Baby Bag

„როდესაც ჩვენ ვიბადებით, აღარ ვართ დედის სხეულში, ჩვენ მაინც ვტოვებთ დედის სხეულში რაღაცას და განვაგრძობთ არსებობას მასში“

„როდესაც ჩვენ ვიბადებით, აღარ ვართ დედის სხეულში, ჩვენ მაინც ვტოვებთ დედის სხეულში რაღაცას და განვაგრძობთ არსებობას მასში“

ექიმი რეზიდენტი გიორგი ღოღობერიძე დედის დღესთან დაკავშირებით ემოციურ ვიდეოს აქვეყნებს. „როდესაც ჩვენ ვიბადებით, აღარ ვართ დედის სხეულში, ჩვენ მაინც ვტოვებთ დედის სხეულში რაღაცას და განვაგრძობთ არსებობას მასში“ - აღნიშნავს გიორგი ღოღობერიძე. 

„მთელ მსოფლიოში თითქმის ყოველდღიურად კვდება 800 ქალი უშუალოდ ფეხმძიმობის ან მშობიარობის გამო. კვდებიან ფეხმძიმობის ან მშობიარობის დროს დროს არსებული ინფექციების, მაღალი წნევის, სისხლდენების, თრომბოზების გართულების შედეგად. ქალი როდესაც ფეხმძიმდება, საკუთარ სიცოცხლეს აყენებს ძალიან მაღალი რისკის ქვეშ, რომ საბოლო ჯამში გავჩნდეთ - მათი შვილები. დედობა თავიდანვე მაღალი პასუხისმგებლობაა. ისინი სწირავენ საკუთარ სიცოცხლეს, საკუთარ ჯანმრთელობას  ფაქტობრივად დებენ სასწორზე, რომ ჩვენ დავიბადოთ, ხომ ხვდებით ეს რამდენად ღირებული მომენტია,“ - დასძინა გიორგი ღოღობერიძემ. 

ძალიან ბევრი დედა პურის პატარა ფრაგმენტსაც შვილს მისცემს, რომ შვილი იყოს მაძღარი და კმაყოფილი, თვითონ კი უარს იტყვის, თვითონ იქნება მშიერი.  როგორც გიორგი ღოღობერიძე აღნიშავს, ეს თვისება დედებს არა აქვთ შვილის დაბადების შემდეგ, მათ ეს თვისება ჯერ კიდევ დნმ-ში აქვთ, როდესაც ჩვილი  ჯერ კიდევ დედის საშვილოსნოშია:

„ქალი, რომელიც ფეხმძიმდება, მისი სხეული, მისი პლაცენტა წარმოქმნის ძალიან სერიოზულ ჰორმონს - პლაცენტის ლაქტოგენს. ეს ჰორმონი დედის სხეულს ართმევს საკვებს, რომ მთელი საკვები დედის უჯრედებმა კი არ მიიღოს, არამედ ნაყოფმა, რომ ნაყოფი გაიზარდოს, იყოს გამოკვებილი,“ - აღნიშნავს ექიმი რეზიდენტი ვიდეო პოსტში. 


არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დედაშენი არის ღმერთი. შენ რომ ზიხარ და უყურებ. ისიც რომ გიყურებს. შენ რომ დედას ეძახი და ის შვილს გეძახის...“

„დედაშენი არის ღმერთი. შენ რომ ზიხარ და უყურებ. ისიც რომ გიყურებს. შენ რომ დედას ეძახი და ის შვილს გეძახის...“

„დედაშენი არის ღმერთი. შენ რომ ზიხარ და უყურებ. ისიც რომ გიყურებს. შენ რომ დედას ეძახი და ის შვილს გეძახის, ამიტომ შენ გგონია ღმერთი არ არის? შენ ღმერთი ვინ გგონია? წვერებიანი ბაბუა? ღრუბლებზე ზის და პირს რომ იბანს, წვიმა მოდის? ღმერთი ისე ნათელია, ისე ახლობელი, ისე ახლო და ისე უბრალო, რომ როდესაც ხედავ, არ იცი, რომ ღმერთია, ამაშია ღმერთის უბედურება, ამიტომ არ წამთ ღმერთი. 


ღმერთი რომ სხვაგან იყოს, შორს ჩვენგან, ცალკე და მაღლა, ღმერთი რომ ჩვენში არ იყოს, მაშინ ყველა იწამებდა. ამაშია საქმე! 


ღმერთი მაშინ უნდა იწამო, ღმერთის სახე რომ არ აქვს, რომ არ ჰგავს ღმერთს, რომ არ გეუბნება, ღმერთი ვარო, პურს რომ გიყოფს, სადილს რომ გიკეთებს, ტანზე რომ გაცმევს, თავზე რომ გახურავს, გიღიმის და გეფერება, გკოცნის და ტირის შენი გულისთვის, კვდება შენი გულისთვის, ცივა, წყურია, შია შენთან ერთად, სულს აძლევს ეშმაკს შენი გულისთვის, მაშინ უნდა იწამო, აბა, ღმერთმა თუ თავისი სახე გაჩვენა, კედელთან მიგაყენა, ყური აგიწია და თვითონ თუ გითხრა, ღმერთი ვარ და მიწამეო, მაშინ რაღად უნდა ღმერთს შენი რწმენა? ასეთ ღმერთს შენ კი არა, ყველა იწამებს. 


ღმერთი მაშინ უნდა იწამო, შენ რომ გგავს, მე რომ მგავს, დედაშენს რომ ჰგავს, გასაგებია?“

ნოდარ დუმბაძე 

წაიკითხეთ სრულად