Baby Bag

„ზოგიერთ ქალს აქვს პირველი მშობიარობის ცუდი გამოცდილება, განმეორებით ამ გზის გავლა არ უნდა და ითხოვს საკეისროს,“- მეან-გინეკოლოგი ნიკოლოზ კინტრაია

„ზოგიერთ ქალს აქვს პირველი მშობიარობის ცუდი გამოცდილება, განმეორებით ამ გზის გავლა არ უნდა და ითხოვს საკეისროს,“- მეან-გინეკოლოგი ნიკოლოზ კინტრაია

მეან-გინეკოლოგმა ნიკოლოზ კინტრაიამ ქალებში მშობიარობის მიმართ არსებული შიშების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ მშობიარობა ფიზიოლოგიური პროცესია და ქალისთვის რისკს არ წარმოადგენს:

„მშობიარობა ფიზიოლოგიური პროცესია და რისკი არ არის. ის ნორმალურია და ქალის ორგანიზმი მომზადებულია ამისთვის, თუ სწორად არის ნამართი ანტენატალური პერიოდი. მშობიარობის დროს დაბალი რისკის ქვეშ რომ იყოს ქალი, ამისთვის აუცილებელია ანტენატალური პერიოდის სწორად მართვა. ყოველთვის ვეუბნები ხოლმე ჩემს პაციენტებს, რომ ნაყოფზე გარკვეულწილად პასუხს აგებს ის, ვინც მართა ანტენატალური პერიოდი. ვისაც უნდა, რომ იმშობიაროს ჩემთან, ვცდილობ, რომ ანტენატალური მეთვალყურეობის დროსაც იყოს ჩემთან.

მშობიარობის დროს არის იქ რაღაც ნიუანსები, რომელსაც აუცილებლად უნდა ყურადღების მიქცევა. მშობიარობა დიდ რისკთან არ არის დაკავშირებული. ეს საუბარი იქითკენ მიმყავს, რომ საკეისრო არ არის მარტივი გამოსავალი და ალტერნატივა მშობიარობის. ფიზიოლოგიური მშობიარობა სჯობს და თუ რისკებზეა საუბარი, უფრო ნაკლებ რისკთან არის დაკავშირებული ფიზიოლოგიური მშობიარობა, ვიდრე საკეისრო კვეთა.

სამწუხაროდ, გამოცდილებაც სხვადასხვაა. ზოგიერთ ქალს აქვს ცუდი გამოცდილება პირველ მშობიარობასთან დაკავშირებით. რთული მშობიარობა ჰქონდა, გართულდა რაღაც, მაშა დასჭირდა ან ვაკუუმი დასჭირდა. ქალს ეშინია განმეორებით ამ გზის გავლა და ითხოვს საკეისროს გაკეთებას. მათთან ცალკე არის სამუშაო ანტენატალურ პერიოდში. განმეორებით მშობიარეებს წესით და რიგით გამოცდილება უფრო დადებითი აქვთ ხოლმე. ამერიკელები იყენებენ ამ გამოცდილებას და მრავალჯერ ნამშობიარები ქალი ხშირად ესწრება მშობიარობას. მას არ აქვს არანაირი სამედიცინო განათლება, უბრალოდ გამოცდილება აქვს მშობიარობის და პირველმშობიარეს ეხმარება მშობიარობის დროს,“- მოცემულ საკითხზე ნიკოლოზ კინტრაიამ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

გაიცანით 12 წლის თაკო კონცელიძე, რომელმაც ლეიკემია დაამარცხა და ახლა საკუთარი ნამუშევრების გაყიდვით სხვა ბავშვებს ეხმარება

გაიცანით 12 წლის თაკო კონცელიძე, რომელმაც ლეიკემია დაამარცხა და ახლა საკუთარი ნამუშევრების გაყიდვით სხვა ბავშვებს ეხმარება

12 წლის თაკო კონცელიძემ ლეიკემია დაამარცხა და ახლა სხვა ბავშვების დახმარებას ცდილობს, რომლებიც დაავადების დასამარცხებლად იბრძვიან. თაკო ხატავს და ლამაზ აქსესუარებს ამზადებს, რომლებსაც ყიდის, შემოსული თანხით კი ბავშვებს ეხმარება:

„მე ვარ თაკო კონცელიძე, 12 წლის, ვარ ბათუმიდან, ამჟამად ვცხოვრობ რუსთავში. მე ძალიან მიყვარს ხატვა. ჩემთვის ძალიან რთული იყო, როდესაც გავიგე ლეიკემიის შესახებ. ბევრი არაფერი არ ვიცოდი ამ დაავადებასთან დაკავშირებით. არ მჯეროდა, რომ ეს მე დამემართა. განერვიულებული ვიყავი, უმიზეზოდ ვეჩხუბებოდი ყველას. ვხვდებოდი, რომ ეს კარგი საქციელი არ იყო, მაგრამ ჩემდა უნებურად ხდებოდა ეს.

5 წლის ვიყავი, როდესაც წავიქეცი სოფელში, გამიჩნდა სილურჯეები. მივედით ბათუმში, იქ დამიდგინეს ლეიკემია და გადმოგვამისამართეს თბილისის იაშვილის კლინიკაში. ყოველთვის მაძლიერებდა ის ფაქტი, რომ ოჯახის წევრები, ახლობლები ჩემს გვერდით იყვნენ, ყოველთვის მამხნევებდნენ. ჩემს თავსაც ამიტომ შემოვუძახე, რომ კარგად უნდა გავმხდარიყავი. მკურნალობის დროს მხარში მედგა დედა, მამშვიდებდა, მაწყნარებდა, გულში მიკრავდა, სულ ცდილობდა გავემხიარულებინე, მაგრამ მაინც ცოტა ვნერვიულობდი ხოლმე. ყველაზე მნიშვნელოვანია, რომ გჯეროდეს შენი თავის, რომ შეუძლებელი არაფერია. როდესაც ოჯახის წევრები გიდგანან გვერდში, შეუძლებელია, რომ მათ გამო მაინც არ გახდე კარგად.

დაავადებასთან ბრძოლის პერიოდში შემოიჭრა ჩემს ცხოვრებაში ხელოვნება. იაშვილში ხელოვნების მასწავლებლები გვასწავლიდნენ ხატვას. ძირითადად მიყვარს პორტრეტების ხატვა, მაგრამ პორტრეტებს უფრო ჩანახატებისთვის ვხატავ. რასაც ხშირად ვხატავ არის პეიზაჟები, ბუნება. იაშვილში სტუმრები რომ მოდიოდნენ, წვრილმან საჩუქრებს რომ გვირიგებდნენ, თითოეული საჩუქარი უდიდეს ბედნიერებას მანიჭებდა. მინდა, რომ ბავშვები ისეთი ბედნიერები იყვნენ, როგორიც მე ვიყავი მაშინ. მივხვდი, რომ ჩემი ნახატებითა და დამზადებული აქსესუარების გაყიდვით შემეძლო მათი დახმარება და გაბედნიერება. როდესაც პირველად გავყიდე ნახატი, ძალიან ბედნიერი ვიყავი, რადგან ვხვდებოდი, რამხელა ბედნიერებას მივანიჭებდი პატარებს, რომლებიც იაშვილში მკურნალობენ. შემოსულ თანხას ვრიცხავ დიტო ცინცაძის სახელობის ფონდში, რომელიც ეხმარება ლეიკემიით დაავადებულ ბავშვებს. მე ასევე დავეხმარე ჩემს მოსახელე გოგონას, რომელიც ამჯერად თურქეთში მკურნალობს. ვფიქრობ, ჩემ მიერ გადარიცხული ფული დიდი არაფერია, მაგრამ იმედია ეს მათ რაღაცაში დაეხმარება და მათ მალე გამოჯანმრთელებაში ხელს შეუწყობს.

როდესაც ექიმებმა მითხრეს, რომ ჯანმრთელი ხარო და გამწერეს, ეს დღე იყო ჩემი დაბადების დღე. უბედნიერესები ვიყავით. უდიდესი ტორტი მივართვით ექიმებს. ჩემი თავის ვირწმუნე, რომ შეუძლებელი არაფერია,“ - თავისი ისტორიის შესახებ თაკო კონცელიძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დილა მშვიდობისა საქართველო“

წაიკითხეთ სრულად