Baby Bag

არასდროს უთხრათ ბავშვს, რომ ტირილი შეწყვიტოს, მას ემოციების გამოხატვის შესაძლებლობა მიეცით

არასდროს უთხრათ ბავშვს, რომ ტირილი შეწყვიტოს, მას ემოციების გამოხატვის შესაძლებლობა მიეცით

მშობლები შვილებს ხშირად ეუბნებიან, რომ ტირილი შეწყვიტონ. პატარები ზოგჯერ უფროსებისთვის უმნიშვნელო პრობლემების გამო ტირიან, რის გამოც მშობლებს მათი წუწუნის მოსმენის სურვილი არ აქვთ. როდესაც სამყაროში უამრავი ბავშვი შიმშილობს და ტერორისტები უდანაშაულო ადამიანებს ხოცავენ, სერიოზულად ვერ აღვიქვამთ დაკარგული თოჯინის გამო ატირებული ბავშვების სატკივარს.

ბავშვების გონება სხვაგვარად არის მოწყობილი. ისინი უმანკოები არიან. პატარებმა არ იციან, რომ სამყარო სავსეა ბოროტებით, რომ მათი თანატოლები შიმშილით იხოცებიან. ბავშვისთვის საყვარელი სათამაშოს დაკარგვა უდიდესი ტრაგედიაა, რადგან ის მისთვის ნაცნობ სამყაროში ყველაზე ძვირფას ნივთად მიაჩნია.

მშობლები, რომლებიც შვილს ტირილის შეწყვეტისკენ მოუწოდებენ, ბავშვს აგრძნობინებენ, რომ მისი საქციელი მისაღები და სწორი არ არის. ისინი შვილის ემოციებს აკრიტიკებენ და მისგან იმის ცოდნას მოითხოვენ, რაც შეუძლებელია იცოდეს მცირეწლოვანმა ბავშვმა. როდესაც ბავშვს ტირილს ვუკრძალავთ, მას ვაგრძნობინებთ, რომ მისი გრძნობები და განცდები ჩვენთვის უმნიშვნელოა.

ბავშვი, რომელსაც ეუბნებიან, რომ სისულელის გამო არ უნდა იტიროს, ტირილს უფრო ძლიერად აგრძელებს, რადგან უფროსების გულგრილობა მისთვის ძალიან მტკივნეულია. დროთა განმავლობაში ბავშვები ემოციების დამალვას იწყებენ. ისინი ცდილობენ მშობლებისთვის მისაღები ქცევა განახორციელონ, რის გამოც მათთვის მნიშვნელოვანი დანაკარგის გამო ტირილს აღარ იწყებენ. ბავშვის ამგვარი ქცევა მის შინაგან მდგომარეობაზე ნეგატიურად აისახება.

„დიდი გოგოები/ბიჭები არ ტირიან,“ „სატირალი არაფერია,“ - ეს ის ცნობილი ფრაზებია, რომლებსაც მშობლები განუწყვეტლივ იმეორებენ. როდესაც შვილებს ვასწავლით, რა იგრძნონ, როდის იგრძნონ და როგორ გამოხატონ თავიანთი ემოციები, ჩვენ მათ ნამდვილი განცდების დაფარვისკენ მოვუწოდებთ. ემოციების შეკავება ბავშვებში ფრუსტრაციისა და იმედგაცრუების განცდას ბადებს, რაც მათ მოზარდობისა და ზრდასრულობის ასაკშიც გაჰყვებათ.

ზრდასრული ადამიანები საჯაროდ ემოციების გამოხატვის დროს ხშირად ბოდიშს იხდიან, რადგან მათ ასწავლეს, რომ ეს ნორმალური არ არის. ადამიანი ბუნებით მგრძნობიარეა, ის ხშირად განიცდის შიშს, სირცხვილს, ტკივილსა და სიხარულს. ჩვენი გრძნობები ჩვენთვის ყოველთვის გასაგებია. ყველამ ვიცით, რატომ ვიწყენთ, რატომ გვინდა ტირილი ან სიცილი. ადამიანს საკუთარი განცდებისა და გრძნობების მიღება უნდა შეეძლოს. როდესაც ბავშვი სკვერში თამაშის დროს ჭარბი ემოციებით იტვირთება, სიხარულით დახტის და იცინის, შესაძლოა, ეს უფროსისთვის გასაგები არ იყოს, მაგრამ მისი დადებითი ემოციების გაზიარება აუცილებელია. სწორედ ასევე უნდა მივიღოთ ბავშვის ბრაზისა და სევდის გამომხატველი ემოციებიც.

მშობლები შვილებს ტირილის შეწყვეტისკენ განსაკუთრებით მაშინ მოუწოდებენ, როდესაც ისინი საჯარო სივრცეში იმყოფებიან. უფროსებს არ სურთ, რომ სხვებს მათზე ნეგატიური წარმოდგენა შეექმნათ. მშობლებს არ უნდათ, რომ გარშემომყოფებმა მათი შვილი გათამამებულად ჩათვალონ. როგორც წესი, უცხო ადამიანებს საერთოდ არ ადარდებთ, როგორ იქცევა თქვენი შვილი, ხოლო თუ ეს მათთვის მნიშვნელოვანია, ნურც ამის გამო აღელდებით. ეს მათი პრობლემაა და არა თქვენი. ბავშვს შესაძლებლობა მიეცით, რომ საკუთარი ემოციები გამოხატოს.

მშობლებმა უნდა იცოდნენ, რომ ბიჭებიც ისევე ტირიან, როგორც გოგონები. ბიჭი ისეთივე ადამიანია, როგორიც გოგო. ემოციები და განცდები მასაც აქვს, რომელთა გამოხატვა მისთვის მნიშვნელოვანია. როდესაც ბავშვი ტირის, ნაცვლად იმისა, რომ მას ტირილის შეწყვეტა უბრძანოთ, მიუახლოვდით და უთხარით, რომ მისი გესმით. ბავშვს აგრძნობინეთ, რომ თქვენთვის მისი განცდები გასაგებია, რომ მისი სათამაშოს დაკარგვას ძალიან განიცდით. აუხსენით თქვენს შვილს, თუ რატომ ვერ ხერხდება მისი პრობლემის მოგვარება. რაც მთავარია მოსიყვარულე ხმით ესაუბრეთ და თანაგრძნობა გამოხატეთ.

თქვენს შვილს ტკბილეულის მირთმევა თუ სურს და ამის გამო ტირის, მას შემდეგი სიტყვებით მიმართეთ: „მესმის, რომ გიყვარს ტკბილეული, რადგან ძალიან გემრიელია, მაგრამ თუ ბევრ ტკბილს შეჭამ, მუცელი გეტკინება. დედიკოს და მამიკოს უნდათ, რომ ჯანმრთელი იყო. თუ ტკბილეულს ზომიერად შეჭამ, ყოველთვის შეძლებ თავისუფლად თამაშს და სირბილს, რადგან ჯანმრთელი იქნები.“

ყვირილისა და ტირილის მოსმენა სასიამოვნო არ არის, მაგრამ ეს ცუდ ქცევად არ უნდა მონათლოთ. ბავშვს შესაძლებლობა მიეცით, რომ ემოციებისგან დაიცალოს. შეგიძლიათ, ბავშვს აკოცოთ და ჩაეხუტოთ. თუ მისი ქცევა გაღიზიანებთ და ემოციებს ვერ უმკლავდებით, რამდენიმე წუთით მოშორდით ბავშვს, ღრმად ჩაისუნთქეთ, დამშვიდდით და მასთან მხოლოდ ამის შემდეგ დაბრუნდით.

ბავშვს ემოციების მართვა რომ ასწავლოთ, ამისთვის დიდი შრომა დაგჭირდებათ. ნუ აიძულებთ მას უარი თქვას ნამდვილი განცდების გამომჟღავნებაზე. ტირილი ჩვენი ცხოვრების ნაწილია. ნუ ეტყვით ბავშვს, რომ ეს ასე არ არის. თუ შვილს ემოციების გამოხატვის შესაძლებლობას მისცემთ, ამით მას ბედნიერებას მოუტანთ.

მომზადებულია ​educateinspirechange.org- ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა 

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

შეიძლება დაინტერესდეთ

3-6 წლამდე ასაკის ბავშვის იდეალური კვების რაციონი, კალორიების დღიური ნორმა და აუცილებლად მისაღები პროდუქტები - ნუტრიციოლოგი მაია სურვილაძე

3-6 წლამდე ასაკის ბავშვის იდეალური კვების რაციონი, კალორიების დღიური ნორმა და აუცილებლად მისაღები პროდუქტები - ნუტრიციოლოგი მაია სურვილაძე

პედიატრმა, ნუტრიციოლოგმა მაია სურვილაძემ სამი-ექვსი წლის ასაკის ბავშვის კვების რაციონი და დღის განმავლობაში მისაღები კალორიების რაოდენობა განიხილა. მისი თქმით, ბავშვმა 3-4 წლის ასაკში დღეში 1550 კილოკალორია უნდა მიიღოს, 4-6 წლის ასაკში კი 1750-1850 კილოკალორია:

„ბავშვმა სამიდან ოთხ წლამდე დაახლოებით 1550 კილოკალორია უნდა მიიღოს, ოთხიდან ექვს წლამდე 1750-1850 კილოკალორია. გოგონებსა და ბიჭებს შორის ამ ასაკში უკვე არის პატარა განსხვავება. ​ეს კალორაჟი უნდა გადანაწილდეს დღის განმავლობაში. ორივე ასაკობრივ ჯგუფში უნდა იყოს ოთხჯერადი კვება დღეში. ბავშვი ამ დროს არის ბაღში. 70 % ამ კალორაჟის უნდა იყოს ბაღში ათვისებული. საუზმე უნდა იყოს 25 % მთელი კალორაჟის (387 კკ), სადილი უნდა იყოს 30-40 %-მდე, სამხარი უნდა იყოს 15-20 %, აქ შეიძლება 5 %-იანი შუალედებიც იყოს. ვახშამი უნდა იყოს 20-25 %. პროცენტული გადანაწილება 4-6 წლამდე ბავშვებშიც ასეთივეა, უბრალოდ მატულობს ულუფების მოცულობა.“

მაია სურვილაძის თქმით, ბავშვმა საუზმე ბურღულეულის ფაფის მირთმევით უნდა დაიწყოს:

„3-4 წლამდე ბავშვებში ​აუცილებლად ბურღულეული უნდა იყოს მიწოდებული დილით ფაფის სახით, დაახლოებით 250 გრამი. რატომ ბურღულეული? ბურღულეული სახამებელს შეიცავს.ის ნელა შეიწოვება და დიდხანს აძლევს ორგანიზმს დანაყრების შეგრძნებას. ორ-სამ დღეში ერთხელ შეიძლება ყველი იყოს დამატებული 10 გრამის რაოდენობით. დასალევად ან კაკაო ან ჩაი უნდა დავამატოთ. ჩაი უნდა იყოს ძალიან ბაცი, არ უნდა იყოს მაგარი. თუ აქ იქნება კაკაო, სამხარზე იქნება ჩაი, ან პირიქით. აქვე შეიძლება იყოს გამოყენებული მაკარონის ნაწარმი. ამ ასაკობრივ ჯგუფში შაქრის რაოდენობა 45-50 გრამი უნდა იყოს და დღის განმავლობაში გადანაწილდეს.“

მაია სურვილაძემ აღნიშნა, რომ სადილზე ბავშვებმა ბოსტნეული აუცილებლად უნდა მიირთვან:

„სამწუხაროდ, ქართველი ბავშვების 90 % სალათებს არ მიირთმევს. სასურველია, რომ კვების წინ რაღაც რაოდენობის სალათა, ცოცხალი ბოსტნეული მიიღოს ბავშვმა. ამ ასაკობრივ ჯგუფში 60 გრამ ბოსტნეულზეა საუბარი. ​ეს შეიძლება იყოს კიტრი-პომიდვრის სალათა, კომბოსტო-სტაფილო ერთად. სტაფილოს აზრი აქვს იმ შემთხვევაში თუ ცხიმთან ერთად იქნება, რომ კაროტინი A ვიტამინში გადავიდეს. შემდეგ აუცილებლად უნდა მოდიოდეს წვნიანი. აუცილებელი არაა წვნიანში ხორცი და ნახარში იყოს. ნახარში არც არის რეკომენდებული. ეს უნდა იყოს ბოსტნეულის წვნიანი 200 გრამის რაოდენობით, 4-6 წლის ბავშვებში 250 გრამი. სადილზე ასევე აუცილებლად უნდა ჩავრთოთ ხორცი ან თევზი 100 გრამის რაოდენობით. თუ თევზი შემწვარია, აუცილებლად კანი უნდა იყოს გადაცლილი. ხორცი შეიძლება იყოს საქონლის ან ქათმის. სადილზე აუცილებელია გარნირიც 150 გრამის რაოდენობით. ეს შეიძლება იყოს ბოსტნეულის პიურე, ვერმიშელი, წიწიბურა.“

„სამხარი შეიძლება იყოს ფუნთუშა, ცომეული, ხაჭაპური, ხაჭოს მობრაწულები, აქ კვერცხიც შეიძლება ფიგურირებდეს, ფხვიერი ნამცხვარი. ​ვახშამზე შეიძლება იყოს მაწონი, ბურღულეულის რაღაც ნაწილი,“ - აღნიშნულ თემაზე მაია სურვილაძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“- ის გადაცემაში „სხვა შუადღე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „სხვა შუადღე“

წაიკითხეთ სრულად