Baby Bag

დანიაში მშობლების ნაწილი სკოლების გახსნას აპროტესტებს

დანიაში მშობლების ნაწილი სკოლების გახსნას აპროტესტებს

კოპენჰაგენის სკოლებში სასწავლო პროცესი აღადგინეს. მოსწავლეები ხელებს სადეზინფექციო ხსნარით იმუშავებენ, სავალდებულო დისტანციას იცავენ და გაკვეთილებს ასე ასწრებიან. ერთ კლასში მხოლოდ 10 მოსწავლის ყოფნაა ნებადართული. მიუხედავად იმისა, რომ საგაკვეთილო პროცესი მკაცრი შეზღუდვებით მიმდინარეობს, მშობლების ნაწილი შვილების სკოლაში გაშვების კატეგორიული წინააღმდეგია. ისინი მთავრობის გადაწყვეტილებას პოლიტიკურ ექსპერიმენტად განიხილავენ და მასში მონაწილეობაზე უარს აცხადებენ.

დანია ევროპის პირველი სახელმწიფოა, რომელმაც სასწავლო პროცესი აღადგინა. ქვეყანაში შეზღუდვები 12 მარტს დაწესდა და მას შემდეგ მოქალაქეები საგანგებო რეჟიმის პირობებში ცხოვრობდნენ. დანიაში ამ დრომდე ინფიცირების 6 879 შემთხვევა გამოვლინდა, გარდაიცვალა 309 ადამიანი. აპრილის დასაწყისში პიკური ეტაპის გადავლის შემდეგ ქვეყანაში ახალი შემთხვევების რიცხვმა მნიშვნელოვნად იკლო, რის გამოც მთავრობამ შეზღუდვების ეტაპობრივი მოხსნის გადაწყვეტილება მიიღო.

მთავრობის გადაწყვეტილებას ათასობით ოჯახი დაუპირისპირდა: „რამდენიმე კვირის მანძილზე ხელისუფლება გვაფრთხილებდა, რომ ეს პანდემია უკიდურესად საშიშია და მასთან ბრძოლისთვის სოციალური დისტანცირება აუცილებელია. შემდეგ კი უცებ მოგვთხოვეს, რომ ჩვენთვის ყველაზე ძვირფასი ადამიანები, ჩვენი შვილები, სკოლებში გავუშვათ, მაშინ, როდესაც ვირუსის გავრცელება ჯერ კიდევ გრძელდება და არავინ იცის, როდის დასრულდება პანდემია,“ - ნათქვამია ერთ-ერთი მშობლის განცხადებაში.

დანიის მსგავსად, რამდენიმე ევროპული სახელმწიფო ვირუსის ახალი შემთხვევების კლებასთან ერთად შეზღუდვების მოხსნას გეგმავს. შესაძლოა, ამან აღნიშნულ ქვეყნებში მშობლების მასობრივი უკმაყოფილება გამოიწვიოს. დანიის მთავრობა დისტანციური სწავლების გვერდით ეფექტებზე ამახვილებს ყურადღებას. პრემიერ-მინისტრის თქმით, სანამ ბავშვები სახლიდან სწავლობენ, მშობლები სამსახურში სიარულს ვერ შეძლებენ, რაც დანიის მთავრობის მეთაურს ერთ-ერთ ყველაზე რთულ პრობლემად მიაჩნია.

ჟურნალ „ლანცეტში“ გამოქვეყნებულმა ერთ-ერთმა კვლევამ აჩვენა, რომ სკოლების დახურვა ვირუსის პრევენციის ეფექტური მეთოდი არ არის, თუმცა მშობლების დიდი ნაწილი აღნიშნულ მოსაზრებას არ იზიარებს. დანიელმა მშობლებმა სპეციალური facebook ჯგუფიც შექმნეს სახელწოდებით: „ჩემი შვილი covid-19-ისთვის ზღვის გოჭი არ უნდა იყოს.“ აღნიშნულ ჯგუფში უკვე 40 000-ზე მეტი ადამიანია გაწევრიანებული.

„მეგობრებო, რას ფიქრობთ ბავშვების სკოლაში გაშვებასთან დაკავშირებით? ჩემი 10 წლის შვილი ძილის წინ შეძრწუნებული მეუბნებოდა, რომ მას სკოლაში კორონავირუსით დაინფიცირების ძალიან ეშინია,“ - აღნიშნული პოსტი ჯგუფში ერთ-ერთმა მშობელმა გამოაქვეყნა.

„ბავშვებს აქვთ საფრთხისგან დაცვის უფლება. მე აღდგომის შემდეგ ჩემს შვილს სკოლაში არ გავუშვებ. ბავშვები არ უნდა გავუშვათ ომში უხილავ მტერთან,“ - აცხადებს ერთ-ერთი მოსწავლის მამა.

სამოქალაქო დაუმორჩილებლობა დანიისთვის უჩვეულო მოვლენაა. როგორც წესი, დანიის მოქალაქეები ხელისუფლებას ენდობიან და მის მითითებებს ითვალისწინებენ, თუმცა ამ შემთხვევაში, მშობლები შვილების სიცოცხლის საფრთხის წინაშე დაყენებას არ აპირებენ.

მშობლებმა სპეციალური ონლაინ პეტიციაც შექმნეს, რომლითაც მთავრობის გადაწყვეტილებას აპროტესტებენ. მას უკვე 18 000 ხელმომწერი ჰყავს. მსგავსი პეტიცია შეიქმნა ნორვეგიაშიც, სადაც სკოლებში სასწავლო პროცესის აღდგენა თვის ბოლოსთვის იგეგმება. აღნიშნულ პეტიციას 28 000-მა მშობელმა მოაწერა ხელი.

მშობლები თვლიან, რომ ბავშვებს სკოლაში მკაცრი წესების დაცვა გაუჭირდებათ, ისინი შეშინდებიან და დაისტრესებიან. მოსწავლეებს, რომლებიც გაკვეთილებს არ ესწრებიან, გაცდენა საპატიოდ არ ეთვლებათ, რაც მათი მშობლებისთვის დამატებით პრობლემას წარმოადგენს.

სოციალ-დემოკრატიულ პარტიას, რომელიც დანიას მართავს, კრიზისთან ეფექტური ბრძოლის გამო მოსახლეობის მაღალი მხარდაჭერა აქვს. თუმცა სკოლების გახსნასთან დაკავშირებით ხელისუფლების მოულოდნელი გადაწყვეტილება მოქალაქეების უკმაყოფილებას იწვევს. მიუხედავად იმისა, რომ სასწავლო პროცესი განახლდა, მშობლების 15 %-ზე მეტი შვილების სკოლაში გაშვებაზე უარს აცხადებს.

მშობლების ნაწილი თავს უსაფრთხოდ გრძნობს და თანახმაა, რომ ბავშვები სკოლაში გაგზავნოს. ზოგიერთი მათგანი კი ექსპერიმენტს შორიდან აკვირდება. ისინი აცხადებენ, რომ ორი კვირის განმავლობაში მოვლენების განვითარებას დააკვირდებიან. მშობლების თქმით, ისინი შვილებს სკოლაში მხოლოდ მას შემდეგ გაუშვებენ, თუ დარწმუნდებიან, რომ მთავრობის ახალი გადაწყვეტილება ვირუსის ხელახალ აფეთქებას არ გამოიწვევს.

მომზადებულია ​washingtonpost.com-ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

თუ გინდათ, რომ განათლების სფეროში მიმდინარე სიახლეების შესახებ ინფორმირებულები იყოთ, მოიწონეთ გვერდი „მასწავლებლების სანდო წ​ყარო“

შეიძლება დაინტერესდეთ

ოჯახის როლი მომავალი თაობის აღზრდაში

ოჯახის როლი მომავალი თაობის აღზრდაში

ოჯახი და ოჯახური აღზრდა ადამიანის სოციალიზაციის მიკროფაქტორთა სიაში უპირველესია და ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანია. იგი მომავალი თაობის სოციალიზაციის ყველაზე მძლავრი ინსტიტუტია, სადაც ხდება მოზარდი თაობის ჩამოყალიბება.

ოჯახი ვალდებულია, ბავშვს მთელი ცხოვრების გზაზე „სამყოფი“ აღზრდა მისცეს. ოჯახის პასუხისმგებლობა ჯერ კიდევ ბავშვის მუცლად ყოფნის პერიოდიდან იწყება და ცხოვრების ბოლომდე გრძელდება. სკოლამდე მთელი პასუხისმგებლობა ოჯახს ეკისრება, თუმცა სკოლის პერიოდში და შემდგომაც ეს ფუნქცია სრულიადაც არ კნინდება, პირიქით, კიდევ უფრო იზრდება. ასე რომ, როგორც უკვე აღვნიშნე, ოჯახი ბავშვისთვის ყველაზე პირველი და უმთავრესი სკოლაა. ცხადია ყველა მშობლის სურვილია, აღვზარდოთ ჯანსაღი შვილები-ჯანსაღი სხეულით, ჯანსაღი ფსიქიკით და ჯანსაღი ურთიერთობებით, რაც დღეისდღეობით საკმაოდ გართულებულია, თუმცა მშობლებს ვურჩევდი, სერიოზულად მოეკიდონ შვილების აზრებს და გრძნობებს, დაინტერესდნენ მათი საქმიანობით, იდეებით, პრობლემებით, აჩვენონ, რომ მათთვის მნიშვნელოვანია ყველაფერი, რასაც ისინი ფიქრობენ და აკეთებენ, წაახალისონ, ხაზი გაუსვან იმას, რაც კარგად გამოსდის და არა იმას, რაც არ გამოსდის, ასწავლონ ბავშვს ზრუნვა, ზრუნვა მშობლებსა და ერთმანეთზე, ასწავლონ თანაგრძნობა, დაეხმარონ იმაში, რომ გაუგონ ადამიანებს და გაუჩნდეთ მათი დახმარების სურვილი, შეეცადონ, ბავშვმა თავი იგრძნოს საჭირო და მნიშვნელოვან პიროვნებად. თუ ადრეული ასაკიდან დავაკისრებთ მისი უნარების შესაბამის მოვალეობებს, ამით საკუთარი ძალების რწმენასაც განუმტკიცებთ და ხელს შევუწყობთ მასში პასუხისმგებლობის გრძნობის განვითარებას და რაც ყველაზე მთავარია ეცადონ, ხშირად აგრძნობინონ შვილს, რომ უყვართ და პატივს სცემენ მის პიროვნებას. რა თქმა უნდა, ეს ყველაფერი არ არის საკმარისი აღზრდისთვის, მაგრამ ზემოთ ჩამოთვლილი დებულებები დაეხმარება მშობლებს შვილებთან ჯანსაღი ურთიერთობის და კომუნიკაციის დამყარებაში, რაც ჩემთვის ყველაზე მთავარია, რადგანაც მშობლებთან გაუცხოვება ბავშვის არასწორი აღზრდის ერთ-ერთი ყველაზე ღრმა საფუძველია, რადგანაც მშობლებთან გაუცხოვებული ბავშვი მარტივად ექცევა სხვა ადამიანთა გავლენის ქვეშ, ეს გავლენა კი შეიძლება დადებითიც იყოს და უფრო მეტ შემთხვევაში უარყოფითიც.

ოჯახის როლის მნიშვნელობაში ისიც კი გვარწმუნებს, რომ მისი როლის უგულებელყოფა თვით სპარტის დესპოტურმა სკოლამაც კი ვერ შეძლო. დიახ, სწორედ ოჯახში სწავლობს ბავშვი ფუნდამენტურ ღირებულებებს, ბავშვი ოჯახში ვითარდება, იზრდება და საზოგადოების წევრად ყალიბდება. სწორედ ოჯახში, ამ პატარა ორგანიზმში უყალიბდება ბავშვს ზრდილობა, ზნეობა, ეტიკეტი და კარგი ქცევა. ოჯახში სწავლობენ უფროსებისადმი პატივისცემას, პატარებისადმი გულისხმიერებას, მეგობრებისადმი გულითად და ჰუმანურ მოპყრობას. თუ ადამიანი ოჯახში სათნოებას არის მოკლებული და არ იღებს შესაბამის აღზრდას, საზოგადოებას პრობლემებს უქმნის. მგრძნობიარე და სხვების პატივისმცემელი ადამიანი მხოლოდ ჰარმონიულ, სიყვარულითა და ზრუნვით სავსე ოჯახურ გარემოში შეიძლება აღიზარდოს. ბავშვის აღზრდაზე მნიშვნელოვან გავლენას ახდენს მშობლების როლი და მათი დამოკიდებულება. ასეთ გარემოში აღზრდილი თაობები არიან გაწონასწორებული და საზოგადოებისათვის სასარგებლო. არაჯანსაღ ოჯახში აღზრდილი ბავშვი კი შესაძლოა სოციალიზაციის მსხვერპლიც კი გახდეს, რაც, სამწუხაროდ, არც თუ ისე იშვიათია, ამას, რა თქმა უნდა, მრავალი ფაქტორი განაპირობებს, მაგრამ ერთ-ერთი მიზეზი შემდეგია: დღევანდელი თანამედროვე ოჯახი ჩართულია საზოგადოებრივი ცხოვრების მრავალ სფეროში. სამწუხაროდ, ოჯახის შიდა ფსიქოლოგიურ კლიმატზე მოქმედებს როგორც პოლიტიკური, ისე სოციალურ-ეკონომიკური ფაქტორები, თავისუფალი დროის უქონლობა, მუდმივი აუცილებლობა დამატებითი შემოსავლის ძიებისა, დაძაბულობა და სტრესი. ფსიქოლოგიური გადატვირთვა გამოიხატება იმაში, რომ მშობლები ხშირად არიან გაღიზიანებული, დაღლილი და ზოგჯერ უარყოფითი ემოციების მსხვერპლნი არიან ბავშვები. ამგვარად, ბავშვების განწყობა, ხასიათი მთლიანად დამოკიდებული ხდება მშობლების განწყობაზე და ხასიათზე, რაც საბოლოო ჯამში ცუდად აისახება ბავშვის ფსიქოლოგიაზე და მის ურთიერთობებზე მშობლებთან, მეგობრებთან და ა.შ.

აგრეთვე, დედ-მამას შორის ურთიერთობა და მათი ზნეობრივი დონე ისეთი ფაქტია, რომელიც ყველაზე მეტად მოქმედებს მოზარდის ჩამოყალიბებაში. იმ შემთხვევაში, თუ მშობლები თავიანთი საქციელით ბავშვის გონებაში ტოვებენ კვალს, როგორც უპასუხისმგებლო ადამიანები, მატყუარები, მოზარდის ცნობიერებიდან ამ კვალის ამოშლა ძალიან ძნელია, ხშირ შემთხვევაში კი სრულიად შეუძლებელიც კი. ამის გამო მშობელი ვალდებულია, იმ უსაზღვრო სითბოსა და სიყვარულთან ერთად ბავშვს კარგი ადამიანობის მაგალითიც უჩვენოს, რადგან მშობელი შვილისთვის გარკვეულ ასაკამდე ავტორიტეტია და ბაძავს მის ყველა ქმედებას, ასე რომ, თავად მშობელმა უნდა გადაწყვიტოს საკუთარი შვილის ცხოვრებაში, იგი გმირი იქნება თუ ანტაგონისტი.

ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ფაქტორია ბავშვის ასაკობრივი თავისებურებების გათვალისწინება, რადგან სწორედ ამაზეა დამოკიდებული ბავშვის ფიზიკური, გონებრივი და სოციო-ვოლიტური განვითარება, ოჯახური აღზრდაც სწორედ ამ ყველაფერს უნდა შევუფარდოთ და გავითვალისწინოთ თითოეული ასაკის შემთხვევაში ბავშვის/მოზარდის შინაგან სამყაროში მიმდინარე პროცესები. აქ კი უკვე მშობლის განათლების მნიშვნელობა იწევს წინა პლანზე, რადგანაც ხშირად მშობლებს არ ესმით მათი შვილის ქცევის მიზეზი, ამისი პასუხი კი მარტივია - მისი ასაკობრივი თავისებურებები.

კიდევ ერთი პრობლემა, რომელიც ცუდ გავლენას ახდენს მოზარდის შემდგომ სოციალურ განვითარებაზე არის მშობელთა ჰიპერმზრუნველობა, მისი გახანგრძლივებული „ბავშვურობა“, ცხოვრების სირთულეებისადმი მოუმზადებლობა, დამოუკიდებლად პრობლემების გადაჭრის უუნარობა, რის შედეგადაც ის ადვილად ექცევა უფრო გამოცდილი მეგობრების გავლენის ქვეშ და არ შესწევს უნარი თავად მიიღოს მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილებები, გაუმკლავდეს ცხოვრების სირთულეებსა და გამოწვევებს, მოახდინოს საკუთარი შესაძლებლობების რეალიზება, რამაც საბოლოო ჯამში უკვე ზრდასრულ ასაკში მისი ლუმპენობაც კი შეიძლება გამოიწვიოს.

საბოლოოდ, ზემოთ აღნიშნული საკითხები ოჯახისა და ოჯახური აღზრდის შესახებ, რა თქმა უნდა, არასრულია და ეს საკითხი ამოუწურავია. მე შევეხე ყველაზე საინტერესო რამდენიმე საკითხს და ვეცადე წარმომედგინა მათი დადებითი და უარყოფითი მხარეები, შევეცადე წარმომედგინა ოჯახის უდიდესი მნიშვნელობა ბავშვის მომავალი სოციალური განვითარების კუთხით. ასე რომ, კიდევ ერთხელ შევაჯამებ და ვიტყვი, რომ ოჯახი შესაძლოა იყოს საუკეთესო და სახიფათო გარემო ბავშვის სოციალიზაციის პროცესში, რაც ყველა მშობელმა უნდა გაიაზროს საკუთარ შვილთან ურთიერთობის პროცესში.

ავტორი: ლიკა ბაბლუანი
წაიკითხეთ სრულად