Baby Bag

ვის არ უნდა გაუკეთდეს აცრა? - ალერგოლოგი ბიძინა კოლუმბეგოვი

ბიძინა კოლუმბეგოვი „იმედის დღეში“ ვაქცინაციით გამოწვეულ ალერგიულ რეაქციებზე საუბრობს და განმარტავს, ვისთვის არ შეიძლება ვაქცინის გაკეთება:

„მოდი, სწორად ჩამოვაყალიბოთ, ვის არ უნდა გაუკეთდეს აცრა. კიდევ ერთხელ ვამბობ, რომ ანაფილაქსიური რეაქციები ყველაზე იშვიათი არის სწორედ ვაქცინებზე. მილიონი დოზიდან მხოლოდ ერთი იწვევს მსგავს რეაქციას, ეს არის ძალიან მცირე სტატისტიკა. თუ ანაფილაქსია დაფიქსირდა, ვაქცინაცია წყდება ასეთ პაციენტთან. ​ალერგოლოგი მერე ეხმარება ოჯახს და მშობელს. შეიძლება ისეთი ვითარება იყოს, როდესაც ძაღლმა დაგიკბინათ ან კატამ გაგიკაწრათ ბავშვი და აუცილებლობის წინაშე დადექით, რომ ცოფის ვაქცინა გაუკეთოთ ბავშვს. თუ რაიმე ვაქცინაზე ბავშვს ჰქონდა ალერგიული რეაქცია, ასეთ შემთხვევაში აუცილებელია ალერგოლოგის კონსულტაცია. თუ რეაქცია სხვა ვაქცინაზე იყო, ცოფის ვაქცინა შეიძლება გაკეთდეს, რა თქმა უნდა.“

ბიძინა კოლუმბეგოვის თქმით, ადამიანებს ყველაზე ხშირად ალერგიული რეაქცია ვაქცინაში შემავალ კომპონენტებზე უვლინდებათ:

„ ყველაზე ხშირი ალერგიული რეაქცია არის ​ვაქცინაში შემავალ კომპონენტებზე, იმ შემავსებლებზე, რომლებიც ვაქცინებშია. ყველაზე ხშირი შემავსებელი არის კვერცხის ოვალბუმინი. წიწილის ემბრიონზე იზრდება წითელას, წითურას და ყბაყურას ვირუსი, გრიპის ვირუსის კულტივირებაც სწორედ წიწილის ემბრიონზე ხდება. მას მოაქვს ვაქცინაში მინიმალური რაოდენობის კვერცხის კომპონენტი. თუ თქვენს შვილს აქვს კვერცხის მიმართ ალერგია, კვერცხი მიეცით და ლოყა გაუწითლდა, გამოაყარა, ამ შემთხვევაში ალერგოლოგის კონსულტაციის გარეშე ამ ტიპის ვაქცინის გაკეთება მაღალი რისკის შემცველია. გვაქვს ბევრი შემთხვევა, როდესაც ბავშვს დაუდასტურდა ალერგია, მაგრამ წითელა, წითურა, ყბაყურის ვაქცინა მაინც გაუკეთდა. ალერგოლოგიური წესების დაცვით მაინც გაკეთდა ვაქცინა. ორი, სამი და ოთხი თვის ასაკში კეთდება ის ვაქცინები, რომლებშიც კვერცხის კომპონენტი საერთოდ არ შედის. კვერცხის კომპონენტი შედის წითელა, წითურა, ყბაყურას აცრაში.“

ბიძინა კოლუმბეგოვის თქმით, კვერცხის კომპონენტი დიდი რაოდენობით გვხვდება გრიპის ვაქცინაშიც:

„ახლა სეზონში ვართ, ყველა გვეკითხება ​გრიპის ვაქცინა გავაკეთოთ თუ არა. გრიპის ვაქცინაშიც არის კვერცხის კომპონენტი მაღალი. ბევრ ვაქცინაში სტაბილიზატორად გამოიყენება ცხოველური წაროშობის ცილა - ჟელატინი. ჟელატინიც შეიძლება იყოს ალერგიის ერთ-ერთი მიზეზი. თუ თქვენ ამ ტიპის ტკბილეულზე თქვენს შვილს ალერგიას ამჩნევთ, ხუთი წლის ასაკში ვაქცინის გაკეთებისას, გაიარეთ ალერგოლოგის კონსულტაცია. შეიძლება ადამიანებს ჰქონდეთ საფუარის ალერგია. საფუარი შედის ორი აცრის კომპონენტში: B ჰეპატიტი და პაპილომა ვირუსის აცრა. ტეტანუსი-დიფტერიისა და დიფტერია-ტეტანუსის აცრაში არის კაზეინის ნარჩენის წილი. ჩვენ გვყავს საახლობლოში ადამიანები, ვისაც მაღალი სენსიბილიზაცია აქვთ რძის მიმართ. რძის მიმართ ალერგიის მქონე პაციენტს ამ ვაქცინის გაკეთებისას სიფრთხილზე სჭირდება. ჩვენ შეიძლება რეაქცია ვაქცინას მივაწეროთ, ამ დროს რეაქცია არის მასში შემავალი კომპონენტის მიმართ.“

„ვაქცინაციის კალენდრის დარღვევა არ ნიშნავს, რომ ​ვაქცინა წყალში ჩაიყარა. ვაქცინის არც ერთი დოზა არ იკარგება. მთავარი ისაა, რომ 2-3-4 თვის ასაკში გაკეთებული აცრით იმუნიტეტი მიუახლოვდება 90 %-ს, წლი-ნახევრისას რომ გაუმეორდება, გახდება 97 %-ს. ხუთი წლის ასაკში 99,9 გახდება ეს მაჩვენებელი,“ - აღნიშნავს ბიძინა კოლუმბეგოვი.

წყარო: ​იმედის დღე

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„არის თუ არა საშიში ვაქცინა? ეს მნიშვნელოვანი კითხვაა,“ - პროფესორი ივანე ჩხაიძე
​პროფესორი ივანე ჩხაიძე „პოსტ ალიონში“ ბავშვებისთვის გრიპის ვაქცინაციის აუცილებლობაზე საუბრობს და აღნიშნავს, რომ გრიპი პატარების ჯანმრთელობისთვის გაცილებით სახიფათოა, ვიდრე კორონავირუსი:„კორონავირუსი...

შეიძლება დაინტერესდეთ

რა ფსიქოლოგიურ ზიანს ვაყენებთ ბავშვს, როდესაც ვცდილობთ სასურველი მოქმედება დაშინებით გავაკეთებინოთ - ფსიქოლოგი ანა მეუნარგია

რა ფსიქოლოგიურ ზიანს ვაყენებთ ბავშვს, როდესაც ვცდილობთ სასურველი მოქმედება დაშინებით გავაკეთებინოთ - ფსიქოლოგი ანა მეუნარგია
როგორ უნდა მიუდგეს მშობელი ბავშვს, რომელიც არ უჯერებს (მაგალითად, ჭამის, ჩაცმის, მეცადინეობის დროს) და რა ფსიქოლოგიურ ზიანს ვაყენებთ პატარას, როდესაც ვცდილობთ სასურველი მოქმედება დაშინებით გავაკეთებინოთ? ამ საკითხებზე ​Momsedu.ge-ს ესაუბრა ფსიქოლოგი ანა მეუნარგია.

​- ქალბატონო ანა, ხშირად მშობლები ბავშვებს აშინებენ (პოლიცია მოვა, „ბუა“ წაგიყვანს და ა.შ.), რომ საჭმელი აჭამონ, ჩააცვან, დაუჯერონ. რა სახის ზეგავლენას ახდენს ეს ბავშვის ფსიქო-ემოციური განვითარებაზე?

​- მინდა გითხრათ, რომ საკმაოდ ნეგატიური გავლენა აქვს. მარტივად რომ ვთქვათ, ასე ბავშვებს ვასწავლით, საკუთარ საჭიროებებს არ მოუსმინონ. მათ ცხოვრებაში 0-1 წლამდე არის პერიოდი, როცა ბავშვი დამოკიდებულია მშობელზე და გარშემომყოფ უფროსებზე. ბავშვზე მზრუნველი ადამიანი მისი ტირილით უნდა მიხვდეს, თუ რა აწუხებს და რა სჭირდება მას. ასე უყალიბდება პატარას გარემოსა და ადამიანებისადმი ნდობა. თუმცა ამ დროსაც კი ბავშვი მიგვანიშნებს, როდის დანაყრდა, აღარ შია და ა.შ. ე.ი. მნიშვნელოვანია მოსმენა. ასაკის მატებასთან ერთად ნელ-ნელა სწავლობს, რომ მიგვანიშნოს და მერე გვითხრას თავისი საჭიროებების შესახებ, მაგალითად, როდის შია, წყალი უნდა თუ წვენი და ასე შემდეგ. ამ პერიოდში უყალიბდება დამოუკიდებლობისკენ სწრაფვის სურვილი და დამოუკიდებლობის ხარისხიც იზრდება. როცა მშობელი ბავშვს საკუთარი საჭიროებების დაკმაყოფილების შესაძლებლობას აძლევს და ბავშვთან ერთად ცდილობს ამოიცნოს მისი საჭიროებები, პატარა სწავლობს იმის გარჩევას, თუ რა მოსწონს ან არ მოსწონს, როდის სცივა ან შია, რა აინტერესებს და ა.შ. მაშინ კი, როცა მშობელი ბავშვის მაგივრად აკეთებს რაღაცას და თან არ უსმენს, მაგალითად, აცმევს 5 ან 4 წლის ასაკში, მხოლოდ იმას, რაც თავად სურს, ოთახსაც ისე უწყობს, როგორც თავად წარმოუდგენია, მაშინ აჭმევს და მხოლოდ იმას, რაც თვითონ უნდა, ასე ბავშვს ვეუბნებით და ვასწავლით, რომ ის, რაც მას სურს და აინტერესებს უმნიშვნელოა, სხვისი ინტერესები და საჭიროებები მეტად მნიშვნელოვანია, ვასწავლით საკუთარი თავის მიმართ უნდობლობას.

​- არის თუ არა დაშინებით მიღწეული შედეგი ბავშვზე ძალადობა?

​- დაშინება ემოციური, ფსიქოლოგიური ძალადობის ერთ-ერთი ფორმაა, რაც საკმაოდ ნეგატიურად აისახება ბავშვის ემოციურ მდგომარეობაზე და შემდეგ ქცევაზეც. „გუდიანით“ შეშინება კი ცალკე პრობლემაა, რადგან ამით, მშობელი ბავშვს მესიჯს აწვდის, რომ ის თავის პატარას ვერ დაიცავს, რაც უკიდურეს შფოთვასთან ასოცირდება. შედეგად კი ბავშვისგან შეიძლება, მივიღოთ უარესი ქცევა, რადგან მისი ემოციური მდგომარეობა არეულია. შესაძლოა, მშობლები იყენებდნენ დაშინებით მეთოდს და თავადაც ვერ ხვდებოდნენ ამას, ერთ-ერთი მაგალითია, როცა დედა, მამა ან ბებია-ბაბუები ეუბნებიან ხოლმე ბავშვს: „ამის მერე შენი დედა (მამა, ბაბუა) აღარ ვიქნები“, „ე.ი. არ გიყვარვარ, ხო? მაშინ აღარ მოხვიდე, არც მე მიყვარხარ!“. ამით ბავშვის უსაფრთხოების განცდას პირდაპირ ზიანს ვაყენებთ და ვეუბნებით, რომ თუ ის „კარგია“, ჩვენთან იქნება და თუ „ცუდია“, აღარ გვჭირდება. თანაც „ცუდია“ და „კარგია“ განისაზღვრება ბავშვისგან საკუთარი სურვილების, ინტერესების ან საჭიროებების დაცვის დროს (ზოგადად ბავშვის ამ კატეგორიებად დაყოფა, კიდევ ცალკე პრობლემას წარმოადგენს). თუნდაც, როდესაც ვეუბნებით, ჭამე თორე ბუა წაგიყვანს, ამ დროს, ბავშვს არ შია, ან საჭმელი არ მოსწონს და უარს გვეუბნება, ჩვენ კი ამით ვაწვდით მესიჯს, რომ თუ შენ საკუთარ ინტერესებს იცავ, ცუდი ხარ, მე აღარ მჭირდები. ჩვენ მათ ვაყენებთ არჩევანის წინაშე, ან საკუთარი თავი ან მშობელი (ბებია, ბაბუა). სევდიანია, არა?!

​- რამდენად დიდია შანსი, რომ ასეთი ქმედებით ბავშვის ფსიქიკა არასრულფასოვნად (არაჯანსაღად) ჩამოყალიბდეს?

​- როგორც ზემოთ აღვნიშნეთ, ასეთ დროს ადამიანს, ბავშვს უჩნდება დაუცველობის განცდა, მომატებული შფოთვა, ექმნება თვითშეფასებასთან დაკავშირებული პრობლემები, დანაშაულის შეგრძნება სხვადასხვა საკითხის მიმართ.

​- არის კატეგორია ბავშვების, რომლებიც არანაირი ქმედებით არ უჯერებენ მშობლებს, ასეთ შემთხვევაში რას ურჩევდით, როგორ მიუდგნენ შვილებს?

​- მგონია, რომ ასეთი ბავშვები არ არსებობენ. ალბათ, ბავშვი, როცა ასეთ წინააღმდეგობას გვიწევს, აქვს განცდა იმისა, რომ არ უსმენენ და მხოლოდ ასე თუ შეძლებს, გააგებინოს მშობელს თავად რა სურს. მეორე ვარიანტია, რომ ბავშვი ზომავს სადამდე შეუძლია საკუთარი საზღვრის გადაწევა, ამიტომაც, ორივე შემთხვევისთვის მნიშვნელოვანია, რომ მშობელს ჰქონდეს ​ავტორიტეტული აღზრდის სტილი. ფსიქოლოგები საკმაოდ დიდხანს იკვლევდნენ და ეძებდნენ ოპტიმალურ აღზრდის სტილს და კვლევების თანახმად აღმოჩნდა, რომ ავტორიტეტული აღზრდის სტილით ბავშვის აღზრდა საუკეთესოა. ამ დროს, პატარებში ნაკლებია შფოთვა, დეპრესია, თვითშეფასების პრობლემები და ასეთ ოჯახში აღზრდილი ბავშვებიც თავს უფრო ბედნიერად და წარმატებულად გრძნობენ. ავტორიტეტული აღზრდა გულისხმობს სითბოსა და წესების დაცვას შორის ბალანსის დაჭერას. სადაც, ერთი მხრივ, ვითვალისწინებთ ბავშვის სურვილებსა და ინტერესებს, მის ხასიათს, გუნება-განწყობის ამოცნობას, პატივისცემას ვცდილობთ და ამასთან, წესების დაცვით ვამყარებთ ბალანსს. აქ ვგულისხმობ, რომ გვაქვს წესები (რამდენიმე, რასაც ოჯახის ყველა წევრი აუცილებლად იცავს) და ვაკვირდებით ბავშვის ემოციურ მდგომარეობას, რა აწუხებს, რა სურს და ა.შ.

​ესაუბრა მარიამ ჩოქური

წაიკითხეთ სრულად