Baby Bag

„მითია, რომ სუპინატორი ტერფის ფორმას აყალიბებს ან ცვლის,“ - ევგენი კომაროვსკი

ცნობილი პედიატრი ევგენი კომაროვსკი ბავშვის ფეხსაცმელში სუპინატორის გამოყენების გავრცელებულ წესზე საუბრობს და აღნიშნავს, რომ ის ფეხსაცმლის აუცილებელ ატრიბუტს არ წარმოადგენს:

„სუპინატორის შესახებ მშობლები ხშირად მეკითხებიან. მათ აინტერესებთ, რამდენად აუცილებელია სუპინატორის გამოყენება ბავშვის ფეხსაცმელში. პირველ რიგში, გავარკვიოთ, თუ რა არის სუპინატორი. მშობლები ხშირად იყენებენ სიტყვას „სუპინატორი.“ მიუხედავად ამისა, მათ ამ სიტყვის მნიშვნელობა არ ესმით. სუპინატორი ფეხსაცმლის შიდა ძირის ასამაღლებლად ან კედლის გასამაგრებლად გამოიყენება.“

ევგენი კომაროვსკის თქმით, მშობლებს სუპინატორებზე არასწორი წარმოდგენა აქვთ, რის გამოც მასზე მოთხოვნა ძალიან დიდია. ეს ყოველივე კი ფეხსაცმლის მწარმოებლებს სუპინატორების აქტიური წარმოებისკენ უბიძგებს:

„ყველას საიდანღაც აქვს გაგებული, ყველამ იცის, რომ სუპინატორი ფეხსაცმლის განუყოფელი და აუცილებელი ატრიბუტია, რის გამოს მწარმოებლები იძულებულები არიან, რომ ფეხსაცმელში სუპინატორი გამოიყენონ. სინამდვილეში ამის რეალური საჭიროება საერთოდ არ არსებობს.“

ევგენი კომაროვსკი ამტკიცებს, რომ სუპინატორი ტერფის ფორმას არ ცვლის და მითია, თითქოს ის ფეხის ფორმის ჩამოყალიბებაში დიდ როლს ასრულებს:

„მითია, რომ სუპინატორი ტერფის ფორმას აყალიბებს ან ცვლის. ქუდი თავის ფორმას ვერ აყალიბებს, ისევე, როგორც ხელთათმანი არ აყალიბებს ხელის ფორმას. სუპინატორი და ზოგადად ფეხსაცმელი ფეხის ფორმას არ ცვლის.“

​წყარო

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„ნიღაბი ჯანმრთელ ადამიანს ვირუსისგან ვერ დაიცავს“ - ევგენი კომაროვსკი
​ცნობილი პედიატრი ევგენი კომაროვსკი საზოგადოებას პირბადეების დანიშნულების შესახებ საინტერესო ცნობებს აწვდის და აცხადებს, რომ ნიღაბს ჯანმრთელი ადამიანის ვირუსისგან დაცვა არ შეუძლია. მისი თქმით, ნიღაბი...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბაღის ასაკიდან უნდა დაიწყოს ემოციების რეგულირებაზე მუშაობა,“ - ფსიქოლოგი თიკო ზენაიშვილი

ფსიქოლოგმა თიკო ზენაიშვილმა ბავშვისთვის ემოციების რეგულირების სწავლების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„სამი წლის ასაკში ბავშვი იწყებს ემოციების ფართო სპექტრის გაცნობას. მნიშვნელოვანია ჩვენ როგორ მივაწვდით მას ამას. ჩვენ ხშირად გვაქვს ასეთი სიტყვები: „ნუ გეშინია.“ სამი წლის ასაკში ბავშვი შიშსაც გრძნობს უკვე. ჩვენ ვეუბნებით: „ნუ გეშინია.“ ეს არ არის სწორი. შიში გავაცნოთ ბავშვს, როგორ შეეშინდა, რისი შეეშინდა. ვეცადოთ, გაიცნოს შიში ბავშვმა, გაუშინაურდეს. ეს არის ემოციური ინტელექტი. ემოციის გადაკეთება არ ხდება, ხდება მართვა. ბავშვი რომ წაიქცევა და ტირის, ვეუბნებით: „ნუ ტირი,“ „ბიჭები არ ტირიან.“ ეტკინა? ტკივილზე ვესაუბროთ ბავშვს, როგორი იყო ეს ტკივილი, ძლიერი თუ სუსტი, სად ეტკინა, რომ ბავშვმა გაიცნოს თავისი ემოცია.

ჩვენ უნდა ვასწავლოთ ბავშვს, რომ გაიცნოს ემოცია, შეიცნოს ის და მიიღოს მისგან სარგებელი. ზიზღი რომ იგრძნო ბავშვმა, მოდი, ვესაუბროთ ამის შესახებ, რატომ და როგორ მოხდა. ბაღშიც ეს უნდა ხდებოდეს. ვიღაც სათამაშოს რომ წაართმევს, ბუნებრივია ბავშვი გაბრაზდება. ჩვენ ვეუბნებით: „არაუშავს, მიეცი, დაუთმე.“ არ ვაძლევთ მას ემოციის გამოხატვის საშუალებას. მეტი ხომ არაფერი უნდოდა ბავშვს? უნდოდა გაგება და მოსმენა. სწორედ ბაღის ასაკიდან უნდა დაიწყოს ემოციების რეგულირებაზე მუშაობა. თუ ბავშვი რაღაცაზე გაბრაზდა და ტირის, არ ვეუბნებით: „არაუშავს, გოგოა და დაუთმე, არ იტირო.“ ვკითხოთ: „რა იგრძენი?“ გრძნობებისკენ მივახედოთ. ვიყოთ გამგები მისი გრძნობისა და არა გამოხატული რეაქციების,“- მოცემულ საკითხზე თიკო ზენაიშვილმა საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „ერთსულოვნების დილა“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ერთსულოვნების დილა“ 

წაიკითხეთ სრულად