Baby Bag

„მეუღლე ჩვენთვის არის ღმერთი, რომელიც ჩვენი ერთგულია, ჩვენთვის სიკეთეა,“ - დეკანოზი შალვა კეკელია

„მეუღლე ჩვენთვის არის ღმერთი, რომელიც ჩვენი ერთგულია, ჩვენთვის სიკეთეა,“ - დეკანოზი შალვა კეკელია

დეკანოზმა შალვა კეკელიამ ღალატის შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ადამიანი, რომელიც მეუღლეს ღალატობს სინდისის წინააღმდეგ მიდის და მას გონება დაბნელებული აქვს:

„როგორი საშინელებაა ადამიანს რომ უყურებ და ნაღალატები გაქვს შენი მეუღლისთვის. შენ გიღალატია მისთვის და შენმა მეუღლემ ეს ყველაფერი არ იცის. ის გეფერება, უყვარხარ, მაინც შენზე ზრუნავს. შენ გტანჯავს სინდისი, რომ უყურებ და ვეღარც უყურებ ამას. სინდისმა გაიღვიძა შენში. როდესაც ღალატობდი, მაშინ სინდისი არ გქონდა. თუ სინდისი გქონდა, ვერ უღალატებდი შენს მეუღლეს. იმ ცოდვამ გაღალატებინა მისთვის. დაბნელებული რომ გქონდა გონება, იმიტომ უღალატე შენს მეუღლეს.

მეუღლე ჩვენთვის არის ღმერთი, რომელიც ჩვენი ერთგულია, ჩვენთვის სიკეთეა. ასე, როდესაც ადამიანი ღმერთს ღალატობს და მერე მისი სინდისი იწყებს გამოფხიზლებას და გონების თვალი ადამიანს ეხილება, მერე ძალიან უჭირს ადამიანს ამ ყველაფრის ყურება. ღმერთის ღალატი საშინელებაა. ღმერთის ღალატი მარტო ღმერთის უარყოფა კი არ არის, ღმერთის ღალატია ნებისმიერი ცოდვა, რომელსაც ადამიანი ჩაიდენს. ღმერთს შევთხოვოთ: „მაპატიე, საშინლად ვიქცეოდი, საშინელ სიბილწეებს ჩავდიოდი.“ ღმერთი ყველაფერს გაპატიებს, ის ყველაფრის მპატიებელია, თუ ადამიანს აქვს სწორი სინანული,“- აღნიშნა მამა შალვა კეკელიამ.

წყარო: ​თბილისის ვაკის მაცხოვრის ფერიცვალების სახელობის ტაძარი

შეიძლება დაინტერესდეთ

„არ ვიცი, იმ ღამით რამ გადაგვარჩინა... ალბათ, მედიკო ძალიან ლამაზი იყო,“ - ლაშა თაბუკაშვილის მოგონება

„არ ვიცი, იმ ღამით რამ გადაგვარჩინა... ალბათ, მედიკო ძალიან ლამაზი იყო,“ - ლაშა თაბუკაშვილის მოგონება

მედეა ჯაფარიძისა და რეზო თაბუკაშვილის ვაჟი, დრამატურგი ლაშა თაბუკაშვილი 1956 წლის 9 მარტის მოვლენებს იხსენებს და მისი ბავშვობის ყველაზე მკაფიოდ აღბეჭდილი მოგონების შესახებ საუბრობს:

„ხუთი წლის ასაკში არცთუ ბევრი რამ გამახსოვრდება, მაგრამ 1956 წლის 9 მარტის ზოგიერთი ფრაგმენტი მკაფიოდ ჩამებეჭდა მეხსიერებაში. ზედ რუსთაველზე ვცხოვრობდით და ყველა პარადისა თუ მაგათი დღესასწაულის დროს ტანკები ჩვენი ფანჯრების ქვეშ იდგა ხოლმე. მეძინა... რეზო მოვიდა გვიან. მამა ნასვამი იყო. ხელში ამიყვანა, აივანზე გავიდა და გადამახედა. მთელს რუსთაველზე ჩაჩქანიანი ჯარისკაცები იყვნენ. მაშინ რეზომ ხმამაღლა რუსულ ენაზე, მათ გასაგონად მითხრა: „აი, შეხედე და დაიმახსოვრე, ესენი არიან შენი ერის ჯალათები.“ მერე ძირს დამსვა, რუსი ჯარისკაცების გინების ხმა გაისმა და რეზო აივნიდან ქუჩაში ჩახტა, მთვრალი სალდათისთვის უწმაწურ გინებაზე პასუხის გასაცემად. ჩხუბი დიდხანს არ გაგრძელებულა – ჯარისკაცები ხიშტებზე უპირებდნენ აგებას, მაგრამ ამ დროს დედაჩემი, ფეხშიშველი, ღამის პერანგით სახლიდან გამოვარდა და გადაეფარა. არ ვიცი, იმ ღამით რამ გადაგვარჩინა. ალბათ, მედიკო ძალიან ლამაზი იყო...“ 

წაიკითხეთ სრულად