Baby Bag

„ყველაზე ნაკლებად სასურველია, რომ ბავშვმა ზღვის წყალი ჩაყლაპოს... ეს ერთ-ერთი ყველაზე არასასურველი რამ არის, რაც მან შეიძლება მიიღოს,“ - გიორგი ღოღობერიძე

ექიმმა გიორგი ღოღობერიძემ ზაფხულში ბავშვებში გახშირებული ფაღარათის პრობლემაზე ისაუბრა და მშობლებს საინტერესო რეკომენდაცია მისცა:

„მალფუჭებადი პროდუქტები ძალიან ბევრი გვაქვს. რადგან ტემპერატურა უკვე იმატებს, პროდუქტები, რომლებიც დამზადებულია მაიონეზით, მალე ფუჭდება. მათი გამოყენება უნდა მოხდეს პირველ რამდენიმე საათში, ეგრევე უნდა შეიჭამოს. იმას არ სჭირდება, მოდი, მაცივარში შევინახავ.

ყველაზე ნაკლებად სასურველია, რომ ბავშვმა ზღვის წყალი ჩაყლაპოს, იქიდან გამომდინარე, რომ მასში უფრო ბევრია ბაქტერიების რაოდენობა, უფრო ბევრია სოკოების რაოდენობა, მძიმე მეტალების რაოდენობა. ეს ერთ-ერთი ყველაზე არასასურველი რაღაც არის, რაც ბავშვმა შეიძლება მიიღოს მთელი ცხოვრების განმავლობაში. ერთი და ორი ჩაყლაპვა პრობლემა არ არის, მაგრამ თუ ამას ყოველდღიური ხასიათი აქვს, რა თქმა უნდა, ეს ბავშვის ინტოქსიკაციას იწვევს, მათ შორის, ტყვიითაც და ეს საბოლოო ჯამში მასზე აისახება ძალიან მძიმედ.

ონკოლოგიაში ხშირად მოგვმართავენ, რომ ბავშვს წითელი წინწკლები აქვს კანზე და არის თუ არა ეს ონკოლოგიურად სახიფათო. არა, არ არის. ეს დროებითი მოვლენაა. ჩვენი სხეული რეაგირებს ულტრაიისფერი სხივების მომატებულ ინტენსივობაზე და კანის პიგმენტაცია იცვლება და ეს თვითალაგებადია. მზისგან დამცავების გამოყენება აუცილებლად უნდა იყოს პრიორიტეტი.

თუ ბავშვს ფაღარათი აქვს, მაქსიმალურად მოვერიდოთ რძის პროდუქტებს და მარტივ ნახშირწყლებს. ბავშვების შემთხვევაში მარტივი ნახშირწყლების მიღება, ხილის წვენების მიცემა, შეიძლება იყოს ფაღარათის გახანგრძლივების მიზეზი. მართალია, სითხეს იღებს, მაგრამ ასევე იღებს მარტივ ნახშირწყლებს, რაც ფაღარათს ახანგრძლივებს. ვირუსული ფაღარათის დროს ჩვენს ნაწლავებში ზიანდება ამომფენი უჯრედები. ამ ამომფენ უჯრედებზე არის ფერმენტი, რომელსაც ჰქვია ლაქტაზა. რადგან ეს ფერმენტი ჩვენ 2-3 კვირის განმავლობაში აღარ გვაქვს, ძალიან გვიჭირს რძის პროდუქტების მიღება. როგორც კი ჩვენ რძის ნაწარმს მივიღებთ, ფაღარათი უკვე რძის ნაწარმზე გვივითარდება. ამიტომ მაქსიმალურად მოვერიდოთ რძის ნაწარმი. ფაღარათის შემთხვევაში არ დავპანიკდეთ. ჩვენ არ გვჭირდება ანტიბიოტიკები და მედიკამენტები. ბევრი სითხე მივცეთ ბავშვს. გამოვიყენოთ სპეციალური ხსნარები, რომლებიც აფთიაქში ურეცეპტოდ იყიდება. როგორც კი ფაღარათი გახდება უკონტროლო, გახდება სისხლიანი, ლორწოვანი, ტემპერატურა იქნება 38 გრადუსზე მეტი, ღებინება იქნება დღეში 3 და უფრო მეტი, ამ შემთხვევაში მივმართოთ ექიმს,“- მოცემულ საკითხზე გიორგი ღოღობერიძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დილა მშვიდობისა საქართველო“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

ყოველთვის ენდეთ საკუთარ შვილებს და მათ მიმართ კრიტიკულები ნუ იქნებით

ყოველთვის ენდეთ საკუთარ შვილებს და მათ მიმართ კრიტიკულები ნუ იქნებით

მშობლებს შვილებთან ჯანსაღი ურთიერთობების ჩამოყალიბებაში ყველაზე მეტად ბავშვის შესაძლებლობებისადმი რწმენა ეხმარებათ. მშობლებს შვილების ნდობა ძალიან უჭირთ. ისინი ფიქრობენ, რომ ბავშვებმა მათ კვალზე უნდა იარონ და მათი მითითებები შეასრულონ. თუმცა, ვინ ვართ უფროსები, რომ შვილებს ყველაფერი მივუთითოთ და ვასწავლოთ? რა ვიცით ჩვენ შვილების არჩევანის ავკარგიანობის შესახებ, რამდენად შეგვიძლია მათი არჩევანის სწორად შეფასება? მშობლის მოვალეობა შვილის გასავლელი გზის წინაღობებისგან გათავისუფლებაა და არა ამ გზის გაკვალვა.

ერთ-ერთი კომპოზიტორის დედა იხსენებს: „ჩემი შვილი ადრეული ასაკიდანვე უკრავდა ვიოლინოზე, მაგრამ მეცადინეობები არ მოსწონდა, ძალიან განიცდიდა. ვგრძნობდი, რომ ამის გამო ჩვენ შორის ურთიერთობა ძალიან დაიძაბა. შევთავაზე, რომ ვიოლონის შესწავლისთვის თავი დაენებებინა. ისიც დამთანხმდა. გარკვეული დროის შემდეგ სწავლის გაგრძელება თავად მოისურვა. ახლა ის ცნობილი კომპოზიტორია, რაც უზომოდ მახარებს.“

მშობლების ნდობა ბავშვს თავდაჯერების ამაღლებაში ეხმარება. ჩვენი ვალი არ არის შვილების ფარული ნიჭის აღმოჩენა, არამედ მათი სურვილების მხარდაჭერა. ბავშვები მშობლების კრიტიკას, უნდობლობას და ჭკუის სწავლებას ყოველთვის პროტესტით პასუხობენ. ისინი ვერ ეგუებიან, როდესაც მშობლებს მათი არ სჯერათ.

მშობლებს ეშინიათ, რომ მათი შვილები შეცდომებს დაუშვებენ. ისინი ცდილობენ ბავშვებს ცხოვრება ასწავლონ. როდესაც მშობელი გრძნობს, რომ შვილი არასწორად (მშობლის აზრით) იქცევა, ის მის გაკრიტიკებას იწყებს და ცდილობს მისი გადაწყვეტილება შეცვალოს. მშობელს სურს, რომ მისი შვილი საზოგადოებისთვის მისაღებ ქცევას ავლენდეს და საერთო წესებს ემორჩილებოდეს, მაგრამ რა ხდება მაშინ, თუ თქვენი შვილი ქვეყანას ახალი წესების შექმნისთვის მოევლინა? რატომ უნდა აიძულოთ ის, რომ არსებულ წესებს დაემორჩილოს?

მშობლებს ეშინიათ, რომ მათი შვილები სერიოზულ შეცდომებს დაუშვებენ. მათ ავიწყდებათ, რომ ერთ დროს თავადაც დამოუკიდებლობაზე ოცნებობდნენ და არ მოსწონდათ, როდესაც მშობლები მათ მიმართ უნდობლობას ავლენდნენ.

შვილებს ჩვენგან თანადგომა და მხარდაჭერა სჭირდებათ, ისინი ელიან, რომ ყოველთვის მხარს დავუჭერთ მათ მიერ მიღებულ გადაწყვეტილებებს, დავიცავთ მათ ყოველგვარი საფრთხისგან და არასდროს დავტოვებთ მარტო. მშობელს უნდა სჯეროდეს, რომ შვილს წარმატების მიღწევა და მშობლის გაბედნიერება სურს, რადგან მას მშობელზე ძვირფასი არავინ ჰყავს. ბავშვებს საკუთარი გზის პოვნა სურთ, ისინი მზად არიან ისწავლონ და განვითარდნენ. მშობლების კრიტიკა და უნდობლობა ბავშვებს არწმუნებს, რომ მათ წარმატების მიღწევა არ შეუძლიათ, ისინი ვერავის ენდობიან და არავის იმედი არ აქვთ.

მასწავლებლობა და ლიდერობა არ გუსლიხმობს, რომ მშობელმა შვილს საკუთარი აზრები თავს მოახვიოს. ბავშვის დასჯა, იზოლორება, მისთვის შეზღუდვების დაწესება და მისი საყვარელი ნივთების ჩამორთმევა ის გზა არ არის, რომელიც მას მოტივაციას შესძენს. გამუდმებული კრიტიკით და ჭკუის სწავლებით მშობელი შვილს საშიში გზისკენ მიუძღვება. ბავშვები სამყაროსადმი ნდობას კარგავენ, ისინი არც საკუთარ თავს და არც მშობლებს აღარ ენდობიან. მშობლებო, საკუთარი შვილებისთვის სიკეთე თუ გსურთ, პირველ რიგში, ნდობა ისწავლეთ. მოუსმინეთ ბავშვებს და გაიგეთ, რა სურთ მათ, მაშინაც კი, როდესაც მათი იდეები არ მოგწონთ.

მომზადებულია​ bonnieharris.com - ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

წაიკითხეთ სრულად