Baby Bag

რა იწვევს ცოლ-ქმარს შორის სექსუალურ დისჰარმონიას და როგორ უნდა მოაგვაროს წყვილმა პრობლემა? - სექსოლოგი ზურაბ მარშანია

რა იწვევს ცოლ-ქმარს შორის სექსუალურ დისჰარმონიას და როგორ უნდა მოაგვაროს წყვილმა პრობლემა? - სექსოლოგი ზურაბ მარშანია

სექსოლოგმა ზურაბ მარშანიამ სექსუალური დისფუნქციის პრობლემებზე ისაუბრა:

„ადამიანს ხშირად სჩვევია ოჯახის დანგრევის ყოფით პრობლემებზე, ყოველდღიური ცხოვრების პრობლემებზე გადაბრალება, როდესაც სინამდვილეში პრობლემა უფრო სხვა მიმართულებით არის საძებნი. სექსუალური პარტნიორების, ცოლ-ქმრის ურთიერთობა სქესობრივ ცხოვრებას ეფუძნება, უფრო სწორად, ჰარმონიზებულ სქესობრივ ცხოვრებას. როდესაც ეს ირევა სხვადასხვა მიზეზის გამო, ჩნდება პრობლემები. შესაძლოა, მამაკაცებში იყოს ლიბიდოს დაქვეითება, ერექციის დარღვევა. ქალის შემთხვევაში ხშირია ანორგაზმია, ლიბიდოს დაქვეითება. ქალის სექსუალური დისფუნქციები უფრო ფართო სპექტრით ხასიათდება. მოსაგვარებლად და სამკურნალოდაც გაცილებით უფრო ძნელია.

როდესაც ჩვენ ვლაპარაკობთ სექსუალური დისფუნქიების პრობლემაზე, ეს გულისხმობს მათ პრევენციას. როდესაც ახალგაზრდა ვიყავი, 1000 პაციენტიდან 1 იყო მხოლოდ ქალი, მაქსიმუმ 2. ქალებს რცხვენოდათ მოსვლა. აუცილებლად ფიქრობენ, რომ პირველ ღამეს, თუ გოგონა ქალწულია, იქნება ტკივილი და სისხლდენა. ამ დროს არც ერთი უნდა იყოს და არც მეორე. ეს ნიშნავს, რომ არის პათოლოგია, ვაგინიზმია და მკურნალობა სჭირდება ამას.

სქესობრივი განათლების ამაღლების მოტივაციაც დაბალია. გაცილებით მეტი ყურადღება უნდა ეთმობოდეს ამას. ჰარმონიული სექსუალური ურთიერთობის გარეშე ოჯახში ბედნიერება წარმოუდგენელია. ძალიან ხშირად ეს არის მიზეზი ოჯახის დანგრევისა და დემოგრაფიული სიტუაციის გაუარესებისა. ჩემთან სექსუალური დისფუნქციების გამო ქალების მომართვიანობა იმდენად გაიზარდა, რომ დღეს 1000 პაციენტიდან 250 ან უფრო მეტი ქალია. მე ამას მივესალმები,“- მოცემულ საკითხზე ზურაბ მარშანიამ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დილა მშვიდობისა საქართველო“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დღევანდელმა ბავშვმა არ იცის არც ბოდიში, არც გამარჯობა, არც ნახვამდის,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ მშობლებს გაძლიერებისკენ მოუწოდა და ურჩია, რომ შვილებისთვის მისაბაძ მაგალითებად იქცნენ:

„პირველ რიგში, მშობლებს ვურჩევთ, რომ თვითონ გაძლიერდნენ, მისაბაძი მაგალითები გახდნენ თავიანთი შვილებისთვის. ხანდახან ბავშვს სახლობანას ვათამაშებთ ხოლმე. მშობლის მოყოლა არ მინდა, რა ხდება სახლში. ყველაფერი ცხადია. ბავშვი ყველაფერს მოყვება როლებში, პირებში, ზუსტად იმ ტექსტებს იტყვის, რა ტექსტებიც ესმის. ბავშვისთვის მიბაძვა და ​მიბაძვით სწავლა არის ყველაზე მნიშვნელოვანი. რატომ ვერ სწავლობს აუტისტური სპექტრის ბავშვი ენას? არ გამჩნევს, იმიტომ არა, რომ არ შეუძლია.“

თამარ გაგოშიძის თქმით, მშობელს ბავშვისთვის ბოდიშის მოხდა უნდა შეეძლოს, როდესაც შეცდომას უშვებს:

„ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ როდესაც რაღაც გვეშლება და ბავშვსაც რაღაც ეშლება, ტრაგიკული სახე ამას არ მივცეთ. ბავშვს შეიძლება ბოდიში მოუხადო, რომ შეგეშალა, რომ უყვირე, რომ გამოხვედი წყობიდან. არ არის ეს შენი ავტორიტეტის დაცემა. ეს არის ძალიან მნიშვნელოვანი მაგალითი ბავშვისთვის. შენ აძლევ მას მაგალითს, რომ ბოდიში მოიხადოს. დღევანდელმა ბავშვმა არ იცის არც ბოდიში, არც გამარჯობა, არც ნახვამდის. „თუ შეიძლება“ ხომ არ იცის და არ იცის. ვინ უნდა ასწავლოს ეს? უცხო საზოგადოებაში რომ შევა, ნივთს რომ მოკიდებს ხელს და აიღებს, რომ ვეკითხებით: „თუ შეიძლება?“ მერე ისიც იმეორებს. ​ასეთი რაღაცები დაკავშირებულია ეთიკურ განვითარებასთან.“

თამარ გაგოშიძემ აღნიშნა, რომ საბავშვო ბაღმა ბავშვს უპირველესად წესების დაცვა და ჯგუფში თანამშრომლობა უნდა ასწავლოს:

„ექვს წლამდე მოვიდა ბავშვი, ინტელექტი განუვითარდა, ​სოციალურად უკვე წარმოსახვით თამაშებს უნდა თამაშობდეს. სამი წლის ასაკში ბავშვს კარგი ფანტაზია აქვს. ემპათიას ბავშვი წარმოსახვითი თამაშით, ჯგუფური თამაშით სწავლობს, წესებს მიჰყვება. ექვსი წლისთვის ეს ყველაფერი დამთავრებული უნდა იყოს. საბავშვო ბაღმა უნდა ასწავლოს ბავშვს წესის დაცვა, გჯუფში თანამშრომლობა. ბავშვები ფეხბურთს რომ თამაშობენ, ბურთს არ აწვდიან ერთმანეთს. რომ ეკითხები რატომ, ის გაიტანს გოლს და მე არ გამოვჩნდებიო, გპასუხობენ. ასე იზრდება ჩვენი თაობები.“

„სასკოლო მზაობა არ არის, რომ ბავშვმა წერა-კითხვა იცის. ახლა ჩვენ გვყავს ბავშვები, რომლებმაც ორი წლის ასაკში იციან ციფრები, ასოები, წერა და კითხვა, მაგრამ რად გინდა?! კომუნიკაცია არ შეუძლიათ, წერონ და იკითხონ. სკოლისთვის მზაობა არის მითითების შესრულება, ჯგუფის წესების მიყოლა, მოთხოვნის შესრულება. მე რომ მინდა და ისე ვაკეთებ, მაგრამ რომ არ მინდა და მაინც ვაკეთებ, აი, ეს არის ის ნახტომი, რომელიც არის სკოლასა და საბავშვო ბაღს შორის. სკოლაში მე მოთხოვნით უნდა ვაკეთებდე რაღაცებს. მე უკვე ჩემს ქცევაზე ვარ პასუხისმგებელი და მაინტერესებს ​მასწავლებელი და მშობელი რას იტყვიან ჩემს მიღწევაზე. ეს არის ძალიან სასარგებლო და ძალიან საშიში პერიოდი. ჩვენ თუ არასწორი უკუკავშირი მივეცით ბავშვს, შეიძლება თვითშეფასება საერთოდ დავუგდოთ,“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო: „განათლება უკეთესი მშობლობისთვის“

წაიკითხეთ სრულად