Baby Bag

„კონსერვაციისთვის ასპირინის გამოყენება სარისკოა,“ - ბიოქიმიკოსი ირაკლი ჩხიკვიშვილი

ბიოქიმიკოსმა ირაკლი ჩხიკვიშვილმა მურაბის დამზადების ტექნოლოგიისა და რისკების შესახებ ისაუბრა:

„ახლა შაქრის ნაკლებად გამოყენების ტენდენციაა. გამოიყენება სხვადასხვა ნატურალური შაქარი, იყებენ სტევიას. ეს უფრო მისაღებია. ასევე იყენებენ შემსქელებელს, პექტინს უმატებენ, რომელიც შეასქელებს და თუ შაქარი ნორმალურია გემოვნური თვისებებით, არ დასჭირდება დამატებითი შაქარი. შაქარი საჭიროა 60%-მდე, რომ კონსერვაციული თვისებები ჰქონდეს. პროდუქტში თითქმის 60% უნდა იყოს შაქარი, რომ მან შეძლოს კონსერვაცია.

კონსერვაციისთვის იყენებენ სხვა საშუალებებს. საბჭოთა დროს ასპირინს იყენებდნენ კონსერვაციისთვის. შემდეგ ეს, რა თქმა უნდა, აკრძალეს. მისი გამოყენება სარისკოა.

კონსერვაციისთვის მჟავის გამოყენება შეიძლება ბოლოს, მაგალითად, ლიმონმჟავა. შეიძლება ჩავამატოთ ლიმონის წვენი. კონსერვაცია უკავშირდება მიკრობებისგან დაცვას. ანტიმიკრობული თვისებების მქონე ხელოვნურ ნაერთს იყენებენ ნატრიბენზოატს, მაგრამ მას აქვს ცუდი რეპუტაცია. მას ლიმონათებსა და სხვა საშუალებებშიც იყენებენ. ის, რა თქმა უნდა, რისკ-ფაქტორია სხვადასხვა დაავადების.

ტემპერატურული ზემოქმედების დროს ძალიან ბევრი ნაერთი, რომელსაც აქვს ანტიმიკრობული თვისებები, სამწუხაროდ, იჟანგება, დეგრადაციას განიცდის. გარდა კონსერვაციისა, მნიშვნელოვანია შევინარჩუნოთ ის სასარგებლო ნივთიერებები, რომლებიც არის ჩვენს ხილში. არის სხვადასხვა თანამედროვე მეთოდი, რომელსაც იყენებენ, მაგალითად ორთქლით დამუშავება,“ - მოცემულ საკითხზე ირაკლი ჩხიკვიშვილმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

რატომ არ უნდა მისცეთ ჭარხალი 8 თვემდე ასაკის ჩვილს?

რატომ არ უნდა მისცეთ ჭარხალი 8 თვემდე ასაკის ჩვილს?

რატომაა სასარგებლო ჭარხალი და რატომ არ უნდა მისცეთ ის 8 თვემდე ასაკის ჩვილს? - აღნიშნულ თემაზე პედიატრი თამარ ობგაიძე ​საუბრობს. გთავაზობთ მის ნათქვამს სიტყვა-სიტყვით:

ჩვენი წელთაღრიცხვით მე-4 საუკუნეში ევროპელებს უკვე უყვარდათ ჭარხალი. შუა საუკუნეების ექიმებმა კი მისი სამკურნალო თვისებები აღმოაჩინეს და სისხლმბადი სისტემის დაავადებების, შეკრულობის წინააღმდეგ გამოიყენეს. ის, რასაც ჩვენ, ჩვეულებრივ, ჭარხალს ვუწოდებთ, მცენარის ფესვია, რომელიც დიდი რაოდენობით წყალს შეიცავს.

რატომაა ჭარხალი ასე სასარგებლო?

  • მასში დიდი რაოდენობით C, PP, B ჯგუფის ვიტამინები და ანტისოქსიდანტებია.
  • არეგულირებს არტერიულ წნევას, აუმჯობესებს სისხლძარღვების ელასტიობას.
  • მდიდარია იოდით, რაც ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქიცონირებისათვისაა საჭირო.
  • შეიცავს რკინას, რომელიც რკინადეფიციტური ანემიის პროფილაქტიკისათვის აუცილებელი ნივთიერებაა.
  • ჭარხალში დიდი რაოდენობითაა პექტინი და უჯრედისი. სწორედ ამ ნივთიერებების გამოა ის ცნობილი უხსოვარი დროიდან, როგორც ნაწლავთა შეკრულობის მკურნალობისათვის საუკეთესო საშაულება. ამავდროულად, ჭარხალი არ იწვევს გაზების დაგროვებას.
  • შეიცავს ბეტაინს, სწორედ იმ ნივთიერებას, რომელიც ჭარხალს მუქ წითელ ფერს აძლევს. ბეტაინი აქტიურად მონაწილეობს ცილებისა და ცხიმების ცვლაში.

რა არასკიდან მივცეთ ჩვილს ჭარხალი

არ გირჩევთ ჭარხლის მიღებას პირველ დამატებით საკვებად, რადგან ის დიდი რაოდენობით უჯრედისსდა პექტინს შეიცავს და პატარას მისი მონელება შეიძლება გაუჭირდეს.
ჭარხალი ჩვილს 8 თვიდან შეგძლიათ მისცეთ იმ პირობით, რომ მას ამ მომენტისათვის უკვე გასინჯული აქვს სხვა ბოსტნეული - კარტოფილი, სტაფილო, ყაბაყი, ბროკოლი, ყვავილოვანი კომბოსტო.
ამავე დროს გაითვალისიწინეთ, რომ ადრეულ ასაკში ბოსტნეულის პიურეს შემადგენლობაში ჭარხლის რაოდენობა 1/3-ს არ უნდა აღემატებოდეს.

როგორ ავარჩიოთ

შეარჩიეთ მცირე ან საშუალო ზომის ჭარხალი. ის გაცილებით გემრიელი და ნაზია, ვიდრე დიდი ზომის ძირხვენი. მისი კანი დაუზიანებელი უნდა იყოს. შეარჩიეთ მკვრივი ნაყოფი. გახსოვდეთ, რომ ჭარხალი პრაქტიკულად ფესვია, რომელიც მიწისქვეშაა და ის აქტიურად იწოვს მიწიდან პესტიციდებს, ჰერბიციდებს და მძიმე მეტალებს. ამიტომ ეცადეთ, ბიოპროდუქტი შეარჩიოთ. ჭარხლის შენახვა მაცივარში 1 კვირის მანძილზე შეგიძლიათ.

არ შეგეშინდეთ

ჭარხლის მიცემის შემდეგ ბეტაინის შემცველობის გამო ბავშვის შარდი და განავალი წითლად იფერება, რაც დაავადება არ არის და თავისთავად გაივლის.

ჭარხლის მიცემა არ შეიძლება, თუ ბავშვს აქვს:

  • ნაწლავთა გახშირებული მოქმედება;
  • შაქრიანი დიაბეტი;
  • თირკმლის ქრონიკული დაავადებები,“ - წერს პედიატრი თამარ ობგაიძე.
წაიკითხეთ სრულად