Baby Bag

„ყველაზე საშიში უცხო სხეული, რაც ბავშვმა შეიძლება გადაყლაპოს, არის ელემენტი,“- ბავშვთა ქირურგი მერაბ ბუაძე

ბავშვთა ქირურგი მერაბ ბუაძე გადაცემაში „პირადი ექიმი“ ბავშვისთვის ყველაზე საშიშ უცხო სხეულზე საუბრობს, რომელიც გადაყლაპვისას მძიმე გართულებებს იწვევს:

„ყველაზე საშიში უცხო სხეული, რაც ბავშვმა შეიძლება გადაყლაპოს, არის ელემენტი, რომელსაც სხვადასხვა მოწყობილობებისთვის ვიყენებთ. მას ჰქვია ლითიუმის ელემენტი, რომელიც ძალიან აგრესიულია და თითქმის ყველა ქვეყნის მიერ აღიარებულია ბავშვისთვის საშიშ ელემენტად. მსგავსი ელემენტები სხვადასხვა ზომისაა, თუმცა ყველაზე საშიშია ოც მილიმეტრიანი, ანუ ორ სანტიმეტრიანი ლითიუმის ელემენტი, რომელიც პატარა ასაკის ბავშვისთვის (ექვსი თვის ასაკიდან) საკმაოდ დამაზიანებელია. მთელ მსოფლიოში არსებობს უკვე პროტოკოლები, გზამკვლევები, თუ როგორ სწრაფად უნდა მოხდეს რეაგირება, თუ მშობლები ეჭვობენ, რომ ბავშვმა ლითიუმის ელემენტი გადაყლაპა.“

მერაბ ბუაძის თქმით, ლითიუმის ელემენტი ბავშვის საყლაპავიდან გადაყლაპვიდან არაუმეტეს ორ საათში უნდა ამოიღონ:

„მშობლებმა თუ დაინახეს, რომ ბავშვმა გადაყლაპა ელემენტი ან აქვთ ეჭვი, რომ ეს მოხდა, ასევე რენდგენითაც ჩანს, რომ უცხო სხეული გადაყლაპულია, არის საყლაპავში (არ აქვს მნიშვნელობა ზედა, ქვედა თუ შუა მესამედში), ელემენტი უნდა ამოიღონ გადაყლაპვიდან არაუმეტეს ორ საათში, რაც ზოგჯერ შეუძლებელია. ჩვენ გვქონდა შემთხვევა, როდესაც ბავშვი შემოვიდა ელემენტის გადაყლაპვიდან ხუთი დღის შემდეგ, ჰქონდა ხველა, ყლაპვის გაძნელება და საერთო ჭირვეულობა. ბავშვი იყო წლის და ექვსი თვის. აღნიშნული ელემენტი მექანიკურადაც საშიშია და საყლაპავსაც წვავს.“

ლითიუმის ელემენტის მიერ ბავშვის საყლაპავისა და ტრაქეის დაზიანების მიუხედავად, პატარა გადარჩა. აღნიშნული ელემენტის მიერ გამოწვეული დაზიანების სიმძიმის შესახებ საუბრობს ქირურგი ივანე წულეისკირიც, რომლის თქმითაც, ელემენტი ტუტე დამწვრობას იწვევს, რაც ბავშვის სიცოცხლისთვის უდიდეს საფრთხეს წარმოადგენს.

„როდესაც საქმე ეხება ქიმიურად აგრესიულ ნივთებს, ამ დროს რამდენიმე ტიპის დაზიანება ხდება. ელემენტი იწვევს ღრმა ტუტე დამწვრობას, ტუტე დამწვრობა მჟავა დამწვრობასთან შედარებით ბევრად მძიმეა. ტუტე დამწვრობა საშინელებაა. ამ დროს ხდება ქსოვილის დანეკროზება და შემდგომ მისი გაწოვა. ქსოვილი ქრება, თითქოს არც ყოფილა.“

„ავადსახსენები ლითიუმის ელემენტები 2007 წლიდან გამოვიდა. 2007 წლიდან გახშირდა მძიმე ჩარევების პრობლემები. ელემენტებს აწერია, რომ არ შეიძლება ბავშვებისთვის. ძალიან კარგია, რომ ადამიანმა ეს გაიგოს. თითქოს პატარა, ბრტყელი რკინის ნივთია, მაგრამ არის აბსოლუტურად დამანგრეველი. ამ ბავშვის შემთხვევაში, წამოიდგინეთ, რამხელა ოპერაცია ჩატარდა. ტრაქეაში არის დაახლოებით 20 რგოლი. ბავშვს ამოკვეთილი აქვს ექვსი რგოლი და ორ-ნახევარი სანტიმეტრი საყლაპავი. ამ ტიპის ოპერაციებს 90 %-იანი სიკვდილობა აქვს,“ - აღნიშნავს ივანე წულეისკირი.

წყარო: ​პირადი ექიმი - მარი მალაზონია


 

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

რატომ არის ბუშტი ბავშვისთვის ყველაზე სახიფათო სათამაშო?
​რთული წარმოსადგენია, მაგრამ ბუშტებით თამაში ბავშვის სიცოცხლისთვის სერიოზულ საფრთხეს წარმოადგენს. ბუშტი სათამაშოებს შორის ყველაზე ხშირად ხდება ბავშვთა სიკვდილიანობისა და უეცარი გარდაცვალების მიზეზი. მ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

​უნდა ჩავრთოთ თუ არა უფროსი შვილები უმცროსების გაზრდის პროცესში, როგორ და რამდენად მიზანშეწონილია ეს?

​უნდა ჩავრთოთ თუ არა უფროსი შვილები უმცროსების გაზრდის პროცესში, როგორ და რამდენად მიზანშეწონილია ეს?

უნდა ჩავრთოთ თუ არა უფროსი შვილები უმცროსების გაზრდის პროცესში, როგორ და რამდენად მიზანშეწონილია ეს? - ამ და სხვა საკითხებზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ფსიქოლოგი, ბავშვთა ადრეული განვითარების სპეციალისტი, სოფო მელაძე.

- ხშირად მშობლები უმცროს შვილებს უფროსებს აზრდევინებენ, ან ავალდებულებენ დიდი დოზით მიიღონ მონაწილეობა ამ პროცესში. რამდენად მიზანშეწონილია ეს მიდგომა?

- აქ რამდენიმე ფაქტორია გასათვალისწინებელი - რამდენია ასაკობრივი სხვაობა დედმამიშვილებს შორის, რამდენად ყოველდღიური ხასიათი აქვს უფროსი შვილის დახმარებას, რამდენად სასურველ და საინტერესო აქტივობებში ვრთავთ მას, რას იღებს სანაცვლოდ აქედან და ა.შ. მისთვისაც საინტერესო უნდა იყოს პროცესში ჩართვა, უნდა იღებდეს შექებას ან რაიმე სასურველ ჯილდოს მაინც. პატარა და-ძმაზე ზრუნვა ბავშვს უვითარებს ემპათიის გრძნობას, მზრუნველობას, პასუხისმგებლობის გრძნობას და ასევე აგრძნობინებს თავს უფრო კომპეტენტურ და „დიდ“ ადამიანად, რაც ზრდის მის თვითშეფასებას. კარგია თუ ასეთ „დახმარებას“ ექნება სიტუაციური ხასიათი, მაგალითად: თუ დედას რამე სტკივა და უფროსი შვილი ეხმარება, დედას უცბად დაურეკეს და ბავშვმა საწოვარა გამოართვა მას და ა.შ. მნიშვნელოვანია, ამ დახმარებას ჰქონდეს მიზეზი და საჭიროება. თუ ამას აქვს ყოველდღიური და სავალდებულო ხასიათი, რა თქმა უნდა, ეს ბავშვისთვის სტრესის გამომწვევი მიზეზი გახდება. განსაკუთრებით თუ ბავშვი 7 წლამდე ასაკისაა და თამაშის მაგივრად, რაც ამ პერიოდში ბავშვის განვითარებისთვის უმნიშვნელოვანესია, მშობელი აიძულებს ყოველდღე ბავშვმა „დედის ან მამის ფუნქცია“ შეითავსოს.
ასევე მნიშვნელოვანია, ამ მხრივ უსაფრთხოების გათვალისწინებაც. ჩვენ, უფროს შვილებს უნდა დავავალოთ ის, რაშიც უკვე თვითონაც მომწიფებულნი და დამოუკიდებელნი არიან. თუ ბავშვი თვითონ საჭიროებს ყურადღებას ან თვითონ არ არის ბოლომდე დამოუკიდებელი ყოველდღიური საჭიროებების დაკმაყოფილებაში, რა თქმა უნდა, ის უუნაროა ამ დროს უმცროს და-ძმაზე იზრუნოს.
- ხომ არ დავაკარვინებთ ამით ბავშვობის მნიშვნელოვან პერიოდს და დავაზიანებთ მათ ფსიქიკას?
- ამ თემაზე ძალიან საინტერესო თეორიები ჰქონდათ, ორ ფსიქოთერაპევტს, ზიგმუნდ ფროიდს და ალფრედ ადლერს. ფროიდის აზრით, ბავშვის როლი ოჯახში, მისი ურთიერთობები და-ძმებთან შემდგომში განაპირობებენ მისი პიროვნების ფორმირებას და სხვებთან ურთიერთობების ფორმებს. ადლერის აზრით, კი მნიშვნელოვანია იმის გათვალისწინებაც კი, თუ მერამდენეა ბავშვი დაბადების რიგით - დედისერთა, უფროსი, შუათანა თუ ნაბოლარა. როცა ბავშვი დედისერთაა, მშობლების მთელი ყურადღება მას ეკუთვნის, ანებივრებენ, ეჩვევა დიდი რაოდენობით ყურადღებას. ძირითადად არც აფრთხილებენ ხოლმე ბავშვს, რომ ოჯახში მატებაა და უცებ ის ხედავს პატარა დას ან ძმას, რომელმაც მისთვის ნაცნობი ყურადღება „მიითვისა“. უმეტესობას ამ დროს ეჭვიანობის და კონკურენციის გრძნობა უჩნდება, რის მოდიფიკაციას და ჩანაცვლებასაც ჩვენ ვახდენთ მსუბუქი, სიტუაციური ზრუნვით უმცროს დედმამიშვილზე. ამიტომ თუ ჩვენ ამ დროს ძალიან დავტვირთავთ, მოვწყვეტთ მისთვის საინტერესო აქტივობებს, თამაშებს, მეგობრებს, ეს უფრო გააღვივებს მის კონკურენტულ დამოკიდებულებას დედმამიშვილთან.
- გარდა უფროსი შვილებისა, თვითონ უმცროს ბავშვზეც უარყოფით ზეგავლენას ხომ არ მოახდენს დედის ნაკლები ჩართულობა?
- დედის ნაკლები ჩართულობა ყოველთვის მოქმედებს ბავშვის ცხოვრებასა და განვითარებაზე. ბავშვზე ზრუნვა ეს მხოლოდ მისი მატერიალური ან ფუნქციური დახმარება არაა, ეს ემოციური კავშირიცაა. რამდენად იდენტური იქნება 13 წლის მოზარდის და დედის შედარება ერთმანეთთან, როცა 13 წლის მოზარდი ამ ასაკში ფსიქოლოგიურად თუ ემოციურად საერთოდ არაა მომწიფებული „მშობლობისთვის“.
- ბევრი მშობელი მარტო ზრდის ბავშვებს, ამიტომ უწევთ დახმარება უფროს შვილებს სთხოვონ, თუმცა მოზარდებს პირადი სივრცე სჭირდებათ. როგორ უნდა მივუდგეთ შვილებს ასეთ სიტუაციაში?
- პირველ რიგში, მნიშვნელოვანია, რომ წინასწარ შევუთანმხდეთ უფროსს შვილს, რატომ და რისთვის, რამდენი ხანი და რა ფორმით გვჭირდება მისი დახმარება. ასე ვთქვათ, ვაგრძნობინოთ, რომ ეს იძულება არაა, ნებართვას ვიღებთ მისგანაც, მის აზრსაც ვითვალისწინებთ და არჩევანის საშუალება აქვს. ასეთი შეთანხმებების დროს ხაზი გაესმევა იმას, თუ რისი გადადება შეუძლია უფროს შვილს და რა არის იმდენად პრიორიტეტული, რომ ამ შემთხვევაში დედასაც მოუწევს მასზე მორგება. მნიშვნელოვანია ვაგრძნობინოთ ჩვენი სიყვარული და მადლიერება ამ დახმარებისთვის, წავახალისოთ მისი დახმარება და მისი ინტერესებიც ჩავრთოთ ამ პროცესში. მაგალითად, „თუ შენი დაიკოს ოთახში იქნები, სანამ სძინავს შეგიძლია შენს საყვარელ ფილმებს უყურო.“ შეჯამების სახით რომ ვთქვათ, მნიშვნელოვანია გავითვალისწინოთ უფროსი შვილის ინტერესებიც, არჩევანის საშუალება დავუტოვოთ და დავაფასოთ მისი ძალისხმევა.

​ესაუბრა მარიამ ჩოქური

წაიკითხეთ სრულად