Baby Bag

„არ შეიძლება, რომ ბავშვთა ასაკში წახალისების სახით ტკბილეული იყოს გამოყენებული,“ - ლაშა უჩავა

ენდოკრინოლოგმა ლაშა უჩავამ ბავშვის ჯანსაღ წონასა და ჯანსაღ კვებაზე ზრუნვის მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„მუცლადყოფნის პერიოდში დედამ უნდა დაიწყოს ზრუნვა ბავშვის ნორმალურ ჩამოყალიბებაზე. ჭარბი წონით დაბადებული ბავშვი უკვე რისკია იმისა, რომ მას ზრდასრულ ასაკში განუვითარდება სიმსუქნე. როდესაც ბავშვი მოევლინება სამყაროს, იქიდანვე იწყება სწორი ნუტრიციული სწავლება მშობლისთვის, თუ როგორ უნდა კვებოს სწორად ბავშვი. ზომიერების ფარგლებში ყველაფერი დასაშვებია. თუ საუზმეზე იქნება 1 ნაჭერი პური და 5-10 გრამი კარაქი, ეს დასაშვებია. ამას არ უნდა დაემატოს ცხიმში მომზადებული კვერცხი, ძეხვეული და ა.შ. თუ დილით მივიღებთ ნოყიერ საკვებს, დღის განმავლობაში ბავშვი დატვირთული უნდა იყოს ხილით, ბოსტნეულით, წვნიანით.“

ლაშა უჩავას თქმით, ტკბილის მიღება მშობლებმა ბავშვს ნაადრევი ასაკიდანვე არ უნდა შესთავაზონ:

„ტკბილი უნდა იყოს შორს ჩართული კვებაში. არ შეიძლება, რომ ბავშვთა ასაკში წახალისების სახით ტკბილეული იყოს გამოყენებული. ამასთან დაკავშირებით უნდა მოვიფიქროთ სხვა რაღაცები.თუ ბავშვს თავიდანვე არ მივაჩვევთ წახალისების სახით ტკბილეულს, ან რაღაც ასაკამდე შოკოლადი არ ექნება გასინჯული, მისდამი სიყვარული არ ჩამოუყალიბდება. როდესაც ბავშვი მოდის, ჩემი პირველი კითხვა არის: „თქვენ მუშაობთ?“ გაკვირვებულები მიყურებენ. ამაში დამნაშავე არის მშობელი. ბავშვი ვერასდროს ვერ იყიდის სწრაფი კვების ობიექტში, ვერ იყიდის ტკბილ გაზირებულ სასმელს, ვერასდროს ვერ იყიდის შოკოლადს, თუ არ წაახალისა მშობელმა. ალბათ, ხშირად დაგინახავთ ქუჩაში რომ მოძრაობთ, გადასასვლელზე მწვანეს არასდროს არ ელოდება მშობელი, ბებია თუ ბაბუა. ამ შემთხვევაში შეიძლება დარღვევისკენ უბიძგონ ბავშვს და ასე გადაკვეთოს მანაც ქუჩა.“

„როდესაც მოდიან ვიზიტზე, მშობელი გვეუბნება: სადილზე ხაჭაპური გამოვაცხვე და ბავშვმა ვერ გაუძლო, შეჭამა. როგორ შეიძლება, როდესაც ბავშვს დაბალკალორიულ კვებაზე ვესაუბრებით, რომ წონა შეინარჩუნოს და შენ პროვოცირებას უკეთებ. ეს ოჯახური ტრადიცია უნდა იყოს, რომ ჯანსაღი ცხოვრების წესი დავუმკვიდროთ ოჯახში ბავშვს,“- აღნიშნულ საკითხზე ლაშა უჩავამ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დილა მშვიდობისა საქართველო“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დაბომბვის ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი სამშობიაროს ფანჯრიდან,“- ქართველი დედა 2008 წლის აგვისტოს მძიმე დღეებს იხსენებს

„დაბომბვის ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი სამშობიაროს ფანჯრიდან,“- ქართველი დედა 2008 წლის აგვისტოს მძიმე დღეებს იხსენებს

2008 წლის აგვისტოს ომის დროს ქართველი დედები არაერთი მძიმე განსაცდელის წინაშე აღმოჩნდნენ. ერთ-ერთი დედა, რომელსაც ომის პერიოდში უდიდეს სირთულეებთან მოუხდა შეჯახება სოფელ ერგნეთში მცხოვრები მაგული ოქროპირიძეა. ის 14 წლის წინანდელ მძიმე ამბებს ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ იხსენებს და ყვება, როგორ გადახტა სამშობიაროს ფანჯრიდან ახალშობილთან ერთად, როდესაც საფრთხის მოახლოება იგრძნო:

„2008 წლის 7 აგვისტოს ღამე მეყოლა მეხუთე შვილი. ზუსტად როდესაც გავაჩინე ქეთი, ის პერიოდი იყო შორ მანძილზე რომ ისროდნენ. ისეთი ხმა ჰქონდა, მთელი სამშობიარო ზანზარებდა. სამხედრო ნაწილი და გორის სამშობიარო ძალიან ახლოს არის. ფანჯრები, მინები სულ ჩამომსხვრეული იყო საავადმყოფოში. ამ ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ამ ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი ფანჯრიდან. რამოდენიმე წელი იმ საავადმყოფოს ეზოშიც კი ვერ შევდიოდი. ქეთო, როგორც ომი, ისეთი დაუმორჩილებელია. ვიტყოდი, რომ გმირია, იმიტომ, რომ პირველმა დაამარცხა სიკვდილი თავისი დაბადებით. მშობიარობის დროს „ვაიმე დედა“ არ მითქვამს. მარტო ვლოცულობდი: „ღმერთო, ჩემი შვილები კარგად იყვნენ, ღმერთო, გადაგვარჩინე.“

მაგული ოქროპირიძის თქმით, ომმა ბავშვებზე უმძიმესი გავლენა მოახდინა და პატარებს მდგომარეობიდან გამოსვლა დიდხანს უჭირდათ:

„ჩემი შვილი, მეორე გოგო დედაჩემის გვერდით იყო, როდესაც მე ბავშვით ხელში გადმოვხტი. მთელი ორი კვირა არ ლაპარაკობდა. ხალხს რომ დაინახავდა, გზაზე ვერ გადადიოდა. ომის შემდეგ პირველად რომ შემოვედი ერგნეთში და დავინახე პირველი სახლი დამწვარი, ერთი ამოსუნთქვით დამთავრდა ყველაფერი. ჩემში ყველა ემოცია გაიყინა. პიანინო მაქვს ჩემი ასაკის. ჩექმიანი ფეხით იყო ჩაქუჩები და სიმები ჩამტვრეული, ნაფეხური ეტყობოდა ძირს დაყრილ ხატებს.“

2008 წლის 7 აგვისტოს დაბადებული ქეთევან დოჯაშვილი რუსულ ბომბდამშენებს გადაურჩა და 14 წლის წინანდელი ომის შესახებ მხოლოდ დედის მონაყოლიდან იცის.

„დედა რომ ყვება ხოლმე, მეც თვალწინ მიდგას ყველაფერი, რაც ომის დროს ხდებოდა. დედა სულ ამბობს, რომ დაიბადე, გმირი ხარ და სიკვდილს პირველი უთხარი არაო,“ - ამბობს ქეთევან დოჯაშვილი.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად