Baby Bag

ვამეცადინოთ თუ არა დაწყებითი კლასის ბავშვები - შეცდომები, რომლებსაც მშობლები უშვებენ

ვამეცადინოთ თუ არა დაწყებითი კლასის ბავშვები - შეცდომები, რომლებსაც მშობლები უშვებენ

ვამეცადინოთ თუ არა დაწყებითი კლასის ბავშვები და რა შეცდომებს უშვებენ ამ დროს მშობლები? - აღნიშნულ თემაზე ფსიქოთერაპიისა და კონსულტაციის სახლის - „დიალოგის“ ფსიქოლოგს ქეთი მესხიშვილს ესაუბრა.

როგორც ქეთი მესხიშვილი აღნიშნავს, დაწყებითი კლასის ბავშვს, განსაკუთრებით პირველკლასელს, აუცილებლად უნდა დაეხმაროს მშობელი მეცადინეობისას:

„პირველკლასელი ვერცერთ შემთხვევაში ვერ გააკეთებს საშინაო დავალებას დამოუკიდებლად, ის არ არის მზად ამისთვის. მეცადინეობისას მშობელი უნდა დაეხმაროს ბავშვს და ეს პროცესი უნდა გაუმარტივოს -  აუხსნას დავალების არსი და პასუხის გასაცემად საკმარისი დრო მისცეს. სწორედ ასე ისწავლის პირველკლასელი დამოუკიდებლად მეცადინეობას. როცა შეამჩნევს მშობელი, რომ შვილი უკვე ახერხებს ამა თუ იმ დავალების შესრულებას, ამ შემთხვევაში, მეტი დამოუკიდებლობა უნდა მისცეს და ნაკლებად ჩაერიოს მეცადინეობის პროცესში. მაგალითად, თუ ადრე 4 კითხვას დაუსვამდა იმისთვის, რომ გაერკვია, როგორ გაიგო ესა თუ ის საკითხი, ახლა უკვე შეუძლია შეამციროს კითხვების რაოდენობა,“ - აღნიშნავს ფსიქოლოოგი. 

ქეთი მესხიშვილი იმ შეცდომებზეც გვესაუბრა, რომლებსაც მშობლები ბავშვების მეცადინეობისას ყველაზე ხშირად უშვებენ:

დაწყებითი კლასის მოსწავლის, განსაკუთრებით პირველკლასელის, მშობელი თვითონ უნდა იყოს მზად, რომ შვილი მიდის სკოლაში და მისთვის დრო გამონახოს.  ხანდახან მშობელს არ აქვს დრო ან არ ჰყოფნის მოთმინება,  ამიტომ თავად აკეთებს დავალებას და საქმეს უმარტივებს შვილს, რაც  დათვური სამსახურია. არაფრით არ შეიძლება შვილის მაგივრად მშობელმა ამოხსნას ამოცანები. ეს ყველაზე დიდი შეცდომაა. დავალების შესრულება ბავშვის პასუხისმგებლობაა.

ასევე არასწორი დამოკიდებულებაა, როდესაც ბავშვს შეცდომის დაშვების უფლებას არ აძლევს მშობელი. არ უნდა მოსთხოვოთ შვილს, რომ პირველივე დღეს იდეალურად შეასრულოს ყველაფერი, არ ეჩხუბოთ და არ დასტრესოთ თუ შეცდომებს დაუშვებს, რადგან  ამით თვითშეფასებას დაუქვეითებთ“ - დასძინა  ფსიქოთერაპიისა და კონსულტაციის სახლის - „დიალოგის“ ფსიქოლოგმა  ქეთ​ი მესხიშვილმა

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დედას ბავშვზე რომ უთხრა, ყური რაღაც დიდი ხომ არ აქვსო, მიგახრჩობს იქვე, ეს არის ინსტინქტური თავის დაცვა,“ - ფსიქოლოგი ზურაბ მხეიძე

„დედას ბავშვზე რომ უთხრა, ყური რაღაც დიდი ხომ არ აქვსო, მიგახრჩობს იქვე, ეს არის ინსტინქტური თავის დაცვა,“ - ფსიქოლოგი ზურაბ მხეიძე

ფსიქოლოგმა ზურაბ მხეიძემ დედის შვილისადმი განსაკუთრებული დამოკიდებულების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ დედა-შვილს შორის პერმანენტული ძლიერი კავშირი არსებობს:

„აგრესიას ვზომავდით და ძალიან საინტერესო შედეგები მივიღეთ. ქალს რომ უთხრა, შენი ქმარი იდიოტიაო, შეიძლება გითხრას, იდიოტი კი არა, ნაძირალაც არისო, მაგრამ ბავშვზე რომ უთხრა, ყური რაღაც დიდი ხომ არ აქვსო, მიგახრჩობს იქვე. ერთი ქალი მიყვება, ამას წინათ ბავშვმა ნერვები მომიშალა, დედაჩემს მოვუყევი, რა უსინდისო ბავშვი მყავს და რომ დამეთანხმა, დედაჩემზე გავბრაზდიო. ბავშვის გამო სასიცოცხლო ბრძოლები შეუძლია გაუმართოს თავის თავსაც ქალმა. ის ასეთია.“

„ქალიშვილის გათხოვება კაცისთვის უფრო რთულია, ვიდრე ქალისთვის, უბრალოდ კაცმა იცის, რომ ასე უნდა მოხდეს. მამებთან რომ მაქვს შეხება, ვისაც გოგო გაუთხოვდა, ძალიან საცოდავები არიან, არ უნდათ. გიხსნიან: „გაგიზრდია, მოვიდა ვიღაც მუტრუკი სიძე, წაიყვანა.“ კონფლიქტი მაინც არის სიდედრთან და არა სიმამრთან, ისევე როგორც დედამთილთან. დედა შვილის მიმართ ასეა, ეს არის ინსტინქტური თავის დაცვა. ფროიდს თუ წაიკითხავთ სიდედრის და სიძის ურთიერთობაზე, ძალიან საინტერესო გარჩევა აქვს, რატომ აქვს ერთს მეორესთან მიმართებაში აგრესიები. დედასთან რაციონალური, დალაგებული ლაპარაკი ძალიან ძნელია. განა არ ესმის დედას?! ყველაფერი გაიგო, მაგრამ მაინც ასე გამოდის. დედა-შვილს შორის აპრიორში არსებობს პერმანენტული კავშირი. მამა რომ უყვარდეს შვილს, მან ეს უნდა დაიმსახუროს, კარგი მამა უნდა იყოს. დედა თუ არ დაგსდევს და მდუღარეს არ გასხამს ყოველ დილას, მას ეს სიყვარული გარანტირებული აქვს,“- აღნიშნა ზურაბ მხეიძემ.

წყარო: ​„აზროვნების აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად