Baby Bag

„მეუღლე ჩვენთვის არის ღმერთი, რომელიც ჩვენი ერთგულია, ჩვენთვის სიკეთეა,“ - დეკანოზი შალვა კეკელია

„მეუღლე ჩვენთვის არის ღმერთი, რომელიც ჩვენი ერთგულია, ჩვენთვის სიკეთეა,“ - დეკანოზი შალვა კეკელია

დეკანოზმა შალვა კეკელიამ ღალატის შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ადამიანი, რომელიც მეუღლეს ღალატობს სინდისის წინააღმდეგ მიდის და მას გონება დაბნელებული აქვს:

„როგორი საშინელებაა ადამიანს რომ უყურებ და ნაღალატები გაქვს შენი მეუღლისთვის. შენ გიღალატია მისთვის და შენმა მეუღლემ ეს ყველაფერი არ იცის. ის გეფერება, უყვარხარ, მაინც შენზე ზრუნავს. შენ გტანჯავს სინდისი, რომ უყურებ და ვეღარც უყურებ ამას. სინდისმა გაიღვიძა შენში. როდესაც ღალატობდი, მაშინ სინდისი არ გქონდა. თუ სინდისი გქონდა, ვერ უღალატებდი შენს მეუღლეს. იმ ცოდვამ გაღალატებინა მისთვის. დაბნელებული რომ გქონდა გონება, იმიტომ უღალატე შენს მეუღლეს.

მეუღლე ჩვენთვის არის ღმერთი, რომელიც ჩვენი ერთგულია, ჩვენთვის სიკეთეა. ასე, როდესაც ადამიანი ღმერთს ღალატობს და მერე მისი სინდისი იწყებს გამოფხიზლებას და გონების თვალი ადამიანს ეხილება, მერე ძალიან უჭირს ადამიანს ამ ყველაფრის ყურება. ღმერთის ღალატი საშინელებაა. ღმერთის ღალატი მარტო ღმერთის უარყოფა კი არ არის, ღმერთის ღალატია ნებისმიერი ცოდვა, რომელსაც ადამიანი ჩაიდენს. ღმერთს შევთხოვოთ: „მაპატიე, საშინლად ვიქცეოდი, საშინელ სიბილწეებს ჩავდიოდი.“ ღმერთი ყველაფერს გაპატიებს, ის ყველაფრის მპატიებელია, თუ ადამიანს აქვს სწორი სინანული,“- აღნიშნა მამა შალვა კეკელიამ.

წყარო: ​თბილისის ვაკის მაცხოვრის ფერიცვალების სახელობის ტაძარი

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მშობლები ხშირად ბედნიერი შვილის სკულპტურის ძერწვაში იკარგებიან, ამ დროს ბავშვის რეალური განცდები იგნორირდება,“ - ფსიქოთერაპევტი ნინო ახალაია

ფსიქოთერაპევტი ნინო ახალაია გადაცემაში „იმედის დღე“ ბავშვებში ემოციური ინტელექტის განვითარების შესახებ საუბრობს:

“ემოციური ინტელექტის განვითარება ბავშვობის ასაკიდან იწყება, თუმცა ცვლილებები არასდროს არის გვიან. ჩვენ მუდმივად ვიცვლებით. ემოციური ინტელექტის განვითარებაში ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი მიმართულება მოდის თვითგანვითარებაზე, თვითგანათლებაზე. სანამ პატარა თვითგანათლებას დაიწყებს, ის თვითგანვითარების პროცესში უკვე ჩართულია იმით, რომ მოძრაობს, მას აინტერესებს, ის სვამს ბევრ კითხვას, ტეხავს, აფუჭებს, ტირის, ბრაზობს. მშობლის მხრიდან უმთავრესია ბავშვის ემოციების შემჩნევა და დანახვა. პირველ რიგში, მნიშვნელოვანი არის ის, რომ მე შენ შეგამჩნიე შენი ბრაზით, შენი სიხარულით.“

ნინო ახალაიას თქმით, მშობლებს ხშირად არ სურთ შვილების ნამდვილი ემოციების გაგება, რაც ბავშვისადმი მათი ეგოცენტრული დამოკიდებულებით აიხსნება:

„ძალიან ადვილია ბედნიერი ადამიანის მიღება. მშობლები ხშირად ბედნიერი შვილის და ბედნიერი ოჯახის სკულპტურის ძერწვაში იკარგებიან. ასეთ დროს იგნორირდება რეალური განცდები. როდესაც პატარა ტირის, პირველი რა ხდება? მაშინვე იწყება ნუგეში, ან კანფეტით, ან შოკოლადით. ბავშვს ეუბნებიან, რომ სადმე წაიყვანენ, გაართობენ. შეიძლება ჩემთვის ძალიან მტკივნეულია ჩემი შვილი რომ ტირის, მაგრამ ეგოცენტრული გადაწყვეტილებაა ბავშვის გაჩუმება. ნუგეში თუ იმას გულისხმობს, რომ მე შენ გაგაჩუმებ, როდესაც ჩხუბობ, ტირი, ექსპრესიული ხარ, ეს ეგოიზმია. პირველი არის მხარდაჭერა იმით, რომ ვკითხოთ ბავშვს: როგორ გრძნობ თავს? როგორ ხარ? რას გრძნობ? რა ემოციები გაქვს?“

„მე, როგორც პრაქტიკოსი თერაპევტი, მოზრდილებთან მუშაობის დროს ხშირად ვაწყდები პრობლემას, როდესაც მათ ვეკითხები: რას გრძნობთ? მათ არ იციან რა მიპასუხონ. ეს იმიტომ ხდება, რომ არ არის კონტაქტი საკუთარ სხეულთან, საკუთარ ემოციებთან,“ - აღნიშნავს ნინო ახალაია. 

წაიკითხეთ სრულად