Baby Bag

როგორი უნდა იყოს ბავშვის გულისცემა?

როგორი უნდა იყოს ბავშვის გულისცემა?

ბავშვის გულისცემა ყოველთვის რიტმული და თანმიმდევრული არ არის. შესაძლოა, პატარას გული ზოგჯერ უფრო მეტი სიხშირით ცემდეს, ვიდრე ჩვეულებრივ. რიგ შემთხვევებში გულის შეკუმშვებს შორის ჩავარდნები და გამოტოვებებიც შეინიშნება, რაც ბავშვებში ნორმალური მოვლენაა, თუმცა არა ყოველთვის. არარეგულარული პულსი და არითმია, შეიძლება, სერიოზულ პრობლემაზე მიგანიშნებდეთ.

​ჩვენს სტატიაში ბავშვის გულისცემის შესახებ დეტალურ ინფორმაციას მოგაწვდით. გაგარკვევთ, რა ითვლება ნორმად და რაზე უნდა გაამახვილოთ ყურადღება. ამასთან, არითმიის შესახებ სასარგებლო და საინტერესო ცნობებს მოგაწვდით.

როგორი უნდა იყოს ბავშვის გულისცემა?

ბავშვის გულისცემა მოზრდილი ადამიანების გულისცემისგან მნიშვნელოვნად განსხვავდება. საშუალოდ პატარების ნორმალური პულსის მაჩვენებელი მოსვენებულ მდგომარეობაში წუთში 60 დარტყმას უტოლდება, ხოლო აქტიურობისას ის, შესაძლოა, წუთში 220 დარტყმამადეც კი ავიდეს. ჩვილ ბავშვებს მოზრდილ ბავშვებთან შედარებით მაღალი გულისცემა აქვთ. ბავშვის ნორმალური გულისცემის მაჩვენებელი ასაკთან ერთად იცვლება. ის მოსვენებულ და აქტიურ მდგომარეობაში ერთმანეთისგან მნიშვნელოვნად განსხვავდება. 3-4 წლის ასაკის ბავშვებში გულისცემის ნორმალური მაჩვენებელი მოსვენებულ მდგომარეობაში წუთში 80-120 დარტყმამდე მერყეობს, 5-6 წლის პატარებში 75-110 ბიძგს უტოლდება, 7-9 წლის ბავშვებისთვის წუთში 70-110 დარტყმა სავსებით ნორმალურია, ხოლო 10 წელს გადაცილებული ბავშვისთვის გულისცემის სიხშირე წუთში 60-100 ბიძგამდე მერყეობს. თითოეული ბავშვისთვის აღნიშნული მაჩვენებელი ინდივიდუალურად იცვლება. ყველაფერი მის ასაკსა და ცხოვრების სტილზეა დამოკიდებული.
არითმია ბავშვებში

გულისცემის სიხშირის მაჩვენებლის ცვლა საშიში არ არის. როდესაც ბავშვი დარბის ან თამაშობს, მისი პულსი მატულობს, ხოლო მოსვენებულ მდგომარეობაში გულისცემის სიხშირე იკლებს. ძილის დროს პატარების გულისცემის მაჩვენებელი მნიშვნელოვან ვარდნას განიცდის, ინტენსიური ფიზიკური დატვირთვის დროს კი ძალიან მატულობს. თუ ბავშვის პულსი უმიზეზო ცვლილებას განიცდის, ე.ი. საქმე ჯანმრთელობის გარკვეულ პრობლემასთან გვაქვს. გულისცემის მაჩვენებლის ხშირ და უმიზეზო ცვლილებას სამედიცინო სფეროს წარმომადგენლები არითმიას უწოდებენ. ბავშვები, რომლებსაც არითმია აწუხებთ, ზედმეტად აჩქარებული ან შენელებული პულსით იტანჯებიან, მათ გულის ამოვარდნის, ბიძგების გამოტოვების და მეტისმეტად სწრაფი პულსაციის პრობლემა ხშირად აწუხებთ.

არითმიის სახეები:

არითმიის სხვადასხვა ნაირსახეობა არსებობს. მათგან უმეტესობა სავსებით უვნებელია, თუმცა გარკვეული სახის არითმიები ბავშვის სიცოცხლისთვის სერიოზული საფრთხის შემცველია, რის გამოც გულისცემის მაჩვენებლის უმიზეზო ცვლილებას ყოველთვის ყურადღებით უნდა მოეკიდოთ.

• ტაქიკარდია

ტაქიკარდია ისეთი მდგომარეობაა, როდესაც ბავშვის პულსი წუთში 100 დარტყმაზე მაღალ მაჩვენებელს უტოლდება. გარკვეულ ასაკამდე ბავშვის გულისცემის ნორმალური მაჩვენებელი წუთში 100 დარტყმაზე მაღალია. მსგავს შემთხვევაში ექიმები ტაქიკარდიის დიაგნოზს არ სვამენ. პატარებში ტაქიკარდიის განვითარება, შესაძლოა, ფიზიოლოგიური ცვლილებებით, გარკვეული რიგის მედიკამენტების მიღებით ან სხვა ფორმის არითმიებით იყოს გამოწვეული. ტაქიკარდია 3 ფორმით ვლინდება:

• სინუსური ტაქიკარდია

სინუსური ტაქიკარდიის დროს გულისცემის სიხშირე ბუნებრივად იმატებს. გულის შეკუმშვების სიხშირე სინუსური კვანძების აქტივობაზეა დამოკიდებული. თუ სინუსური კვანძები მეტისმეტად აქტიურია გულისცემის მაჩვენებელი მატულობს. სინუსური ტაქიკარდიის დროს სინუსური რიტმი დარღვეული არ არის. გულისცემის მაჩვენებლის მატება, როგორც წესი, ემთხვევა ბავშვის აქტივობის ხარისხის გაზრდას, ხოლო მოსვენებულ მდგომარეობაში მნიშვნელოვნად იკლებს. სინუსური ტაქიკარდია სწრაფად არ იწყება და მისი განვითარება ნელ-ნელა ხდება. გულის შეკუმშვათა სიხშირე მნიშვნელოვნად იზრდება, თუმცა აღნიშნული ცვლილება ბავშვის სიცოცხლისთვის საფრთხეს არ შეიცავს.

• სუპრავენტიკულარული ტაქიკარდია

აღნიშნული ტიპის ტაქიკარდიის დროს ბავშვის გულისცემის მაჩვენებელი არანორმალურად იზრდება და ის წუთში 220 ბიძგს უტოლდება. სუპრავენტიკულარული ტაქიკარდია ბავშვებში ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული დარღვევაა. როგორც წესი, მსგავს გადახრებს ისეთი ტიპის სინდრომები იწვევს, როგორიცაა: ვოლფ-პარკინსონ-უაიტის სინდრომი და გულის ისეთი კონგენიტალური დაავდება, როგორიც არის ებშტეინის ანომალია. სუპრავენტიკულარული ტაქიკარდია გულის ზედა და ქვედა საკნებზე ვრცელდება, თუცმა, როგორც წესი, ის სიცოცხლისთვის საშიში არ არის. მსგავსი ტიპის ტაქიკარდია გულის პარკუჭების არასათანადო ფუნქციონირებით არის გამოწვეული. იშვიათ შემთხვევებში ის ბავშვის სიცოცხლისთვის საფრთხის შემცველიც შეიძლება გახდეს.

• ბრადიკარდია

ბრადიკარდია ტაქიკარდიის საპირისპირო მოვლენაა. თუ ბავშვის გულისცემის სიხშირე წუთში 50 დარტყმაზე ნაკლებია, ე.ი. მას ბრადიკარდია აწუხებს. სანამ ექიმი ბრადიკარდიის დიაგნოზს დასვამს, ეს დეტალურად იკვლევს ბავშვის ცხოვრების წესს და მისი აქტივობის ხარისხს. ძალიან დიდი მნიშვნელობა ენიჭება პატარას ასაკსაც.

ბავშვებში გულისცემის პათოლოგიურ მაჩვენებლებს სინუსური კვანძის სისუსტის სინდრომი და გულის ბლოკადაც იწვევს.

სიმპტომები, რომლებიც ბავშვებში გულისცემის ნორმალური რიტმის დარღვევაზე მიგანიშნებთ

არითმია ადამიანს ნებისმიერ ასაკში შეიძლება გამოუვლინდეს. დიაგნოზის დასასმელად კი შესაბამისი სამედიცინო შემოწმების გავლა და დიაგნოსტიკური პროცედურების ჩატარება აუცილებელია. გულისცემის ნორმალური რიტმის დარღვევის შემთხვევაში ბავშვს შემდეგი სახის სიმპტომები გამოუვლინდება:

• აჩქარებული ან შენელებული პულსი

• თავბრუსხვევა

• სისუსტისა და დაღლილობის შეგრძნება

• გულის ძლიერი შეკუმშვის შეგრძნება

• ტკივილი გულ-მკერდის არეში

გულს ნორმალური ფუნქციონირებისთვის შეკუმშვათა რიტმული და თანმიმდევრული რაოდენობა ესაჭიროება. თუ გულისცემა გამუდმებით არითმიულია, ერთ-ერთი მთავარი ორგანო თავის ფუნქციას კარგად ვერ ასრულებს, რის გამოც ორგანიზმში გარკვეული ცვლილებები ხდება, რაც სამომავლოდ ჯანმრთელობის სერიოზული დაზიანების საფუძველიც შეიძლება გახდეს.

ვის აქვს არითმიის განვითარების რისკი?

არითმია ძალიან ხშირად აწუხებთ იმ პატარებს, რომლებსაც გულის კონგენიტალური ანომალიები აქვთ, მაგ. გულის სარქვლოვანი დაავადებები. არითმიის განვითარების რისკ-ჯგუფში იმყოფებიან ის ბავშვებიც, რომლებსაც ძილის აპნოე, დიაბეტი ან სხვადასხვა სახის ინფექციური დაავადებები აწუხებთ. გულისცემის ნორმალური რიტმის დარღვევა, შესაძლოა, ქირურგიული ჩარევით, გარკვეული ტიპის მედიკამენტების მიღებით და სისხლში კალიუმის შემცველობის ნაკლებობით იყოს გამოწვეული.

როდის უნდა მიიყვანოთ ბავშვი ექიმთან?

ბავშვის გულისცემის სიხშირე მისი აქტივობის ხარისხის ცვლილებასთან ერთად იცვლება, თუცმა თუ ამჩნევთ, რომ ბავშვის პულსი გარეგანი გამღიზიანებლების ზემოქმედების გარეშე მატულობს ან იკლებს, აუცილებლად მიაკითხეთ პედიატრს. რიგ შემთხვევებში გულისცემის არანორმალური რიტმი გულის სერიოზული დაავადებებითაც არის გამოწვეული, რაც არ უნდა გამოგეპაროთ.

როგორ უნდა უმკურნალოთ არითმიას?

ბავშვებში გულისცემის რიტმის დარღვევას სხვადასხვაგვარად მკურნალობენ. როგორც წესი, ექიმები ყველაზე ხშირად მედიკამენტოზურ მკურნალობას ნიშნავენ. ისინი აქტიურად იყენებენ კარდიალურ კათეტერიზაციას, კარდიოვერტერ-დეფიბრილატორს, კარდიოვერსიას. შედარებით რთულ შემთხვევებში აუცილებელი ხდება ქირურგიული ჩარევა.

როდის და როგორ უნდა გაზომოთ ბავშვის გულისცემის სიხშირე?

ბავშვის გულისცემის სიხშირის შემოწმება მშობლებმა აუცილებლად უნდა იცოდნენ, განსაკუთრებით იმ შემთხვევებში, როდესაც ბავშვს გულის პრობლემები აქვს. გულისცემის სიხშირის გაზომვა აუცილებელია, თუ:

• ბავშვი წუხს და გულის არეში უსიამოვნო შეგრძნებები უჩნდება

• პატარა გრძნობს ბიძგების გამოტოვებას

• ბავშვს გულ-მკერდის არეში ტკივილის შეგრძნება აქვს

• პატარას მოულოდნელად უძნელდება სუნთქვა (არ აქვს ასთმა)

• ბავშვს ტუჩები და კანი ულურჯდება

იმის გასარკვევად, აქვს თუ არა ბავშს გულისცემის რიტმის დარღვევა, შემდეგი რეკომენდაციებით იხელმძღვანელეთ:

• ბავშვის გულისცემის განსასაზღვრად უმჯობესია, თუ პულსს მაჯაზე გაზომავთ. მოსახერხებელია პულსის კისერზე გაზომვაც, რადგან აღნიშნულ ზონაში არტერია კანთან ახლოს არის.

• პულსის გაზომვამდე ბავშვი 10 წუთის განმავლობაში მოსვენებულ მდგომარეობაში უნდა იყოს.

• ბავშვმა ხელი უნდა გაასწოროს და ხელისგული მაღლა მიმართოს. ამის შემდეგ შუა და საჩვენებელი თითები პატარას მაჯაზე დაადეთ და როდესაც გულისცემას იგრძნობთ, მისი გაზომვა დაიწყეთ.

• აუცილებელია გულისცემის მაჩვენებელი მინიმუმ 15 წამის განმავლობაში მაინც დათვალოთ.

• 15 წამის მანძილზე მიღებული მონაცემები 4-ზე გადაამრავლეთ, რათა წუთში გულისცემის სიხშირე სწორად გამოთვალოთ.

ცხოვრება არითმიასთან ერთად

ბავშვებში არითმიის პრევენცია ყოველთვის შესაძლებელი არ არის, რადგან ის ხშირად გენეტიკურ ხასიათს ატარებს. თუ არითმია მემკვიდრეობითი არ არის, გულის ჯანმრთელობაზე ზრუნვა ბავშვს ბრადიკარდიის ან ტაქიკარდიის განვითარებისგან დაიცავს. თუ ბავშვის გულისცემა ნორმალური არ არის, იზრუნეთ, რომ:

• ბავშვის ჯანმრთელობის მდგომარეობა რეგულარულად გადაამოწმოს პროფესიონალმა ექიმმა.

• სისტემატურად გადაამოწმოთ ბავშვის გულისცემის სიხშირე.

• ბავშვი დაბალცხიმოვანი და ქოლესტერინის ნაკლები შემცველობის მქონე პროდუქტებით ჯანსაღად გამოკვებოთ.

• ბავშვმა ჯანსაღი ცხოვრების წესს მისდიოს, რეგულარულად ივარჯიშოს და სათანადოდ დაისვენოს.

• იყოთ მაქსიმალურად ინფორმირებული არითმიის მკურნალობის ახალი მეთოდებისა და ინოვაციების შესახებ.

ბავშვის მკურნალ ექიმს რეგულარულად მიაწოდეთ ცნობები ბავშვის ზოგადი მდგომარეობის შესახებ. ახალი სიმპტომების გამოვლენა არ უნდა გამოგეპაროთ. თუ აღმოაჩენთ, რომ თქვენს შვილს არითმია აქვს, მის მკურნალობას სათანადო ყურადღება უნდა დაუთმოთ. 

მომზადებულია momjunction.com-ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

შეიძლება დაინტერესდეთ

როგორ უნდა მივხვდეთ, რომ ბავშვს მოშარდვასთან დაკავშირებული პრობლემები აქვს, რა იწვევს და როგორ ხდება მკურნალობა?

როგორ უნდა მივხვდეთ, რომ ბავშვს მოშარდვასთან დაკავშირებული პრობლემები აქვს, რა იწვევს და როგორ ხდება მკურნალობა?
როგორ უნდა მივხვდეთ, რომ ბავშვს მოშარდვასთან დაკავშირებული პრობლემები აქვს, რა იწვევს და როგორ ხდება მკურნალობა? - ამ და სხვა საკითხებზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა პედიატრი, ბავშვთა ნეფროლოგი, ქეთევან ქვათაძე.

- ქალბატონო ქეთევან, რა არის საშარდე გზების ინფექცია და როგორ უნდა მივხვდეთ, როდესაც შვილს ეს პრობლემა აქვს?

- ბავშვებში, საშარდე გზების ინფექცია ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული ბაქტერიული ინფექციაა.

ჩვეულებრივ, შარდი სტერილურია და მასში ბაქტერიები არ არის, ისინი კანის ზედაპირზე ცხოვრობენ. მათი უდიდესი ნაწილი სწორი ნაწლავის არეში და განავალშია მოთავსებული. ზოგჯერ შეიძლება, ბაქტერია შარდსადენიდან შარდის ბუშტში ავიდეს. თუ არ მოხდა ორგანიზმის მიერ მოშორება, ბატერია გამრავლდება და გამოიწვევს ინფექციას.

არსებობს ორი ტიპის საშარდე გზების ინფექცია: შარდის ბუშტის და თირკმლის. როდესაც ინფექცია შარდის ბუშტშია (ცისტიტი) შეიძლება გამოიწვიოს ტკივილი. თუ ბაქტერიები შარდის ბუშტიდან შარდსაწვეთის გავლით აღწევენ თირკმელში, ინფიცირდება და იწვევს თირკმლის ანთებას (პიელონეფრიტი). პიელონეფრიტმა თირკმლის პარენქიმის დაზიანება, ჰიპერტენზია და თირკმლის ქრონიკული უკმარისობა შეიძლება გამოიწვიოს. განსაკუთრებით 2 წლამდე ასაკის ბავშვებში, კლინიკური მიმდინარეობის თვალსაზრისით, პიელონეფრიტის და ცისტიტის დიფერენცირება რთულია.

სიმპტომები დამოკიდებულია ბავშვის ასაკზე და მეტყველების უნარზე.

2 წლამდე ასაკის ბავშვებს და ბავშვებს, რომლებიც არ ლაპარაკობენ შეიძლება ჰქონდეთ: ცხელება, გაღიზიანებადობა და კვებასთან დაკავშირებული პრობლემები. დაავადება ზოგჯერ მხოლოდ ცხელებით მიმდინარეობს.

2 წელზე მეტი ასაკის ბავშვებს შეიძლება ჰქონდეთ: დიზურია (მტკივნეული შარდვა), მოშარდვასთან დაკავშირებული პრობლემები, როგორიც არის ხშირი შარდვა, შარდის შეუკავებლობა, მოშარდვის იმპერატიული სურვილი, ტკივილი მუცლის ქვედა ნაწილის არეში ან უკანა მხარეს, ცხელება.

- რა იწვევს მოშარდვასთან დაკავშირებულ პრობლემებს ბავშვებში და როგორ მოვახდინოთ პრევენცია?

- მოშარდვასთან დაკავშირებული პრობლემების უხშირესი მიზეზი არის საშარდე გზების ინფექცია, შარდის ბუშტის დისფუნქცია, შარდ-კენჭოვანი დაავადება ან სხვა ანატომიური თანდაყოლილი დარღვევები.

მოშარდვასთან დაკავშირებული პრობლემა, ასევე გოგონებში, შესაძლოა დაკავშირებული იყოს ლაბიების ადჰეზიასთან (მცირე სასირცხო ბაგეების შეხორცებასთან), ვაჟებში - ფიმოზთან.

ჩამოთვლილი სიმპტომების გამოვლენისთანავე მშობელმა უნდა მიმართოს ექიმს.

პრაქტიკულად ჯანმრთელ ბავშვებში, რომელთაც არ აქვთ საშარდე გზების რომელიმე ანატომიური პათოლოგია, საშარდე გზების ინფექციის განვითარების სხვა მაპროვოცირებელი ფაქტორებიც არსებობს:

ყველაზე ხშირი მიზეზია ნაწლავ-ბუშტის დისფუნქცია. თუ ბავშვს აქვს ყაბზობა (მკვირვი კონსისტენციის განავალი), მას შესაძლოა ხშირად განუვითარდეს საშარდე გზების ინფექცია.

საშარდე გზების ინფექციის ერთ-ერთი ხელშემწყობი ფაქტორია პარაზიტული ინფექცია- ჰელმინთები.

პრევენცია გულისხმობს ჰიგიენური პირობების დაცვას. გოგონების დაბანვის ან გასუფთავების დროს ხელის მიმართულება უნდა იყოს წინიდან უკან. დასაბანი საპონი-რბილი და ნაკლებად აქაფებადი.

კველევებით დადგენილია, რომ ბიჭებს რომელთაც აქვთ გაკეთებული წინადაცვეთა საშარდე გზების ინფექციის განვითარების ნაკლები რისკი აქვთ.

- როგორ მკურნალობენ საშარდე გზების ინფექციას?

- საშარდე გზების ინფექციის დიაგნოსტირება ხდება ექიმის რეკომენდაციით გაცემულ ლაბორატორიულ კვლევებზე დაყრდნობით, შარდის საერთო ანალიზით (ჩხირ ტესტი, მიკროსკოპია) და შარდის ბაქტერიოლოგიური გამოკვლევით. შარდის ბაქტერიოლოგიური გამოკვლევა არის ოქროს სტანდარტი დიაგნოზის დასადასტურებლად.

ამასთან ერთად ინდივიდუალურად ტარდება სხვა დამატებითი კვლევებიც.

აუცილებელია გამოვლინდეს გამომწვევი ბაქტერია და ინფექციის გამომწვევი, მაპროვოცირებელი მიზეზი. მკურნალობა ტარდება ანტიბიოტიკით. პირველი რიგის მედიკამენტი, მესამე გენერაციის ცეფალოსპორინია მოწოდებული. მკურნალობის შემდეგ რეკომენდებულია სპეციალური რენტგენოლოგიური კვლევის ჩატარება - მიქციური ცისტოგრაფია. კვლევით დგინდება პაციენტს აქვს თუ არა შარდის ბუშტ-შარდსაწვეთის რეფლუქსი (შარდის უკუდინება ქვემო საშარდე სისტემიდან ზემო საშარდე სისტემაში), რაც თავის მხრივ სპეციალურ მკურნალობას და მეთვალყურეობას საჭიროებს.

- რამდენად საფრთხის შემცველია ზღვა, აუზი, ფეხშიშველი სიარული ან სხვა გარემო ფაქტორი ამ მხრივ?

- ზღვა და აუზი ან სხვა ტიპის საცურაო დაწესებულებები ინფექციის განვითარების პროვოცირებას არ ახდენს.
ასევე, ცივი წყალი ან ცივ გარემოში ყოფნა, ფეხშიშველი სიარული საშარდე გზების ინფექციას არ იწვევს. ასეთ დროს, შესაძლოა გამოვლინდეს სიმპტომი, როგორიც არის ხშირი შარდვა, რაც რამდენიმე წუთში ან საათში მკურნალობის გარეშე გაივლის. 

ესაუბრა მარიამ ჩოქური 



წაიკითხეთ სრულად