,,პრობლემა სახელად უჭმელობა ფანტაზიის, დიდი ნერვების და ძალისხმევის წყალობით დამარცხებულია,'' - ასეთი სათაურით აქვეყნებს პოსტს სოციალურ ქსელში დედა ეკა ხიზანიშვილი.
ეკა თავის გამოცდილებას უზიარებს დედებს, რომლებსაც მასავით აწუხებთ ბავშვის უჭმელობა. გთავაზობთ მის პოსტს უცლელად:
ჩემმა 2 წლის შვილმა ერთდროულად მომხდარი მოვლენების ფონზე მთლიანად შეწყვიტა ჭამა.
1. პატარა ძამიკო მოვუყვანეთ სახლში,რაზეც საშინლად იეჭვიანა.
2. მოულოდნელად დატოვა ძიძამ,რამაც ძალიან იმოქმედა მასზე.
3. წინა პერიოდში გარკვეულ ეტაპზე ძალდატანებით უწევდა ჭამა (არ დავკონკრეტდები).
🚫მოშივდება და შეჭამს
🚫დაუდე საყვარელი საკვები მისაწვდომ ადგილას
🚫ლამაზად გაუფორმე
🚫მეგობრები დაუპატიჟე
🚫უფროსებთან ერთად დასვი სუფრაზე
🚫რაციონი გაუმრავალფეროვნე
და კიდევ რა აღარ...
მაგრამ არაფერმა იმუშავა.
რაც მთავარია, შიოდა და არ ჭამდა. ამ ფონზე გახდა ჭირვეული, დაიწყო მთელი ხმით ტირილი, ფეხების ბაკუნით და თავის ძირს გაწოლებით გაპროტესტება.
გააპროტესტა ზიარებაც...
დაიწყო ტირილი ბანაობისას...
მოკლედ კოშმარული 1.5 თვე გავატარეთ მთელმა ოჯახმა.მაგრამ დიდი ნებისყოფის ფასად და დაკვირვების შედეგად, აღმოვაჩინე მისი ახალი კუმირი - "მიკიუსი".
მოვიარე მთელი თბილისი და ბოლოს მივაკვლიე ამ ორ ჯადოსნურ ნივთს.
პირველ დღესვე ყურებიანი თავსახურის წყალობით საწრუპით მიიღო დასალევი იოგურტი, მთელი ჭიქა.(ხომ წარმოგიდგენიათ,რამდენად არაფერს ჭამდა,რომ ეს იყო წინ გადადგმული ნაბიჯი).
ფაქტობრივად ჰაერით და წყლით იკვებებოდა და ... რძით.
მეორე დღესაც იგივე განმეორდა დილით და მერე წავიყვანეთ ზიარებაზე.ეზიარა (ცოტა გაჭიევეულდა, მაგრამ...)
შუადღეს ისევ გავუკეთე სადილი, უიმედოდ მაგრამ... ნუ, იმ დღის შემდეგ თამაშით, სიმღერით და ცეკვით, მაგრამ ჭამს.
როგორც კი იტყვის, რომ ,,მორჩა" - აღარ ვაჭმევ.
თითქმის ყველა ჯერზე ცდილობს, ბოლომდე ჭამოს და მიიღოს დამსახურებული კომპლიმენტი აპლოდირების ფონზე.
გადავწყვიტე, ჩემი გამოცდილების გაზიარება მათთვის ვისაც ეს პრობლემა აწუხებს, რადგან უკვე კარგად ვიცი, რას ნიშნავს მშიერი შვილი,'' - აღნიშნავს ეკა ხიზანიშვილი.
ზოგჯერ ბავშვთან ურთიერთობისას ძალის დემონსტრირებაა საჭირო - ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა
ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ბავშვის აღზრდისას რიგ შემთხვევებში მშობლის მხრიდან სიმტკიცის გამოჩენასა და ბავშვისთვის მკაცრი მოთხოვნების წაყენების მნიშვნელობას გაუსვა ხაზი:
„ბავშვი რომ ფანჯარაზე დადგება, ხომ არ დაუწყებ საუბარს: „ხომ არ ჩამოხვიდოდი, შვილო?!“ პირდაპირ ჩამოსვამ. ბავშვს რომ ნარკოტიკს დაუნახავ... რაღაცები არის, რაზეც მკვეთრი ქირურგიული გზები არის საჭირო.“
მარინა კაჭარავას თქმით, ბავშვთან ძალის დემონსტრირება ცემა-ტყეპას ან ყვირილს არ გულისხმობს:
„ერთმა გერმანელმა ფსიქოთერაპევტმა მითხრა, ჩვენ ევროპაში გამოვალაყეთ ბავშვები საუბრითო. ზოგჯერ ბავშვთან ურთიერთობისას ძალის დემონსტრირებაა საჭირო. აქ ცემა-ტყეპა არ იგულისხმება, არც ყვირილი. აქ იგულისხმება ქცევა. თუნდაც თვალის თვალში გაყრა ერთ სიმაღლეზე, ზოგჯერ ხელის მოკიდება, ოდნავ მოჭერა და თვალებში ყურება, ხმის დაწევა, განა აწევა, რომ ძალიან მნიშვნელოვან რაღაცას გეუბნები.“
„თვალის კონტაქტი მაქვს ბავშვთან, სხვაგან კი არ ვიყურები. სხვას კი არ გადარებ, ჩემს ბავშვობას კი არ გადარებ. პირდაპირ რაღაცას მოვითხოვ შენგან. რატომ? 18 წლამდე ჩემი პასუხისმგებლობაა შენი სიცოცხლე. ის, რაც სიცოცხლეს და მორალს ეხება, ის, რამაც შეიძლება ადამიანი დაღუპოს, აქ მშობელი ფუნქციონირებს ისე, როგორც თვლის საჭიროდ,“ - აღნიშნულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.