Baby Bag

ქალს მაღალი მამაკაცის გვერდით ყოფნა დაცულობის შეგრძნებას უჩენს და თავს უფრო ფემინურად აგრძნობინებს

ქალს მაღალი მამაკაცის გვერდით ყოფნა დაცულობის შეგრძნებას უჩენს და თავს უფრო ფემინურად აგრძნობინებს
2016 წელს ჩატარებული სამეცნიერო ​კვლევის შედეგებმა აჩვენა, რომ დაბალი ქალები მაღალ მამაკაცებთან თანაცხოვრებისას ძალიან ბედნიერები არიან. რაც უფრო დიდია სხვაობა ცოლ-ქმრის სიმაღლეებს შორის, მით მეტია წყვილის ბედნიერების ხარისხიც. კვლევაში მონაწილეობას დაოჯახებული ქალბატონები იღებდნენ და მეუღლეებთან თანაცხოვრებას დადებითად ან უარყოფითად აფასებდნენ. აღსანიშნავია ისიც, რომ ცოლ-ქმრის სიმაღლეებს შორის დიდი სხვაობა წყვილის ბედნიერების ხარისხზე დადებით ზეგავლენას ერთად ცხოვრების პირველი 18 წლის მანძილზე ახდენდა. ქალბატონები, რომლებსაც ცოლ-ქმრული თანაცხოვრების უფრო დიდი გამოცდილება ჰქონდათ, თავს ბედნიერად ნაკლებად მაღალ ან დაბალ მეუღლეებთან ურთიერთობისასაც გრძნობდნენ.

ქალბატონები, როგორც წესი, თავიანთ მეუღლეებთან შედარებით დაბლები არიან, რადგან გენეტიკურად მამაკაცი უფრო მაღალი აღნაგობისაა. მდედრობითი და მამრობითი სქესის წარმომადგენლები რომანტიკულ პარტნიორებს სხვადასხვა კრიტერიუმის მიხედვით არჩევენ, რადგან ორივე მათგანს განსხვავებული მოლოდინები და ინტერესები აქვს.

ჩრდილოეთ ტეხასის უნივერსიტეტის მიერ ჩატარებულმა კიდევ ერთმა კვლევამ აჩვენა, რომ პარტნიორის სიმაღლეს ქალისთვის ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს. ქალს მაღალი მამაკაცის გვერდით ყოფნა დაცულობის შეგრძნებას უჩენს და თავს უფრო ფემინურად აგრძნობინებს. კვლევაში მონაწილე ქალების უმეტესობა ერთხმად აღნიშნავდა, რომ მათ მაღალ მამაკაცებთან ურთიერთობა ძალიან სიამოვნებდათ, რადგან მათ გვერდით თავს უსაფრთხოდ გრძნობდნენ.

დაბალი ქალბატონები, რომლებსაც მაღალი მეუღლეები ჰყავთ და ცოლ-ქმრული ურთიერთობით ძალიან კმაყოფილები არიან, გარკვეული გარეგანი თუ შინაგანი ფაქტორების ფარულ ზეგავლენას განიცდიან. მიზიდულობა მისტიკური მოვლენაა, რომელსაც ადამიანის თვალისთვის შეუმჩნეველი ბიოლოგიური პროცესების ერთიანობა ქმნის.

კვლევებით დასტურდება, რომ მაღალი მამაკაცები მდედრობითი სქესის წარმომადგენლების მიერ პოზიტიურად აღიქმებიან. ქალბატონების წარმოდგენებში მაღალი მამაკაცი ინტელექტუალურად განვითარებული ადამიანის შთაბეჭდილებას ტოვებს, რომელსაც ფულის გამომუშავების განსაკუთრებული უნარი აქვს. შესაძლოა, ამის მოსმენა ძალიან არ გვსიამოვნებს, მაგრამ ადამიანებს სხვების გარეგნული ნიშნით შეფასება არცთუ იშვიათად გვჩვევია, რის გამოც ამა თუ იმ პიროვნების ხასიათის თავისებურებებთან დაკავშირებით ნაადრევი დასკვნების გამოტანა გვახასიათებს. მდედრობით და მამრობით სქესს შორის ურთიერთობაში ინსტინქტური რეაქციები და ბიოლოგიური ფაქტორი ძალიან დიდ როლს ასრულებს.

თუ თქვენთან შედარებით ბევრად მაღალ მამაკაცს ხვდებით და მასთან ოჯახის შექმნას გეგმავთ, გილოცავთ! მომდევნო 18 წელი უსაზღვროდ ბედნიერი იქნებით.

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დედის ყვირილი ბოროტებაა, გაღიზიანება ბოროტებაა... ამ ბოროტებაში გაზრდილ ბავშვს ფესვები გაუფუჭდება,“ - შალვა ამონაშვილი

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა მშობლებს ურჩია, რომ დასჯა არ გამოიყენონ ბავშვის აღზრდის მეთოდად:

„რა არის დასჯა საერთოდ? ბავშვი ჩვენს ნორმებში არ მოექცა და იმის გამო, რომ მან გააცნობიეროს ეს, მას რაღაც უფლებებს ვართმევთ. არ გავუშვი ბავშვი სასეირნოდ, არ ვუყიდე ნაყინი. გაბრაზებული ვარ ამ დროს. კუთხეში დავაყენე, შეიძლება გავულაწუნე კიდეც. თუ ვინმე გონიერი ადამიანი ამაში აღზრდის ნატამალს ხედავს, გააგრძელოს ეს საქმე. რა ხდება კუთხეში დამდგარი ბავშვის თავში ამ დროს?! ერთხელ აეროპორტში დიდხანს მოგვიხდა ცდა. 3 წლის გოგო მამას ჰყავდა დაყენებული კუთხეში და უყვიროდა: არ გამოხვალ, ვიდრე არ მიხვდები, რა გააკეთე! რაგვარად მიხვდეს 3 წლის ბავშვი, რა გააკეთა ამისთანა. არადა ეხვეწება დედას, გამომიშვი, მაპატიეთო და მამა სჯის. ამას რა დავარქვა მე? იტყვის მამა, რომ მე ბავშვი მიყვარსო? არ უყვარს! დედა, რომელიც არ ეხმარება ბავშვს, იტყვის მიყვარსო? არ შეიძლება სიყვარულის შეწყვეტა!

შეურაცხყოფა, დამცირებაა დასჯა. ამ პირობებში ის სანუკვარი პროცესი, რასაც აღზრდა ჰქვია, აღარ არსებობს. ისიც იმსხვრევა, რასაც მივაღწიე. დასჯა არ არის აღზრდის მეთოდი. ბავშვი სიყვარულში უნდა გაზარდო, რომ მოსიყვარულე გაგიხდეს. ბავშვი კი არ უნდა დასაჯო, სინდისთან უნდა მიიყვანო, რომ იმან თავისი თავი თუ უნდა თვითონ დასაჯოს. თვითონ ვკითხოთ, შეაფასე რაც მოხდა, როგორც მოხდა, ის გააკეთე რაც საჭიროა. თვითაღზრდამდე მივიყვანოთ ბავშვი, თვითგანცდამდე, რომ რატომ გავაკეთე მე ეს.

დაანებეთ ამ დასჯას თავი. თუ დასჯა გინდათ ბავშვისა, ჯერ თქვენ დადექით კუთხეში და საკუთარი თავი დასაჯეთ. განა ცოტა გაქვთ ჩადენილი დანაშაული?! ერთმა ბავშვმა ინატრა, იქნებ ისეთი შენობები ააშენოთ, რომ კუთხე არ ჰქონდეს ამ შენობებსო, რადგან მშობლები სულ კუთხეში მაყენებენო. ხომ ყველამ იცით, რომ მშობლის მაგალითი აღზრდის ძალაა. მიეცით ეს მაგალითები. დასჯას მისცემთ, დაგსჯით მერე შვილი თქვენ. დედის ყვირილი ბოროტებაა, გაღიზიანება ბოროტებაა. ამ ბოროტებაში გაზრდილ ბავშვს, თუ ბებიამ, ბიძამ, მასწავლებელმა არ გადაარჩინა, ფესვები გაუფუჭდება. სიტყვა დასჯა პედაგოგიკაში არ უნდა არსებობდეს. ბავშვი რაღაც ცუდს აკეთებს? მე შემიძლია ავუხსნა მას, რა მოჰყვება ამას. 3-5 წლის ბავშვი დამიჯდება და მომისმენს, თუ წყნარად ველაპარაკები. ის იფიქრებს ამაზე, შეწუხდება, შეიძლება იტიროს. უთხარით ბავშვს: „დაჯექი სავარძელში და დაფიქრდი, კარგი იყო ეს ქცევა, თუ არ იყო კარგი, განსაჯე ეს თვითონ.“ ხომ შეწუხდება ბავშვი? ეს წუხილი არის თვითდასჯა. სიტყვა დასჯა ამოვაგდოთ ხმარებიდან და არცერთი დედა და მამა არ შემეკამათოს, აბა როგორ სხვანაირადო. თუ არზრდაზე მკითხავთ ასეა და თუ მკითხავთ, როგორ დავამშვიდო ბავშვი, როდესაც ყველაფერს ანგრევსო, მაშინ დაუყვირე, დამშვიდდება და შენც მშვიდად იქნები, მაგრამ ამას რა დავარქვა, არ ვიცი,“ - მოცემულ საკითხზე შალვა ამონაშვილმა საქართველოს პირველ არხზე „ტელესკოლის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ „ტელესკოლა“

წაიკითხეთ სრულად