Baby Bag

„როგორ შევარჩიოთ კარგი სკოლა?“ - გია მურღულიას საინტერესო პასუხი

„როგორ შევარჩიოთ კარგი სკოლა?“ - გია მურღულიას საინტერესო პასუხი

ფილოლოგიის დოქტორმა გია მურღულიამ ბავშვის აღზრდაში სკოლის როლისა და დანიშნულების შესახებ ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ სკოლამ ბავშვს ნებისყოფა, შრომისმოყვარეობა და მიზანსწრაფულობა უნდა ასწავლოს:

„ადამიანს ნებისყოფა თუ არ აქვს, წასულია იმის საქმე. ის პიროვნებადაც ვერ შედგება. ვერცერთ საქმეს ვერც ბოლომდე განახორციელებს, ვერც ხარისხიანად გააკეთებს. შრომისმოყვარეობა, უნდა ისწავლებოდეს თუ არა ეს? რა თქმა უნდა, უნდა ისწავლებოდეს. ნებისყოფა, შრომისმოყვარეობა, მიზანსწრაფულობა, ალგორითმის გააზრების უნარი, ​ეს უნდა მასწავლოს მე სკოლამ, ოჯახმაც უნდა მასწავლოს. არანაკლებ მნიშვნელოვანია ღირებულებათა სისტემის ჩამოყალიბება ჩემში. ეს დედამ და მამამ უნდა მასწავლოს, პირველ რიგში, რომ კარგი ადამიანი ვიყო, არ შევეცადო სხვისი უბედურების ხარჯზე შევქმნა ჩემი ბედნიერება, არ ვიყო მიმტაცებელი, მომხვეჭელი. ეს მაგალითებით, ლიტერატურით, ისტორიით უნდა მასწავლონ. ეს საგნები რისთვის არის, რისთვის ისწავლება? ყველა საგანს თავისი ფუნქცია აქვს.“

გია მურღულიამ საინტერესო პასუხი გასცა კითხვას, თუ როგორ უნდა შევარჩიოთ კარგი სკოლა ბავშვისთვის:

„ხანდახან მეკითხებიან: „როგორ შევარჩიოთ კარგი სკოლა?“ მიდი და პირველ რიგში, ეს იკითხე: „როგორია თქვენს სკოლაში აღზრდის სისტემა?“ ეს არის პირდაპირი ნიშანი იმისა, რამდენად ხარისხიანია ეს სკოლა. მარტო ჩემზე რომ იყოს დამოკიდებული, ყველა სკოლის შესასვლელში მივაწერდი გურამიშვილის სიტყვებს: „ყმაწვილი უნდა სწავლობდეს საცნობლად თავისადაო: ვინ არის, სიდამ მოსულა, სად არის, წავა სადაო.“ ​სამივე დროში უნდა მოააზრებინო ბავშვს თავისი თავი, როგორც თვითონაც სამსახოვანს. ნებისმიერი ჩვენგანი ინდივიდია, მეორე თქვენგანი არც აქამდე ყოფილა, არც დაიბადება. თქვენ ხართ განუმეორებელი. მეორე მხრივ, თქვენ წარმოადგენთ ჩვენს ქვეყანას, ხართ ქართველი, მესამე მხრივ, თქვენ ხართ ზოგადად ადამიანი, კაცობრიობის შვილი ხართ. სამივე ამ განზომილებაში თქვენ უნდა გაიაზროთ ვინ ხართ თქვენ, საიდან მოდიხართ, სად ხართ და საით მიდიხართ.“

გია მურღულიას თქმით, პასუხისმგებლობა აღზრდაში გადამწყვეტ ფუნქციას ასრულებს:

„როგორ ფიქრობთ, ​სიტყვა „პასუხისმგებლობა“ აღზრდაში რა ფუნქციას ატარებს?! ძალიან დიდსაც და გადამწყვეტსაც, იმიტომ, რომ რაღაც იცოდე, ერთია და ამ შენი ცოდნის მიხედვით იცხოვრო, ეს სულ სხვა რამ არის. ღმერთმა სამყარო რომ შექმნა, შექმნა წესრიგი. შენი ცოდნა უნდა გაძლევდეს შესაძლებლობას, რომ მიხვდე, რა არის ეს წესრიგი. ეს ნახევარია საქმის. მეორე ნახევარი არის ის, რომ შენ თვითონ შექმნა შენი ცხოვრებით შენი საკუთარი წესრიგი. შენს ცხოვრებას გამართლება აქვს მხოლოდ მაშინ, თუ შენ ყველაფერს დაძლევ და იმაში ჩაერთვები, რისთვისაც დაიბადე ამ ქვეყანაზე.“

​ყველა მასწავლებელს აქვს შეცდომა ან ფიქრი შესაძლო შეცდომაზე. მე მქონია მარცხი და მიფიქრია, რა დავაკელი ამ ბავშვს?! დიდი მნიშვნელობა აქვს ბევრ გარემოებას: რა ოჯახში იზრდება ბავშვი, როგორი გარემოა ამ ოჯახში, როგორია ურთიერთობა მშობლებს შორის, როგორია მისი ბუნება. ფრანგი განმანათლებლები ამბობდნენ, რომ აღზრდით ყველაფრის შეცვლა შეიძლება. ზოგიერთები ფიქრობდნენ და ახლაც ფიქრობენ, რომ ადამიანის ბუნება ზოგჯერ შეუძლებელს ხდის იმას, რომ აღზრდა შედეგიანი იყოს,“ - აღნიშნულ საკითხებზე გია მურღულიამ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „დღის კოდი“ ისაუბრა.

​„დღის კოდი“ 

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„ყველაფრის სათავე ის არის, ადამიანში ადამიანი აღზარდო“ - გია მურღულია
​ამის შესახებ ფილოლოგი, პედაგოგი გია მურღულია სოციალურ ქსელში წერს

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა
რთული ეკონომიკური პირობების გამო საქართველოდან უამრავი ქალი ემიგრაციაშია წასული. იმისთვის, რომ შვილებს უკეთესი მომავალი შეუქმნან, იძულებულები არიან, ​მათგან ათასობით კილომეტრით შორს იყვნენ. ერთ-ერთია ნინო ქვათაძე, რომელიც ექვსი წლის წინ წავიდა იტალიაში სამუშაოდ. მას ოთხი შვილი და ორი შვილიშვილი ჰყავს.
„2014 წელს ჩამოვედი იტალიაში. ემიგრაციაში ყოფნის მთავარი მიზანი შვილების სწავლაზე ზრუნვაა. უამრავი ხარჯია სწავლასთან დაკავშირებული. ეს ხარჯები კიდევ უფრო ორმაგდება, თუ საცხოვრებელი ბინა არ გაქვს. მინდა, შვილებს უკეთესი მომავალი შევუქმნა. იმედი მაქვს, ერთ დღეს საცხოვრებელ ბინასაც შევუძენ“, - გვეუბნება ნინო.
იგი ემიგრაციაში ყოფნასთან დაკავშირებულ სირთულეებზე გვესაუბრება და აღნიშნავს, რომ ყველაზე ძნელი შვილებისგან განშორება აღმოჩნდა.
„ყველაზე რთულია შვილებისა და ახლობლებისგან შორს ყოფნა. უცხო კულტურაში, უცხო ხალხში გიწევს ყველაფერის თავიდან დაწყება. ისინი თანასწორად არ აღგიქვამენ, ფიქრობენ, რადგან უცხოელი ხარ, არაფერი არ იცი. ენის არცოდნა კი ამ ყველაფერს უფრო ართულებს. პირველი ორი წელი ძალიან მიჭირდა, ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი,“ - გვიყვება ნინო.
ემიგრაციაში წასვლის შემდეგ ნინომ საქართველოში ჩამოსვლა ვერც ერთხელ ვერ მოახერხა. 6 წელია, არ უნახავს შვილები. როგორც აღნიშნავს, განშორებას ვერ ეჩვევა და სწორედ ამიტომ დღეში არაერთხელ ეხმიანება მათ...

„ბავშვები ძალიან განიცდიან დედისგან შორს ყოფნას, ეს დიდი სტრესია მათთვის. მუდმივად სჭირდებათ დედის გვერდით ყოფნა, რჩევა-დარიგება და მხარდაჭერა. დედა მათთვის მთავარი დასაყრდენია. განსაკუთრებით უმცროს გოგონას გაუჭირდა ჩემგან შორს ყოფნა, 14 წლის იყო, როცა წამოვედი და დედის მოვალეობის რაღაც ნაწილის შეთვისება მოუწია. არც ერთი დედა არ უნდა იყოს შორს შვილებისგან შორს, მაგრამ იძულებულები ვართ ასე ვიცხოვროთ. ყოველდღე 10-ჯერ ან 20-ჯერ მაინც ვურეკავ, ვკითხულობ, ეძინათ თუ არა, ჭამეს თუ არა. შეიძლება, ეს შემაწუხებელიც იყოს მათთვის, მაგრამ მე ხომ დედა ვარ?! ვცდილობ, დედისგან შორს ყოფნა არ იგრძნონ. ამიტომ ხშირად ველაპარაკები, ვიზიარებ მათ განცდებს, ემოციებს, ვუსმენ მათ პრობლემებს და ვაძლევ რჩევებს,“ - ამბობს ნინო.

კითხვაზე, რას ურჩევდა ემიგრანტ დედებს, ასე გვპასუხობს: 
„ყველას საქმე ინდივიდუალურია, ამიტომ რთულია სხვას რჩევა მისცე. ერთადერთი, რისი თქმაც შემიძლია, ისაა, რომ, მიუხედავად დიდი მანძილისა, რაც შეიძლება ახლოს უნდა იყვნენ, მოუსმინონ და გაუგონ შვილებს.“
ავტორი: სოფიკო ტაბატაძე
წაიკითხეთ სრულად