Baby Bag

„დიახ, მე პრაქტიკოსი ვარ და ვისაც სურს, შემეჯიბროს ბავშვების აღზრდაში...“ - მასწავლებლის მიმართვა განათლების მინისტრს

„დიახ, მე პრაქტიკოსი ვარ და ვისაც სურს, შემეჯიბროს ბავშვების აღზრდაში...“ - მასწავლებლის მიმართვა განათლების მინისტრს

პედაგოგმა ეთო სააკაშვილმა სოციალური ქსელის საშუალებით განათლების მინისტრის საჯაროდ მიმართა. 

გთავზობთ მიმართვას უცვლელად:

„მოგესალმებით, ძვირფასო მინისტრო... ბევრი ვიფიქრე ეს წერილი მომეწერა თუ არა და ბოლოს გადავწყვიტე ...არ მინდა სკოლიდან წასვლის შემდეგ დავწერო რამე ... ჯობია, ახლა ვთქვა ჩემი სათქმელი...მე პედაგოგი ვარ... 15 წელია ვმუშაობ... გამოცდები ჩავაბარე, მაგრამ ერთი რამ ჩემთვის გაუგებარია... კრედიტები მე ჩემი თითოეული ბავშვის მიმართ დამოკიდებულება მგონია... ამ რეფორმით ჩვენ განათლებული მასწავლებლები და მიტოვებული ბავშვები მივიღეთ... დიახ, სიმართლეს ვწერ... იმ დროს, რასაც ამ ბიუროკრატიას ვუთმობთ, მე პირადად, მათ სულში ჩახედვას ვამჯობინებ... მე სკოლით არ ვამთავრებ მათთან ურთიერთობას... მე მათით ვცხოვრობ და ეს ლიტონი სიტყვები არააა... არც მარტო ხელფასისთვის ვმუშაობ.. მე მიყვარს ისინი და ვცდილობ მათი ყოველი პრობლემა მათთან ერთად მოვაგვარო... მე არ ვიცი შევძლებ თუ არა 19 კრედიტის მოგროვებას, მაგრამ ის კი ნამდვილად ვიცი, მე მათ ცხოვრებაში წარუშლელი კვალი დავტოვე... ისე ვიზრუნე, როგორც საკუთარ შვილებზე... არ ვიცი, რა იქნება ხვალ... სექტემბრიდან თუ პრაქტიკოსად დავრჩი, მომიწევს მათი დატოვება... მე გამიჭირდება მათ გარეშე... არა მგონია, რომ მხოლოდ ამ სტატუსებითა და კრედიტებით უნდა წყდებოდეს მასწავლებლის ბედი... დიახ, მე პრაქტიკოსი ვარ და ვისაც სურს, შემეჯიბროს მათ აღზრდაში... მათ სიყვარულში და მათ ღირსეულ პიროვნებებად ჩამოყალიბებაში... მასწავლებელი ბავშვებისაა...“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დისტანციური სწავლების დროს მთლიანად გამოთიშულია სოციალური კომპონენტი, როგორც კომპენსაციის საშუალება,“- ბავშვთა ნევროლოგი თამარ ედიბერიძე

„დისტანციური სწავლების დროს მთლიანად გამოთიშულია სოციალური კომპონენტი, როგორც კომპენსაციის საშუალება,“- ბავშვთა ნევროლოგი თამარ ედიბერიძე

ბავშვთა ნევროლოგმა თამარ ედიბერიძემ ბავშევბზე ხანგრძლივი დროის განმავლობაში დისტანციური სწავლების ნეგატიური ზეგავლენის შესახებ ისაუბრა:

„ონლაინ სწავლება ვერაფრით ვერ იქნება მუდმივი და სტაბილური. ეს ნემისმიერ შემთხვევაში გამოუვალ ვითარებაში უნდა იყოს გამოსავალი. ამაზე ყველა ვთანხმდებით, განათლების სპეციალისტებიც და ჯანმრთელობის სპეციალისტებიც. სამედიცინო თვალსაზრისით რომ განვიხილოთ, პირველ რიგში, ეს არის შეზღუდული ფიზიკური აქტივობა, რომელიც ეკრანთან ურთიერთობისა და ონლაინ სწავლების შემთხვევაში კიდევ უფრო შეზღუდულია, ვიდრე საკლასო ოთახში. მოტორული აქტივობა და მობილიზება მაინც განსხვავებულია. ბავშვი იძულებულია ერთ სკამზე იჯდეს და ერთ პატარა ჩარჩოში იყოს ფოკუსირებული.“

თამარ ედიბერიძის თქმით, პასუხისმგებლიანი მოსწავლეები ონლაინ სწავლების დროს ორმაგად ისტრესებიან:

„პასუხისმგებლიანი მოსწავლე ამ შემთხვევაში ორმაგად ისტრესება, რომ შემთხევით ყურადღება არ გაეფანტოს. იქ ტექნიკური სირთულეებია, მასწავლების ხმა ბოლომდე არ ისმის. პატარა ბავშვს ვერ მოსთხოვ, რომ თემაზე, რომელიც მისთვის სრულიად ახალია, ისე შეინარჩუნოს ყურადღება, რომ არ გაეფანტოს. მონიტორთან თვალებს ნაკლებად ახამხამებს ბავშვი, სხეულის პოზა უფრო არაკომფორტულია. როდესაც ამას სისტემატური ხასიათი აქვს, სათანადოდ განწყობილ ბავშვებში, ვისაც რა სუსტი მხარე აქვს, შეიძლება მხედველობის პრობლემა გაღრმავდეს, მშრალი თვალის სინდრომისგანაც არავინაა დაზღვეული. ხერხემალთან დაკავშირებული პრობლემები ამ შემთხვევაში უფრო აქტუალურია, ვიდრე საკლასო ოთახში იქნებოდა. ყურსასმენების ხანგრძლივად მოხმარებამ შეიძლება სმენის პრობლემა შექმნას.“

„ასე იძულებით გაჩერებულ ბავშვებში ყურადღების დეფიციტისა და იმპულსების კონტროლის პრობლემა კიდევ უფრო რთულად მიდის. თუ ჩვენ მოვახერხეთ და ონლაინ გაკვეთილზე ბავშვი გავაჩერეთ, მერე ეს დაგუბებული ენერგია სად წაიღოს აღარ იცის. მასწავლებელი 20 წუთში უნდა ჩაეტიოს. ის აბსოლუტურად ვერ აკონტროლებს, რომელი მოსწავლე უკეთ უსმენს, რომელი უფრო დაიღალა, რომელს სჭირდება გახალისება და წახალისება. აქ მთლიანად გამოთიშულია სოციალური კომპონენტი, როგორც კომპენსაციის საშუალება,“ - აღნიშნულ საკითხზე თამარ ედიბერიძემ რადიო „კომერსანტის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ რადიო „კომერსანტი“ 

წაიკითხეთ სრულად