Baby Bag

„მშობლებს ასეთ რჩევას მივცემდი, რომ ვიდრე სკოლაში გაუშვებდნენ ბავშვს, შეამოწმონ ჩანთის სამხრე ქამრები,“- ფიზიკური თერაპევტი ლევან ნარეშელი

ფიზიკურმა თერაპევტმა ლევან ნარეშელმა ბავშვებში სქოლიოზის გამომწვევ ძირითად მიზეზებზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ სქოლიოზის მკურნალობა ცურვით, ვარჯიშით და მასაჟებით არასწორია:

„ხერხემლის დეფორმაცია ძორითადად გამოწვეულია არასწორი ფიზიოლოგიური კორსეტის, ზურგის კუნთების მოდუნებიდან გამომდინარე. ბავშვებში ხშირია მეცადინეობის დროს არასწორი პოზიციის შერჩევა, მძიმე ჩანთები. ჩანთებთან დაკავშირებით მშობლებს ასეთ რჩევას მივცემდი, რომ ვიდრე სკოლაში გაუშვებდნენ ბავშვს, შეამოწმონ ჩანთის სამხრე ქამრები. ეს ყოველთვის უნდა იყოს სიმეტრიული. შეიძლება ერთი მაღალი იყოს და მეორე დაბალი. როდესაც ერთ-ერთი არის დაბალი, ხერხემალს ცალ მხარეს აწვება ჩანთის სიმძიმე და დეფორმირებული გადაადგილდება ვიდრე სკოლაში მივა ან სკოლიდან სახლში მოვა. დიდი მნიშვნელობა აქვს სკოლაში ჯდომის მანერას. ვფიქრობ, სკოლაშიც უნდა ხდებოდეს ამის კონტროლი. რაღაც დონეზე ეს უნდა იყოს ახსნილი ბავშვებისთვის, იმისთვის, რომ თავი ავარიდოთ ხერხემლის გამრუდებებს და დეფორმაციებს.

სქოლიოზთან დაკავშირებით დღევანდელი კონსერვატიული მკურნალობის მეთოდიკა ეწინააღმდეგება მასაჟებით, ვარჯიშებით, ცურვით მკურნალობას. ეს პრაქტიკულად აკრძალულიც კია. არსებობს ხერხემლის სქოლიოზის კონსერვატიული მკურნალობის მეთოდი და ეს ერთადერთი აღიარებული მეთოდია მსოფლიოში. არ შეიძლება ფიზიოლოგიური კორსეტის, კუნთების გაძლიერება, როდესაც შიგნით ხერხემალი ჯერ კიდევ არ არის გასწორებული. პირველ რიგში უნდა მოხდეს ხერხემლის სვეტის გასწორება და შემდეგ უნდა გავაძლიეროთ ზურგის კუნთები,“- მოცემულ საკითხზე ლევან ნარეშელმა ტელეკომპანია „POSTV”-ის გადაცემაში „პოსტ ალიონი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „პოსტ ალიონი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბაღის ასაკიდან უნდა დაიწყოს ემოციების რეგულირებაზე მუშაობა,“ - ფსიქოლოგი თიკო ზენაიშვილი

ფსიქოლოგმა თიკო ზენაიშვილმა ბავშვისთვის ემოციების რეგულირების სწავლების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„სამი წლის ასაკში ბავშვი იწყებს ემოციების ფართო სპექტრის გაცნობას. მნიშვნელოვანია ჩვენ როგორ მივაწვდით მას ამას. ჩვენ ხშირად გვაქვს ასეთი სიტყვები: „ნუ გეშინია.“ სამი წლის ასაკში ბავშვი შიშსაც გრძნობს უკვე. ჩვენ ვეუბნებით: „ნუ გეშინია.“ ეს არ არის სწორი. შიში გავაცნოთ ბავშვს, როგორ შეეშინდა, რისი შეეშინდა. ვეცადოთ, გაიცნოს შიში ბავშვმა, გაუშინაურდეს. ეს არის ემოციური ინტელექტი. ემოციის გადაკეთება არ ხდება, ხდება მართვა. ბავშვი რომ წაიქცევა და ტირის, ვეუბნებით: „ნუ ტირი,“ „ბიჭები არ ტირიან.“ ეტკინა? ტკივილზე ვესაუბროთ ბავშვს, როგორი იყო ეს ტკივილი, ძლიერი თუ სუსტი, სად ეტკინა, რომ ბავშვმა გაიცნოს თავისი ემოცია.

ჩვენ უნდა ვასწავლოთ ბავშვს, რომ გაიცნოს ემოცია, შეიცნოს ის და მიიღოს მისგან სარგებელი. ზიზღი რომ იგრძნო ბავშვმა, მოდი, ვესაუბროთ ამის შესახებ, რატომ და როგორ მოხდა. ბაღშიც ეს უნდა ხდებოდეს. ვიღაც სათამაშოს რომ წაართმევს, ბუნებრივია ბავშვი გაბრაზდება. ჩვენ ვეუბნებით: „არაუშავს, მიეცი, დაუთმე.“ არ ვაძლევთ მას ემოციის გამოხატვის საშუალებას. მეტი ხომ არაფერი უნდოდა ბავშვს? უნდოდა გაგება და მოსმენა. სწორედ ბაღის ასაკიდან უნდა დაიწყოს ემოციების რეგულირებაზე მუშაობა. თუ ბავშვი რაღაცაზე გაბრაზდა და ტირის, არ ვეუბნებით: „არაუშავს, გოგოა და დაუთმე, არ იტირო.“ ვკითხოთ: „რა იგრძენი?“ გრძნობებისკენ მივახედოთ. ვიყოთ გამგები მისი გრძნობისა და არა გამოხატული რეაქციების,“- მოცემულ საკითხზე თიკო ზენაიშვილმა საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „ერთსულოვნების დილა“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ერთსულოვნების დილა“ 

წაიკითხეთ სრულად