Baby Bag

„ხორცი ბავშვთა კვებაში ადრეული ასაკიდან არ უნდა ჩავრთოთ,“ - პედიატრ ინგა მამუჩიშვილის რეკომენდაციები მშობლებს

„ხორცი ბავშვთა კვებაში ადრეული ასაკიდან არ უნდა ჩავრთოთ,“ - პედიატრ ინგა მამუჩიშვილის რეკომენდაციები მშობლებს

პედიატრმა ინგა მამუჩიშვილმა ბავშვთა კვებაში ხორცის ჩართვის მნიშვნელობაზე ისაუბრა და მშობლებს საინტერესო რეკომენდაციები მისცა:

„ხორცი ბავშვმა უნდა მიიღოს და ის მოხარშული სახით სასურველია, რომ ბავშვთა კვებაში იყოს, მაგრამ არა ადრეული ასაკიდან. ზოგჯერ ჩვენ 4-5 თვიდან ვიწყებთ ხორცის გამოყენებას. მოხარშული ხორცი ბოსტნეულის წვნიანთან, ბურღულთან ერთად ბავშვს მივცეთ 7-8 თვის ასაკიდან. მე აბსოლუტურად არასწორად მიმაჩნია ხორცის ნახარშის გამოყენება არამარტო ბავშვთა, არამედ მოზრდილთა კვებაშიც, განსაკუთრებით დღევანდელ საუკუნეში. მოგეხსენებათ, რომ ხორცი შეიცავს დიდი რაოდენობით ნიტრატებს, დიდი რაოდენობით შეიცავს ექსტრაქტებს, პურინებს, მარილებს, მძიმე მარილებს.

თუ ჩვენ თანამედროვე ფერმის მუშაობის პრინციპებს გავითვალისწინებთ, როდესაც ცხოველების გამოკვება ხდება ანტიბაქტერიული პრეპარატებით, ვაქცინებითა და ჰორმონული პრეპარატებით, იმისთვის, რომ მას დიდი რაოდენობით ხორცი ჰქონდეს და უფრო მეტი შემოსავალი მოუტანოს ფერმერს, აქედან გამომდინარე, შეგვიძლია ვთქვათ, რომ ხორცის ნახარშში 15-წუთიანი ხარშვის შემდეგ შეიცავს ყველა იმ მავნე ნივთიერებას, რომელიც გამოიდევნა ხორციდან. შემდგომში ეს ანტიბაქტერიული პრეპარატები, რომელიც ხვდება ბავშვის ორგანიზმში მას რეზისტენტულსაც ხდის ამ ანტიბიოტიკების მიმართ, გარდა იმ ზიანისა, რომელსაც ის აყენებს ბავშვის ჯანმრთელ ორგანიზმს. მე ხორცის ნახარშის კატეგორიული წინააღმდეგი ვარ.

იმ ფორმით, როგორც დღეს ვიყენებთ ხორცს, რომ უკვე 3 წლის ასაკში, შეიძლება ნახარშის გამოყენება. თავდაპირველად ხორცი აუცილებლად უნდა გაირეცხოს გამდინარე წყალში, აუცილებლად უნდა გადაიღვაროს პირველი წყალი, მოიხარშოს მეორე წყალში, მერე განზავდეს ის წყალი. ეს, რა თქმა უნდა, უკვე ხორცის ნახარში არ არის. რა თქმა უნდა, სჯობს სულაც არ გამოვიყენოთ ხორცის ნახარში,“ - მოცემულ საკითხზე ინგა მამუჩიშვილმა ტელეკომპანია „პულსის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ „პულსი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„თუ ჩვენ გვინდა, რომ ჩვენმა შვილმა სიამოვნებით ისწავლოს, არ გვქონდეს ჭიდაობა მეცადინეობის პროცესში, ეს კომპონენტები უნდა გავითვალისწინოთ,“- თამარ გაგოშიძე

„თუ ჩვენ გვინდა, რომ ჩვენმა შვილმა სიამოვნებით ისწავლოს, არ გვქონდეს ჭიდაობა მეცადინეობის პროცესში, ეს კომპონენტები უნდა გავითვალისწინოთ,“- თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ბავშვის სწავლის პროცესით დასაინტერესებლად მშობლებს საინტერესო რჩევები მისცა:

„განათლების სისტემის მიზნები არის სწორედ ის, რომ შენ რაც შეიძლება ბევრი ცოდნა მოგცეს. კომპიუტერული სამყაროს პირობებში ეს უკვე მოძველებულია. ეს ჩემს დროს იყო ფუნდამენტური ცოდნა მნიშვნელოვანი, იმიტომ, რომ თან უნდა გეტარებინა, იმიტომ, რომ კომპიუტერი არ იყო. უფრო ნაკლებ დროს დახარჯავდი, ვიდრე მერე რომ ბიბლიოთეკაში გევლო. მთელი ჩვენი პროგრამები, სილაბუსები გავსებულია ინფორმაციით, რომლის გადამუშავების სტრატეგიასაც არ ვასწვალით ჩვენ ბავშვებს. შესაბამისად თვითკომპეტენტურობა კლებულობს, ამდენს მაინც ვერ ითვისებს და დემოტივაციაც იწყება. ეს არის ის კომპონენტები, რომელიც ჩვენ, როგორც მშობლებმა უნდა გავითვალისწინოთ, თუ ჩვენ გვინდა, რომ ჩვენმა შვილმა სიამოვნებით ისწავლოს, არ გვქონდეს ჭიდაობა, საომარი ბატალიები მეცადინეობის პროცესში.“

„ჩვენ არ გვჯერა ხოლმე, რომ ჩვენი შვილი რაღაცას თავისით გააკეთებს. ხშირად მშობელი გვეუბნება ხოლმე, მე თუ არ დავჯექი, მე თუ არ ვუთხარი, მე თუ არ გავაკეთე, არ აკეთებს. აქ ყველაზე მთავარ საკითხთან მივდივართ. თვითკომპეტენტურობას სჭირდება პასუხისმგებლობა და არჩევანი. ჩემი არჩევანია, ამას გავაკეთებ თუ არა. თუ ამას არ გავაკეთებ და შემდგომში მოჰყვება სანქცია მასწავლებლის მხრიდან, ვისწავლი იმას, რომ თვითონ მომიწევს ამის კეთება. დედაჩემი რომ მეუბნება: ამის მერე ის უნდა გააკეთო, იმის მერე ეს უნდა გააკეთო, შიგნით ეს სქემა არ მიყალიბდება. ძალიან დიდი ძალისხმევა გვჭირდება მშობლების დასაჯერებლად, რომ შეთანხმდით, მიეცით ბავშვს გეგმა და თვითონ აკეთოს. რომ ვერ გააკეთოს, თვითონ უნდა აგოს პასუხი და არა თქვენ. უნდა იყოს ბავშვი წარუმატებელი, უნდა დაუშვას შეცდომა, რომ ამით ისწავლოს წინააღმდეგობის გადალახვა. ჩვენ გვაქვს ძალიან კარგი შედეგები რთული განვითარების ბავშვებთანაც კი, როდესაც ასეთ მიდგომას ვიყენებთ. ძალიან მნიშვნელოვანია ინტერესი, ბავშვის ცნობისმოყვარეობის დაკმაყოფილება, თვითკომპეტენტურობის განცდა, რომელიც ჩვენ უნდა აღვზარდოთ ბავშვში, ასევე შეცდომის ლეგიტიმაცია, მოლოდინი იმაზე მეტი, რისი შესაძლებლობებიც ბავშვს აქვს,“- აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

​წყარო

წაიკითხეთ სრულად