Baby Bag

ბავშვის ასაკობრივ ზრდასთან ერთად ხდება შესაბამისი ფეხსაცმლის გამოყენება - რა უნდა ვიცოდეთ ბრტყელტერფიანობის შესახებ?

ბავშვის ასაკობრივ ზრდასთან ერთად ხდება შესაბამისი ფეხსაცმლის გამოყენება - რა უნდა ვიცოდეთ ბრტყელტერფიანობის შესახებ?
როგორ გამოიხატება ბრტყელტერფიანობა ბავშვებში, იწვევს თუ რაიმე სახის გართულებებს და როგორია მისი მკურნალობის მეთოდები. ამ თემებზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა თსსუ-ის გივი ჟვანიას სახელობის პედიატრიის აკადემიური კლინიკის ორთოპედ-ტრავმატოლოგიის მიმართულების ხელმძღვანელი რომეო ვარდიაშვილი.

​- ბატონო რომეო, თავდაპირველად რომ განვმარტოთ, რა არის ბრტყელტერფიანობა და რამდენად არის დამოკიდებული გენეტიკურ განწყობაზე?
- ბრტყელტერფიანობა (Pes Planus) საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემის ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული პათოლოგიაა ბავშვთა ასაკში. ბრტყელი ტერფი არის თანდაყოლილი ან შეძენილი დეფორმაცია, რომელიც ტერფის თაღის სრულ ან ნაწილობრივ არარსებობაში გამოიხატება. ტერფის თაღი ჩამოყალიბებას 3-4 წლის ასაკში იწყებს, ასე რომ, ყველა ბავშვს 3 წლამდე, რბილი ანუ დრეკადი ტერფი აქვს, რაც ნორმას შეესაბამება. თაღების სრული ფორმიერება კი 9-10 წლის ასაკში სრულდება.

თანდაყოლილი ბრტყელტერფიანობა გულისხმობს გენეტიკურ ანუ მემკვიდრეობით განწყობას - ამ დროს ბავშვი ტერფის კუნთების და მყესიოგოვანი აპარატის თანდაყოლილი საერთო სისუსტით გამოირჩევა.
- როგორ გამოიხატება ის ბავშვებში და რა სიმპტომები ახასიათებს?
- ბრტყელტერფიანობის დროს ყურადღებას იპყრობს ჩივილები:

  • ადვილად დაღლა;
  • ტკივილი ტერფის და კოჭ-წვივის სახსარში;
  • ტკივილი დიდი ხნით სიარულის და დგომის დროს;
  • დღის ბოლოს ტერფების შეშუპება;
  • ტერფები დაგრძელებულია;
  • თითები დეფორმირებული;
- როგორი ტიპის ფეხსაცმელი უნდა ახმარონ ბავშვებს?
- ბავშვის ასაკობრივ ზრდასთან ერთად ხდება შესაბამისი ფეხსაცმლის გამოყენება, მაგალითად, 1 წლამდე ბავშვებში გამოიყენება რბილი, დრეკადი, ე.წ. „ბუტაფორია“, ხოლო 3 წლამდე ბავშვებში - რბილი ტყავისგან შეკერილი. მყარი და მაღალყელიანი ქუსლის მქონე ორთოპედიული ფეხსაცმელი გარკვეულ ასაკამდე.
გაითვალისწინეთ, ფეხსაცმელი არ უნდა იყოს ვიწრო ან ზედმეტად ფართე.
- რა შეიძლება გამოიწვიოს ბრტყელტერფიანობამ პატარებში?
- ძირითადი სიმპტომები თავს იჩენს იუვენილურ (ახალგაზრდულ) და მოზრდილ ასაკში, რომლის ძირითად გამოხატულებას ფიზიკური აქტივობის და შრომისუნარიანობის დარღვევა წარმოადგენს. სიარულის მანერის შეცვლა, ასევე აღსანიშნავია წონაში მატება. იუვენილური ოსტეოქონდროპათიები, როგორებიც არის - შინცის, შლატერის და პერტესის დაავადებები, ხერხემლის სხვადასხვა დეფორმაცია (სქოლიოზი).
- მშობელმა რა უნდა გააკეთოს ბრტყელტერფიანობის თავიდან ასარიდებლად?
- მშობლებო! იყავით ყურადღებით, დროულად განახორციელეთ გეგმიური ვიზიტი ბავშვთა ორთოპედთან, რომლის ინტერვალიც მშობიარობიდან 1-3 თვის ასაკში მერყეობს.
ზემოთ ჩამოთვლილი ჩივილებიდან გამომდინარე:

  • დაათვალიერეთ თქვენი შვილი შიშველ მდგომარეობაში;
  • გამოვლენილი ასიმეტრიის და დეფორმაციის შემთხვევაში დროულად მიმართეთ ბავშვთა ორთოპედს;
  • სწორად შეარჩიეთ ფეხსაცმელი;
  • განახორციელეთ სახლის პირობებში სპეციალური ვარჯიშები ტერფების კუნთების და მყესიოგოვანი აპარატის გასამაგრებლად - თითის წვერებზე და ტერფების გარეთა ზედაპირით სიარული, იარეთ ქუსლებით, მოხარეთ და გაშალეთ ტერფის თითები, ფეხის გულით ატრიალეთ პატარა ბურთი. კარგია ფეხშიშველი სიარული არათანაბარ ზედაპირებზე, როგორებიც არის: ქვიშა, ბალახი, ზღვის პირას, ქვები.
- როგორ მიმდინარეობს ბრტყელტერფიანობის მკურნალობა?
- არსებობს მკურნალობის ორი მიმართულება: კონსერვატიული და ოპერაციული, რომლის მიზანია ტერფის დეფორმაციის შეჩერება და არსებული ცვლილებების მაქსიმალური კორექცია.
კონსერვატიული მკურნალობის დაწყებამდე რეკომენდებულია პაციენტის ბრტყელტერფიანობის ფორმისა და ხარისხის შეფასება და დიაგნოსტიკა: ინსტრუმენტული კვლევებიდან, რენტგენოლოგიური, პედოსკანირება, პლანტოგრაფია, კომპიუტერული კვლევა CT-დატვირთვით. მათი დახმარებით ინიშნება ინდივიდუალური სამკურნალო ან საპროფილაქტიკო ღაბაშები-სუპინატორები ან პრონატორები, რომელიც ხელს უშლის დეფორმაციის პროგრესირებას. მკურნალობის პროცესში აქტიურად ერთვება სამკურნალო ვარჯიშები, ფიზიოთერაფია, ზღვის მარილის აბაზანები (ჰიდრომასაჟი).

​ოპერაციული მკურნალობა გამოიყენება კონსერვატიული მკურნალობის უშედეგობის ან მკვეთრი დეფორმაციის ხარისხის შემთხვევაში. ოპერაცია მოიცავს ბრტყელტერფიანობის კორექციის მიზნით, მყეს-იოგოვანი აპარატის და ტერფის გარკვეული ძვლის ოსტეოტომიას ძვლოვანი ტრანსპლანტაციით. კორექციის სწრაფ მეთოდს წარმოადგენს სახსრის იმპლანტაცია ჭანჭიკის გამოყენებით.
ესაუბრა მარიამ ჩოქური

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფ​ი“)

შეიძლება დაინტერესდეთ

ენურეზი (შარდის შეუკავებლობა) ბავშვებში - რა გავითვალისწინოთ და როდის მივმართოთ ექიმს?

ენურეზი (შარდის შეუკავებლობა) ბავშვებში - რა გავითვალისწინოთ და როდის მივმართოთ ექიმს?
ენურეზი გავრცელებული პრობლემაა, რაც მშობლებს და შვილებს ძალიან აწუხებთ, განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც ასაკის მატებასთან ერთად რჩება. როგორ უნდა მოიქცეს მშობელი ასეთ დროს და არის თუ არა დაკავშირებული რაიმე სახის სამედიცინო პრობლემასთან? ამ თემაზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა პედიატრი მაკა ლომიძე.

​- ქალბატონო მაკა, რა შემთხვევაშია ენურეზი საყურადღებო 6 წლამდე ასაკის ბავშვებში და არის თუ არა დაკავშირებული რაიმე სამედიცინო ან სხვა სახის პრობლემასთან?

​- ბავშვებში შარდის შეუკავებლობა ხშირი პრობლემაა. მოკლედ რომ განვიხილოთ: 4 წლისათვის ბავშვები უკვე სწავლობენ მოშარდვის კონტროლს დღის მანძილზე (ანუ სიფხიზლის დროს); ძილის დროს შარდის ბუშტის ნებითი კონტროლის უნარის გამომუშავებას კი უფრო ხანგრძლივი დრო სჭირდება და 5-7 წლის შუალედში ყალიბდება.

​5 წლის ასაკისათვის ბავშვების 90-95% თითქმის სრულად ახერხებს, დარჩეს მშრალი (ანუ შეუძლია ნებითად გააკონტროლოს შარდის შეკავების უნარი) დღის მანძილზე და 80-85%-ს ძილის დროსაც. ენურეზად განიხილება შარდის შეუკავებლობის ეპიზოდები მხოლოდ ძილის დროს და მხოლოდ იმ ბავშვებში, რომლებსაც უკვე შეუსრულდათ 5 წელი, რადგან ასაკის გათვალისწინებით მათ უკვე შეიძლება ჰქონდეთ მოშარდვის ნებითი კონტროლის უნარი.

​განარჩევენ პირველად (ენურეზის მქონე ბავშვთა 75-90%) ენურეზს, როცა ხანგრძლივი დროის მანძილზე (მინიმუმ 6 თვე) ბავშვი არასდროს ყოფილა მშრალი ძილის დროს და მეორად ენურეზს (10-25%), როცა ბავშვი რჩებოდა მშრალი ძილის დროს რამდენიმე თვე (მინიმუმ 6 თვე), ვიდრე კვლავ გამოვლინდა ენურეზი.

​მნიშვნელოვანია აღინიშნოს, რომ ენურეზის მქონე ბავშვების 75%-ს პრობლემა აღენიშნება მხოლოდ ძილის დროს. ამ ბავშვებს, როგორც წესი, არ აქვთ, არც შარდის შეუკავებლობა დღის მანძილზე და არც ჯანმრთელობის სხვა პრობლემები. ეს ე.წ. მონოსიმპტომური ენურეზია და ენურეზის შემთხვევათა უმრავლესობა, სწორედ ამ ტიპისაა. პირველადი, მონოსიმპტომური ენურეზი ორჯერ უფრო ხშირია ბიჭებში, ვიდრე გოგონებში და ყოველი წლის მატებასთან ერთად დაახლოებით 15%-ში თავისთავად გაივლის.

​ენურეზი საყურადღებოა, როცა შარდის შეუკავებლობის ეპიზოდები არის არა მარტო ძილის, არამედ სიფხიზლის დროსაც და/ან თან ახლავს, ქვედა საშარდე გზების მხრივ, სხვა სიმტომებიც - მოშარდვის უეცარი მოთხოვნილება, მოშარდვის სიხშირის ცვლილება, გაძნელებული (ჭინთვით) შარდვა, შარდის სუსტი ნაკადი, ტკივილი შარდვისას... ეს არამონოსიმპტომური ენურეზია. ასეთი დიფერენცირება გასათვალისწინებელია, რადგან სწორედ იმ ბავშვებს, რომლებსაც ენურეზთან ერთად აღენიშნებათ დღის შეუკავებლობა, სხვა ჩივილებთან ერთად მოსალოდნელია, ჰქონდეთ ქვედა საშარდე სისტემასთან დაკავშირებული პრობლემები და ასეთ შემთხვევებში ექიმთან მიმართვა აუცილებელია.

​დიაბეტი, საშარდე გზების ინფექციები, ყაბზობა, ენკოპრეზი (განავლის შეუკავებლობა), ენტერობიაზი („ჭიები“), თირკმლის ქრონკული დაავადება, გულყრა და ძილის დარღვევები (მაგ: ძილის აპნოე) ის სამედიცინო პრობლემებია, რომლებიც შეიძლება ხელს უწყობდეს ენურეზს. ამ მდგომარეობების იდენტიფიკაცია არ არის რთული და ცხადია, ასეთ დროს მთავარი ამოცანა ძირითადი მიზეზის სწორი მართვაა.

​ისიც გასათვალისწინებელია, რომ ენურეზი შეიძლება ასოცირებული იყოს ნეიროგანვითარების დარღვევებთანაც, მათ შორის: გონებრივი განვითარების შეფერხება, აუტიზმის სპექტრის დარღვევები, ყურადღების დეფიციტის და ჰიპერაქტივობის სინდრომი.

​ფიზიკური ან ემოციური პრობლემები იშვიათად ხდება პირველადი ენურეზის მიზეზი.

​- თუ ასაკის მატებასთან ერთად ენურეზი რჩება, რა უნდა გააკეთოს მშობელმა?

​- როგორც აღვნიშნეთ, 5 წლის ასაკის შემდეგ, ყოველი წლის მატებასთან ერთად, მოსალოდნელია პირველადი, მონოსიმპტომური ენურეზი თავისთავად მოწესრიგდეს, მაგრამ თუ პრობლემა რჩება, ცხადია, ექიმის ჩარევა და სრულყოფილი შეფასება აუცილებელია. ექიმი გაარკვევს ჩივილის ისტორიას (ანამნეზი), გასინჯავს ბავშვს, შეაფასებს შარდის საერთო ანალიზს და აუცილებლად გირჩევთ ე.წ „მოშარდვის დღიურის“ (დღიურში უნდა დაფიქსირდეს დღის მანძილზე მოშარდვის დრო და სიხშირე, შარდის მოცულობა, ყოველი მოშარდვის დროს მიღებული სითხის ოდენობა, სხვა სიმტომების არსებობა: ჭინთვის საჭიროება შარდვის დროს, შარდის ნაკადი ხომ არ არის წყვეტილი? ცლის თუ არა ბოლომდე შარდის ბუშტს და სხვა) წარმოებას, რის საფუძველზეც გადაწყვეტს შემდეგი კვლევების და/ან მკურნალობის საჭიროებას.

​- ხშირად პატარები ისჯებიან ასეთ დროს. რამდენად მართებულია ეს მშობლების მხრიდან?

​- ენურეზი ემოციური სტრესია, როგორც ბავშვის, ისე მშობლების და ოჯახის სხვა წევრებისათვის. ბავშვებს სირცხვილის და განცდის გამო დაბალი თვითშეფასება უყალიბდებათ, რამაც შეიძლება, სავალალო გავლენა იქონიოს თანატოლებთან ან ოჯახის წევრებთან ურთიერთობებზე, ცხოვრების ხარისხზე, სწავლაზე. ბავშვები ერიდებიან და არ რჩებიან მეგობრებთან წვეულებებზე, ან რაიმე ტიპის შეკრებებზე, სადაც ღამით დარჩენა მოუწევთ.

​მშობლებს მუდმივად უწევთ სველი თეთრეულის შეცვლა, რეცხვა-მოწესრიგება, რამაც შეიძლება ისინი გააღიზინოს, მაგრამ ძალიან მნიშვნელოვანია გვახსოვდეს, რომ ენურეზი არ არის ბავშვის დანაშაული და მას არ შეუძლია ამის გაკონტროლება. ოჯახის წევრებმა და სხვა ახლობლებმა არასოდეს არ უნდა შეარცხვინონ ან დასაჯონ ბავშვი ენურეზის გამო. სწორი იქნება ექიმთან ერთად განიხილონ პრობლემა და სცადონ გააცნობიერონ მიზეზები (ასეთის არსებობის შემთხვევაში), დაგეგმონ და დასახონ დახმარების გზები.


​​ესაუბრა მარიამ ჩოქური

წაიკითხეთ სრულად