Baby Bag

„როდესაც ადამიანი ხვრინავს, მას მეტი რისკი აქვს დაემართოს მიოკარდიუმის ინფარქტი და იშემიური ინსულტი,“ - გიორგი ღოღობერიძე

„როდესაც ადამიანი ხვრინავს, მას მეტი რისკი აქვს დაემართოს მიოკარდიუმის ინფარქტი და  იშემიური ინსულტი,“ - გიორგი ღოღობერიძე

​​ექიმმა გიორგი ღოღობერიძემ ხვრინვის გამომწვევ მიზეზებსა და აღნიშნულ პრობლემასთან გამკლავების გზებზე ისაუბრა. მან ხვრინვის გამომწვევი რამდენიმე მიზეზი დაასახელა:

„ხვრინვას ძალიან ბევრი მიზეზი აქვს. ასაკთან ერთად ხვრინვა ხდება ყველაზე მეტად გამოხატული. თუ ახალგაზრდებში ხვრინვა გვხვდება შემთხვევათა 30 %-ში, ასაკოვნებში შეიძლება ეს ავიდეს 60 %-მდეც. ასაკთან ერთად ჩვენი რბილი სასა აღარ არის ელასტიური, რაც არის ხვრინვის მიზეზი. ეს შეიძლება იყოს გენეტიკურიც. თუ მამა ხვრინავს, დიდი ალბათობით, შვილიც არ დააკლებს. ზოგიერთ ადამიანს აქვს ხახის კუნთების თანდაყოლილი სისუსტე, რაც ხდება ვიბრაციის წყარო. ხვრინვის მიზეზია ყბის არასწორი პოზიცია და ჭარბწონიანობა. თუ ადამიანი არის ჭარბწონიანი, ამ შემთხვევაში ძალიან ბევრი ცხიმოვანი ქსოვლია სასუნთქ გზებში, ეს ავიწროვებს მათ და იწვევს ხვრინვას.“

​გიორგი ღოღობერიძის თქმით, ხვრინვა ხშირად ცხვირის პათოლოგიებითაც არის გამოწვეული:

„ხვრინვა შეიძლება გამოწვეული იყოს ცხვირის პათოლოგიებითაც. შეიძლება პოლიპები იყოს ჩამოყალიბებული და ამან ასევე ხელი შეუწყოს ხვრინვას. ალკოჰოლი ასუსტებს სასის კუნთებს და სუფრიდან რომ დგებიან და სახლში მიდიან, მერე ხვრინავენ ხოლმე ადამიანები. თუ ადამიანი მიჩვეული არის პირით სუნთქვას, მას მეტი რისკი აქვს, რომ ჰქონდეს ხვრინვა. ამიტომ სასურველია, რომ პირი დაიხუროს და ცხვირი გამოვიყენოთ სუნთქვისთვის. როდესაც ადამიანი ზურგზე წევს, ჩაკიდებული არის რბილი სასა უკან და ავიწროვებს სასუნთქ გზებს. ამანაც შეიძლება გამოიწვიოს ხვრინვა.“

გიორგი ღოღობერიძემ აღნიშნა, რომ ადამიანებს უძნელდებათ ხვრინვის პრობლემის მოსაგვარებლად საჭირო რეკომენდაციების დაცვა:

„წონის შემცირება ყველას გულზე არ ეხატება, იმიტომ, რომ ეს არც ისე ადვილია. ალკოჰოლისთვის თავის დანებებაზე რომ უთხრა ადამიანს, დიდი ალბათობით, არც მოგისმენს, ისეა დამოკიდებული, რომ სპეციალური ჩარევაა საჭირო. თამბაქოს მოწევას თავი დაანებეო რომ უთხრა, ესეც მარტივად არ ხდება. აღმოჩნდა, რომ როდესაც ადამიანი ხვრინავს, მას 34 %-ით მეტი რისკი აქვს დაემართოს მიოკარდიუმის ინფარქტი, ​67 %-ით მეტი რისკი აქვს დაემართოს იშემიური ინსულტი. როდესაც ხვრინავს ადამიანი, საძილე არტერიებიც ვიბრირებს, ზიანდება, ცხიმი ლაგდება და იწყება თავის ტვინის იშემია. ეს ადამიანები მიდრეკილები არიან მაღალი წნევისკენ, შაქრიანი დიაბეტისკენ.“

„პრობლემის მოგვარებისთვის ერთ-ერთი ტაქტიკა არის გვერდზე წოლა, სპეციალური ენის ვარჯიშები. პაციენტი ენით რაც შეიძლება უნდა დააწვეს ქვედა კბილებს, მერე ზედა კბილებს. მერე ლოყაზე შეიძლება ავარჯიშოს. ზოგიერთი იღებს სპეციალურ კოვზს და კოვზზე ვარჯიშობს ხოლმე, რომ ენა დაჭიმოს. რბილი სასის ტონუსში მოსაყვანად ხმოვნების ვარჯიშებს აკეთებენ ხოლმე. კარგი გამოსავალია საყვირზე დაკვრაც, რადგან ეს აფართოვებს სასუნთქ გზებს,“ - აღნიშნულ საკითხებზე ​გიორგი ღოღობერიძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დილა მშვიდობისა საქართველო“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის შექმნა ახალი სივრცე. გაწევრიანდით ჯგუფში ჯანმრთელობა

რატომ არის რომ, კოღოები ერთ ადამიანს უფრო ხშირად კბენენ, ვიდრე სხვებს?
რატომ არის რომ, კოღოები ერთ ადამიანებს უფრო ხშირად კბენენ, ვიდრე სხვებს? - ამ თემაზე ექიმი რეზიდენტი გიორგი ღოღობერიძე საუბრობს. ​იხილეთ ვიდეო ☝️

შეიძლება დაინტერესდეთ

როდის არის ბავშვის ფეხის წვერებზე სიარული საშიში და რა შემთხვევაში უნდა მივმართოთ ექიმს?

როდის არის ბავშვის ფეხის წვერებზე სიარული საშიში და რა შემთხვევაში უნდა მივმართოთ ექიმს?

ბავშვები სიარულის სწავლისას ფეხის წვერებზე ხშირად დადიან. მოგვიანებით, როდესაც ისინი დამოუკიდებლად გადაადგილებას ახერხებენ, მიწაზე ტერფს სრულად დგამენ და თავისუფლად მოძრაობენ. მცირეწლოვანი ბავშვების უდიდესი ნაწილი იატაკზე ფეხის სრულფასოვნად დადგმას 3 წლის ასაკიდან იწყებს. მანამდე ისინი გადაადგილებისას ტერფს მთლიანად არ იყენებენ. თუ ბავშვი სამი წლის ხდება, მაგრამ ის მაინც ვერ ახერხებს სრულფასოვნად სიარულს და ტერფის მიწაზე დადგმას, მშობელმა დახმარებისთვის პედიატრს უნდა მიმართოს.

თითის წვერებზე სიარული, შესაძლოა, სხვადასხვა მიზეზით იყოს გამოწვეული. ერთ-ერთია ნევროლოგიური დაზიანებები, მაგ. ცერებრული დამბლა ან კუნთოვანი დისტროფია, რომელიც გენის მუტაციის შედეგად ვითარდება. როდესაც ბავშვს მსგავსი ტიპის დარღვევები აქვს, ის ვერ ახერხებს, რომ ტერფი გადაადგილებისთვის გამოიყენოს, რის გამოც იძულებულია თითის წვერებს დაებჯინოს და ისე იმოძრაოს.

ფეხის წვერებზე სიარულს ხშირად ორთოპედიული დეფექტებიც იწვევს, მაგ. ტერფის დეფორმაცია ან კალკანუსის აპოფიზიტი. ფეხის არეში სტრუქტურული ცვლილებები ბავშვს ხელს უშლის, რომ ფეხი მიწაზე ბოლომდე დადგას, რადგან ეს მისთვის ძალიან მტკივნეულია.

ზოგიერთი ბავშვი, რომელსაც ფიზიოლოგიურად შეუძლია ფეხი იატაკს ბოლომდე დააბჯინოს, ამჯობინებს, რომ თითის წვერებზე იაროს. როგორც წესი, ასეთ ბავშვებს სხვადასხვა ქცევითი თავისებურებაც ახასიათებთ. შესაძლოა, ისინი რიტუალურ ქცევას ხშირად ახორციელებდნენ ან გამოწვევებთან გამკლავებას უფრთხოდნენ. ასეთ შემთხვევაში, შესაძლოა, თითის წვერებზე სიარული აუტიზმის ან განვითარების დარღვევის მანიშნებელიც იყოს.

ხშირად ჯანმრთელი ბავშვებიც, რომლებსაც სამედიცინო ჩვენება არ აქვთ, ფეხის წვერებზე დადიან. ეს ჩვევაა და არა დაავადება. როდესაც ექიმი თითის წვერებზე სიარულის გამომწვევ ყველა შესაძლო სამედიცინო პრობლემას გამორიცხავს, ის აუცილებლად გეტყვით, რომ ბავშვს ჩვევაში აქვს ფეხის წვერებზე სიარული. ზოგიერთი კვლევით დგინდება, რომ ბავშვები სიარულის მსგავს ჩვევას მემკვიდრეობითაც იძენენ. აღმოჩნდა, რომ იმ ჯანმრთელი ბავშვების მშობლების დიდი ნაწილი, რომლებსაც თითის წვერებით გადაადგილება მოსწონთ, მცირეწლოვან ასაკში თავადაც ფეხის წვერებზე დადიოდა.

ჯანმრთელი ბავშვების 5-12 %-ს ფეხის წვერებზე სიარული ახასიათებს, თუმცა მედიკოსები გადაადგილების თავისებურების მიზეზის დადგენას დღემდე ვერ ახერხებენ. შესაძლოა, მიზეზი გენეტიკური იყოს. რამდენიმე კვლევით ასევე დადგინდა, რომ ბავშვებს, რომლებსაც ფეხის ტერფის იატაკზე დადგმა უჭირთ, მეტყველების პრობლემებიც აქვთ, მათ მოტორული და სენსორული უნარების განვითარებაც უძნელდებათ.

ბავშვებს, რომლებსაც ჩვევაში აქვთ ფეხის წვერებზე სიარული წვივის კუნთები ეჭიმებათ. მათ დროსთან ერთად უფრო უჭირთ ქუსლის მიწაზე დადგმა და სპორტული აქტივობებით დაკავებისას ფიზიკურ ტკივილს განიცდიან.

ბავშვის იდიოპათიური სიარული, როდესაც მას ჩვევაში აქვს ფეხის წვერებზე დგომა, კონკრეტული საშუალებებით არ იკურნება. ამ შემთხვევაში საუკეთესო მკურნალი დროა. ბავშვი დროსთან ერთად დამძიმდება, მისი სხეულის მასა მოიმატებს, რის გამოც მას გაუჭირდება გადაადგილების ჩვეული სტილის ერთგულება.

ბავშვს ხშირად შეახსენეთ, რომ ტერფი სრულად დადგას იატაკზე, მას გაწელვის ვარჯიშები შეასრულებინეთ, ეცადეთ, შვილს შედარებით მძიმე ფეხსაცმელი ჩააცვათ, კარგია, თუ პატარას ორთოპედიული ფეხსაცმლით ატარებთ. როდესაც ბავშვს წვივის კუნთები მეტისმეტად ეძაბება და მას გადაადგილება უჭირს, შესაძლოა, ქირურგიული ჩარევა გახდეს საჭირო. არსებობს შემთხვევები, როდესაც ბავშვები ქირურგიული ჩარევის შემდეგ 13 წლის მანძილზე აგრძელებდნენ ფეხის წვერებზე სიარულს.

ფეხის წვერებზე მოსიარულე ბავშვების მშობლებისთვის მკურნალობის მეთოდებთან დაკავშირებით რჩევის მიცემა ექიმებსაც უჭირთ. მთავარია, რომ სამ წლამდე ასაკის ბავშვი, რომელიც თითის წვერებზე დადის, პროფესიონალს დროულად აჩვენოთ, რათა მკურნალობა და დახმარება დაგვიანებული არ აღმოჩნდეს.

მომზადებულია ​theconversation.com- ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

წაიკითხეთ სრულად