Baby Bag

რა საფრთხეს შეიცავს წამწამების დაგრძელება-გახშირების პროცედურები?

რა საფრთხეს შეიცავს წამწამების დაგრძელება-გახშირების პროცედურები?

წამწამების დაგრძელებისა და გახშირების პროცედურებს ქალბატონები საკმაოდ ხშირად მიმართავენ. აღნიშნული პროცედურების დახმარებით წამწამების სიგრძე და მოცულობა მნიშვნელოვნად იცვლება, რაც თვალებს უფრო მისტიკურ და მომხიბლავ ელფერს სძენს. მიღებული შედეგის შესანარჩუნებლად ქალბატონები პროცედურებს რამდენიმე თვეში ერთხელ იტარებენ.

წამწამების დაგრძელება-გახშირების პროცედურა სხვა კოსმეტიკური ჩარევების მსგავსად, სრულად უსაფრთხო არ არის და მას გარკვეული უკუჩვენებები აქვს. როდესაც წამწამების დაგრძელებას ან გახშირებას ცდილობთ, პროცედურა ხარისხიან ესთეტიკის ცენტრში უნდა ჩაიტაროთ. მოსალოდნელი რისკების თავიდან ასაცილებლად და აღნიშნული პროცედურის უფრო ჯანსაღი ალტერნატივების შესახებ ინფორმაციის მოსაპოვებლად, ყურადღებით გაეცანით ჩვენს სტატიას.

წამწამების დაგრძელება-გახშირების გვერდითი ეფექტები

წამწამების დაგრძელება-გახშირების პროცედურა საკმაოდ ახალია და მისი ჩატარებისას გამოვლენილი გვერდითი ეფექტების შესახებ ინფორმაცია საკმაოდ მწირია, თუმცა პროცედურის ჩატარების შემდგომ გამოხატული გვერდითი ეფექტების შესახებ უკვე საკმაოდ დიდი ცოდნა დაგროვდა.

ყველაზე დიდი საფრთხე, რომელიც წამწამების დაგრძელება-გახშირების პროცედურას ახლავს კანის გაღიზიანებაა. მართალია, თვალის ირგვლივ კანს კოსმეტოლოგები სპეციალური დამცავი საფენით ფარავენ, მაგრამ კერატინის წებოს კანზე მოხვედრის რისკი მაინც მაღალია. მშრალი თვალის, მგრძნობიარე კანისა და ალერგიის პრობლემა თუ გაქვთ, პროცედურაზე გამოყენებული ქიმიური ნაერთები თქვენთვის განსაკუთრებით საფრთხის შემცველია.

წამწამების დაგრძელება-გახშირების პროცედურის გვერდითი ეფექტები შემდეგია:

  • კანზე წყლულების გაჩენა
  • კანის სიწითლე
  • თვალების სიმშრალე
  • ცრემლდენა თვალებიდან
  • ანთებითი პროცესების განვითარება
  • მტვრევადი და დაზიანებული წამწამები

პროცედურის დროს კანის დაწითლება, გაღიზიანება და წყლულის გაჩენა ხშირად ხდება. თქვენ რქოვანას დაზიანების საფრთხეც გემუქრებათ, თუ პროცედურის შედეგად გაღიზიანებულ თვალს მოისრესთ და ან მოულოდნელად იტკენთ.

პროცედურის დროს გამოყენებული ქიმიური ნაერთები წამწამებს აზიანებს და შესაძლოა, დროებით მათ გარეშეც დარჩეთ.

რა უნდა იცოდეთ წამწამების დაგრძელება-გახშირების პროცედურის შესახებ?

პროცედურის დაწყებამდე აუცილებლად უნდა მოიხსნათ ლინზები, თუ მათ ატარებთ. უნდა დარწმუნდეთ, რომ ქუთუთოები და წამწამები კარგად გაქვთ გასუფთავებული, მათზე მაკიაჟის ან თვალების გამწმენდი სითხის კვალი არ უნდა იყოს დარჩენილი.

მართალია, წამწამების დაგრძელება-გახშირების პროცედურას უსაფრთხოდ მოიხსენიებენ, მაგრამ მისი ჩატარებისაც ქარხნული წარმოების კერატინი გამოიყენება. აღნიშნული პროცედურის ჩატარებისას ხშირად წამწამების შეღებვაც ხდება, რისთვისაც დამატებითი ქიმიური ნაერთები გამოიყენება. აღნიშნული პროცედურების ჩატარება სარისკოა, თუ თქვენ გაქვთ:

  • თვალის ალერგიები
  • თვალის ინფექციები
  • მგრძნობიარე კანი
  • ქრონიკული თვალის სიმშრალე
  • ცრემლდენა თვალიდან

რომელი ალტერნატიული პროცედურების გამოყენებით არის შესაძლებელი წამწამების დაგრძელება-გახშირება?

წამწამების დაგრძელება-გახშირების პროცედურაზე გვერდითი ეფექტები თუ გივლინდებათ, შემდეგი ალტერნატივები სცადეთ:

  • წამწამების დამხვევი - აღნიშნული მოწყობილობა შეგიძლიათ ყოველდღიურად გამოიყენოთ. ის წამწამებს უფრო ესთეტიკურს და ლამაზს ხდის. დამხვევის ეფექტი სახის დაბანის შემდეგ ქრება.
  • ტუში - შეგიძლიათ ისეთი ტუში შეიძინოთ, რომელსაც წამწამების დაგრძელებისა და დახშირების ეფექტი აქვს. ტუშის ფერი თქვენი თვალის ფერს შეუხამეთ. უპირატესობა წყალგამძლე კოსმეტიკას მიანიჭეთ.
  • წამწამების მოვლის პროცედურები - კოსმეტიკა ყოველდღიურად სრულფასოვნად მოიშორეთ თვალიდან. წამწამების დაგრძელება-გახშირების პროცედურები იშვიათად, მხოლოდ აუცილებლობის შემთხვევაში ჩაიტარეთ.

თვალის, კანისა და წამწამების დაზიანების რისკის თავიდან ასაცილებლად გირჩევთ, ტუში და წამწამების დამხვევი მუდამ თან ატაროთ, ამგვარად კომპლექსური პროცედურების ჩატარების საჭიროება აღარ გექნებათ.

მომზადებულია ​healthline.com - ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა 

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

შილაკი - საფრთხე თქვენი ჯანმრთელობისთვის
ქალბატონების უმეტესობას მოვლილი და ლამაზი ფრჩხილები ძალიან მოსწონს, თუმცა ძალიან ცოტამ თუ იცის, რომ ფრჩხილის ლაქის ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარული ალტერნატივა ჯანმრთელობის პოტენციურ რისკებს შეიცავს. ქალბა...

შეიძლება დაინტერესდეთ

მიზანშეწონილია თუ არა და რა უარყოფითი შედეგები შეიძლება, მოჰყვეს დამამშვიდებლის მიღებას ბავშვებში?

მიზანშეწონილია თუ არა და რა უარყოფითი შედეგები შეიძლება, მოჰყვეს დამამშვიდებლის მიღებას ბავშვებში?
მიზანშეწონილია თუ არა და რა უარყოფითი შედეგები შეიძლება, მოჰყვეს დამამშვიდებლის მიღებას ბავშვებში? - ამ თემაზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ექიმი-პედიატრი, რადიოლოგი ნანა საპანაძე.

- მიზანშეწონილია თუ არა ბავშვებისთვის დამამშვიდებლის მიცემა?

- თავდაპირველად, ვისაუბროთ ადრეული ასაკის 2, 3, 4 თვის ბავშვებზე. მშობელთა უმეტესობის გადმოცემით, ზოგიერთ ბავშვს 6 თვის ასაკამდე განუწყვეტელი ტირილი ახასიათებს. მოდით, თავდაპირველად დავაზუსტოთ, რას ნიშნავს ტირილი ამ ასაკის ბავშვისთვის, ეს მშობლებისთვის საკუთარი საჭიროებების შესახებ ინფორმაციის მიწოდების ერთადერთი გზაა. ამ ასაკში პატარა სიტყვით ვერ აგებინებს დედას, რა სჭირდება და ამიტომაც ცდილობს, ტირილით მიიქციოს ყურადღება. 

ჩვილის ტირილს სხვადასხვა სახე, ტონალობა, ხანგრძლივობა, ინტენსივობა აქვს, რაც ამა თუ იმ საჭიროებაზე მიგვანიშნებს. შიმშილი, სველი საფენი, ტკივილი, გადაღლა და ა.შ. აღსანიშნავია ისიც, რომ თავად დაბადების პროცესი ბავშვისთვის ერთობ სტრესულია, ამავდროულად მისთვის ჩვეული, უსაფრთხო გარემო შეიცვალა სრულიად განსხვავებულით, ვიდრე იგი ამ გადაწყობას შეეგუება, შფოთავს და ამ გრძნობას ტირილით გამოხატავს. 

ითვლება, რომ გესტაცია – დედის ორგანიზმში განაყოფიერებული კვერცხუჯრედის მომწიფებისა და ბავშვად ჩამოყალიბების პერიოდი, პოსტნატალურადაც, ანუ ბავშვის დაბადების შემდგომაც, რამდენიმე ხანს გრძელდება, ეს დაახლოებით გესტაციის 46 კვირას მოიცავს, და ტირილის მაქსიმალური პერიოდიც ამ დრომდე შეიძლება გაგრძელდეს. მაგალითად, თუ ბავშვი დროული, ჯანმრთელი დაიბადა გესტაციის 39–40 კვირაზე, სავარაუდოა, რომ დაბადების შემდგომ მას 6–7 კვირა ტირილის აქტიური პერიოდები ექნება. 

როდესაც ბავშვი ვითარდება ასაკის შესაბამისად, კარგად ჭამს, იმატებს წონაში, აქვს ცნობიერების ადეკვატური დონე, კუნთების ნორმალური ტონუსი, მას დამამშვიდებელი მედიკამენტი არ სჭირდება. 

აღსანიშნავია, რომ განვითარებადი ტვინი ძალიან მოწყვლადია ინტოქსიკაციისადმი და ადრეულ ასაკში საძილე, დამამშვიდებელი საშუალებების გამოყენება არაეფექტურია, ამის გამო მშობელი ზრდის დოზას და ერთვება მანკიერ წრეში, რამაც საბოლოოდ ბავშვის განვითარებაზე ცუდი შედეგი შეიძლება იქონიოს. ვინაიდან ითრგუნება ბავშვის გარემოსთან კომუნიკაციის მნიშვნელოვანი, ერთადერთი საშუალება. ამავდროულად არ არის გამორიცხული ალერგიული რეაქციის განვითარების რისკი. ასე რომ, ერთი შეხედვით მარტივმა და მსუბუქმა, თუნდაც მცენარეულმა მედიკამენტებმა შეიძლება სავალალო შედეგი გამოიწვიოს. 

- ხშირად, როდესაც ბავშვი განუწყვეტლივ ტირის და მშობლებს უჭირთ დამშვიდება, ისინი თვლიან, რომ მცირე დოზით, მსუბუქი დამამშვიდებელი ზიანს არ მოუტანს პატარას. როგორ მოიქცნენ ასეთ დროს, რას ურჩევდით?

- უნდა გავითვალისწინოთ, რომ დედა უძილობისაგან შეიძლება გამოიფიტოს და აღარ ჰქონდეს შესაბამისი ემოციური მდგომარეობა, ამიტომ დამამშვიდებელი მედიკამენტის გამოყენება ყველაზე ოპტიმალურ და ხშირად ერთადერთ გამოსავლად მიაჩნია. ძალიან მნიშვნელოვანია, ამ პერიოდში დაეხმარონ დედას, კერძოდ, აუცილებელია ბავშვზე ზრუნვის გადანაწილება მშობლებს შორის, საჭიროების შემთხვევაში ოჯახის წევრების ჩართვა ბავშვზე ზრუნვის პროცესში. ყოველივე ეს საშუალებას მისცემს დედას თავად იყოს მშვიდად, ჰქონდეს ბავშვის ტირილთან გამკლავების ადეკვატური ქმედებები და ეს რთული პერიოდი გაივლის ყოველგვარი დამამშვიდებელი მედიკამენტის გარეშე.

აუცილებლად მინდა განვასხვაოთ ტიპური ბავშვის ქცევის დარღვევა და ქცევის რადიკალური დარღვევა, განვითარების გარკვეული დარღვევების მქონე ბავშვთან. ჩაერთონ სპეციალისტები, ნევროლოგი, ბავშვთა ფსიქოლოგი, რომლებიც ზუსტად განსაზღვრავენ პრობლემას და მისი მართვის ტაქტიკას, მედიკამენტების გამოყენების ჩათვლით.

- შედარებით მოზრდილ ბავშვებზე რას გვეტყოდით? შეიძლება თუ არა უარყოფითი ზეგავლენა მოახდინოს დამამშვიდებლის მიღებამ?

- ახლა შევეხოთ ცოტა მოზრდილ ბავშვებს, 2-დან 4 წლამდე ასაკს. ამ პერიოდში ბავშვი იწყებს სწრაფვას დამოუკიდებლობისკენ, ცდილობს საკუთარი მე დაამკვიდროს. იძენს დამოუკიდებელ უნარ-ჩვევებს, ხშირად იყენებს სიტყვა „არას“ და ძალიან ოპოზიციურია, მაქსიმალურად ცდილობს გარემო დაუქვემდებაროს საკუთარ მოთხოვნებს. ეს ე.წ. პირველადი სიჯიუტის პერიოდია. აქ მშობლები უნდა ეცადონ იპოვონ ოქროს შუალედი და დაიცვან ზომიერება აკრძალვებსა და ნებადართულობაში.

თუ ბავშვს კატეგორიულად ავუკრძალავთ ყველაფერს და დიდი წნეხის ქვეშ მოვაქცევთ მის „მეს“, ამან მომავალში შესაძლოა, ძალიან სერიოზული თვითშეფასების პრობლემები ჩამოუყალიბოს. ამ პერიოდის შემადგენელი ნაწილია ე.წ „მრისხანების შეტევები“, ქცევითი დარღვევები და დაუმორჩილებლობა ბავშვის მხრიდან, მიზეზი – დამოუკიდებლობის სურვილთან ერთად თავს იჩენს ბავშვის გამოუცდელობა. მან არ იცის, როგორ მოიპოვოს დამოუკიდებლობა, არ აქვს გარემოსთან კომუნიკაციის გამოცდილება, სრულფასოვნად არ არის ჩამოყალიბებული მეტყველება.

ხშირად „არას“ თქმის შემდეგ ბავშვმა არ იცის, როგორ გააგრძელოს მშობელთან ურთიერთობა. ამას მოჰყვება ემოციების მოზღვავება და თავს იჩენს მანიპულაციური ქცევები, რომლითაც ის ცდილობს მიიღოს სასურველი. აქ დამამშვიდებელი მედიკამენტები მშობლებს ვერ დაეხმარება. მედიკამენტის გამოყენების შედეგად ბავშვი დაკარგავს წინააღმდეგობის გაწევის ძალას ფიზიკურად, მაგრამ როგორც კი მედიკამენტი მოიხსნება, არასასურველი ქცევა ისევ იჩენს თავს და ზოგადად, დარჩება უცვლელად. 

ამ დროს ძალიან მნიშვნელოვანია მშობელმა თავისი ქცევით გააგებინოს შვილს, რომ ეს არ არის ის ქმედება, რის შედეგადაც მან შეიძლება მიიღოს სასურველი და შესთავაზოს ალტერნატივა, რითიც ბავშვი სურვილის ასრულებას შესძლებს. 

უმჯობესია, მშობელმა გაიჭირვოს რამოდენიმე კვირა, ისწავლოს ქცევითი ტექნიკები და ასე მართოს პატარას ქცევა, შემდეგ კი დიდი ხნის განმავლობაში იყოს მშვიდად

თუ ოჯახის ყველა წევრი, წინასწარგანსაზღვრულად, შეთანხმებულად იმოქმედებს, შედარებით ადვილად და მოკლე დროში მივიღებთ სასურველი ქცევის ჩამოყალიბებას. გაცილებით პრობლემურია მრავალთაობიანი ოჯახი იმიტომ, რომ ბავშვი არაჩვეულებრივად ხვდება, როგორ იმანიპულატოროს სხვადასხვა ადამიანთან. როგორც წესი, ხშირად ბავშვის მშობლებს აქვთ ურთიერთშეთანხმებული ქმედებები, რომლებსაც იყენებენ ბავშვთან ურთიერთობაში, მაგრამ ამ ყველაფერს საერთოდ არ ითვალისწინებს ბებია-ბაბუა, ან არსებობს სხვადასხვა ვარიაცია. ასეთ შემთხვევაში ადეკვატური ქცევის ჩამოსაყალიბებლად ოჯახს დასჭირდება გაცილებით დიდი დრო.


და ბოლოს, ძვირფასო მშობლებო, რაც უფრო ნაკლებად მოსთხოვთ ექიმებს დამამშვიდებელი მედიკამენტის დანიშვნას, მით უფრო დაეხმარებით თქვენს შვილს. აუცილებელია იცოდეთ საკუთარი ემოციური შესაძლებლობების ზღვარი, ის ტექნიკები და მექანიზმები, რომლებიც დაგეხმარებათ პრობლემური სიტუაციების მართვაში. აუცილებელია გქონდეთ აქტიური კომუნიკაცია შვილთან და როდესაც ოჯახის ყველა წევრი ჩართული, ურთიერთშეთანხმებული იქნება აღზრდის პროცესში, მედიკამენტების გამოყენების საჭიროება არ დადგება. 

ესაუბრა მარიამ ჩოქური

წაიკითხეთ სრულად