Baby Bag

„ილიამ და ოლღამ ერთმანეთი კარგად შეავსეს, ამიტომაც შედგა მათი წყვილი ასე საფუძვლიანად,“- ფსიქოლოგი ილია ნიკაჭაძე

„ილიამ და ოლღამ ერთმანეთი კარგად შეავსეს, ამიტომაც შედგა მათი წყვილი ასე საფუძვლიანად,“- ფსიქოლოგი ილია ნიკაჭაძე

ფსიქოლოგმა ილია ნიკაჭაძემ მყარი სიყვარულის საფუძვლებსა და წყვილებს შორის როლების გადანაწილების საკითხზე ისაუბრა. მან მყარი სიყვარულის ერთ-ერთ მაგალითად ილია ჭავჭავაძისა და ოლღა გურამიშვილის ურთიერთობა მოიყვანა:

„ილია თავისი არსით როგორი ფსიქოტიპი იყო? მებრძოლი იყო, გამოწვევები სწყუროდა. სამყარო მისთვის ბრძოლის ველი იყო. სახლში მას სჭირდებოდა მხარდამჭერი, ის, ვინც ყველაზე მეტად ირწმუნებდა მის იდეებს და ძალას. ზუსტად ასეთი იყო ოლღა. ამიტომაც შედგა მათი წყვილი ასე საფუძვლიანად. მათ ერთმანეთი კარგად შეავსეს.“

„ძალიან მნიშვნელოვანია ოლღა რას იღებდა ამ ურთიერთობაში? ოლღასთვის მნიშვნელოვანი იყო ის, რომ მას ეკავა როლი ამ დიდ საქმეში. საკუთარ მნიშვნელობას ხედავდა დიდ საქმეში. იმ შემთხვევაში, როდესაც ოლღა კარგავდა ილიას ცხოვრებაში მნიშვნელობას, მას საკმაოდ ისტერიული რეაქცია ჰქონდა. არის ძალიან ცნობილი მოგონება, როდესაც ილია ჭავჭავაძემ წყლის მოტანა მოურავს დააბარა. ამაზე ოლღა ძალიან გაბრაზდა, აბა მე რას ვაკეთებ აქო?! ოლღას და ილიას შემთხვევაში როლების გადანაწილება არის ძალიან ცალსახა. XXI საუკუნეში როლები ასე ცალსახად არ არის გადანაწილებული, ამიტომ წყვილებს შორის სიმყარე ნაკლებია. ხშირად ხდება როლების აღრევა. წყვილებს არ ესმით, მე რა ფუნქცია მაქვს ამ ოჯახში, შენ რა ფუნქცია გაქვს,“- აღნიშნულ საკითხზე ილია ნიკაჭაძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „სხვა შუადღე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „სხვა შუადღე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ადამიანის იღბალთან არასწორ დამოკიდებულებაზე ისაუბრა:

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი. „ცუდი ბედი აქვს, ეს სხვისი ბრალია, გარემოს ბრალია, ვიღაცას რომ ეს ექნა, ამას ეს არ მოუვიდოდა.“ „არ მიმართლებს!“ - ეს თუ ადამიანმა დაირქვა სათაურად, ის უკვე მართლა იკრავს ამ ფაქტებს. ის ამ სათაურის ქვეშ შემოყრის ამ ფაქტებს და სათაურად ხდება: „წაგებული, წარუმატებელი.“ ეს ისეთი „კომფორტის ზონაა,“ რომ მას აქედან გამოსვლა აღარ უნდა. რას ვგულისხმობ ამაში? პასუხისმგებლობა ნულია. გამართლება ხდება სიზარმაცის. სიზარმაცეც ხომ შიშია, წარუმატებლობის შიში. რატომ უნდა ვიყო ზარმაცი? ე.ი. მეშინია, რომ გავაკეთო მაინც არ გამომივა.

ერთია პერფექციონისტული აღზრდა, რომ რაღაც უმაღლეს მწვერვალს უნდა გადაახტე, ყველაზე უკეთესი უნდა იყო. ეს პერფექციონიზმი მშობლებისგან რომ მოდის, ძალიან ანევროზებს ბავშვებს. ხშირად მინახავს, ბავშვი სიმღერაზე დაჰყავთ და სცენაზე გამოსვლის დროს ხმა უწყდება. მას მონაცემები აქვს და ამაზე ამუნათებენ, რომ „რა მოგივიდა? ეს როგორ დაგემართა?“ ბავშვს საერთოდ სძულდება სიმღერაც, სცენაც და ყველაფერი. ის თუ ბავშვისთვის მატრავმირებელია, რად უნდა ეგეთი სიმღერა? სიმღერა მისთვის ხომ უნდა იყოს სიამოვნების მომგვრელი? ბავშვს მოდუნება უნდა ვასწავლოთ. სულ დაძაბულობაა,“- მოცემულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად