Baby Bag

რატომ უნდა დავლიოთ ყოველდღიურად ლიმონიანი წყალი? - გიორგი ღოღობერიძის პასუხი

ექიმმა გიორგი ღოღობერიძემ ლიმონიანი წყლის მიღების დადებით შედეგებზე ისაუბრა:

„რატომ უნდა დავლიოთ ყოველდღიურად ლიმონიანი წყალი? ამას ბევრი მიზეზი აქვს, მაგრამ მე შევეცდები, რომ 5 ძალიან საკვანძო მიზეზი გითხრათ საამისოდ.

ლიმონიანი წყლის ყოველდღიურად დალევა თქვენს ორგანიზმს C ვიტამინზე მოთხოვნის 70%-ს შეუვსებს. C ვიტამინი ჩვენს ორგანიზმს სჭირდება ძალიან მნიშვნელოვანი ცილის - კოლაგენის სინთეზში. თუ კოლაგენი არ წარმოიქმნება, ეს გამოვლინდება ძალიან ბევრი დარღვევით, მათ შორის, ღრძილებიდან სისხლდენით, კანის ნაადრევი დაბერებით.

ასაკოვან ადამიანებს კუჭში უქვეითდებათ მარილმჟავას რაოდენობა, მათ უგროვდებათ აირები და აწუხებთ შებერილობა. ლიმონიან წყალში არის მნიშვნელოვანი კომპონენტი - ლიმონმჟავა. ლიმონმჟავა ჩვენ გვეხმარება საკვების უკეთ მონელებაში.

ზაფხულში ჩვენი სხეული ყოველდღიურად კარგავს დაახლოებით 2-3 ლიტრ წყალს. თუ გამოშრებით, ეს განსაკუთრებით მძიმედ აისახება თქვენს თირკმლებზე. თუ ჩვენს თირკმლებში წყალი საკმარისი რაოდენობით ვერ იქნება და თირკმლებში ლიმონმჟავის რაოდენობა არ იქნება 320 მილიგრამის ტოლი დღე-ღამეში, ეს გამოიწვევს კენჭების ფორმირებას. კენჭების დაახლოებით 2/3 სწორედ ამ პრობლემით არის გამოწვეული.

ლიმონიან წყალში ძალიან ბევრი კალიუმიც არის. კალიუმი ჩვენს ორგანიზმს განსაკუთრებით სჭირდება ნერვული ქსოვილისა და კუნთოვანი ქსოვილის აქტიურობისთვის.

ლიმონიან წყალში არის ანტიოქსიდანტების დიდი რაოდენობა. ეს ჩვენს ორგანიზმს იცავს დაბერებისგან.

ლიმონიანი წყლის მიღებას ბევრი სარგებელი შეიძლება ჰქონდეს. ამით შეკრულობის პრევენციაც შეიძლება,“- მოცემულ საკითხზე გიორგი ღოღობერიძემ „მთავარი არხის“ გადაცემაში „მთავარი დიაგნოზი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „მთავარი დიაგნოზი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ძალიან ბედნიერად ვცხოვრობდით კიევში... უნდა დავბრუნდე, რომ მათ დავეხმარო, გვერდში დავუდგე ამ ხალხს,“ - ქართველი დედა, რომელიც უკრაინიდან სამ შვილთან ერთად ჩამოვიდა

„ძალიან ბედნიერად ვცხოვრობდით კიევში... უნდა დავბრუნდე, რომ მათ დავეხმარო, გვერდში დავუდგე ამ ხალხს,“ - ქართველი დედა, რომელიც უკრაინიდან სამ შვილთან ერთად ჩამოვიდა

უკრაინიდან დაბრუნებულმა სამი შვილის დედამ თინათინ კედიამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ იმ რთული გზის შესახებ ისაუბრა, რომელიც საქართველოში ჩამოსვლამდე ოჯახთან ერთად გამოიარა:

„ვცხოვრობდით კიევში. მართლა ძალიან ბედნიერად ვცხოვრობდით. ერთ დღეს დილის ხუთ საათზე ბავშვს ვაჭმევდით პატარას და გაისმა ბომბების ხმა. თავიდან ასე არ შეგვშინებია. ვიფიქრეთ, რომ ერთი დაიბომბა, კიევზე არ წამოვა, დედაქალაქს ხომ ვერ გაბედავს, ხომ ვერ აიღებს, მოდი, დავრჩეთ. 15 წუთში ისევ ჩამოვარდა ბომბი, მერე 15 წუთში ისევ... გადავხედეთ ერთმანეთს და ვთქვით ორივემ: ომი დაიწყო.“

თინათინ კედიას თქმით, მის ოჯახს უკრაინიდან გამოსვლა გაუჭირდა, რადგან საცობები იყო და გადაადგილება ჭირდა:

„მე მინდა მოგითხროთ, რა მდგომარეობაში არიან უკრაინაში ადამიანები და მათი ემოციები გადმოგცეთ. ჩვენ მალევე წამოვედით. პირველივე დღეს მოვახერხეთ წამოსვლა. ყველამ იცის, როგორი საცობები იყო. ეს კადრები სულ ტრიალებდა. ექვსი საათი მოვუნდით კიევიდან გამოსვლას. გაჩერებებით ვიარეთ, ბავშვები მანქანაში იღლებოდნენ და ცოდვები იყვნენ. ძალიან სახიფათო იყო ეს პირველივე წუთიდან. ჩვენ ვინიცაში ვაპირებდით ჩასვლას. ორი გზა მიდის და ჩრდილოეთით მიმავალი განიერი გზა ავირჩიეთ. გზაში გავიგეთ, რომ ბელორუსიდან მოდიან და ის გზა უნდა გავიაროთ. იქვე მოვტრიალდით უკან, ისევ კიევში შემოვედით და სამხრეთ ნაწილიდან ხელახლა ჩავდექით საცობებში. საღამოს 10 საათზე ჩავედით ვინიცაში. ეს პატარა ქალაქია, სადაც საბავშვო საფეხბურთო ტურნირები იმართება. სასტუმროში 600 ბავშვი იყო მშობლების გარეშე მწვრთნელებთან ერთად. ორი გუნდი ხარკოვიდან იყო. მწვრთნელები დაძაბულები იყვნენ. მშობლები ურეკავდნენ, რომ ხარკოვში არ ჩაეყვანათ ბავშვები. 600 ბავშვი ტელევიზორში უყურებდა ამ ამბებს, ისხდნენ და ტიროდნენ.“

„ღამე ვინიცაში გავათენეთ და დარჩენას ვფიქრობდით. ეზოში გამოსულებმა დავინახეთ როგორ დავარდა თვითმფრინავი და შავი კვამლი ამოვიდა. მაშინვე გადავწყვიტეთ წამოსვლა. სამხრეთ უკრაინისკენ წავედით. იქ ორი ღამე გავჩერდით. მოლდოვის საზღვარზე გადავედით მეექვსე დღეს. მერე რუმინეთში გადავედით და იქიდან იყო ფრენა. ექვსი საათი მიყავით უკრაინა-მოლდოვის საზღვარზე საცობში. მანქანა ბევრი არ იყო. ყველა იყო მამა, რომელიც ემშვიდობებოდა ოჯახს და მერე მანქანით უკან ბრუნდებოდა. ამ დამშვიდობების ცერემონიას რომ უყურებ, ვერც დააჩქარებ. ყველა ამ ტრაგედიას ვუყურეთ. ჩემმა რამოდენიმე მეგობარმა ხარკოვში რვა დღე გაძლო. მერე თქვეს: ეს არ დამთავრდება და ჩვენი შვილების ემოცია, მათი მომავალი უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე ეს სახლი, სადაც ვცხოვრობთ. ამიტომ ნაწილი გამოვიდა ხარკოვიდან, ნაწილი ისევ იქ რჩება. მე უნდა დავბრუნდე, რომ მათ დავეხმარო. უნდა დავბრუნდე, რომ თუ რამეში ვარ საჭირო, გვერდში დავუდგე ამ ხალხს. ჩემს შვილებს მხარში ედგნენ, ასწავლიდნენ, უხსნიდნენ. ახლა ჩვენი დროა, ახლა ჩვენ უნდა დავუდგეთ გვერდში,“- აღნიშნა თინათინ კედიამ.

წყარო: ​„იმედის დღე“


წაიკითხეთ სრულად