Baby Bag

მოცურავე ჩვილები დროულად და ზოგჯერ თანატოლებზე უფრო ადრეც იწყებენ ჯდომას, ხოხვას, სიარულს

მოცურავე ჩვილები დროულად და ზოგჯერ თანატოლებზე უფრო ადრეც იწყებენ ჯდომას, ხოხვას, სიარულს

რატომ არის სასარგებლო ცურვა ჩვილისათვის? - ამის შესახებ პედიატრი თამარ ობგაიძე ​​საუბრობს. გთავაზობთ მის ნათქვამს სიტყვა-სიტყვით:

„ევოლუციის პროცესს თუ გავიხსენებთ, იმ ფაქტს, რომ სიცოცხლე წყალში ჩაისახა, იმასაც, რომ ჩვენი სხეულის უდიდესი ნაწილი წყალია და მუცლადყოფნის პერიოდში გარს სანაყოფე სითხე გვაკრავს, სადაც ბედნიერად და უზრუნველად ვცხოვრობთ დაბადებამდე, სულაც არ გაგვიკვირდება, რომ წყალი ჩვენთვის ლამის მშობლიური გარემოა.

​შესაძლებელია თუ არა, ასწავლოთ პატარას ცურვა ადრეულ ასაკში, გაცილებით უფრო ადრე, ვიდრე ის სიარულს დაიწყებს?!

​დიახ, შეიძლება.

დღეს გიამბობთ, რაში ეხმარება ჩვილს წყლის პროცედურები და როგორ მივაჩვიოთ ის წყალს ადრეული ასაკიდან.

საბავშვო საცურაო აუზში რომ ენით აუწერელი მხიარულებაა, ალბათ დარწმუნებული ხართ. და მაინც, რისთვისაა კარგი ჩვილობის ასაკიდან ცურვა?

​პირველ რიგში, ის ხელს უწყობს ჩვილის ძვალ-სახსროვანი და კუნთოვანი სისტემების ჰარმონიულ განვითარებას.

ცურვა გაკაჟების საუკეთესო საშუალებაა. ტემპერატურის ცვლილებები პატარას ადაპტაციის პროცესების ფორმირებაში ეხმარება, იწვევს იმუნიტეტის გამყარება-გაკაჟებას, რის გამოც თქვენი პატარა უფრო იაშვიათად იავადებს სასუნთქი გზების ინფექციებით. ის ადრეული ასაკიდანვე შეეჩვევა გარემოს ტემპერატურის ცვლილებებს.

ზომიერი ფიზიკური დატვირთვა საცურაო აუზში ხელს უწყობს გულის კუნთის განვითარებას და სისხლის მიმოქცევის გაუმჯობესებას.

ცურვის დროს ვითარდება სასუნთქი მუსკულატაურა და ფილტვები. ცურვა ხომ საუკეთესო სუნთქვითი ვარჯიშიცაა.

ძალიან მნიშვნელოვანია მოტორიკის განვითარების ხელშეწყობა, რისთვისაც ცურვა საუკეთესო სტიმულია. მოცურავე ჩვილები დროულად და ზოგჯერ თანატოლებზე უფრო ადრეც იწყებენ ჯდომას, ხოხვას, სიარულს. უფრო აქტიურებიც არიან და ხალისიანებიც. კარგად უვითარდებათ ბალანსი და კოორდინაცია.

მადა და საკვებზე უარის თქმა ბევრი მშობლის თავის ტკივილია. იცით, რომ ჩვილი, რომელიც ცურავს, უფრო მადიანად მიირთმევს საკვებს?

წყალს დამამშვიდებელი ეფექტი აქვს. პატარებს, რომელბიც ცურავენ, უფრო უფრო ღრმად სძინავთ და გაცილებით უფრო მშვიდებიც არიან.

ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ ცურვა ხელს უწყობს ბავშვის კოგნიტურ განვითარებას, აუმჯობესებს ტვინის ფუნქციებს.

თუ თქვენ ადრეული ასაკიდან შეაჩვევთ ბავშვს ფიზიკურ ქტივობას, ჩათვალეთ, რომ დიდი ალბათობით, ეს მისი ცხოვრების წესი გახდება. ასეთ პატრებს არ აქვთ წყლის შიში და საერთოდაც, გაცილებით უფრო დარწმუნებულნი არიან საკუთარ ძალებში.

ცურვას ენერგიის ხარჯვაა და ჭარბი ცხიმის წვა მოჰყვება, ასე, რომ თუ თქვენი პატარა ჭარბი წონისაკენაა მიდრეკილი, ცურვა მისთვის საუკეთესო აქტივობაა.

და კიდევ, მიუხედავად იმისა, რომ ცურვა (თუ წყალბურთს არ ჩავთვლით), ასე ვთქვათ, სოლო სპორტია, ის სოციალური კავშირების დამყარების საუკეთესო საშუალებაა. საცურაო აუზში ხომ მუდამ საოცარი მხიარულებაა, პატარებიც სწრაფად ეცნობიან თანატოლებს და მშობლებისთვისაც საუკეთესო ადგილია ახალი ნაცნობების შესაძენად.

როდიდან?

სახლში ცურვის მცირე გაკვეთილები 3-4 კვირის ასაკიდან შეგიძლიათ დაიწყოთ. მას შემდეგ, რაც ჭიპი სრულად შეხორცდება. თუმცა საცურაო აუზზე ჩვილის მისაყვანად 3 თვის ზემოთ ასაკი საუკეთესოა, რადგან 2 თვის შემდეგ იხსნება ემბრიონის პოზა, ბავშვი კიდურებს თავისუფლად ამოძარვებს და გაცილებით უფრო აქტიურიცაა.

რა დროს არ უნდა იფიქროთ აუზზე?

გულის თანდაყოლილი მანკები, თირკმლის თანდაყოლილი პათოლოგია, ინფექციური დაავადებები, კანის მწვავე დაავადებები ცურვის უკუჩვენებაა.

როგორ შევარჩიოთ საცურაო აუზი ჩვილისათვის?

პირველ რიგში, აუზი უნდა იყოს სუფთა და ის სისტემატურად უნდა იწმინდებოდეს.

დაუშვებელია ჩვილების ცურვა წყალში, რომელიც ქლორით მუშავდება. ქლორს ბავშვის კანის ადვილად გაღიზიანება და ალერგიული რეაქციების გამოწვევა შეუძლია.

საცურაო აუზში წყლის ტემპერატურა 32-33 გრადუსი უნდა იყოს.

საცურაო აუზზე ჩვილებს შესაბამისი განათლებისა და გამოცდილების ინსტრუქტორი უნდა ავარჯიშებდეს.

უპირატესობა ისეთ აუზს უნდა მიანიჭოთ, სადაც პატარებს მუდმივად მეთვალყურეობს ექიმი, საჭიროების შემთხვევაში სამედიცინო დახმარებაც დაუყოვნებლად მოხდება და აუზში ჩასვლის წინ დაავადებაზე ეჭვის შემთხვევაში პატარას აუცილებლად გასინჯავს, - წერს პედიატრი თამარ ობგაიძე.

შეიძლება დაინტერესდეთ

რა იწვევს კვებით აშლილობას ბავშვებში და რა პრობლემები შეიძლება შეუქმნას მათ?

რა იწვევს კვებით აშლილობას ბავშვებში და რა პრობლემები შეიძლება შეუქმნას მათ?

რა იწვევს კვებით აშლილობას ბავშვებში და რა პრობლემები შეიძლება შეუქმნას მათ? - ამ საკითხებზე MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ფსიქოლოგი ნინო ფირცხალაიშვილი.

რა არის კვებითი აშლილობა?

კვებითი აშლილობა ფსიქიკურ დაავადებათა ჯგუფს მიეკუთვნება. ეს მდგომარეობა ყოველთვის დაკავშირებულია კვების მიმართ არაადეკვატურ დამოკიდებულებასთან. კვებითი აშლილობის დროს თავს იჩენს საკვების მიღებასთან დაკავშირებული პრობლემები, რაც ცხადია დროთა განმავლობაში იწვევს, როგორც ფიზიოლოგიურ, ისე ფსიქოლოგიურ პრობლემებს. ავადმყოფობა ყოველ მე-5 ადამიანში ქრონიკულ სახეს იღებს და ადამიანები, რომლებსაც ეს პრობლემა აქვთ ხანგრძლივი დროით ებრძვიან დაავადებისგან გამოწვეულ შედეგებს, მაგალითად, გულსისხლძარღვთა სისტემის, საჭმლის მონელებელი, ენდოკრინული და რეპროდუქციული სისტემის დაავადებებს. კვებითი აშლილობა სხვადასხვა შემთხვევაში, სხვადასხვა ფორმით ვლინდება ნებისმიერი ასაკის და სქესის ადამიანებში. თუმცა, სტატისტიკურად, უმეტესად კვებით აშლილობას ვხვდებით მოზარდობისას, მდედრობითი სქესის წარმომადგენლებში.

- რა არის გამომწვევი მიზეზი ბავშვებში?

რაც შეეხება მიზეზებს, სპეციალისტები ერთ კონკრეტულ მიზეზს ვერ ასახელებენ. ისინი გვთავაზობენ ფართო სპექტრს იმ ფაქტორებისა, რაც შეიძლება იყოს კვებითი აშლილობის გამომწვევი. გამოყოფენ სამ ძირითად ჯგუფს:

  • გენეტიკური - მაღალი ემოციური მგრძნობელობა, ან აზროვნების თავისებურებები, მაგალითად მომატებული დეტალიზაციის სახით;
  • ფსიქოგენური - სტრესული გარემო, დაბალი თვითშფასება, პერფექციონიზმი, მოზარდობის ასაკში ავტონომიისკენ სწრაფვის ტენდენცია;
  • სოციოკულტურული - სოციუმში დამკვიდრებულია გარკვეული ღირებულებები, მაგალითად, ე.წ. სილამაზის სტანდარტი, აქედან გამომდინარე, ზოგიერთ ადამიანს უჩნდება მოთხოვნილება მოერგოს აღიარებულ სტანტარტს. როდესაც ასეთი მოთხოვნილება სცდება საღ აზრს შესაძლოა ვივარაუდოთ რომ უკვე გარკვეული ჩანასახი არსებობს კვებითი აშლილობის.

- რა სახის კვებითი აშლილობები არსებობს და მათ სიმპტომებზე რომ ვისაუბროთ.

კვებითი აშლილობის რამდენიმე სახეს გამოყოფენ. მათგან საკმაოდ გავრცელებულია ნერვული ანორექსია, რომელიც ძირითადად ვლინდება 14-15 წლის ასაკში. ამ შემთხვევაში არ არის საუბარი მადის დაქვეითებაზე, ეს არის საკუთარი სხეულის, წონის არასწორი, დარღვეული აღქმა. ადამიანს ჰგონია რომ აქვს ზედმეტი წონა და ამის გამო ცდილობს შეზღუდოს საკვები. ნერვული ანორექსიის ძირითადი ნიშანია, როდესაც მოზარდის სხეულის წონის ინდექსი ნორმის ქვემოთ ჩამოდის. ასევე, დამახასიათებელია დაღლილობა, დიეტების და კალორიების დათვლის მიმართ გადამეტებული ინტერესი, ჭარბი ფიზიკური აქტივობა, კვების დროს განმარტოების ტენდენცია, საკუთარი სხეულის კრიტიკულად შეფასება.

ბავშვებში კვებითი ქცევის დარღვევა ორგანიზმისთვის სერიოზულ პრობლემებს ქმნის, როდესაც ნივთიერებები, რომლებიც საჭიროა ბავშვის სრულფასოვანი განვითარებისთვის დეფიციტშია და ორგანიზმს არ მიეწოდება. გარდა ამისა, ვლინდება სომატური პრობლემები, მაგალითად, საყრდენ-მამოძრავებელი, საჭმლის მომნელებელი, ენდოკრინული სისტემის, ასევე, ადგილი აქვს თმის ცვენას, სტომატოლოგიურ პრობლემებს, ზრდის შეფერხებას. უმეტეს შემთხვევებში, მკურნალობის შედეგად ეს პრობლემა დაძლევადია. აქვე მინდა აღვნიშნო, რომ ნერვული ანორექსია არის იმ მცირე რაოდენობის ფსიქიკური აშლილობებიდან ერთ-ერთი, რომელსაც აქვს ე.წ ლეტალური გამოსავალი და რთული შემთხვევებიდან 5% სამწუხაროდ ლეტალურ შედეგზე გადის.

კიდევ ერთი სახეობა კვებითი დარღვევისა არის ნერვული ბულემია. ამ დროს ადამიანი ჭარბად იკვებება და საკვების მიღების შემდეგ ცდილობს გაათავისუფლოს საკუთარი კუჭი ხელოვნურად, პირღებინებით. ბულემიის მიზეზი შეიძლება იყოს სხვა დაავადება, მაგალითად, დეპრესია. ამ შემთხვევაში, მშობელმა ყურადღება უნდა მიაქციოს ისეთ ქცევას, როგორიცაა აბაზანით ხშირად და ხანგრძლივად სარგებლობა. ამასთან, საყურადღებოა სხეულის წონის მკვეთრი ცვლილება, განწყობის უმიზეზოდ ცვალებადობა, თმის ცვენა, ხშირი ვირუსული დაავადებები, ღრძილების ანთება, საყლაპავი მილის დაზიანება, რომელიც ხშირი პიღებინებით არის გამოწვეული.

ასევე, არსებობს უკონტროლო კვებასთან დაკავშირებული აშლილობა (Binge Eating Disorder ) . ამ დროს ადამიანი ვერ აკონტროლებს კვების რაციონს და ჭარბად მიღებული საკვების შემდეგ მას ეუფლება სინდისის ქენჯნა, სირცხვილის განცდა. ასეთი აშლილობის შედეგად შეიძლება განვითარდეს ჰიპერტონული დაავადება, შაქრიანი დიაბეტი.

ზოგჯერ კვებით აშლილობას მიაკუთვნებენ:

  • რუმინაციას (მიღებული საკვების რეგულარულად ამოღება);
  • ჯანსაღი კვებით გატაცებას, თუ ის წონის კლების იდეით არის განპირობებული;
  • ღამით ჭამის სინდრომს;
  • პიკას- როდესაც ხდება საკვებად გამოუსადეგარიან მავნე საკვების მიღებისკენ მიდრეკილება, რომელიც ორგანიზმისთვის საზიანოა;
  • საფაღარათო აშლილობას, რომელსაც ახასიათებს განზრახ ღებინება ან საფაღარათო აბების მიღება.

რაც შეეხება საფრთხეს, რომელსაც კვებითი აშლილობა იწვევს ბავშვებში. შესაძლოა ადგილი ჰქონდეს სოციალური იზოლაციისკენ მიდრეკილებას, დადებითი ემოციებისგან თავის არიდებას, დეპრესიისკენ მიდრეკილებას და რთულ შემთხვევაში სუიციდურ აზრებს.

- როგორ შეიძლება გავუმკლავდეთ ამ პრობლემას, რას ურჩევდით მშობლებს?

ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს მშობლების გულისხმიერებას და დამოკიდებულებას. თუ მათ შეამჩნიეს ბავშვის სულიერი მდგომარეობის ცვლილება, აუცილებლად უნდა დაფიქრდნენ რას შეიძლება უკავშირდებოდეს ეს. კვებითი აშლილობის მქონე მოზარდებში მთავარი მანიშნებელი პრობლემისა არის წონის მკვეთი ცვლილება, უმიზეზო დაღლილობა და სისუსტე, შფოთვა საკვების მიღების დროს, თუ ზედმეტად აღელვებს საკუთარი სხეულის ფორმები, მოჭარბებულად იღებს საკვებს ან პირიქით, ზედმეტად არის გატაცებული დიეტებით, ჯანსაღი კვებით და იკვებება იზოლირებულად. ადრეულ ასაკში მშობელი შეიძლება დააკვირდეს ბავშვს აქვს თუ არა საკვების ხანგრძლივად ღეჭვის ჩვევა, ან მყარი საკვების ღეჭვის დროს გულისრევის რეაქცია,ვერ გრძნობს შიმშილს ან მიდრეკილია მუდმივად ჭამისკენ.

როგორც აღვნიშნე, მშობლის ყურადღება არის უმნიშვნელოვანესი, ვინაიდან თუ მცირეწლოვან ასაკში არ მოაგვარა ეს პრობლემა, შესაძლოა დროთა განმავლობაში სერიოზული ფორმით იჩინოს თავი კვებითმა აშლილობამ.

რაც შეეხება სპეციალისთან კომუნიკაციას, რაც უფრო ადრეულ ასაკში მივმართავთ, მით უფრო მოკლე ვადაში მოხდება პრობლემის აღმოფხვრა. ეფექტური მკურნალობისთვის მნიშვნელოვანია დიაგნოზის სწორად დასმა. ფსიქიატრიაში რომელიმე აშლილობის დიაგნოზის დასმის დროს ხელმძღვანელობენ დაავადებათა საერთაშორისო კლასიფიკაციის მიხედვით შემოთავაზებული იმ სიმპტომების ჩამონათვალით, რაც მიესადაგება ამა თუ იმ დაავადებას. დიაგნოზის დასმა ხდება ფსიქიატრის მიერ და მკურნალობა არის კომპლექსური. პროცესში ჩართულია ფსიქიატრი, კვებითი სპეციალისტი და ძალიან მნიშვნელოვანია ფსიქოთერაპიული ჩარევა, რომლის დროსაც ეფექტურია კოგნიტურ-ბიჰერვიორული თერაპია.

მარიამ ჩოქური 

წაიკითხეთ სრულად