Baby Bag

„თუ არის კანზე გამონაყარი ტემპერატურის გარეშე, ეს ნიშნავს არაინფექციურ გამონაყარს, უმრავლეს შემთხვევაში ეს არის ალერგიული,“ - ივანე ჩხაიძე

„თუ არის კანზე გამონაყარი ტემპერატურის გარეშე, ეს ნიშნავს არაინფექციურ გამონაყარს, უმრავლეს შემთხვევაში ეს არის ალერგიული,“ - ივანე ჩხაიძე

პედიატრმა ივანე ჩხაიძემ ბავშვებში გავრცელებული კანის გამონაყარის ტიპების შესახებ ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ პედიატრები გამონაყარის მიზეზების დადგენისას მარტივ ტესტს ეყრდნობიან:

„ჩვენ გვაქვს ძალიან მარტივი ტესტი: თუ არის კანის დაავადება და ტემპერატურა, ეს არის ინფექციური დაავადება. ​თუ არის კანზე გამონაყარი ტემპერატურის გარეშე, ეს ნიშნავს არაინფექციურ გამონაყარს, უმრავლეს შემთხვევაში ეს არის ალერგიული. პირველი კითხვა, რომელსაც ყველა პედიატრი დასვამს, როდესაც მასთან მოვა ბავშვი კანზე გამონაყარით, არის შემდეგი: ჰქონდა თუ არა ტემპერატურა, თუნდაც წინა პერიოდში, წინა რამდენიმე დღის განმავლობაში?“

ივანე ჩხაიძის თქმით, ანტიბიოტიკი მალამოს გამოყენება გამონაყარის დროს ექიმის რეკომენდაციის გარეშე შეცდომაა:

„ვაშავებთ იმ კუთხით, რომ ძალიან ცოტაა გამონაყარი, რომლის დროს ანტიბიოტიკის მალამო შეიძლება იყოს ეფექტიანი. ასე რომ, ვცადოთ და მოდი, წავუსვა, უმრავლეს შემთხვევაში იქნება არასწორი ჩარევა. ის დრო, როდესაც თქვენ ამ გამონაყარს ყურადღება უნდა მიაქციოთ ან ექიმს უნდა აჩვენოთ, იკარგება. არანაირად ეს არჩევანი, რომ გამონაყარია, არ ვიცი რა არის და სანამ ექიმს ვაჩვენებ, ანტიბიოტიკი წავუსვა, არ იქნება სწორი.“

ივანე ჩხაიძემ მშობლებს ურჩია მრავლობითი ჩირქოვანი გამონაყარის ქონის შემთხვევაში ​ბავშვი აუცილებლად აჩვენონ ექიმს:

„როდის უნდა მიმართოს მშობელმა ექიმს გამონაყართან დაკავშირებით? ამ კითხვაზე პასუხი არის სწორედ ჩირქოვანი გამონაყარი. თუ ჩირქოვანი გამონაყარია და თან მრავლობითი, გვაქვს 10-ზე მეტი გამონაყარი, აუცილებლად უნდა ნახოს ეს პაციენტი ექიმმა. ლოკალური ჩირქოვანი ინფექცია შეიძლება გახდეს სხვა სისტემური ინფექციის წყარო.“

ივანე ჩხაიძემ იმპეტიგოს შესახებაც ისაუბრა, რომელიც​ ბავშვის იზოლირებას და სრულფასოვან მკურნალობას საჭიროებს:

„იმპეტიგო არის ჩირქოვანი, ბაქტერიული, სტაფილოკოკური ან სტრეპტოკოკური ბუნების გამონაყარი. ეს არის ჩირქოვანი, მოთეთრო-მოყვითალო ფერის წერტილებით დაფარული კანის დიდი ან მცირე უბანი. ის გადამდებია. ბაღში ამის მაღალი რისკია. სწორია ასეთი ბავშვის იზოლირება, მაქსიმალურად მორიდება პირდაპირ ხელით შეხებისგან. ეს არ არის ალერგიული გამონაყარი. ამ შემთხვევაში ჩვენ ფრთხილად უნდა ვიყოთ. მკურნალობა აუცილებლად ბოლომდე უნდა მივიყვანოთ.“

„წინწკლების მსგავსი გამონაყარი არის ნასიცხი. ალერგიული გამონაყარი უფრო წითელი ლაქის მსგავსია და არა ასეთი წინწკლების. ზოგჯერ დედა გამონაყარის დანახვისას ფიქრობს, ხომ არ არის მისი რძე ალერგიული. ამას ისეთი ნაბიჯები მოსდევს ხოლმე, როგორიც არის ხელოვნურ კვებაზე გადაყვანა, ეს არის ძალიან ცუდი. პირიქით, თუ თქვენ გყავთ ბავშვი ბუნებრივ კვებაზე, უნდა ჩათვალოთ, რომ ეს არის იდეალური კვება, სადაც როგორც ალერგიის, ასევე კანის ინფექციის მაჩვენებელი არის საერთოდ დაბალი, მინიმალური,“ - აღნიშნულ საკითხებზე ​ივანე ჩხაიძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“ - ის გადაცემაში „სხვა შუადღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„სხვა შუადღე“

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„როდესაც ყოველდღე აბანავებენ ბავშვს, ეს გარკვეულწილად ზედმეტია, ყველა ასაკს აქვს ბანაობის...
​პედიატრმა ივანე ჩხაიძემ ბავშვის კარგი განვითარებისა და ჯანმრთელი კანისთვის ბანაობის უდიდეს მნიშვნელობაზე ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ მშობლები ხშირად ბავშვებს ყოველდღიურად აბანავებენ, რაც გადაჭარბებულია...

შეიძლება დაინტერესდეთ

როდის არის ბავშვის ფეხის წვერებზე სიარული საშიში და რა შემთხვევაში უნდა მივმართოთ ექიმს?

როდის არის ბავშვის ფეხის წვერებზე სიარული საშიში და რა შემთხვევაში უნდა მივმართოთ ექიმს?

ბავშვები სიარულის სწავლისას ფეხის წვერებზე ხშირად დადიან. მოგვიანებით, როდესაც ისინი დამოუკიდებლად გადაადგილებას ახერხებენ, მიწაზე ტერფს სრულად დგამენ და თავისუფლად მოძრაობენ. მცირეწლოვანი ბავშვების უდიდესი ნაწილი იატაკზე ფეხის სრულფასოვნად დადგმას 3 წლის ასაკიდან იწყებს. მანამდე ისინი გადაადგილებისას ტერფს მთლიანად არ იყენებენ. თუ ბავშვი სამი წლის ხდება, მაგრამ ის მაინც ვერ ახერხებს სრულფასოვნად სიარულს და ტერფის მიწაზე დადგმას, მშობელმა დახმარებისთვის პედიატრს უნდა მიმართოს.

თითის წვერებზე სიარული, შესაძლოა, სხვადასხვა მიზეზით იყოს გამოწვეული. ერთ-ერთია ნევროლოგიური დაზიანებები, მაგ. ცერებრული დამბლა ან კუნთოვანი დისტროფია, რომელიც გენის მუტაციის შედეგად ვითარდება. როდესაც ბავშვს მსგავსი ტიპის დარღვევები აქვს, ის ვერ ახერხებს, რომ ტერფი გადაადგილებისთვის გამოიყენოს, რის გამოც იძულებულია თითის წვერებს დაებჯინოს და ისე იმოძრაოს.

ფეხის წვერებზე სიარულს ხშირად ორთოპედიული დეფექტებიც იწვევს, მაგ. ტერფის დეფორმაცია ან კალკანუსის აპოფიზიტი. ფეხის არეში სტრუქტურული ცვლილებები ბავშვს ხელს უშლის, რომ ფეხი მიწაზე ბოლომდე დადგას, რადგან ეს მისთვის ძალიან მტკივნეულია.

ზოგიერთი ბავშვი, რომელსაც ფიზიოლოგიურად შეუძლია ფეხი იატაკს ბოლომდე დააბჯინოს, ამჯობინებს, რომ თითის წვერებზე იაროს. როგორც წესი, ასეთ ბავშვებს სხვადასხვა ქცევითი თავისებურებაც ახასიათებთ. შესაძლოა, ისინი რიტუალურ ქცევას ხშირად ახორციელებდნენ ან გამოწვევებთან გამკლავებას უფრთხოდნენ. ასეთ შემთხვევაში, შესაძლოა, თითის წვერებზე სიარული აუტიზმის ან განვითარების დარღვევის მანიშნებელიც იყოს.

ხშირად ჯანმრთელი ბავშვებიც, რომლებსაც სამედიცინო ჩვენება არ აქვთ, ფეხის წვერებზე დადიან. ეს ჩვევაა და არა დაავადება. როდესაც ექიმი თითის წვერებზე სიარულის გამომწვევ ყველა შესაძლო სამედიცინო პრობლემას გამორიცხავს, ის აუცილებლად გეტყვით, რომ ბავშვს ჩვევაში აქვს ფეხის წვერებზე სიარული. ზოგიერთი კვლევით დგინდება, რომ ბავშვები სიარულის მსგავს ჩვევას მემკვიდრეობითაც იძენენ. აღმოჩნდა, რომ იმ ჯანმრთელი ბავშვების მშობლების დიდი ნაწილი, რომლებსაც თითის წვერებით გადაადგილება მოსწონთ, მცირეწლოვან ასაკში თავადაც ფეხის წვერებზე დადიოდა.

ჯანმრთელი ბავშვების 5-12 %-ს ფეხის წვერებზე სიარული ახასიათებს, თუმცა მედიკოსები გადაადგილების თავისებურების მიზეზის დადგენას დღემდე ვერ ახერხებენ. შესაძლოა, მიზეზი გენეტიკური იყოს. რამდენიმე კვლევით ასევე დადგინდა, რომ ბავშვებს, რომლებსაც ფეხის ტერფის იატაკზე დადგმა უჭირთ, მეტყველების პრობლემებიც აქვთ, მათ მოტორული და სენსორული უნარების განვითარებაც უძნელდებათ.

ბავშვებს, რომლებსაც ჩვევაში აქვთ ფეხის წვერებზე სიარული წვივის კუნთები ეჭიმებათ. მათ დროსთან ერთად უფრო უჭირთ ქუსლის მიწაზე დადგმა და სპორტული აქტივობებით დაკავებისას ფიზიკურ ტკივილს განიცდიან.

ბავშვის იდიოპათიური სიარული, როდესაც მას ჩვევაში აქვს ფეხის წვერებზე დგომა, კონკრეტული საშუალებებით არ იკურნება. ამ შემთხვევაში საუკეთესო მკურნალი დროა. ბავშვი დროსთან ერთად დამძიმდება, მისი სხეულის მასა მოიმატებს, რის გამოც მას გაუჭირდება გადაადგილების ჩვეული სტილის ერთგულება.

ბავშვს ხშირად შეახსენეთ, რომ ტერფი სრულად დადგას იატაკზე, მას გაწელვის ვარჯიშები შეასრულებინეთ, ეცადეთ, შვილს შედარებით მძიმე ფეხსაცმელი ჩააცვათ, კარგია, თუ პატარას ორთოპედიული ფეხსაცმლით ატარებთ. როდესაც ბავშვს წვივის კუნთები მეტისმეტად ეძაბება და მას გადაადგილება უჭირს, შესაძლოა, ქირურგიული ჩარევა გახდეს საჭირო. არსებობს შემთხვევები, როდესაც ბავშვები ქირურგიული ჩარევის შემდეგ 13 წლის მანძილზე აგრძელებდნენ ფეხის წვერებზე სიარულს.

ფეხის წვერებზე მოსიარულე ბავშვების მშობლებისთვის მკურნალობის მეთოდებთან დაკავშირებით რჩევის მიცემა ექიმებსაც უჭირთ. მთავარია, რომ სამ წლამდე ასაკის ბავშვი, რომელიც თითის წვერებზე დადის, პროფესიონალს დროულად აჩვენოთ, რათა მკურნალობა და დახმარება დაგვიანებული არ აღმოჩნდეს.

მომზადებულია ​theconversation.com- ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

წაიკითხეთ სრულად