„ცხოვრება ხომ თეატრის ნაირსახეობაა. ის ტოვებს იმ ნაოჭს, რა ტიპითაც იცხოვრე,“ - დათო ზურაბაშვილი

​აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა ჩვენს საზოგადოებაში ბავშვის მიმართ ძალადობრივი მიდგომის ტრადიციის სიმყარეზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ჩვენ ყოველთვის ბავშვის დამორჩილებას ვცდილობთ:

„ჩვენს ცხოვრებაში ძალიან გამჯდარია ტრადიცია. გვაქვს ძალისმიერი მიდგომა ბავშვის მიმართ. ჩვენ გვინდა, რომ ბავშვი სულ გვემორჩილებოდეს. დედები სულ ამას კითხულობენ: ​„ბავშვი თუ არ გვემორჩილება, თუ გვეწინააღმდეგება, რა ვქნათ?“ დაუფიქრდით, ბავშვი რომ გეწინააღმდეგება, ყოველთვის მტყუანი კი არ არის. ცოტა გადახედეთ თქვენს ურთიერთობას ბავშვებთან. ეს სხვანაირი ბავშვია, სხვა სულით, სხვა მისწრაფებით მოვიდა.“

შალვა ამონაშვილის თქმით, თანამედროვე ბავშვებს თავისუფლება უყვართ და ისინი განსაკუთრებით ნიჭიერებიც არიან:

„ამ ბავშვებში ძალიან ბევრი ნიჭია და თავისუფლების ძლიერი სული. ამიტომ ჰიპერაქტიურებიც დავარქვით მათ. მე არ გეტყვით, რომ ბავშვმა აკეთოს ის, რაც უნდა. ბავშვი უნდა დავიყოლიოთ. ​ბავშვს უნდა გავაკეთებინოთ ის, რაც ჩვენ სწორად მიგვაჩნია, მაგრამ ჭიდილით კი არა, ცემით და წკეპლით კი არა, დავიყოლიოთ. დაყოლიების ფსიქოლოგიას თავისი გასაღებები აქვს. თქვენ გაუგებთ, ისიც გაგიგებთ. თქვენ ეცით პატივი, ისიც გცემთ პატივს. ასეთია აღზრდის კანონები.“

„რვა წლის ასაკში ბავშვს შეუძლია თქვას: „არ მინდა სკოლა, წიგნი არ მინდა, არც მუსიკაზე მინდა ვიარო. არც უცხო ენები მინდა ვისწავლო.“ ბევრ რამეზე შეიძლება უარის თქმა, მაგრამ რვა წლის ბავშვმა წინ უნდა გაიხედოს, იფიქროს, რისი გაკეთება უნდა 18 წლის, 28 წლის ასაკში. თავისუფლების განცდა არის დიდი პასუხისმგებლობის განცდა. ვინც თავისუფლებას ეძებს, იქვე უნდა ეძიოს პასუხისმგებლობა. თუ ეს არ აღვზარდეთ, თავისუფლება იქნება მხოლოდ დამანგრეველი ძალა. მწყინს, როდესაც ერთი დედა მეორეს ეტყვის: „შენი შვილი უკვე დაღუპულია და არაფერი გამოვა.“ როგორ შეიძლება ასეთი რამე ვაკადროთ ერმანეთს?! ​ის ბავშვია გადარჩენილი, რომლის დედაც ბავშვს დაჰყვირის და ხან სილას გაულაწუნებს?!“ - აღნიშნულ საკითხზე შალვა ამონაშვილმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“