Baby Bag

„თუ ხერხემლის პოზიციური პრობლემა ძალიან დიდხანს გრძელდება, ის ხდება ანატომიურიც,“ - ორთოპედ-ტრავმატოლოგი ბიძინა კანაშვილი

„თუ ხერხემლის პოზიციური პრობლემა ძალიან დიდხანს გრძელდება, ის ხდება ანატომიურიც,“ - ორთოპედ-ტრავმატოლოგი ბიძინა კანაშვილი

ორთოპედ-ტრავმატოლოგმა ბიძინა კანაშვილმა ბავშვებში ხერხემლის პრობლემების გამომწვევ მიზეზებზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ მსოფლიოში რეკრეაციული აქტივობის დეფიციტია, რაც პრობლემას წარმოადგენს:

„მსოფლიოში არის რეკრეაციული აქტივობის დეფიციტი, მათ შორის კარგ ქვეყნებშიც. ჭარბი წონის მქონე ბავშვებში ხტომა და ძუნძული ხშირად იწვევს ქუსლის შლატერის დაავადებას. ზოგიერთ მშობელს უკიდურესობა ემართება, ყველაფერზე დაჰყავს ბავშვი ერთად. ცურვის დადებითი მხარე არის, რომ ადამიანი არ ტვირთავს ორგანიზმს წყლის წონით და არის ჰორიზონტალური დატვირთვა. ცურვის ხელმისაწვდომობა არის გლობალური პრობლემა.“

ბიძინა კანაშვილის თქმით, მომართვიანობა გაზრდილია პოზიციური კიფოზზე:

„ძალიან დიდია მომართვიანობა პოზიციურ კიფოზზე. ბავშვს არ აქვს ხერხემლის დეფექტი, ყველა მალა ისე ზის, როგორც მიღებულია. რომ შეხედავ, ვერ მიხვდები, რატომ აქვს ასეთი ცუდი დგომი. თუ ეს პოზიციური პრობლემა ძალიან დიდხანს გრძელდება, ხდება ანატომიურიც. ჩვენ რომ ვიძახოთ, მოდი, ხუთი წელი მოხრილი იყოს ბავშვი, მერე ხომ მაინც დამთავრდება პანდემია, ეს არასწორია.“

„ძვალი ბევრად უფრო სწრაფად იზრდება იქ, სადაც ზეწოლა მოხსნილია. სადაც ზეწოლა არის, იქ პირიქითაა. რატომ ვამბობთ, ცურვამ სიმაღლეში გაზარდაო? იმიტომ, რომ რაღაც პერიოდით ზეწოლა იხსნება საერთოდ. ადამიანებს ვერ ეტყვი, რომ პანდემიის არ შეეშინდეთ და შვილი ატარონ ცურვაზე. თუნდაც ის, რომ პერიოდულად გავაკეთოთ არატრავმული ვარჯიშები, ძალიან კარგია. ხერხემალს არ უხდება ძალისმიერი მანიპულაციები,“ - აღნიშნულ საკითხზე ბიძინა კანაშვილმა ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „სხვა შუადღე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „სხვა შუადღე“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის შექმნა ახალი სივრცე. გაწევრიანდით ჯგუფში ყველაფერი ჯანმრთელობაზე

ვარჯიშები ხერხემლის პრობლემების თავიდან ასაცილებლად - რჩევები ქეთი ხატიაშვილისგან
​ტანმოვარჯიშე და ტელეწამყვანი ქეთი ხატიაშვილი, აკადემიის ტანმოვარჯიშეებთან ერთად, გვაჩვენებს ზურგის კუნთის ვარჯიშებს, რომელიც ძალიან მნიშვნელოვანია მოზარდებისთვის, ხერხემლის პრობლემების თავიდან ასაცილ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დღეს ჩვენ ხშირად არ ვიცნობთ, ვისთან მეგობრობენ ჩვენი შვილები, ვისთან თამაშობენ... ჩვენი თაობის მშობლებმა ეს იცოდნენ ზეპირად,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

„დღეს ჩვენ ხშირად არ ვიცნობთ, ვისთან მეგობრობენ ჩვენი შვილები, ვისთან თამაშობენ... ჩვენი თაობის მშობლებმა ეს იცოდნენ ზეპირად,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ მოზარდების ეკრანდამოკიდებულების პრობლემაზე ისაუბრა:

„გარდატეხის ასაკის ადამიანს უხარია საზრისის ძიება, კომუნიკაცია, ურთიერთობა. დღეს რა არის? სრულიად სერი სკოლა, ძალიან მოსაწყენი გაკვეთილები, კომუნიკაცია ნული. საწყალი მშობლები დარბიან სამსახურებში, რომ შვილებს კარგი მომავალი მისცენ, თანხები იშოვონ. რა ქნას მშობელმა? ურთიერთობის თავი აღარ აქვს. საინტერესო სკოლას ვერ ვთავაზობთ ბავშვს, სადაც სიხარულით გაიქცევა, რომ ექსპერიმენტი ჩაატაროს. ეზოს რაც შეეხება, ჩემს ეზოში, ჩემი ბავშვობისგან განსხვავებით, ახლა დიდი ამბავია-მეთქი რომ გითხრათ, მოგატყუებთ. ზოგ სახლს საერთოდ ეზო არ აქვს. თანამედროვე ურბანულ გარემოში გამოდიხარ პირდაპირ ქუჩაზე, შეიძლება მანქანა დაგეტაკოს.

მე რა გავაკეთო მოზარდი რომ ვარ და საინტერესო ცხოვრება მინდა. სად შეიძლება რეალიზაცია გავუკეთო ამ ჩემს გაქანებას? ცხადია, მე ამას ვაკეთებ ინტერნეტში. ისმის კითხვა: ეს კარგია თუ ცუდია? გააჩნია, ამას საიდან შევხედავთ. ცუდია იმ კონტექსტში, რა კონტექსტშიც ჩვენ ვცხოვრობთ, იმიტომ, რომ ეს არის ერთადერთი საშუალება. „ლურჯი ვეშაპი“ ახსენეს აქ და მსგავსი ტიპის რაღაცები რა ფენომენია? საკუთარი თავის გამოცდა გინდა, სარისკო თავგადასავლები გინდა, გამოწვევაა ეს შენთვის. ადრენალინის აწევა მოზარდობის ასაკში არის სასიამოვნო. ეს არის ანკესი. არის ახალი ურთიერთობები, რომელიც არ არის რეალური ურთიერთობები. ყველა ჩვენგანს ახსოვს თავისი თავი მეათე კლასში, ყველას რომ იცნობ შენ გარშემო. ახლა ამის საშუალება არ ვიცი რატომ არ არის. შენ კოლექციას აგროვებ, გამოცდილებას იღებ. დღეს ჩვენ ხშირად არ ვიცნობთ, ვისთან მეგობრობენ ჩვენი შვილები, ვისთან თამაშობენ, ვისთან ურთიერთობენ. ჩვენ ეს არ ვიცით. ჩვენი თაობის მშობლებმა ეს იცოდნენ ზეპირად თავიანთი ოჯახებით. ჩვენ ერთმანეთთან დავდიოდით ოჯახებში. ახლა ვინ ვისთან მიდის, აღარ ვიცი უკვე როგორ არის ახალ ცხოვრებაში, ეს სჭირდებათ ამ ბავშვებს,“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო:​ „პულსი“ 

წაიკითხეთ სრულად