Baby Bag

მამამ შვილს დაბადების დღეზე საკუთარი გული აჩუქა - მოისმინეთ მისი უკანასკნელი სიტყვები

მამამ შვილს დაბადების დღეზე საკუთარი გული აჩუქა - მოისმინეთ მისი უკანასკნელი სიტყვები

მამამ შვილს საკუთარი გული აჩუქა და უკანასკნელი სიტყვები ვიდეო მიმართვაში უთხრა:

„გამარჯობა, შვილო. 

მე შენთვის ახალი გული ვიპოვე. უბრალოდ მინდა, რამდენიმე თემაზე გელაპარაკო. მინდა, დედას ყოველთვის მოუსმინო, რადგან ის შენი საუკეთესო მეგობარია. ოჯახი კი ძალიან მნიშვნელოვანია. გოგოები - შენ მათთვის ჯერ პატარა ხარ, მაგრამ როცა დრო დადგება, მათ პრინცესებივით მოექეცი, რადგან ისინი მართლა პრინცესები არიან. თუ იტყვი, რომ რაღაცას გააკეთებ, აუცილებლად შეასრულე, რადგან შენი სიტყვები კანონი უნდა იყოს. თუ ფულის შოვნის საშუალება მოგეცემა, აუცილებლად გამოიყენე. თუ ამისთვის თავის შეწუხება დაგჭირდება მაშინაც... არ უნდა იყო მამაშენივით სულელი. ყველაფერი გაცილებით მარტივია, როცა ფული გაქვს. არ მოწიო და არ გაეკარო ნარკოტიკს, იყავი კეთილი და გულახდილი. როცა ვინმე შენთვის ზიანის მოყენებას გადაწყვეტს, კაცურად მოიქეცი და თავი დაიცავი. შეეცადე, რომ ცუდმა დღეებმა შენზე გავლენა არ იქონიოს. ცხოვრებაში ბევრი კარგი რამ არსებობს. მე ყოველთვის შენ გვერდით ვიქნები, ზუსტად აქ...მოგვიანებით შევხვდებით...მე შენ მიყვარხარ!“ - სწორედ ეს სიტყვები წარმოთქვა ვიდეოს ჩაწერისას მამამ. 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„არ ვიცი, იმ ღამით რამ გადაგვარჩინა... ალბათ, მედიკო ძალიან ლამაზი იყო,“ - ლაშა თაბუკაშვილის მოგონება

„არ ვიცი, იმ ღამით რამ გადაგვარჩინა... ალბათ, მედიკო ძალიან ლამაზი იყო,“ - ლაშა თაბუკაშვილის მოგონება

მედეა ჯაფარიძისა და რეზო თაბუკაშვილის ვაჟი, დრამატურგი ლაშა თაბუკაშვილი 1956 წლის 9 მარტის მოვლენებს იხსენებს და მისი ბავშვობის ყველაზე მკაფიოდ აღბეჭდილი მოგონების შესახებ საუბრობს:

„ხუთი წლის ასაკში არცთუ ბევრი რამ გამახსოვრდება, მაგრამ 1956 წლის 9 მარტის ზოგიერთი ფრაგმენტი მკაფიოდ ჩამებეჭდა მეხსიერებაში. ზედ რუსთაველზე ვცხოვრობდით და ყველა პარადისა თუ მაგათი დღესასწაულის დროს ტანკები ჩვენი ფანჯრების ქვეშ იდგა ხოლმე. მეძინა... რეზო მოვიდა გვიან. მამა ნასვამი იყო. ხელში ამიყვანა, აივანზე გავიდა და გადამახედა. მთელს რუსთაველზე ჩაჩქანიანი ჯარისკაცები იყვნენ. მაშინ რეზომ ხმამაღლა რუსულ ენაზე, მათ გასაგონად მითხრა: „აი, შეხედე და დაიმახსოვრე, ესენი არიან შენი ერის ჯალათები.“ მერე ძირს დამსვა, რუსი ჯარისკაცების გინების ხმა გაისმა და რეზო აივნიდან ქუჩაში ჩახტა, მთვრალი სალდათისთვის უწმაწურ გინებაზე პასუხის გასაცემად. ჩხუბი დიდხანს არ გაგრძელებულა – ჯარისკაცები ხიშტებზე უპირებდნენ აგებას, მაგრამ ამ დროს დედაჩემი, ფეხშიშველი, ღამის პერანგით სახლიდან გამოვარდა და გადაეფარა. არ ვიცი, იმ ღამით რამ გადაგვარჩინა. ალბათ, მედიკო ძალიან ლამაზი იყო...“ 

წაიკითხეთ სრულად