Baby Bag

„დიახ, მე პრაქტიკოსი ვარ და ვისაც სურს, შემეჯიბროს ბავშვების აღზრდაში...“ - მასწავლებლის მიმართვა განათლების მინისტრს

„დიახ, მე პრაქტიკოსი ვარ და ვისაც სურს, შემეჯიბროს ბავშვების აღზრდაში...“ - მასწავლებლის მიმართვა განათლების მინისტრს

პედაგოგმა ეთო სააკაშვილმა სოციალური ქსელის საშუალებით განათლების მინისტრის საჯაროდ მიმართა. 

გთავზობთ მიმართვას უცვლელად:

„მოგესალმებით, ძვირფასო მინისტრო... ბევრი ვიფიქრე ეს წერილი მომეწერა თუ არა და ბოლოს გადავწყვიტე ...არ მინდა სკოლიდან წასვლის შემდეგ დავწერო რამე ... ჯობია, ახლა ვთქვა ჩემი სათქმელი...მე პედაგოგი ვარ... 15 წელია ვმუშაობ... გამოცდები ჩავაბარე, მაგრამ ერთი რამ ჩემთვის გაუგებარია... კრედიტები მე ჩემი თითოეული ბავშვის მიმართ დამოკიდებულება მგონია... ამ რეფორმით ჩვენ განათლებული მასწავლებლები და მიტოვებული ბავშვები მივიღეთ... დიახ, სიმართლეს ვწერ... იმ დროს, რასაც ამ ბიუროკრატიას ვუთმობთ, მე პირადად, მათ სულში ჩახედვას ვამჯობინებ... მე სკოლით არ ვამთავრებ მათთან ურთიერთობას... მე მათით ვცხოვრობ და ეს ლიტონი სიტყვები არააა... არც მარტო ხელფასისთვის ვმუშაობ.. მე მიყვარს ისინი და ვცდილობ მათი ყოველი პრობლემა მათთან ერთად მოვაგვარო... მე არ ვიცი შევძლებ თუ არა 19 კრედიტის მოგროვებას, მაგრამ ის კი ნამდვილად ვიცი, მე მათ ცხოვრებაში წარუშლელი კვალი დავტოვე... ისე ვიზრუნე, როგორც საკუთარ შვილებზე... არ ვიცი, რა იქნება ხვალ... სექტემბრიდან თუ პრაქტიკოსად დავრჩი, მომიწევს მათი დატოვება... მე გამიჭირდება მათ გარეშე... არა მგონია, რომ მხოლოდ ამ სტატუსებითა და კრედიტებით უნდა წყდებოდეს მასწავლებლის ბედი... დიახ, მე პრაქტიკოსი ვარ და ვისაც სურს, შემეჯიბროს მათ აღზრდაში... მათ სიყვარულში და მათ ღირსეულ პიროვნებებად ჩამოყალიბებაში... მასწავლებელი ბავშვებისაა...“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დღევანდელი ცოდნა არის ძალიან ზედაპირული, ბევრი ინფორმაციით გაჯერებული, რომლის გადამუშავებასაც ბავშვები ვერ ახერხებენ,“- თამარ გაგოშიძე

„დღევანდელი ცოდნა არის ძალიან ზედაპირული, ბევრი ინფორმაციით გაჯერებული, რომლის გადამუშავებასაც ბავშვები ვერ ახერხებენ,“- თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ თანამედროვე განათლების სისტემის პრობლემების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ დღევანდელი ცოდნა ზედაპირულია:

„როგორ იქნება ტკბილი და სასიამოვნო, როდესაც ამდენ დავალებას მაძლევს მასწავლებელი?! მე არ მახსოვს საბჭოთა სკოლაში დავალებებს როგორ ვაკეთებდი. კი იყო საბჭოთა სკოლა, მაგრამ არ მახსოვს როგორ ვმეცადინეობდი. ახლა რასაც ვუყურებ მე, პირველ-მეორე კლასის მოსწავლეებს იმდენი გამოსაწერი აქვთ, იმდენი სამეცადინო აქვთ და ვერაფრით ვერ ვიგებ, რატომ. რა უნდა გააკეთოს მშობელმა? ერთადერთი არის, რომ თავის შვილს უთხრას: „აქედან აქამდე გავაკეთოთ.“ პრიორიტეტები გამოვყოთ. მე ასე გავაკეთებდი, ამ ასაკის შვილი რომ მყავდეს. ვეტყოდი: „ამდენს ვერ მოვასწრებთ, გააკეთე აქედან აქამდე.“ არის კატეგორია პედაგოგების, რომლებიც თვლიან, რომ ბავშვის კარგი მომზადება ნიშნავს ბევრი დავალების მიცემას. ამის არგუმენტები მოსმენილი არ მაქვს, რატომ შეიძლება იყოს კარგი ცოდნის მიცემა კორელაციაში ბევრი დავალების მიცემასთან. ფსიქოლოგიურად ეს არ არის გამართლებული.

ჩვენ ძალიან ზომიერები უნდა ვიყოთ. რა გვინდა ჩვენ? ბავშვი არ არის ინფორმაციის დატევის წყარო. ზოგადად კონცეფციაა შესაცვლელი. მშობლების მომხრეები არიან ხოლმე, რომ ბავშვმა ბევრი ინფორმაცია იცოდეს. ინფორმაციის გაფილტვრას ვინმე გვასწავლის ჩვენ? ბავშვს ასწავლის ამას ვინმე? მე რომ ახალგაზრდა ვიყავი, არსებობდა ასეთი ტერმინი: „ინფორმაციული ნევროზი.“ შენ ვერ ახერხებ პრიორიტეტების გამოყოფას და ინფორმაციის ანალიზს. ეს უნდა ვასწავლოთ ბავშვებს ჩვენ. XXI საუკუნეა, ხალხო! ეს საზღვარგარეთაც პრობლემაა, თქვენ არ ინერვიულოთ. იქაც მე-19 საუკუნის სკოლაში ვართ. რეალობას ხომ უნდა გავუსწოროთ თვალი?! ჩემ დროს არ იყო საინფორმაციო ტექნოლოგიები და ჩვენი ცოდნა ზურგით უნდა გვეტარებინა. ბავშვმა დღეს სხვა რამე უნდა ისწავლოს. იმას არ ვასწავლით ჩვენ. დღევანდელი ცოდნა არის ძალიან ზედაპირული, ბევრი ინფორმაციით გაჯერებული, რომლის გადამუშავებასაც ბავშვები ვერ ახერხებენ და არის ზედაპირული კლიშე ფრაზებით ცოდნის გამოხატვა. არ შეგიმჩნევიათ ეს?!“- აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო:​ „მშობლები განათლებისთვის“

წაიკითხეთ სრულად