Baby Bag

„თუ კაცი აღზრდილი არ არის, ცოდნა მის ხელში საშიშია. მთავარია არა სწავლა, არამედ აღზრდა,“ - შალვა ამონაშვილი

ცნობილი ფსიქოლოგი და პედაგოგი შალვა ამონაშვილი სკოლის ძირითადი დანიშნულებისა და ფუნქციის შესახებ საუბრობს, ის არ ეთანხმება მოსაზრებას, რომ სკოლა სასწავლო-აღმზრდელობითი დაწესებულებაა:

„მე არ ვიცი, როგორ გაუჩნდა ვიღაც მეცნიერს თავში აზრად, რომ სკოლისთვის დაერქმია სასწავლო-აღმზრდელობითი დაწესებულება. სკოლა არ არის სასწავლო-აღმზრდელობითი დაწესებულება, თანაც ტერმინიც არასწორია: სასწავლო და მერე აღმზრდელობითი, მაშინ, როდესაც ვიცით, რომ მთავარია არა სწავლა, არამედ აღზრდა. თუ კაცი აღზრდილი არ არის, ცოდნა მის ხელში საშიშია.“

შალვა ამონაშვილის თქმით, სკოლა მოსწავლისთვის კიბის ფუნქციას ასრულებს, რომელზეც ის თავისი სულიერებით უნდა ამაღლდეს:

„ამრიგად, რას ნიშნავს სიტყვა „სკოლა?“ ეს არ არის ჩვეულებრივი სიტყვა. მას ძალიან ღრმა ძირი აქვს, მომდინარეობს სანსკრიტიდან, მერე შეიჭრა ლათინურში და იქიდან მოგვივიდა ჩვენ. სკოლა (შუალე, სქულე) - ეს ტერმინი ერთი ფუძიდან მოდის. თარგმანში აი, რას ნიშნავს ეს სიტყვა: „სკოლა“ - კიბე, რომელზედაც მიემართება ჩვენი სული და სულიერება, ეს არის კიბე, რომელზეც მიემართება და მაღლდება ბავშვი თავისი სულიერებით. მაშინ თუ სკოლა კიბეა, კითხვა უნდა გაგვიჩნდეს, თუ სად არის ეს კიბე? რომელიღაც ქუჩაზე? წარმოუდგენელია ასეთი კიბეები ქუჩაზე. სკოლა არის მასწავლებელი. ეს კიბე მასწავლებელშია.“

„კარგი მასწავლებელი კარგი კიბით მიდის. ცუდი მასწავლებელი ცუდი კიბით მიდის. ნიჭიერი მასწავლებელი ნიჭიერ კიბეს მიუშვერს ბავშვს, შემოქმედი მასწავლებელი შემოქმედ კიბეს მიუშვერს ბავშვს. ბავშვმა მასწავლებლის მეშვეობით უნდა გაიაროს ცხოვრება, შეიაროს ცხოვრებაში. მასწავლებელი არის როგორც ბროლის ფანჯარა, გახედავ და ყველაფერი ჩანს, მაგრამ შუშას ვერ ხედავ. ასეთი უნდა იყოს მასწავლებელი და მაშინ ხდება ის ბავშვისთვის კიბე და საყვარელი ადამიანი. ბავშვს ენატრება და უნდა ასეთი მასწავლებელი. მას არც ჩიჩინი უნდა დაჯექი და საშინაო დავალება მოამზადეო. აი, ეს არის სკოლის ნამდვილი აზრი. სკოლა მასწავლებელშია და არა შენობაში,“ - აღნიშნავს შალვა ამონაშვილი.

​წყარო

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„თუ საკუთარ თავს არ ზრდი, შვილს ვერასოდეს აღზრდი...“
„თუ საკუთარ თავს არ ზრდი, შვილს ვერასოდეს აღზრდი, რადგანაც აღზრდა ყველას გვაკლია. უნდა იფიქრო, როგორ გავხდე უკეთესი ხვალ ჩემი შვილისთვის. როგორ შევიკავო თავი, არ დავუყვირო, როგორ მოვეფერო, მშვიდად ვუთ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჩვენი საინფორმაციო სივრცე გეუბნება: „შანსი არ გაქვს!“ ის იძლევა იმპულსს აგრესიისკენ ან სასოწარკვეთისკენ,“ - ზურაბ მხეიძე

„ჩვენი საინფორმაციო სივრცე გეუბნება: „შანსი არ გაქვს!“ ის იძლევა იმპულსს აგრესიისკენ ან სასოწარკვეთისკენ,“ - ზურაბ მხეიძე

ფსიქოლოგმა ზურაბ მხეიძემ მედიაში მოჭარბებული ნეგატიური ინფორმაციის ადამიანის ფსიქიკაზე უარყოფითი ზეგავლენის შესახებ ისაუბრა. მისი თქმით, ნეგატიური ინფორმაცია ადამიანს ისევე აზიანებს, როგორც დაბინძურებული ჰაერი, ნიადაგი და წყალი:

​თითოეულ ადამიანს საინფორმაციო საშუალება სულ თან დააქვს. ეს არის გარემო, რომელიც ჩვენ უკვე გარს გვახვევია. ჩვენ მივედით იმ შეგნებამდე, რომ ჰაერი არ უნდა დაბინძურდეს, გვაქვს თამბაქოს მოწევის საწინააღმდეგო კამპანია, ხოლო საინფორმაციო გარემოზე პრაქტიკულად არავინ არ საუბრობს. ემოცია, რომელიც აღიძვრება ადამიანში დაკავშირებული უნდა იყოს ორგანიზმში ბიოქიმიურ ცვლილებებთან. არის ბედნიერების ჰორმონი, სტრესის დროს კორტიზოლის ჭარბი გამოყოფა ხდება, აგრესიის დროს - ადრენალინის. ამის ჭარბი გამოყოფა ცვლილებებს იწვევს ადამიანში. ვერაფრით ვერ ვიფიქრებ, რომ დაბინძურებული წყალი, ჰაერი და ნიადაგი უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე ეს საკითხი, რომელსაც ჩვენ ვსვამთ.“

ზურაბ მხეიძის თქმით, ნეგატიური ინფორმაცია ადამაიანში აგრესიისა და განრიდების იმპულსებს აღძრავს:

„იურისტებს აქვთ მუხლი თვითმკვლელობამდე მიყვანის, მაგრამ არ გვაქვს მუხლები ინფარქტამდე მიყვანის, ინსულტამდე მიყვანის. თორმეტი დაავადება არსებობს, რომელიც ფსიქოლოგიური ზემოქმედების შედეგად ჩნდება. რას აკეთებს ნეგატიური ინფორმაცია? ის ორ იმპულსს აღძრავს: ​ერთი იმპულსია აგრესია და მეორე არის განრიდება. ნეგატიური ინფორმაციის მუდმივი მოსმენა იწვევს იმედგაცრუებას. ჩვენი საინფორმაციო სივრცე გეუბნება: „შანსი არ გაქვს.“ ის არ იძლევა იმპულსს ქმედებისკენ, იძლევა იმპულსს აგრესიისკენ ან სასოწარკვეთისკენ.“

„საინფორმაციო სივრცეში არის ტოტალური ნეგატივი. მე ვამბობ, რომ ძალიან ჭარბი ნეგატივია. არ გადმოიცემა ინფორმაცია, რა ხდება მსოფლიოსა და საქართველოში კარგი. როდესაც ძალიან მცირე დოზით პოზიტივია, როგორ ფიქრობთ, რა განწყობაზე დადგება ადამიანი? აღმოჩნდა, რომ ვინც ხუთი წლის წინ უყურებდა საინფორმაციო გადაცემებს, 63 % აღარ უყურებს. ეს არის აბსოლუტურად ნორმალური თავდაცვითი რეაქცია. ე​ს ბავშვებზე ახდენს სერიოზულ გავლენას. ყველაზე მოწყვლადი ბავშვები არიან. როდესაც მე სახლიდან გამოსვლისას მოვისმინე ნეგატიური ინფორმაცია, ეს ინფორმაცია დამავიწყდა, მაგრამ მთელი დღე ვარ ცუდ ხასიათზე,“ – აღნიშულ საკითხზე ზურაბ მხეიძემ ტელეკომპანია პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო:​ „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

წაიკითხეთ სრულად