Baby Bag

როგორ გავუმკლავდეთ შვილის გონებაგაფანტულობას მეცადინეობის დროს - ფსიქოლოგის 7 რჩევა მშობლებს

როგორ გავუმკლავდეთ შვილის გონებაგაფანტულობას მეცადინეობის დროს - ფსიქოლოგის 7 რჩევა მშობლებს

მშობლებში გავრცელებული საკითხია შვილების კონცენტრაციის პრობლემა სწავლის დროს, რომელსაც ხშირად ვერ უმკლავდებიან. რისგან შეიძლება იყოს გამოწვეული გონებაგაფანტულობა და როგორ მოიქცეს მშობელი ასეთ დროს? ამ თემებზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ფსიქოლოგი ანი სალდაძე.

- ანი, ბავშვებს ხშირად აქვთ კონცენტრაციის პრობლემა სწავლის დროს. რისგან შეიძლება იყოს ეს გამოწვეული ?

​- საქმის შესრულებისას, ან სწავლის დროს კონცენტრაციის ნაკლებობის გამო ვხდებით მოუსვენრები და ვკარგავთ მობილიზაციას. რაც დრო გადის, სტატისტიკური მაჩვენებელიც მაღლა იწევს და ჩვენც ვხვდებით, რომ არამხოლოდ ბავშვებისათვის, არამედ ზრდასრულთათვისაც კი პრობლემას წარმოადგენს კონცენტრაციის გამომუშავება, შენარჩუნება.

​რაც შეეხება გამომწვევ მიზეზებს, 21-ე საუკუნეში ტექნოლოგიების განვითარებასთან და ინტერნეტთან წვდომის შედეგად, დღის განმავლობაში ჩვენი ტვინი იმდენ ინფორმაციას იღებს და ახარისხებს, იმდენად ხშირად და სწრაფი ცვალებადობით, რომ ვერც კი ვახდენთ გაანალიზებას თუ რას ვუყურეთ? რა ვნახეთ? გაუაზრებლად ბევრი ფერადი და გონების გამფანტველი კადრი შემოდის ჩვენსა და უკვე ბავშვების გონებაშიც. ამ ყველაფრის შემდეგ, გასაკვირი არაა სტატიკურ, უმოძრაო ნივთებთან (წიგნი, კალამი...) დაჯდომა და კონცენტრირება მათთვის სირთულეს რომ წარმოადგენს. ზემოთ ჩამოთვლილი მიზეზები დიდ გავლენას ახდენს ბავშვებზე, თუმცა, რა თქმა უნდა, არაა სრული სია. შესაძლოა, უბრალოდ ხის შრიალი, ჩიტის ჭიკჭიკი, ფერადი სათამაშოც იყოს ოთახში. ყველაფრის აღმოფხვრას და გადამალვას ვერავინ მოახერხებს, ეს თავიდანვე წაგებული ბრძოლაა, ამიტომ ბავშვს უნდა დაეხმაროს პირველ ეტაპზე მშობელი მაინც, რათა მოცემულ გარემოში მოახერხოს კონცენტრაციის გამომუშავება.

​- რას ურჩევდით მშობლებს, როგორ დაეხმარონ შვილებს გონებაგაფანტულობის დაძლევაში?

​- არსებობს ბავშვთა და ზრდასრულთათვისაც რამდენიმე მარტივი საშუალება, რის მიხედვითაც შესაძლებელი ხდება, სახლის პირობებში კონცენტრაციის ჩამოყალიბება ან გაუმჯობესება.

​1. ჩართეთ ყოველდღიურ რუტინაში

​როდესაც ბავშვი (უმეტეს შემთხვევაში ზრდასრულიც) თავისით ადგენს გეგმას, ის უფრო მეტად არის კონცენტრირებული, მობილიზებული ამ გეგმის განხორციელებისათვის. როდესაც ბავშვმა იცის, რას ელოდებიან მისგან, ის უფრო მარტივად ახერხებს საქმეში ჩართვას. მაგალითად, თუ ბავშვს დავალებები აქვს შესასრულებელი, სასურველია,  შაბათ-კვირას, ან წინა ღამით, დილით მაინც, მას თქვენთან ერთად გააწერინოთ ცხრილი, თუ რას რის შემდეგ გააკეთებს და რამდენი დრო ექნება ამა თუ იმ დავალების შესრულებისათვის.

​2. მიეცით დრო შესვენებისთვის

​დავალებების შესასრულებლად გაწერილ ცხრილში, მას აუცილებლად უნდა ჰქონდეს შესვენების საშუალება, რომ შემდეგ კონცენტრაცია კვლავ მოახდინოს. მაგალითად, ერთი გაკვეთილის სწავლისა და დავალების დაწერის შემდეგ მიეცით მას საშუალება ადგეს, გაიაროს 5-10 წუთით სუფთა ჰაერზე ან წყალი დალიოს, თუნდაც ვაშლი ან რაიმე ხილი მიირთვას.

​შეგიძლიათ დავალებების შესრულებისთვის წაახალისოთ ან დააჯილდოვოთ. მთელი კვირის დავალებების კარგად შესრულებისთვის, შაბათს ან კვირას ნაყინით გაუმასპინძლდეთ, მისი საყვარელი საჭმელი გააკეთოთ მასთან ერთად. თქვენ სწორედ ახლა ხართ პასუხისმგებელნი, რომ მას ჩამოუყალიბოთ სწორი დამოკიდებულება გასაკეთებელი საქმის მიმართ. სტრუქტურა მარტივად მუშაობს, თუ აკეთებს დავალებებს, შეაქეთ, წაახალისეთ, დაასაჩუქრეთ, მაგრამ ეს არ უნდა ხდებოდეს ყოველდღე, ყოველი შესრულებული დავალების შემდეგ, რადგან ამ დროს საქმე გვექნება მოყირჭებასთან ანუ ბავშვს მობეზრდება ეს საჩუქრები და შექებაც გაუფერულდება. ეს რომ არ მოხდეს აუცილებელია, დაიცვათ ოქროს შუალედი. დღის ბოლოს შეუჯამეთ კარგად შესრულებული ან ვერ შესრულებული საქმის დადებითი და უარყოფითი მხარე. გააკეთეთ ეს დღის ბოლოს ან კვირის ბოლოს, რადგან ბავშვს მეტად დაკვირვებულს გახდის და ასევე ანალიზის უნარსაც ჩამოუყალიბებს.

​პირველ რიგში, ბავშვს უნდა აუხსნათ სწავლა რისთვისაა აუცილებელი, შეგიძლიათ უთხრათ, რომ თქვენი ყოველდღიური ცხოვრების ნაწილიცაა, თუნდაც სამსახურში დავალებების შესრულება, ასე გამოიმუშავებთ თანხას, რომლითაც შემდეგ თქვენთვის ან თქვენი შვილისთვის ყიდულობთ ტკბილეულობას, ტანისამოსს და სხვას. ბავშვის გაჯიუტების და დაუჯერებლობის შემთხვევაში შეგიძლიათ, შეუზღუდოთ ის დრო, რომელიც მას სიამოვნებას ანიჭებ, მაგალითად, თამაშის დრო ან მეგობრებთან სადმე წასვლის შესაძლებლობა, მაგრამ ამისათვის ის თავიდანვე უნდა გააფრთხილოთ, თუ რა მოჰყვება შეუსრულებელ დავალებას.

​3. წაახალისეთ მიზნების დასახვაში

​ეცადეთ, მიუდგეთ პოზიტიურად. ბავშვები სავსენი არიან ფანტაზიებით, მათთან მიზნების დასახვას თუ თამაშად აქცევთ, შეძლებთ მათ ენაზე საუბარს და მარტივად გააგებინებთ, თუ რას ნიშნავს მიზნის დასახვა. როგორ მოვახერხოთ ეს? გამოკითხეთ ბავშვს, რა სურს და შემდეგ დაეხმარეთ მას, რომ ერთად შეადგინოთ, თუ როგორ მიაღწიოს ამა თუ იმ მიზანს.

​4. შეაქეთ მათი პროგრესი

​თავიდანვე საუკეთესო ვერავინ იქნება და არც არავინაა ვალდებული, იყოს საუკეთესო, მით უმეტეს ბავშვები, რომლებიც ახლა იწყებენ ყველაფრის შემეცნებას. როგორც უკვე ზემოთ აღვნიშნე, აუცილებლად კვირის ბოლოს ან დღის ბოლოს შეუჯამეთ და კვლავ ნათლად დაანახეთ მისი პროგრესი. მაგალითად, რამდენი ახალი სიტყვა ან მოთხრობა ისწავლა, რამდენად კარგად დაწერა ან გაანალიზა რაიმე საკითხი და ა.შ

​5. შეუქმენით მშვიდი და წყნარი გარემო

​გარდა იმისა, რომ შეძლებისდაგვარად სასურველია ბავშვს კონცენტრაციისთვის წყნარი გარემო შევუქმნათ, ასევე სასურველია ეს გარემო არ იყოს გადატვირთული. სამეცადინო კუთხე, რომელიც ბავშვს ეკუთვნის, სასურველია, სავსე არ იყოს სათამაშოებით და ისეთი ნივთებით, რაც მას გონებას გაუფანტავს. განსაკუთრებით: ტელევიზორი, პლანშეტი, ტელეფონი და სხვა ამდაგვარი მოწყობილობები.

​6. დაანახეთ შვილებს, რომ ოჯახის სხვა წევრებიც პატივს სცემენ მის დროს

​გააფრთხილეთ ოჯახის სხვა წევრები, რომ ეცადონ სიმშვიდე ან სიჩუმე შეინარჩუნონ მანამ, სანამ ოჯახის ერთ-ერთი წევრი მეცადინეობს.

​7. ასწავლეთ ბავშვებს, როგორ კონცენტრირდნენ

​პატარებში ეს შეგიძლიათ მათთვის საინტერესო თამაშებით დაიწყოთ. მიეცით ბავშვს საშუალება, ნამცხვარი თქვენთან ერთად გამოაცხოს, ან გაუნაწილეთ ცომი და ის, რასაც აკეთებთ, მასაც თქვენთან ერთად გააკეთებინეთ ისე, რომ ბოლომდე მიაყვანინოთ და გემოც გაასინჯოთ. ბავშვს თავადვე მოეწონება ამ დიდი კონცენტრაციის და შრომის შედეგი. შემდეგ ისევ შეგიძლიათ ჰკითხოთ, თუ რა გააკეთეთ ერთად და როგორ? ამგვარად, კიდევ ერთხელ ცხადი გახდება მისთვის განვლილი პროცესი. ასეთი კონცენტრაციის თამაშებით, მარტივი იქნება მომავალში რთულად კონსტრუირებული დავალებების შესრულება და მობილიზაცია.

- რამდენად დიდ როლს თამაშობს ოჯახური სიტუაცია და იქიდან მიღებული სტრესი?

- ოჯახური სიტუაცია ყოველთვის ფუნდამენტურ როლს თამაშობს ბავშვის, არა მხოლოდ კონცენტრაციის ჩამოყალიბებაზე, არამედ მის ფსიქო-ფიზიკურ განვითარებაზეც.
ოჯახში, სადაც კამათი ან გამუდმებული ხმაურია, რთულია გონების მობილიზება, არა თუ ბავშვისთვის, არამედ ზრდასრულთათვისაც. სწორედ ამიტომ, დიდი მნიშვნელობა აქვს, რომ მრავალსულიან ოჯახშიც კი მოიძებნოს მყუდრო ადგილი, სადაც ბავშვი შეძლებისდაგვარად მშვიდად შეძლებს დაჯდომას და დავალების შესრულებაზე ორინტირებას. არაჩვეულებრივია თუ ოჯახში იმ კულტურის ჩამოყალიბებაც მოხერხდება, რომ ბავშვის დავალების შესრულების დროს სხვები, შეძლებისდაგვარად ხმადაბლა განაგრძობენ საქმის კეთებას. მშობლების და ოჯახის სხვა წევრების ამგვარი ქმედება ბავშვში იწვევს იმ განცდას, რომ ის ღირებულია და რასაც თავად აკეთებს ნამდვილად მნიშვნელოვანია.

​ესაუბრა: მარიამ ჩოქური

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, „ფასდაკლებები დედებისთვის“ (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „ფასდაკლებები დედებისთვი​ს“)

შეიძლება დაინტერესდეთ

სამსახურეობრივი მოვალეობის შესრულებისას მამაკაცები ქალბატონებთან შედარებით ორჯერ უფრო ემოციურები არიან - უახლესი კვლევები

სამსახურეობრივი მოვალეობის შესრულებისას მამაკაცები ქალბატონებთან შედარებით ორჯერ უფრო ემოციურები არიან - უახლესი კვლევები
ადამიანების უმეტესობა დროის უდიდეს ნაწილს სამსახურში ატარებს, რის გამოც მათ ემოციურ მდგომარეობაზე სამუშაო გარემოს და თანამშრომლების განწყობას უდიდესი ზეგავლენა აქვს. ანგლია რასკინის უნივერსიტეტის მკვლევარებმა ოფისში მომუშავე ადამიანების ემოციური ფონი გამოიკვლიეს. მათ აინტერესებდათ, თუ რას განიცდიან ყოველდღიურად დასაქმებული ადამიანები და რამდენად ღიად გამოხატავენ თავიანთ ემოციებს. კვლევებმა აჩვენა, რომ სამუშაო გარემოს დასაქმებულებზე ძალიან დიდი გავლენის მოხდენის უნარი აქვს.

მკვლევარებმა დაადგინეს, რომ სამსახურში ადამიანები ყველაზე ხშირად სიხარულს, გაოცებას, ბრაზს, სევდას, ზიზღსა და შიშს განიცდიან. როგორც აღმოჩნდა, მათ ემოციურ ფონზე ზეგავლენას არა უშუალოდ სამუშაო პროცესი, არამედ სხვა დასაქმებულებთან ურთიერთობა ახდენს. დადგინდა, რომ ქალები და მამაკაცები სამსახურში ერთნაირად ემოციურები არ არიან.

სტატისტიკამ აჩვენა, რომ სამსახურში მიმდინარე მოვლენებს მამაკაცები უფრო ემოციურად აღიქვამენ, ვიდრე ქალბატონები, ამასთან, ქალები სტრესისა და ფრუსტრაციისკენ უფრო მეტ მიდრეკილებას ავლენენ, ვიდრე მამაკაცები. აღმოჩნდა, რომ მამაკაცები სხვა და სხვა პროექტზე მუშაობისას ემოციურად უფრო მეტად იხარჯებიან. ისინი ძალიან განიცდიან, თუ სამუშაოს შესრულებისთვის დრო არ ჰყოფნით ან ბიუჯეტს რაციონალურად ვერ ანაწილებენ. როგორც აღმოჩნდა, მამაკაცებს კრიტიკა გულთან უფრო ახლოს მიაქვთ, ვიდრე ქალბატონებს. მათი საქმიანი წინადადების უგულებელყოფის შემთხვევაში, ისინი ორჯერ უფრო მეტად ისტრესებიან, ვიდრე ქალები. მამაკაცები აღნიშნავენ, რომ უარყოფა მათზე დამანგრევლად მოქმედებს. მამრობითი სქესის წარმომადგენელთა უდიდესი ნაწილი წარუმატებლობის შემთხვევაში ემოციების გაკონტროლებას ვეღარ ახერხებს. მამაკაცები სამსახურში დაძაბული ვითარების შექმნის გამო უკომპრომისო გადაწყვეტილებებს უფრო ხშირად იღებენ, ვიდრე ქალბატონები. წარუმატებლობის შემთხვევაში საკუთარი სურვილით სამსახურს 20%-ით მეტი მამაკაცი ტოვებს, ვიდრე ქალბატონი.

კვლევის ორგანიზატორების მტკიცებით, მამაკაცებს უჭირთ სხვების მხრიდან ძალაუფლების გამოვლენის კონკტრეტულ შემთხვევებთან გამკლავება. ისინი ამას ღირსების შემლახავ ქმედებად აღიქვამენ. ძალაუფლებისკენ სწრაფვის გამო, მამაკაცები ვერ იტანენ, როდესაც მათ არ უსმენენ. მათ სევდა იპყრობთ, როდესაც აცნობიერებენ, რომ სამსახურში ძალაუფლებას ისინი არ ფლობენ. კვლევამ ასევე დაადგინა, რომ სამსახურში ყოველი სამი ადამიანიდან ერთი მაინც თავის ნეგატიურ განწყობას პოზიტიური ღიმილის საფარქვეშ მალავს. მკვლევარებს აღნიშნული ფაქტი არ გაკვირვებიათ, რადგან მენეჯერების გამოკითხვის შედეგად დადგინდა, რომ მათი 30 % სამსახურში ემოციების გამოხატვას სისუსტედ მიიჩნევს, ხოლო 51 % თვლის, რომ სამუშაო გარემო ემოციებისგან სრულიად თავისუფალი უნდა იყოს და თანამშრომლებმა საკუთარი განცდების გამომჟღავნებისგან თავი უნდა შეიკავონ.

„სამსახური ერთიან სივრცეს ქმნის, რომელშიც ადამიანებს გარკვეული სოციალური მოლოდინები უყალიბდებათ. დაუწერელი კანონები, რომელიც სამუშაო გარემოში მოქმედებს, წინასწარ განსაზღვრავს, თუ ვინ, როდის და რა მიზნით უნდა გამოხატოს ესა თუ ის ემოცია. ადამიანების უმეტესი ნაწილი თანამშრომლებთან ემოციების გამოხატვას იმიტომ ერიდება, რომ გაკიცხვის და კრიტიკის ეშინია.“ - განაცხადა კვლევის ერთ-ერთმა ორგანიზატორმა.

კვლევით ასევე დგინდება, რომ სამუშაო გარემო ყველაზე მეტად თაობა Y-ის (1980-1993 წლებში დაბადებული ადამიანები) წარმომადგენლებს თრგუნავთ. მათი 91 პროცენტი სამსახურში ძალიან ხშირად განიცდის სევდას, ახალგაზრდების 80 პროცენტი კი ამბობს, რომ ისინი მუშაობის დროს უმეტესად ზიზღს განიცდიან. მკვლევარები აღნიშნულ პრობლემას ასაკობრივ თავისებურებებთან აკავშირებენ და თვლიან, რომ ახალგაზრდებს თავიანთი ჭეშმარიტი იდენტობის აღმოჩენა უჭირთ. მათ უძნელდებათ პროფესიული როლის მორგება. თაობა Y-ის წარმომადგენლებს წარმატებაც აშინებთ და წარუმატებლობაც. მათი დიდი ნაწილი თვლის, რომ ვერ შეძლებს კონკრეტული საქმის სრულფასოვნად შესრულებას.

დასაქმებულ ახალგაზრდებში ნეგატიური ემოციების სიჭარბე საკმაოდ ბუნებრივი მოვლენაა. მათი უარყოფითი განწყობა ასაკთან ერთად იცვლება, რაც მათ სტრესისგან გათავისუფლებაში ეხმარება. მკვლევარები თვლიან, რომ პროდუქტიულობის ასამაღლებლად აუცილებელია სამუშაო გარემო თანამშრომლებს ემოციური ინტელექტის ამაღლებასა და თავდაჯერების მატებაში დაეხმაროს. ციფრული ინდუსტრიების განვითარების პირობებში, კომპანიებმა კადრების ემოციურად გაწონასწორებული ადამიანებით დაკომპლექტებაზე უნდა იზრუნონ, რაც, მკვლვევარების მოსაზრებით, წარმატების მთავარი საწინდარია. 

მომზადებულია ​mirror.co.uk-ის მიხედვით
თარგმნა ია ნაროუშვილმა
წაიკითხეთ სრულად