Baby Bag

​მასწავლებელმა არ უნდა დაივიწყოს, რომ ხელოვანია

​მასწავლებელმა არ უნდა დაივიწყოს, რომ ხელოვანია

ყველა მასწავლებელს აქვს განსხვავებული სწავლების სტილი, ისევე, როგორც მხატვარს ხატვის, რეჟისორს ფილმის გადაღების, მწერალს ამბის გადმოცემის, მუსიკოსს მელოდიის შექმნის. სწორედ ამიტომ, ჩვენი პროფესია იმაზე უფრო მეტად ენათესავება ხელოვნების სფეროს, ვიდრე წარმოგვიდგენია. როგორც ყველა ხელოვანი, ჩვენც საკუთარ ნიჭსა და შესაძლებლობებს ვწვრთნით, მაგრამ რამდენად შევძლებდით ამას თავისუფალი ნების გარეშე, თავისუფალი სიტყვის და ქცევის გარეშე? ჩვენი გამოცდილება ხომ ჩვენი ფუნჯია, რომელმაც რაღაც უნდა შექმნას, რაღაც ისეთი, რაც მნიშვნელოვანი და დამაფიქრებელი გახდება. იმისთვის რომ ხელოვანი გახდე, მხოლოდ ნიჭი არაა საკმარისი, გამბედაობა და საკუთრი იდენტობით მოქმედებაა საჭირო მასწავლებლის შემთხვევაშიც. 

ნებისმიერ პროფესიაში თუ გინდა წარმატებული იყო, პირველ რიგში, შენ უნდა იყო შენ, თუნდაც არასრულყოფილი. ჩვენ მუდმივად ვცდილობთ სოციალური როლების მორგებას ეს გასაგებია, რადგან ადამიანი სოციალურ ცხოველია, თუმცა აქ უფრო მნიშვნელოვან საკითხს ვაწყდებით, როლი, რომელიც მოვირგეთ საფრთხეს ხომ არ უქმნის ჩვენს იდენტობას? რამდენი პროცენტით ვარ მე მე?

მასწავლებლები ხშირად იკარგებიან საკუთარ სწავლების სტილში მკაცრი, მზრუნველი, მეგობრული, განსხვავებული, უხეში, გულგრილი... უამრავი ტიპის მასწავლებელს შევხვედრილვართ, ბევრის მიმართ უარყოფითი დამოკიდებულებაც გვქონდა, თუმცა ყურადღების მიღმა არ დარჩენილა მათი გულწრფელობა. ისინი ხომ ისე გვასწავლიდნენ როგორც ახალ ხასიათს და მიუხედავად ჩვენი დამოკიდებულებისა, რომელიც არც თუ ისე სასიამოვნო შეიძლება ყოფილიყო, ერთი წამითაც არ შეგვპარვია ეჭვი მათ გულწრფელობაში. ალბათ, სწორედ ამიტომ ვირჩევთ ამ პროფესიას, ის ხომ შესაძლებლობას გვაძლევს ჩვენი იდენტობით ვიმუშაოთ, ვიყოთ შემოქმედები და ისეთები, როგორიც ვართ. ხშირად გაბატონებულ წარმოდგენებს უფრო მეტ მნიშვნელობას ვანიჭებთ, ვიდრე საკუთარი თავისუფალი ნების არსს. ხომ გვინახავს ისეთი მასწავლებლებიც სკოლის კართან რომ ტოვებენ საკუთარ პიროვნებას და სრულიად სხვა ადამინები ხდებიან სასწავლო დღის დასრულებამდე. ალბათ, სწორედ ამიტომ იწყება პროფესიული კრიზისიც, თუმცა არც ესაა პრობლემა. 

უნდა გვახსოვდეს, რომ ადამიანს შეუძლია გახდეს უკეთესი, მაგრამ არა სრულყოფილი. ხშირად საჭიროა, საკუთარ თავს შევახსენოთ, ვინ ვართ, მხოლოდ ასე შევძლებთ, ვუპასუხოთ ჩვენს მოლოდინებს, შეიძლება, დეპრესიაც გვქონდეს, თავი ცუდად ვიგრძნოთ, მაგრამ არასდროს არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ხელოვანები ვართ, კრეატიული და ყველაზე თავისუფალი პროფესიის წარმომადგენლები. ყველაფერი კი, რაც ჩვენს თავს ხდება, გამოცდილებაა, გამოცდილება, რომელიც მთავარი იარაღია საჭირო საქმის საკეთებლად.

ავტორი: სამოქალაქო განათლების მასწავლებელი მზეო შველიძე 

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,ქვეყანაში შექმნილი უმძიმესი ეპიდემიოლოგიური სიტუაციიდან გამომდინარე თავს უფლებას ვაძლევ მოგახსენოთ ჩემი აზრი ვაქცინაციათან მიმართებაში''

,,ქვეყანაში შექმნილი უმძიმესი ეპიდემიოლოგიური სიტუაციიდან გამომდინარე თავს უფლებას ვაძლევ მოგახსენოთ ჩემი აზრი ვაქცინაციათან მიმართებაში''
საქართველოს პედაგოგთა და მეცნიერებათა თავისუფალი პროფკავშირის პრეზიდენტი კოლეგებს მიმართავს. გთავაზობთ მის ნათქვამს სიტყვა-სიტყვით: 

,,ძვირფასო კოლეგებო,

ქვეყანაში შექმნილი უმძიმესი ეპიდემიოლოგიური სიტუაციიდან გამომდინარე თავს უფლებას ვაძლევ მოგახსენოთ ჩემი აზრი ვაქცინაციათან მიმართებაში:

სრულიად ვეთანხმები დაავადებათა კონტროლისა და საზოგადოებრივი ჯანმრთელობის ეროვნული ცენტრის პოზიციას ვაქცინაციის მოთხოვნასთან დაკავშირებით და მივესალმები, რეგისტრაციის გავლის გარეშე მასწავლებელთა აცრის გადაწყვეტილებას. მიმაჩნია, რომ პედაგოგთა აბსოლუტური უმრავლესობა აცრას ჩაიტარებს, ვინაიდან მსოფლიოში არ არსებობს პანდემიის დამარცხების სხვა საშუალება. იმის გამო, რომ მცირეწლოვან ბავშვებში და მოზარდებში ვირუსის გავრცელებამ მასიური ხასიათი მიიღო, ჩვენი პროფესია დამატებით პასუხისმგებლობას გვაკისრებს ვირუსის შეჩერებისათვის გავიკეთოთ აცრა.

ვაქცინაციის ნებაყოფლობითობა არ გვათავისუფლებს მორალური და მოქალაქეობრივი პასუხისმგებლობისაგან, ჩვენი ოჯახის და ალბათ, რაც მთავარია, მომავალი თაობის წინაშე.

პირადად მე და ჩემი ოჯახის წევრები - შვილი და სიძე, ავიცერით. ასევე, აიცრა ჩემი 80 წლის დედა და ვფიქრობ, მორალური უფლება მაქვს მოგიწოდოთ ყველას, ნუ შეუქმნით საფრთხეს საკუთარ თავს, აღსაზრდელებს და ოჯახის წევრებს.

მიმაჩნია, რომ პროფკავშირული აქტივი მაგალითის მიმცემი უნდა იყოს პედაგოგებისა და საგანმანათლებლო დაწესებულებების ყველა დასაქმებულისათვის.

მინდა სწორად ვიყო გაგებული: საფრთხე რეალურია! გამომდინარე აქედან, თავს უფლება მივეცი, თქვენთვის კიდევ ერთხელ შემეხსენებინა ვაქცინაციის მნიშვნელობა,'' - აღნიშნავს მაია კობახიძე. 

წაიკითხეთ სრულად