„ყველაზე მეტად გული მწყდება, როდესაც ბავშვს არ აჭმევენ ძუძუს. ეს კიდევ ცალკე თემაა. ძუძუთი კვების დროს ოქსიტოცინი გამოიყოფა ქალის ორგანიზმში, ასევე ბავშვის ორგანიზმშიც. ეს სიყვარულის ჰორმონია. საოცრება არის ის, თუ როგორ იცვლება რძე ბავშვის კვებისას. როდესაც დედის ორგანიზმში აღარ არის ბავშვი და ბავშვი ავადობს, რძის შემადგენლობა იცვლება იმგვარად, რომ იმუნიტეტს გადასცემს ისეთ ნივთიერებებს, რომელიც ანთებას ებრძვის. დედას რძეში ძალიან ბევრი იმუნოგლობულინი აქვს. ეს იმუნოგლობულინი იმ ტიპისაა, რა ინფექციაც აქვს ბავშვს. ის ზუსტად მორგებულია იმას, რაც სჭირდება ბავშვს.
დილით, შუადღეს და საღამოს რძე იმ შემადგელობისაა, რაც ბავშვს სჭირდება. ღამის რძეში სხვა შემადგენლობაა, დღის განმავლობაში - სხვა. ეს წყვილი დედისა და ბავშვის ურთიერთობას არ წყვეტს მას შემდეგ, რაც უკვე ერთად აღარ არიან. საოცრებაა დედისა და შვილის ურთიერთობა,“- აღნიშნა ვერიკო ბაზიარმა.
წყარო: „პულსი“
.jpeg)
