Baby Bag

„ოთხი კვირის განმავლობაში ამ სიმპტომებმა თუ არ გაიარა, ექიმს უნდა მივმართოთ,“ - თერაპევტი გიორგი გვილია

„ოთხი კვირის განმავლობაში ამ სიმპტომებმა თუ არ გაიარა, ექიმს უნდა მივმართოთ,“ - თერაპევტი გიორგი გვილია

თერაპევტმა გიორგი გვილიამ პოსტკოვიდურ პერიოდში პაციენტებში გამოვლენილი გასტროენტეროლოგიური გართულებების შესახებ ისაუბრა. მისი თქმით, თუ სიმპტომებმა ოთხი კვირის განმავლობაში არ გაიარა, პაციენტმა ექიმს უნდა მიმართოს:

„ოთხი კვირა, ექვსი კვირა, რვა კვირა, ამაზე შეთანხმებულები არ ვართ. საერთოდ ყველა ფუნქციური პათოლოგია გასტროენტეროლოგიაში, კარგად დიეტისა და მოვლის ფონზე შედეგს იძლევა მესამე-მეოთხე კვირიდან. ჩვენ გადავედით დიეტაზე და მეორე დღესვე გვინდა შედეგი, ასეთი რამე არ იქნება. ​ოთხი კვირის განმავლობაში ამ სიმპტომებმა თუ არ გაიარა, ე.ი. ექიმს უნდა მივმართოთ. რატომ უნდა მოვიქცეთ ასე? შეიძლება თავიდან არ განვითარდა წყლული ან რამის ანთება, მაგრამ შეიძლება იყო ფარული პროცესი შაქრის აუტანლობის, ან გადამამუშავებელი ფერმენტების გამოყოფის სიჩქარე გვიმცირდებოდა, ჩვენ კი ამას ვერ ვამჩნევდით, რადგან არ ვიკვებებოდით ისე, რომ ეს გამოჩენილიყო. კოვიდმა ეს დააჩქარა. შეიძლება გადავიდეთ ახალ საფეხურზე. კოვიდის შემდეგ გამოგვივლინდეს რაღაც ტიპის საკვების აუტანლობა.“

გიორგი გვილიამ ის სიმპტომები და გართულებები დაასახელა, რომლებიც პოსტკოვიდ პერიოდში ხშირად ვლინდება:

„კოვიდის მერე შეიძლება დარჩეს ყაბზობა. აქ მიშველებაა საჭირო. ფაღარათი, რომელსაც ფუნქციური ფაღარათი ჰქვია, შეიძლება იყოს, მაგრამ როდემდე იყოს? ორკვირიანი ან სამკვირიანი ფაღარათის შემდეგ ამას ჩარევა სჭირდება, ​გამოკვლევა სჭირადება, რა დაარღვია. მე ბევრჯერ შემხვდა, როდესაც კოვიდის მერე გამწვავდა ფაღარათი. ანალიზის გაკეთების შემდეგ გვხვდებოდა კლოსტრიდიული ინფექცია, რაც ხშირად არის ხოლმე ქიმიოთერაპიებისა და ანტიბიოტიკებით მკურნალობის ფონზე. ამას არ ველოდი მართალი გითხრათ, რადგან იმას ასეთი მკაფიო ნიშნები არ აქვს.“

„დაგვჭირვებია ორკვირიანი, ხანდახან მეტხნიანი აგრესიული მკურნალობა. მარტო იმის იმედად, რომ კოვიდი გადავიტანე, ეს სიმპტომები დამრჩა და არაუშავს, გაივლის, არ უნდა ვიყოთ.​ ათიდან შვიდის გაივლის, სამს, რომელსაც არ ჰქონდა ადრე გასტროენტეროლოგიური პათოლოგია, შეიძლება სერიოზული პათოლოგია განუვითარდეს. მესამე-მეოთხე კვირას თუ არ გაიარა ამ სიმპტომებმა, ექიმს უნდა მიმართოთ,“ - გიორგი გვილიამ აღნიშნულ საკითხზე საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„არიან პაციენტები, მათ შორის ახალგაზრდებიც, რომელთაც კოვიდის შემდეგ პირველად ემართებათ გა...
​კარდიოლოგმა ნინო ჟვანიამ კორონავირუსის გულ-სისხლძარღვთა სისტემაზე ნეგატიური ზემოქმედების შესახებ ისაუბრა. მისი თქმით, კოვიდ-19 ამ მხრივ ახალგაზრდა, ჯანმრთელ ადამიანებსაც უქმნის პრობლემებს:„ჩვენთან პა...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვს ყურადღება უნდა მივაქციო არა მაშინ, როდესაც ის რაღაცას აშავებს, არამედ მაშინ, როდესაც სრული სიჩუმეა,“ - ფსიქოლოგი თინათინ ჭინჭარაული

„ბავშვს ყურადღება უნდა მივაქციო არა მაშინ, როდესაც ის რაღაცას აშავებს, არამედ მაშინ, როდესაც სრული სიჩუმეა,“ - ფსიქოლოგი თინათინ ჭინჭარაული

ფსიქოლოგმა თინათინ ჭინჭარაულმა ბავშვისთვის კონკრეტული ქცევის დასწავლის მნიშვნელობაზე ისაუბრა. მისი თქმით, უფროსებს თუ სურთ, რომ ბავშვისგან რაღაც ქცევა დაინახონ, მათ ეს ქცევა ბავშვს თავად უნდა ასწავლონ:

„თუ ჩვენ გვინდა, რომ ბავშვისგან დავინახოთ რაღაც ტიპის ქცევა, გამოდის, რომ ეს ქცევა უნდა ვასწავლოთ. ვასწავლოთ რა თვალსაზრისით? ყვირილზე როდის გადადიხართ ხოლმე? როდესაც ბავშვი რაღაცას ვერ აკეთებს, ​წყნარად ვერ ვაგებინებთ, ძალა არ გვაქვს და ვყვირივართ. შეიძლება ბავშვი მოვიდა, მოგქაჩა, შენ სხვა რაღაცით ხარ დაკავებული. მერე ძლიერად მოგქაჩა, უცებ „ბახ“ რაღაც გატყდა. მომენტალურად იქ ხარ. ყვირილი ხშირ შემთხვევაში ასრულებს კომუნიკაციის ფუნქციას.“

თინათინ ჭინჭარაულმა აღნიშნა, რომ ყვირილი კომუნიკაციის ეფექტიანი სტრატეგია არ არის და მის ნაცვლად ურთიერთობის სხვა ფორმა უნდა გამოვნახოთ:

„დიდები ვიწყებთ გარკვევას, გვინდა აღმოვაჩინოთ კომუნიკაციის ეფექტიანი სტრატეგიები. ​თვითონ ვაცნობიერებთ, რომ ყვირილი არ არის ის ფორმა, რომლითაც გარესამყაროსთან უნდა ვურთიერთობდე. ჩვენ თვითონ ვიწყებთ მოძებნას რაღაც ახალი ეფექტიანი სტრატეგიების. ბავშვების შემთხვევაში ყვირილი არის ჩვენთან კომუნიკაციის ფორმა. უფროსების პასუხისმგებლობაა ვასწავლოთ მათ ჩვენთვის უფრო გასაგები ენით გაგებინება.“

თინათინ ჭინჭარაულის თქმით, ბავშვს ყურადღება მაშინ უნდა მივაქციოთ, როდესაც ის მოსაწონ ქცევას ავლენს და არაფერს აშავებს:

„ბავშვს ყურადღება უნდა მივაქციო არა მაშინ, როდესაც ის რაღაცას აშავებს, არამედ მაშინ, როდესაც სრული სიჩუმეა. დაშავების პროცესი ხმამაღალია ხოლმე. სრული სიჩუმე ნიშნავს, რომ ბავშვი რაღაცით ერთობა. ​სიჩუმე უნდა იყოს უფრო მნიშვნელოვანი ინდიკატორი ჩემ მიერ ყურადღების ბავშვისკენ წარმართვის, ვიდრე ყვირილი. ამ შემთხვევაში ბავშვი სწავლობს, რომ ყვირილი კი არ იპყრობს ადამიანების ყურადღებას, არამედ სხვა რაღაც. მე ვასწავლი ბავშვს იმ კანონზომიერებას, რომ როდესაც რაღაცას კარგად აკეთებს, მე ამას ვხედავ. როდესაც ბავშვი ხატავს, უნდა ვიპოვო რა არის იქ ლამაზი და ეს წავახალისო.“

„როდესაც ვხედავ, რომ ბავშვს პირველად აქვს მცდელობა და თვითონ იწყებს დამოუკიდებლად კოვზით ჭამას, პირველად გამობაჯბაჯდება თავისი საძინებლიდან უცნაურად, მაგრამ დამოუკიდებლად ჩაცმული, უნდა წავახალისო. მას უნდა ჰქონდეს ჩვენი მხარდაჭერა, რომ ახალი ნაბიჯები გადადგას. ​ეს გაცილებით მეტ ძალისხმევად მოითხოვს ხოლმე ოჯახის წევრებისგან, მაგრამ საბოლოო შედეგი არის ჩვენთვის ბევრად უფრო სასიხარულო. მშობლები 12-14 წლის ასაკში არ აღმოაჩენენ, რომ თურმე დამოუკიდებლად არ ჭამს ბავშვი. ისინი არ აღმოაჩენენ, რომ თურმე დამოუკიდებლად ჩაცმა არ შეუძლია ბავშვს,“ - აღნიშნა თინათინ ჭინჭარაულმა.

წყარო: ​„აზროვნების აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად