Baby Bag

რა რაოდენობის წყალი უნდა დალიოს დღის განმავლობაში მცირეწლოვანმა ბავშვმა?

რა რაოდენობის წყალი უნდა დალიოს დღის განმავლობაში მცირეწლოვანმა ბავშვმა?

ჰიდრატაციის მაღალ ხარისხს და წყლის საკმარისი რაოდენობით მიღებას ბავშვის ზრდისა და ნორმალური განვითარებისთვის უდიდესი მნიშვნელობა ​აქვს. ჩვილებს სითხის მარაგის შევსება მხოლოდ ფორმულის ან დედის რძის მიღებითაც შეუძლიათ. ერთი წლის ასაკიდან ბავშვს წყლის საკმარისი რაოდენობით მიღება აუცილებლად ესაჭიროება, რათა სრულფასოვნად განვითარება შეძლოს.

ჰიდრატაციის მნიშვნელობა

ალბათ, შეგიმჩნევიათ, რომ სირბილის ან თამაშის დროს პატარების ორგანიზმი დიდი რაოდენობით ოფლს გამოყოფს. მოზრდილების მსგავსად, მცირეწლოვან ბავშვებსაც დაკარგული სითხის მარაგის ხელახალი შევსება აუცილებლად ესაჭიროებათ. ჰიდრატაცია ჩვენს ორგანიზმს გადახურებისგან იცავს, გარდა ამისა, წყლის საკმარისი რაოდენობით მიღება თირკმლისა და საშარდე სისტემის ინფექციების პრევენციისთვის აუცილებელია. ბავშვის ორგანიზმს ნორმალური ფუნქციონირებისთვის სითხის მარაგის მუდმივი შევსება სჭირდება. მიუხედავად იმისა, რომ სითხის მიღება პატარას რძის ან ხილის წვენის სახითაც შეუძლია, კუნთებისა და ტვინის გამართული მუშაობისთვის წყალი შეუცვლელ როლს ასრულებს.

რა რაოდენობის წყალი უნდა დალიოს მცირეწლოვანმა ბავშვმა?

ერთი წლის ბავშვმა დღის მანძილზე 200-240 მილილიტრი წყალი უნდა მიიღოს, ორი წლის ბავშვმა 400-480 მილილიტრი. ყოველწლიურად პატარამ მიღებული წყლის დღიური დოზა 240 მილილიტრით უნდა გაზარდოს. ჩვილი ბავშვები, რომლებიც ჯერ კიდევ დედის რძეს ან ფორმულას მიირთმევენ, ჰიდრატაციისთვის დიდი რაოდენობით წყლის მიღებას არ საჭიროებენ. როგორც წესი, ჩვილები ცოცხალი ხილის ფაფებისა და მოხარშული ბურღულეულის ყოველდღიური მიღებით ორგანიზმში სითხის მარაგს მარტივად ივსებენ.

აღნიშნული რეკომენდაციები ყოველდღიური რუტინისთვის არის გათვალისწინებული. ბუნებრივია, მიღებული წყლის რაოდენობა ყოველთვის ერთი და იგივე არ უნდა იყოს. ბევრი რამ არის დამოკიდებული გარემოს ტემპერატურაზე, ასევე პატარას აქტივობის ხარისხზე. თუ თქვენი ბავშვი პარკში დარბის ან გარეთ მაღალი ტემპერატურაა, აუცილებელია ბავშვს წყალი თამაშის დაწყებამდე და მისი დასრულების შემდეგაც მიაწოდოთ. ცხელ, მზიან ამინდში სითხის დანაკარგი გაცილებით მეტია, რის გამოც ბავშვისთვის მიცემული წყლის დღიური დოზა აუცილებლად უნდა გაზარდოთ.

მივცეთ თუ არა ბავშვს წყლის ნაცვლად რძე ან ხილის წვენი?

რძესა და ხილის წვენს ორგანიზმისთვის ძალიან ბევრი სარგებლის მოტანა შეუძლია, მაგრამ როდესაც ჰიდრატაციაზე ვსაუბრობთ, წყალი საუკეთესო არჩევანია. თუ ბავშვი წყლის მიღებაზე უარს გეუბნებათ, სითხე მცირეოდენი ცირცელით ან კიტრის წვენით გაამდიდრეთ, რათა უფრო არომატული და სასიამოვნო დასალევი გახდეს. თუ თქვენი პატარა ძროხის რძეს ეტანება, რომელიც კალციუმითა და სხვა სასარგებლო მინერალებით არის გაჯერებული, 1-დან 9 წლამდე დღიურად მხოლოდ 2 ჭიქა რძის დალევის ნება უნდა მისცეთ. ხილის წვენები ბავშვს მხოლოდ ნატურალური სახით უნდა მიაწოდოთ. არ აქვს მნიშვნელობა წვენი ნატურალურია თუ არა, 1-დან 6 წლამდე ასაკის ბავშვმა დღიურად 180 მილილიტრზე მეტი ხილის წვენი არ უნდა დალიოს. 

შეიძლება დაინტერესდეთ

როგორ უნდა მივხვდეთ, რომ ბავშვს მოშარდვასთან დაკავშირებული პრობლემები აქვს, რა იწვევს და როგორ ხდება მკურნალობა?

როგორ უნდა მივხვდეთ, რომ ბავშვს მოშარდვასთან დაკავშირებული პრობლემები აქვს, რა იწვევს და როგორ ხდება მკურნალობა?
როგორ უნდა მივხვდეთ, რომ ბავშვს მოშარდვასთან დაკავშირებული პრობლემები აქვს, რა იწვევს და როგორ ხდება მკურნალობა? - ამ და სხვა საკითხებზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა პედიატრი, ბავშვთა ნეფროლოგი, ქეთევან ქვათაძე.

- ქალბატონო ქეთევან, რა არის საშარდე გზების ინფექცია და როგორ უნდა მივხვდეთ, როდესაც შვილს ეს პრობლემა აქვს?

- ბავშვებში, საშარდე გზების ინფექცია ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული ბაქტერიული ინფექციაა.

ჩვეულებრივ, შარდი სტერილურია და მასში ბაქტერიები არ არის, ისინი კანის ზედაპირზე ცხოვრობენ. მათი უდიდესი ნაწილი სწორი ნაწლავის არეში და განავალშია მოთავსებული. ზოგჯერ შეიძლება, ბაქტერია შარდსადენიდან შარდის ბუშტში ავიდეს. თუ არ მოხდა ორგანიზმის მიერ მოშორება, ბატერია გამრავლდება და გამოიწვევს ინფექციას.

არსებობს ორი ტიპის საშარდე გზების ინფექცია: შარდის ბუშტის და თირკმლის. როდესაც ინფექცია შარდის ბუშტშია (ცისტიტი) შეიძლება გამოიწვიოს ტკივილი. თუ ბაქტერიები შარდის ბუშტიდან შარდსაწვეთის გავლით აღწევენ თირკმელში, ინფიცირდება და იწვევს თირკმლის ანთებას (პიელონეფრიტი). პიელონეფრიტმა თირკმლის პარენქიმის დაზიანება, ჰიპერტენზია და თირკმლის ქრონიკული უკმარისობა შეიძლება გამოიწვიოს. განსაკუთრებით 2 წლამდე ასაკის ბავშვებში, კლინიკური მიმდინარეობის თვალსაზრისით, პიელონეფრიტის და ცისტიტის დიფერენცირება რთულია.

სიმპტომები დამოკიდებულია ბავშვის ასაკზე და მეტყველების უნარზე.

2 წლამდე ასაკის ბავშვებს და ბავშვებს, რომლებიც არ ლაპარაკობენ შეიძლება ჰქონდეთ: ცხელება, გაღიზიანებადობა და კვებასთან დაკავშირებული პრობლემები. დაავადება ზოგჯერ მხოლოდ ცხელებით მიმდინარეობს.

2 წელზე მეტი ასაკის ბავშვებს შეიძლება ჰქონდეთ: დიზურია (მტკივნეული შარდვა), მოშარდვასთან დაკავშირებული პრობლემები, როგორიც არის ხშირი შარდვა, შარდის შეუკავებლობა, მოშარდვის იმპერატიული სურვილი, ტკივილი მუცლის ქვედა ნაწილის არეში ან უკანა მხარეს, ცხელება.

- რა იწვევს მოშარდვასთან დაკავშირებულ პრობლემებს ბავშვებში და როგორ მოვახდინოთ პრევენცია?

- მოშარდვასთან დაკავშირებული პრობლემების უხშირესი მიზეზი არის საშარდე გზების ინფექცია, შარდის ბუშტის დისფუნქცია, შარდ-კენჭოვანი დაავადება ან სხვა ანატომიური თანდაყოლილი დარღვევები.

მოშარდვასთან დაკავშირებული პრობლემა, ასევე გოგონებში, შესაძლოა დაკავშირებული იყოს ლაბიების ადჰეზიასთან (მცირე სასირცხო ბაგეების შეხორცებასთან), ვაჟებში - ფიმოზთან.

ჩამოთვლილი სიმპტომების გამოვლენისთანავე მშობელმა უნდა მიმართოს ექიმს.

პრაქტიკულად ჯანმრთელ ბავშვებში, რომელთაც არ აქვთ საშარდე გზების რომელიმე ანატომიური პათოლოგია, საშარდე გზების ინფექციის განვითარების სხვა მაპროვოცირებელი ფაქტორებიც არსებობს:

ყველაზე ხშირი მიზეზია ნაწლავ-ბუშტის დისფუნქცია. თუ ბავშვს აქვს ყაბზობა (მკვირვი კონსისტენციის განავალი), მას შესაძლოა ხშირად განუვითარდეს საშარდე გზების ინფექცია.

საშარდე გზების ინფექციის ერთ-ერთი ხელშემწყობი ფაქტორია პარაზიტული ინფექცია- ჰელმინთები.

პრევენცია გულისხმობს ჰიგიენური პირობების დაცვას. გოგონების დაბანვის ან გასუფთავების დროს ხელის მიმართულება უნდა იყოს წინიდან უკან. დასაბანი საპონი-რბილი და ნაკლებად აქაფებადი.

კველევებით დადგენილია, რომ ბიჭებს რომელთაც აქვთ გაკეთებული წინადაცვეთა საშარდე გზების ინფექციის განვითარების ნაკლები რისკი აქვთ.

- როგორ მკურნალობენ საშარდე გზების ინფექციას?

- საშარდე გზების ინფექციის დიაგნოსტირება ხდება ექიმის რეკომენდაციით გაცემულ ლაბორატორიულ კვლევებზე დაყრდნობით, შარდის საერთო ანალიზით (ჩხირ ტესტი, მიკროსკოპია) და შარდის ბაქტერიოლოგიური გამოკვლევით. შარდის ბაქტერიოლოგიური გამოკვლევა არის ოქროს სტანდარტი დიაგნოზის დასადასტურებლად.

ამასთან ერთად ინდივიდუალურად ტარდება სხვა დამატებითი კვლევებიც.

აუცილებელია გამოვლინდეს გამომწვევი ბაქტერია და ინფექციის გამომწვევი, მაპროვოცირებელი მიზეზი. მკურნალობა ტარდება ანტიბიოტიკით. პირველი რიგის მედიკამენტი, მესამე გენერაციის ცეფალოსპორინია მოწოდებული. მკურნალობის შემდეგ რეკომენდებულია სპეციალური რენტგენოლოგიური კვლევის ჩატარება - მიქციური ცისტოგრაფია. კვლევით დგინდება პაციენტს აქვს თუ არა შარდის ბუშტ-შარდსაწვეთის რეფლუქსი (შარდის უკუდინება ქვემო საშარდე სისტემიდან ზემო საშარდე სისტემაში), რაც თავის მხრივ სპეციალურ მკურნალობას და მეთვალყურეობას საჭიროებს.

- რამდენად საფრთხის შემცველია ზღვა, აუზი, ფეხშიშველი სიარული ან სხვა გარემო ფაქტორი ამ მხრივ?

- ზღვა და აუზი ან სხვა ტიპის საცურაო დაწესებულებები ინფექციის განვითარების პროვოცირებას არ ახდენს.
ასევე, ცივი წყალი ან ცივ გარემოში ყოფნა, ფეხშიშველი სიარული საშარდე გზების ინფექციას არ იწვევს. ასეთ დროს, შესაძლოა გამოვლინდეს სიმპტომი, როგორიც არის ხშირი შარდვა, რაც რამდენიმე წუთში ან საათში მკურნალობის გარეშე გაივლის. 

ესაუბრა მარიამ ჩოქური 



წაიკითხეთ სრულად