Baby Bag

​მასწავლებელმა არ უნდა დაივიწყოს, რომ ხელოვანია

​მასწავლებელმა არ უნდა დაივიწყოს, რომ ხელოვანია

ყველა მასწავლებელს აქვს განსხვავებული სწავლების სტილი, ისევე, როგორც მხატვარს ხატვის, რეჟისორს ფილმის გადაღების, მწერალს ამბის გადმოცემის, მუსიკოსს მელოდიის შექმნის. სწორედ ამიტომ, ჩვენი პროფესია იმაზე უფრო მეტად ენათესავება ხელოვნების სფეროს, ვიდრე წარმოგვიდგენია. როგორც ყველა ხელოვანი, ჩვენც საკუთარ ნიჭსა და შესაძლებლობებს ვწვრთნით, მაგრამ რამდენად შევძლებდით ამას თავისუფალი ნების გარეშე, თავისუფალი სიტყვის და ქცევის გარეშე? ჩვენი გამოცდილება ხომ ჩვენი ფუნჯია, რომელმაც რაღაც უნდა შექმნას, რაღაც ისეთი, რაც მნიშვნელოვანი და დამაფიქრებელი გახდება. იმისთვის რომ ხელოვანი გახდე, მხოლოდ ნიჭი არაა საკმარისი, გამბედაობა და საკუთრი იდენტობით მოქმედებაა საჭირო მასწავლებლის შემთხვევაშიც. 

ნებისმიერ პროფესიაში თუ გინდა წარმატებული იყო, პირველ რიგში, შენ უნდა იყო შენ, თუნდაც არასრულყოფილი. ჩვენ მუდმივად ვცდილობთ სოციალური როლების მორგებას ეს გასაგებია, რადგან ადამიანი სოციალურ ცხოველია, თუმცა აქ უფრო მნიშვნელოვან საკითხს ვაწყდებით, როლი, რომელიც მოვირგეთ საფრთხეს ხომ არ უქმნის ჩვენს იდენტობას? რამდენი პროცენტით ვარ მე მე?

მასწავლებლები ხშირად იკარგებიან საკუთარ სწავლების სტილში მკაცრი, მზრუნველი, მეგობრული, განსხვავებული, უხეში, გულგრილი... უამრავი ტიპის მასწავლებელს შევხვედრილვართ, ბევრის მიმართ უარყოფითი დამოკიდებულებაც გვქონდა, თუმცა ყურადღების მიღმა არ დარჩენილა მათი გულწრფელობა. ისინი ხომ ისე გვასწავლიდნენ როგორც ახალ ხასიათს და მიუხედავად ჩვენი დამოკიდებულებისა, რომელიც არც თუ ისე სასიამოვნო შეიძლება ყოფილიყო, ერთი წამითაც არ შეგვპარვია ეჭვი მათ გულწრფელობაში. ალბათ, სწორედ ამიტომ ვირჩევთ ამ პროფესიას, ის ხომ შესაძლებლობას გვაძლევს ჩვენი იდენტობით ვიმუშაოთ, ვიყოთ შემოქმედები და ისეთები, როგორიც ვართ. ხშირად გაბატონებულ წარმოდგენებს უფრო მეტ მნიშვნელობას ვანიჭებთ, ვიდრე საკუთარი თავისუფალი ნების არსს. ხომ გვინახავს ისეთი მასწავლებლებიც სკოლის კართან რომ ტოვებენ საკუთარ პიროვნებას და სრულიად სხვა ადამინები ხდებიან სასწავლო დღის დასრულებამდე. ალბათ, სწორედ ამიტომ იწყება პროფესიული კრიზისიც, თუმცა არც ესაა პრობლემა. 

უნდა გვახსოვდეს, რომ ადამიანს შეუძლია გახდეს უკეთესი, მაგრამ არა სრულყოფილი. ხშირად საჭიროა, საკუთარ თავს შევახსენოთ, ვინ ვართ, მხოლოდ ასე შევძლებთ, ვუპასუხოთ ჩვენს მოლოდინებს, შეიძლება, დეპრესიაც გვქონდეს, თავი ცუდად ვიგრძნოთ, მაგრამ არასდროს არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ხელოვანები ვართ, კრეატიული და ყველაზე თავისუფალი პროფესიის წარმომადგენლები. ყველაფერი კი, რაც ჩვენს თავს ხდება, გამოცდილებაა, გამოცდილება, რომელიც მთავარი იარაღია საჭირო საქმის საკეთებლად.

ავტორი: სამოქალაქო განათლების მასწავლებელი მზეო შველიძე 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„​მე ვთვლი, რომ ძალიან დავჩაგრეთ ბავშვები და ახალგაზრდები... ყველაზე ადვილად მისაკეტი აღმოჩნდა სკოლები და უმაღლესი სასწავლებლები“ - მაია ბუწაშვილი

„​მე ვთვლი, რომ ძალიან დავჩაგრეთ ბავშვები და ახალგაზრდები... ყველაზე ადვილად მისაკეტი აღმოჩნდა სკოლები და უმაღლესი სასწავლებლები“ - მაია ბუწაშვილი

„​მე ვთვლი, რომ ძალიან დავჩაგრეთ ბავშვები და ახალგაზრდები. სკოლები და უმაღლესი სასწავლებლები უნდა იყოს საერთო ლოქდაუნის ნაწილი და არა ის, რომ მხოლოდ სკოლები და უმაღლესი სასწავლებლები იყოს დაკეტილი, როგორც ნოემბრამდე იყო,“ - ამის შესახებ ინფექციონისტმა მაია ბუწაშვილმა მედიაცენტრ „მთავარში“ განაცხადა.

მისივე თქმით, მოსწავლეები და სტუდენტები პერიოდულად მაინც უნდა დაბრუნდნენ სასწავლო დაწესებულებებში:

ნოემბრის ბოლოდან გასაგებია, რომ გამოცხადდა საყოველთაო რეგულაციები და ამის ნაწილი კი ბატონო, სკოლები და უმაღლესი სასწავლებლები შეიძლებოდა, რომ ყოფილიყო. მანამდე არ იყოს ამის აუცილებლობა, როცა ყველაფერი ღია იყო. ჩვენ შეგვიძლია ვთქვთ, რომ აბსოლუტურად არავითარი შეზღუდვა არ იყო ზაფხულში, სექტემბერსა და ოქტომბერში და მივიღეთ 5 ათასი შემთხვევა დღეში. მაშინ სკოლები და უმაღლესი სასწავლებლები დაკეტილი იყო, მიუხედავად ამისა, ჩვენ გავედით ასეთ ნიშნულზე. უფრო სწრაფად უნდა მოხდეს რეაგირება, არ უნდა დაგვავიწყდეს ბავშვები და უმაღლესი სასწავლებლები და ისინი პერიოდულად მაინც უნდა დაბრუნდნენ დაწესებულებებში,“ - აღნიშნა მაია ბუწაშვილმა.

კითხვაზე, რატომ ვერ ხდება სწრაფი რეაგირება, ინფექციონისტის შეფასებით, ბიზნესისგან განსხვავებით, განათლების სფერო პრიორიტეტად არ ჩანს:

„როგორც ბიზნესის მხრიდანაა, მაგალითად, ყოველდღიური ზეწოლა და ყველასთვის გასაგებია, რომ ეკონომიკის ჩამოშლა არ უნდა მოხდეს და ბიზნესის ინტერესებს ყველა ითვალისწინებს, განათლება ასეთ პრიორიტეტად არ ჩანს. მე ვფიქრობ, რომ უმაღლესი სასწავლებლები და სკოლებიც, ალბათ ზოგიერი მაინც, ცოტა მოერგო სიტუაციას. ძალიან დიდი წნეხი არ არის არც განათლების სამინისტროს მხრიდან, არც სკოლების და უმაღლესი სასწავლებლების მხრიდან. ცალკეული მშობლებისთვის ძალიან ძნელია თავიანთი ინტერესების გატანა. სხვათა შორის, მშობლების დიდ ნაწილს არ უნდა, შიში აქვს და ესეც გასაგებია.

ჩემი აზრით, სასწავლო დაწესებულებებში უნდა დაბრუნდნენ ბავშვები, განსაკუთრებით, სტუდენტები. ტრანსპორტი აქამდეც კარგა ხნის აღდგენილი უნდა ყოფილიყო, სავაჭრო დაწესებულებები კი გაიხსნა უკვე. მობილობის შემცირება ხომ არის მიზანი - რაც შეიძლება ნაკლები იყოს მობილობა, რომ ნაკლები იყოს რისკი. ყველაზე ადვილად მისაკეტი ადგილი აღმოჩნდა სკოლები და უმაღლესი სასწავლებლები და საზოგადოებრივი ტრანსპორტი. ბიზნესზე რომაა დიდი ამბავი, რომ ეკონომიკისთვის ცუდია, (სკოლებისა და უმაღლესი სასწავლებლების დაკეტვას) ამას მყისიერი შედეგი ხომ არ აქვს, ამ დროს ყველას უნდა ახსოვდეს, რომ სამომავლოდ უმძიმესი შედეგები შეიძლება ჰქონდეს განათლების სისტემაში ასეთ სიტუაციას,“ - განაცხადა მაია ბუწაშვილმა.

წაიკითხეთ სრულად