Baby Bag

„რაკი კაცი ხარ, ღალატი შენთვის საპატიოა და შენი მეუღლისთვის არა?! ტყუილია ეს და ნუ მოიტყუებთ თავს,“- დეკანოზი საბა ჭიკაიძე

„რაკი კაცი ხარ, ღალატი შენთვის საპატიოა და შენი მეუღლისთვის არა?! ტყუილია ეს და ნუ მოიტყუებთ თავს,“- დეკანოზი საბა ჭიკაიძე

დეკანოზმა საბა ჭიკაიძემ ქართულ საზოგადოებაში დამკვიდრებული დამოკიდებულების შესახებ ისაუბრა, რომლის თანახმადაც მამაკაცს ცოლის ღალატის უფლება აქვს:

„რატომღაც დღევანდელ ქართულ საზოგადოებაში ასეთი დამოკიდებულებაა გამეფებული, რომ მამაკაცს თურმე რაღაც-რაღაცების უფლება აქვს და ცოლმა უნდა ითმინოს ყველაფერი ეს. ასე არ არის. არის ის მახინჯი, ცრუ წარმოდგენა, რომ მამაკაცს დაოჯახებამდე და მის შემდეგაც უფლება აქვს „გაერთოს,“ როგორც ამას ეძახიან. ღალატს მხოლოდ იმას ეძახიან, როდესაც მამაკაცი საყვარელს გაიჩენს და მას თანხას ახარჯავს, მისი გული ორდება. არ გეგონოთ, რომ ნაკლები საშინელებაა, ჩემო ძვირფასო მამაკაცებო, როდესაც ასე ერთობით და ამაში არაკანონიერი სექსუალური ურთიერთობებიც წერია. ძალიან მწარედ ცდებით.“

„თუ თქვენ გადარჩენა გინდათ, აუცილებლად შეიცვალეთ თქვენი ხედვა. ძალიან ხშირად მინახავს მამაკაცებში ამვარი დამოკიდებულება: „რა ვქნა? მიჭირს, კაცი ვარ და...“ რას ჰქვია, რა ქნა? შენს მეუღლეს თუ მოეთხოვება, ქალს თუ მოეთხოვება, იგივე წარმოიდგინე შენი მეუღლის მიმართ, აპატიებდი?! ყველაზე ხშირად ეს ხდება ოჯახის დანგრევის მიზეზი, თუ ქალმა უღალატა კაცს. თუ შენ აძლევ ღალატის უფლებას შენს თავს, მაშინ რატომ მას არ აძლევ ამის უფლებას. შენ უფრო „წითელი კვერცხი“ ხარ?! შენთვის საპატიოა და შენი მეუღლისთვის არა? შენ რაკი კაცი ხარ, შენ შეგიძლია და ქალს არა?! ტყუილია, ჩემო კარგო და ნუ მოიტყუებთ თავს. აუცილებლად ერთმანეთის მიმართ ერთგულებით მოიმართეთ. ერთგულება ყველაზე დიდი სიტყვაა, თვითონ სიტყვას დააკვირდით. ერთი გული უნდა გქონდეს და ეს გული ოჯახურ ურთიერთობაში სწორედ მეუღლეს უნდა ეკუთვნოდეს. მხოლოდ უფლებებზე რომ ამახვილებთ, მამაკაცებო, თქვენს ყურადღებას, მოვალეობებს დააკვირდით, უპირველეს ყოვლისა. თქვენ უდიდესი მოვალეობა გაქვთ ღვთის და თქვენი მეუღლის წინაშე, რომ თქვენი ოჯახის ერთგული იყოთ,“ - აღნიშნულ საკითხზე დეკანოზმა „მედია-კავშირი ობიექტივის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​„მედია-კავშირი ობიექტივი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჰუმანური პედაგოგიკა არანაირად არ არის დაუსჯელობის, „რაც გინდა ქენის“ და „თავზე დამაჯექის“ პედაგოგიკა,“ - პაატა ამონაშვილი

„ჰუმანური პედაგოგიკა არანაირად არ არის დაუსჯელობის, „რაც გინდა ქენის“ და „თავზე დამაჯექის“ პედაგოგიკა,“ - პაატა ამონაშვილი

ფსიქოლოგმა პაატა ამონაშვილმა ჰუმანურ პედაგოგიკაში დასჯის მეთოდებზე ისაუბრა და მშობლებს საინტერესო რეკომენდაციები მისცა:

„ჰუმანური პედაგოგიკა არანაირად არ არის დაუსჯელობის, „რაც გინდა ქენის“ და „თავზე დამაჯექის“ პედაგოგიკა. ჰუმანური პედაგოგიკა არ გულისხმობს, რომ თავდაყირა იარე და მე მოგეფერები. ჰუმანურ პედაგოგიკაში, რა თქმა უნდა, არის დასჯა, მაგრამ ის ძირეულად განსხვავდება ავტორიტარული პედაგოგიკის დასჯისგან. მბრძანებლურ პედაგოგიკაში დასჯაში აქვს გარეგნული სახე, მაგალითად, „წადი კუთხეში,“- თავისუფლება მოვაკელით. თუ წამოარტყამს ვინმე ბავშვს, მაშინ ფიზიკური შეურაცხყოფაც მიაყენეს. ჰუმანურ პედაგოგიკაში დასჯას აქვს სინდისის გახსნის ხასიათი. აქ ისეთი ფორმაა დასჯის, როდესაც ბავშვში იხსნება სინდისი. ის თვითონ გრძნობს ხოლმე თავის დანაშაულს. ის თვითონ წუხს ჩადენილის გამო. გარეგნულად შეიძლება საყვედური არავინ არ უთხრას.

ერთხელ მე სახლიდან დაუკითხავად რაღაც ფული ავიღე, იმიტომ, რომ შატალოზე მივდიოდით. 5 მანეთი მოვიპარე. იმ ფულით ნახევარმა კლასმა ვისეირნეთ. ყველა დავპატიჟე კარუსელებზე, ნაყინებზე. სახლში რომ მოვედი, რა თქმა უნდა, დაინახეს, რომ ჩემი აღებული იყო ეს ფული, მაგრამ არც შემარცხვინეს, არც თავში ჩამარტყეს. უბრალოდ საღამოს დედაჩემმა თქვა, დილით რძეზე ვარ წასასვლელი და შენ ხომ არ წახვალო? მე ვუთხარი, წავალ-თქო. მან მითხრა, მაშინ იქ გუშინ დადებული 5 მანეთი დევს და ის აიღეო. აქ დაიწყო ჩემი ტანჯვა. ის 5 მანეთი უკვე დახარჯული მქონდა. მე ვუთხარი, რომ აღარ იდო იქ ფული, მაგრამ არ ვთქვი, რომ მე ავიღე. არავინ არ შემარცხვინა მაინც. ყველამ ერთხმად დაიწყო იმ 5 მანეთის ძებნა. ეძებდნენ უჯრებში და ყველგან. უსინდისოდ მეც ვეძებდი მათთან ერთად, ვითომც არაფერი. ძებნისას შინაგანად ძალიან ვიტანჯებოდი. მოგვიანებით ამ ვითარებას რომ ვაანალიზებდი, ვფიქრობდი, რა იქნებოდა, რომ დავესაჯე სიტყვიერად, გაველანძღე. ბავშვი როდესაც ასე ისჯება, ცხადია, იწყებს თავის მართლებას. არავინ არაფერი მითხრა და ვის შევეწინააღმდეგებოდი? ერთადერთი სინდისი იღვიძებს და სინდისს ხომ ვერ დაემალები? ბოლოს დედაჩემმა თქვა, არაუშავს, მეორე 5 მანეთიც მაქვს, დაანებეთ თავი, ქარის მოტანილს ქარი წაიღებს, ქვიშაა ეგ ფული, სხვა არაფერიო და დადო მეორე 5 მანეთი, ეს აიღეო. იმის მერე ფული რომ დევს, ხელი აღარ გამირბის. ეს არის დასჯის ფორმა. საუკეთესო დასჯა არის დასჯა ბრჭყალებში. დასჯის საუკეთესო ფორმა არის, როდესაც ბრძენი აღმზრდელი კარგ განსჯას ჩაუდებს თავის აღსაზრდელს."

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად