Baby Bag

„აურაცხელი რაოდენობით პოლივიტამინების მიღება არ არის რეკომენდებული,“- პედიატრი თემურ მიქელაძე

პედიატრმა თემურ მიქელაძემ პოლივიტამინების აქტიური გამოყენების მიზანშეუწონლობის შესახებ ისაუბრა:

„ჩვენს ფარმაცევტულ ბაზარზე წააწყდებით უამრავ ე.წ. იმუნიტეტის ასამაღლებელ საშუალებას, რომელთა რეკომენდაციაც არ არსებობს. ერთადერთი იმუნიტეტის მარეგულირებელი საშუალება არის ცხოვრების ჯანსაღი წესი. ცხოვრების ჯანსაღ წესში შედის სწორი კვება და ფიზიკური აქტივობა. წლამდე ასაკის ბავშვის ოქროს სტანდარტი არის ძუძუთი კვება, დედის რძე. შემდეგ ჩვენ ვამატებთ უკვე ბიოლოგიურად აქტიური ღირებულების საკვებ პროდუქტებს, როგორიც არის: ბოსტნეული, ხილი, ფაფა და ა.შ.

მოზრდილ ასაკში მთელი კვების რაციონის 50% უნდა იყოს ბოსტნეული, 30 % იყოს ხილი, 20 % უნდა იყოს სხვა პროდუქტები, როგორებიც არის ცხოველური ცხიმები, მცენარეული ცხიმები, ცილები, ცხიმები, ნახშირწყლები, ბურღულეული, პურის პროდუქცია (ასაკის მიხედვით შეიძლება 30-დან 70-100 გრამამდე დღის განმავლობაში). თუ ასე სწორად იკვებება ადამიანი, მას იმუნიტეტი ჩამოუყალიბდება.

რაც შეეხება ვიტამინების ჩართვას, თუ ჩვენ არ გვაქვს რაიმე კონკრეტული მინერალის ან ვიტამინის დეფიციტი, თუ მიზეზს არ მივაგენით, რატომ გვაქვს ეს დეფიციტი, ამ პოლივიტამინების ჩართვა არ არის რეკომენდებული და არაფრის მომცემია. პაციენტი ტყუილად გადაიხდის თანხას. თუ გვაქვს რაიმე კონკრეტული ვიტამინის დეფიციტი, მის მიზეზს უნდა მივაკვლიოთ. თუ ამ მიზეზს არ აღმოვფხვრით, რამდენი ვიტამინიც გინდა მივიღოთ, კონკრეტული დროის შემდეგ ის ისევ იმ ჰიპოვიტამინოზს დაუბრუნდება, ანუ ნაკლებობა ისევ განვითარდება.

აურაცხელი რაოდენობით პოლივიტამინების მიღება არ არის რეკომენდებული. ერთადერთი ყველაზე კარგ საშუალებას ვხმარობ, ჯერ კიდევ ჩემი მასწავლებლისგან ნასწავლს, ეს არის თაფლი, ლიმონი და ზოგ შემთხვევაში ალოე ვერას წვენი. ეს ერთმანეთში არის არეული სპეციალური დოზირებით. თუ კონკრეტულ ინგრედიენტზე არ არის ალერგია. ასეთ შემთხვევაში თქვენ შეგიძლიათ ყოველდღიურად ან დღეგამოშვებით ბავშვს მისცეთ,“- მოცემულ საკითხზე თემურ მიქელაძემ რადიო „იმედის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ „რადიო იმედი“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

ადრეულ ასაკში დადებითი მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბება ბავშვის ფსიქო-ემოციური განვითარებისთვის აუცილებელია

ადრეულ ასაკში დადებითი მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბება ბავშვის ფსიქო-ემოციური განვითარებისთვის აუცილებელია
როდესაც მშობლები პატარას დააძინებენ და მათ გვერდით რჩებიან, ბავშვები მშვიდად აგრძელებენ ძილს, თუმცა ხშირად საკმარისია, ორი წუთით გავიდეს მშობელი, ისინი მაშინვე იღვიძებენ. ამ თემაზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ფსიქოლოგი, ქცევითი თერაპევტი მაკო გაგნიძე.
- თავიდან, როდესაც ბავშვი ჩვილია, შესაძლოა მშობელი შფოთავდეს, განიცდიდეს, ნერვიულობდეს და ერჩივნოს ის ახლოს ჰყავდეს. ამასთან, ჩვილი დაბადებამდე 9 თვეს დედის სხეულში ატარებს, მიჩვეულია იმ გარემოს და სამყარო მისთვის უცხოა, ამიტომ საწყის ეტაპზე, მშობლის სიახლოვე ძალიან სჭირდება. ამ პერიოდში შესაძლოა, ეძინოს მასთან ახლოს, მაგალითად, გვერდზე მოიდგას მისი საწოლი ან გამოიყენოს საწოლი-მანეჟი, ასე ვთქვათ, მშობლის საწოლზე მისადგამი. რადგან ყველა ბავშვი და შემთხევა ინდივიდუალურია, მიდგომაც უნდა იყოს ინდივიდუალური, მზა და საყოველთაო რეცეპტი ამ სიტუაციისთვის არ არსებობს.
6 თვემდე ასაკში ბავშვს მუდმივად სჭირდება დედა, მისი მზრუნველობა და მოვლა. 6-დან 1,5 წლამდე ვითარდება წარმოსახვა, პატარა ხდება მეტად ემოციური, შესაძლოა დაეწყოს შფოთვა, რამაც ხელი შეუშალოს ძილს. ასეთ დროს ბავშვი თავს დაცულად გრძნობს მშობლების სიახლოვეს. 1,5-დან 2,5 წლმდე ბავშვეს ეშინიათ სიბნელის, მარტო ყოფნის. ვთანხმდებით, რომ ბავშვს შესაძლოა ეძინოს ჩვილობიდან გარკვეულ ასაკამდე მშობლის საძინებელში, თუმცა არა მათ საწოლში. ამასთან, დროთა განმავლობაში, იქნება ეს ცალკე საწოლი თუ საწოლი-მანეჟი ნელ-ნელა, სანიტიმეტრ-სანტიმეტრ უნდა დავაშოროთ მშობლების საწოლს, რათა უმტკივნეულოდ გადავიდეს 3-4 წლის ასაკში, ჯერ საწოლში, რომელიც ცოტა მოშორებით დგას და შემდეგ, დაახლოებით, 6 წლიდან უკვე საკუთარ ოთახში. შესაძლოა, ეს უფრო ადრე მოხდეს. გავიმეორებ, რომ ყველა შემთხვევა არის ინდივიდუალური და თავისებურ მიდგომას საჭიროებს.
- არის თუ არა ეს მიჯაჭვულობა?
- რაც შეეხება მიჯაჭვულობას, ადრეულ ასაკში დადებითი მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბება ბავშვის ფსიქო-ემოციური განვითარებისთვის აუცილებელია. მიჯაჭვულობა გულისხმობს არა ამ სიტყვის პირდაპირ გაგებას. მიჯაჭვულობა არის ძლიერი ემოციური კაშირი, რომელიც ყალიბდება შვილს და მშობელს შორის (ან ადამიანს, რომელიც ზრუნავს და პასუხისმგებლობა აკისრია), რისი გადატანაც შემდგომში სამყაროზე და სხვა ადამიანებზე ხდება, ასე ვთქვათ, ეს უნარი გენერალიზდება. 0-1 წლის ასაკში არის ნდობა-უნდობლობის პერიოდი სამყაროსთან მიმართებაში, ხოლო 1-2 წლამდე უკვე სწავლობენ ზემოთ აღნიშნულს და პირველადი შთაბეჭდილებით, თუ როგორი იქნება პირველადი გამოცდილება ურთიერთობებში, ყალიბდება ნდობა ან უნდობლობა. ასე რომ, ეს სიახლოვე საწყის ეტაპზე ამ მდგომარეობისთვის კარგიც არის, თუმცა დრო და დრო საჭიროა დამოუკიდებლობის ხარისხის ზრდა.
- ზოგ შემთხვევებში დიდხანს გრძელდება და უკვე მოზრდილებსაც უჭირთ მშობლის გარეშე ძილი. რა უნდა გააკეთოს მშობლებმა, რომ ბავშვი მიეჩვიოს მარტო ძილს?
- საწყის ეტაპზე გავუსი ხაზი ინდივიდუალიზმს, ახლაც მინდა ვახსენო, თუმცა თუკი რაიმე განსკუთრებული საჭიროება არ აქვს ბავშვს (მოზარდს), 6 წლიდან სასურველია ეძინოს ცალკე ოთახში. აღსანიშნავია, რომ ცალკე საწოლში წოლის გამოცდილების მქონე ბავშვები უფრო ადვილად ეჩვევინ სხვა ოთახში ძილს, თუმცა მშობელმა აუცილებლად უნდა შეიმუშავოს რუტინა, რაც ბავშვს მშობლების ოთახში ძილის ასოციაციას დაურღვევს. მნიშვნელოვანია სწორად შერჩეული დრო, საუბარი და შემზადება აღნიშნულ თემასთან დაკავშირებით. ასევე, მშობელსაც უნდა ჰქონდეს ფსიქოლოგიური მზაობა და მყარი პოზიცია, რომელსაც არ დათმობს. არსებობს გარკვეული სტრატეგიები, თუკი მშობელს დამოუკიდებლად უჭირს ამ პროცედურის განხორციელება და სიტუაციასთან გამკლავება. სამოქმედო გეგმის შესადგენად უნდა მიმართოს სპეციალისტს (ფსიქოლოგი, ქცევითი თერაპევტი). 
ესაუბრა მარიამ ჩოქური
წაიკითხეთ სრულად