფიქრათ როგორ ესწავლებინათ. ამ მცდელობის კონვერტაცია არ არის ფული, რადგან ისედაც საოცნებო ხელფასი არ აქვთ ჩვენს მასწავლებლებს. ძირითადად, საკუთარი პროფესიისა და მოსწავლეების სიყვარულის გამო გაასწორეს დღე და ღამე.

კარგზე ვიფიქროთ ჯერჯერობით, სიცრუეს და ორპირობას რა გამოლევს წუთისოფელში... ''


Momsedu.ge-მ თქვენთვის, მასწავლებლებისთვის შექმნა ახალი სივრცე - „მასწავლებლების სანდო წყარო“, სადაც ყოველდღიურად ქვეყნდება საგანმანათლებლო სფეროს სიახლეები. გადმოდით ბმულზე და მოიწონეთ - „მასწავლებლების სანდ​ო წყარო“.

რატომ მძულს ტელეგაკვეთილები?
რატომ მძულს ტელეგაკვეთილები? - ამ თემაზე სოციალურ ქსელში საქართველოს საზოგადოებრივი ინტერესების დაცვის ასოციაციის (სსიდა) განათლების სპეციალისტი თამარ მოსიაშვილი წერს. გთავაზობთ მის ნათქვამს...
„რამხელა რისკი და უნდობლობა იყო, რომ ჩვენი მასწავლებლები ვერ შეძლებდნენ, მაგრამ შეძლეს. დი...
საქართველოს საზოგადოებრივი ინტერესების დაცვის ასოციაციის (სსიდა) განათლების სპეციალისტი თამარ მოსიაშვილი სოციალურ ქსელში ერთ-ერთი მასწავლებლის წერილს აქვეყნებს.„ჩვენს დისტანციურ საკლასო ოთახში მიმდინა...

შეიძლება დაინტერესდეთ

​მასწავლებელმა არ უნდა დაივიწყოს, რომ ხელოვანია

​მასწავლებელმა არ უნდა დაივიწყოს, რომ ხელოვანია

ყველა მასწავლებელს აქვს განსხვავებული სწავლების სტილი, ისევე, როგორც მხატვარს ხატვის, რეჟისორს ფილმის გადაღების, მწერალს ამბის გადმოცემის, მუსიკოსს მელოდიის შექმნის. სწორედ ამიტომ, ჩვენი პროფესია იმაზე უფრო მეტად ენათესავება ხელოვნების სფეროს, ვიდრე წარმოგვიდგენია. როგორც ყველა ხელოვანი, ჩვენც საკუთარ ნიჭსა და შესაძლებლობებს ვწვრთნით, მაგრამ რამდენად შევძლებდით ამას თავისუფალი ნების გარეშე, თავისუფალი სიტყვის და ქცევის გარეშე? ჩვენი გამოცდილება ხომ ჩვენი ფუნჯია, რომელმაც რაღაც უნდა შექმნას, რაღაც ისეთი, რაც მნიშვნელოვანი და დამაფიქრებელი გახდება. იმისთვის რომ ხელოვანი გახდე, მხოლოდ ნიჭი არაა საკმარისი, გამბედაობა და საკუთრი იდენტობით მოქმედებაა საჭირო მასწავლებლის შემთხვევაშიც. 

ნებისმიერ პროფესიაში თუ გინდა წარმატებული იყო, პირველ რიგში, შენ უნდა იყო შენ, თუნდაც არასრულყოფილი. ჩვენ მუდმივად ვცდილობთ სოციალური როლების მორგებას ეს გასაგებია, რადგან ადამიანი სოციალურ ცხოველია, თუმცა აქ უფრო მნიშვნელოვან საკითხს ვაწყდებით, როლი, რომელიც მოვირგეთ საფრთხეს ხომ არ უქმნის ჩვენს იდენტობას? რამდენი პროცენტით ვარ მე მე?

მასწავლებლები ხშირად იკარგებიან საკუთარ სწავლების სტილში მკაცრი, მზრუნველი, მეგობრული, განსხვავებული, უხეში, გულგრილი... უამრავი ტიპის მასწავლებელს შევხვედრილვართ, ბევრის მიმართ უარყოფითი დამოკიდებულებაც გვქონდა, თუმცა ყურადღების მიღმა არ დარჩენილა მათი გულწრფელობა. ისინი ხომ ისე გვასწავლიდნენ როგორც ახალ ხასიათს და მიუხედავად ჩვენი დამოკიდებულებისა, რომელიც არც თუ ისე სასიამოვნო შეიძლება ყოფილიყო, ერთი წამითაც არ შეგვპარვია ეჭვი მათ გულწრფელობაში. ალბათ, სწორედ ამიტომ ვირჩევთ ამ პროფესიას, ის ხომ შესაძლებლობას გვაძლევს ჩვენი იდენტობით ვიმუშაოთ, ვიყოთ შემოქმედები და ისეთები, როგორიც ვართ. ხშირად გაბატონებულ წარმოდგენებს უფრო მეტ მნიშვნელობას ვანიჭებთ, ვიდრე საკუთარი თავისუფალი ნების არსს. ხომ გვინახავს ისეთი მასწავლებლებიც სკოლის კართან რომ ტოვებენ საკუთარ პიროვნებას და სრულიად სხვა ადამინები ხდებიან სასწავლო დღის დასრულებამდე. ალბათ, სწორედ ამიტომ იწყება პროფესიული კრიზისიც, თუმცა არც ესაა პრობლემა. 

უნდა გვახსოვდეს, რომ ადამიანს შეუძლია გახდეს უკეთესი, მაგრამ არა სრულყოფილი. ხშირად საჭიროა, საკუთარ თავს შევახსენოთ, ვინ ვართ, მხოლოდ ასე შევძლებთ, ვუპასუხოთ ჩვენს მოლოდინებს, შეიძლება, დეპრესიაც გვქონდეს, თავი ცუდად ვიგრძნოთ, მაგრამ არასდროს არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ხელოვანები ვართ, კრეატიული და ყველაზე თავისუფალი პროფესიის წარმომადგენლები. ყველაფერი კი, რაც ჩვენს თავს ხდება, გამოცდილებაა, გამოცდილება, რომელიც მთავარი იარაღია საჭირო საქმის საკეთებლად.

ავტორი: სამოქალაქო განათლების მასწავლებელი მზეო შველიძე 
წაიკითხეთ სრულად