Baby Bag

​მასწავლებელმა არ უნდა დაივიწყოს, რომ ხელოვანია

​მასწავლებელმა არ უნდა დაივიწყოს, რომ ხელოვანია

ყველა მასწავლებელს აქვს განსხვავებული სწავლების სტილი, ისევე, როგორც მხატვარს ხატვის, რეჟისორს ფილმის გადაღების, მწერალს ამბის გადმოცემის, მუსიკოსს მელოდიის შექმნის. სწორედ ამიტომ, ჩვენი პროფესია იმაზე უფრო მეტად ენათესავება ხელოვნების სფეროს, ვიდრე წარმოგვიდგენია. როგორც ყველა ხელოვანი, ჩვენც საკუთარ ნიჭსა და შესაძლებლობებს ვწვრთნით, მაგრამ რამდენად შევძლებდით ამას თავისუფალი ნების გარეშე, თავისუფალი სიტყვის და ქცევის გარეშე? ჩვენი გამოცდილება ხომ ჩვენი ფუნჯია, რომელმაც რაღაც უნდა შექმნას, რაღაც ისეთი, რაც მნიშვნელოვანი და დამაფიქრებელი გახდება. იმისთვის რომ ხელოვანი გახდე, მხოლოდ ნიჭი არაა საკმარისი, გამბედაობა და საკუთრი იდენტობით მოქმედებაა საჭირო მასწავლებლის შემთხვევაშიც. 

ნებისმიერ პროფესიაში თუ გინდა წარმატებული იყო, პირველ რიგში, შენ უნდა იყო შენ, თუნდაც არასრულყოფილი. ჩვენ მუდმივად ვცდილობთ სოციალური როლების მორგებას ეს გასაგებია, რადგან ადამიანი სოციალურ ცხოველია, თუმცა აქ უფრო მნიშვნელოვან საკითხს ვაწყდებით, როლი, რომელიც მოვირგეთ საფრთხეს ხომ არ უქმნის ჩვენს იდენტობას? რამდენი პროცენტით ვარ მე მე?

მასწავლებლები ხშირად იკარგებიან საკუთარ სწავლების სტილში მკაცრი, მზრუნველი, მეგობრული, განსხვავებული, უხეში, გულგრილი... უამრავი ტიპის მასწავლებელს შევხვედრილვართ, ბევრის მიმართ უარყოფითი დამოკიდებულებაც გვქონდა, თუმცა ყურადღების მიღმა არ დარჩენილა მათი გულწრფელობა. ისინი ხომ ისე გვასწავლიდნენ როგორც ახალ ხასიათს და მიუხედავად ჩვენი დამოკიდებულებისა, რომელიც არც თუ ისე სასიამოვნო შეიძლება ყოფილიყო, ერთი წამითაც არ შეგვპარვია ეჭვი მათ გულწრფელობაში. ალბათ, სწორედ ამიტომ ვირჩევთ ამ პროფესიას, ის ხომ შესაძლებლობას გვაძლევს ჩვენი იდენტობით ვიმუშაოთ, ვიყოთ შემოქმედები და ისეთები, როგორიც ვართ. ხშირად გაბატონებულ წარმოდგენებს უფრო მეტ მნიშვნელობას ვანიჭებთ, ვიდრე საკუთარი თავისუფალი ნების არსს. ხომ გვინახავს ისეთი მასწავლებლებიც სკოლის კართან რომ ტოვებენ საკუთარ პიროვნებას და სრულიად სხვა ადამინები ხდებიან სასწავლო დღის დასრულებამდე. ალბათ, სწორედ ამიტომ იწყება პროფესიული კრიზისიც, თუმცა არც ესაა პრობლემა. 

უნდა გვახსოვდეს, რომ ადამიანს შეუძლია გახდეს უკეთესი, მაგრამ არა სრულყოფილი. ხშირად საჭიროა, საკუთარ თავს შევახსენოთ, ვინ ვართ, მხოლოდ ასე შევძლებთ, ვუპასუხოთ ჩვენს მოლოდინებს, შეიძლება, დეპრესიაც გვქონდეს, თავი ცუდად ვიგრძნოთ, მაგრამ არასდროს არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ხელოვანები ვართ, კრეატიული და ყველაზე თავისუფალი პროფესიის წარმომადგენლები. ყველაფერი კი, რაც ჩვენს თავს ხდება, გამოცდილებაა, გამოცდილება, რომელიც მთავარი იარაღია საჭირო საქმის საკეთებლად.

ავტორი: სამოქალაქო განათლების მასწავლებელი მზეო შველიძე 

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,მას­წავ­ლებ­ლე­ბის იმ ნა­წი­ლის­თ­ვის, რო­მე­ლიც მო­ითხოვს, რომ გა­უქ­მ­დეს აქ­ტი­ვო­ბე­ბი და კა­რი­ე­რუ­ლი წინ­ს­ვ­ლა მხო­ლოდ გა­მოც­დე­ბის ჩა­ბა­რე­ბით მოხ­დეს, კი­დევ ერ­თხელ გან­ვ­მარ­ტავ''

,,მას­წავ­ლებ­ლე­ბის იმ ნა­წი­ლის­თ­ვის, რო­მე­ლიც მო­ითხოვს, რომ გა­უქ­მ­დეს აქ­ტი­ვო­ბე­ბი და კა­რი­ე­რუ­ლი წინ­ს­ვ­ლა მხო­ლოდ გა­მოც­დე­ბის ჩა­ბა­რე­ბით მოხ­დეს, კი­დევ ერ­თხელ გან­ვ­მარ­ტავ''

მას­წავ­ლე­ბელ­თა ნა­წი­ლი მი­იჩ­ნევს, რომ კა­რი­ე­რუ­ლი წინ­ს­ვ­ლა შე­საძ­ლე­ბე­ლია მხო­ლოდ გა­მოც­დე­ბით - აღნიშნულ საკითხზე კომენტარი მასწავლებლის სახლის დირექტორის მოადგილე მანანა რატიანმა ​,,ახალ განათლებასთან'' მიცემულ ინტერვიუში გააკეთა. 

,,მას­წავ­ლებ­ლე­ბის იმ ნა­წი­ლის­თ­ვის, რო­მე­ლიც მო­ითხოვს, რომ გა­უქ­მ­დეს აქ­ტი­ვო­ბე­ბი და კა­რი­ე­რუ­ლი წინ­ს­ვ­ლა მხო­ლოდ გა­მოც­დე­ბის ჩა­ბა­რე­ბით მოხ­დეს, კი­დევ ერ­თხელ გან­ვ­მარ­ტავ: ჩვენ არ გვა­ინ­ტე­რე­სებს თე­ო­რი­უ­ლად აქვს თუ არა გაც­ნო­ბი­ე­რე­ბუ­ლი მას­წავ­ლე­ბელს სი­ახ­ლე­ე­ბი, რო­მე­ლიც მის პრო­ფე­სი­ულ სტან­დარ­ტ­შია ასა­ხუ­ლი – რას უნ­და აკე­თებ­დეს სტა­ტუ­სის შე­სა­ბა­მი­სად სკო­ლა­ში, ჩვენ გვა­ინ­ტე­რე­სებს პრაქ­ტი­კუ­ლად რო­გორ და, რაც მთა­ვა­რია, რო­გო­რი ხა­რის­ხით ახერ­ხებს ის ამ სი­ახ­ლე­ე­ბის მი­წო­დე­ბას მოს­წავ­ლის­თ­ვის. აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, წინ­ს­ვ­ლა არ იქ­ნე­ბა მხო­ლოდ თე­ო­რი­ულ კომ­პო­ნენ­ტ­ზე და­ფუძ­ნე­ბუ­ლი, ეს ცალ­სა­ხად არის ახა­ლი სქე­მის პრინ­ცი­პი. რა თქმა უნ­და, ამა­ზეც ვი­ლა­პა­რა­კებთ მას­წავ­ლებ­ლებ­თან და მათ­გა­ნაც მი­ვი­ღებთ არ­გუ­მენ­ტებს და არა მოთხოვ­ნებს – ეს მინ­და და ეს არ მინ­და. თა­ვის­თა­ვად, ყვე­ლა­ფე­რი მოს­წავ­ლე­ზე ისე უნ­და იყოს ორი­ენ­ტი­რე­ბუ­ლი, რომ, სა­ბო­ლოო ჯამ­ში, ხა­რის­ხი­ა­ნი გა­ნათ­ლე­ბა გა­ნა­პი­რო­ბოს.

პრაქ­ტი­კო­სე­ბის გა­მოც­და კი ისევ ძა­ლა­ში რჩე­ბა, რე­გის­ტ­რა­ცი­აც ჩა­ტარ­და, წარ­მა­ტე­ბებს ვუ­სურ­ვებ მათ. წამ­ყ­ვან და უფ­როს მას­წავ­ლებ­ლებს კი, წინ­ს­ვ­ლის სა­შუ­ა­ლე­ბა მას შემ­დეგ მი­ე­ცე­მათ, რო­ცა რე­გუ­ლი­რე­ბის წესს და­ვამ­ტ­კი­ცებთ. რო­გორც კი დო­კუ­მენ­ტის სა­მუ­შაო ვერ­სია გვექ­ნე­ბა, პირ­ველ რიგ­ში, სას­კო­ლო სა­ზო­გა­დო­ე­ბას გა­ვუ­ზი­ა­რებთ, შემ­დ­გომ კი – უფ­რო ფარ­თო სა­ზო­გა­დო­ე­ბას,'' - აღნიშნავს მანანა რატიანი. 

იხილეთ ინტერვიუ ​სრულად

წაიკითხეთ სრულად