Baby Bag

„ბავშვმა იცის თვითონ მისი სიმაძღრის ზღურბლი, მას საკვები არ უნდა დავაძალოთ,“ - ბავშვთა ენდოკრინოლოგი ეკატერინე კვარაცხელია

„ბავშვმა იცის თვითონ მისი სიმაძღრის ზღურბლი, მას საკვები არ უნდა დავაძალოთ,“ - ბავშვთა ენდოკრინოლოგი ეკატერინე კვარაცხელია

ბავშვთა და მოზარდთა ენდოკრინოლოგმა ეკატერინე კვარაცხელიამ ბავშვებში ჭარბი წონის გამომწვევ ფაქტორებზე ისაუბრა და მშობლებს მოუწოდა ბავშვებს საკვები არ დააძალონ:

„ვიცით, რომ ძუძუთი კვება ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ფაქტორია. როდესაც ჩვენთან მოდის პაციენტი სხეულის ჭარბი მასით, აუცილებლად ვეკითხებით ძუძუთი კვების არსებობას ანამნეზში. ვიცით, რომ მინიმუმ ექვს თვემდე უნდა იყოს ძუძუთი კვება. ეს არის ერთ-ერთი პრევენციული ღონისძიება.

მნიშვნელოვანია 1 წლამდე პერიოდში მშობლის მიერ ბავშვის კვებითი ქცევის ჩამოყალიბება და ბავშვისთვის საკვების დაძლება. ეს უნდა იცოდეს ყველა მშობელმა, რომ ბავშვმა იცის თვითონ მისი სიმაძღრის ზღურბლი. მას არ უნდა დავაძალოთ იმაზე მეტი საკვები, ვიდრე თავად უნდა. რას შეჭამს ბავშვი, ეს არის მშობელზე დამოკიდებული, მაგრამ რამდენს შეჭამს, ეს უნდა გადაწყვიტოს ბავშვმა. რა თქმა უნდა, იგულისხმება რაციონალურ ფარგლებში.

არიან ბავშვები, რომლებიც უკიდურესად მცირე ულუფებით იკვებებიან, მაგრამ უხშირეს შემთხვევაში ბავშვი ამას თვითონ აკონტროლებს. თუ ბავშვი ჭარბად იკვებება, მისი ყურადღება უნდა გადავიტანოთ. თუ ის მუდმივად სახლშია და მაცივართანაა, ამის რეგულირება უნდა მოხდეს. ის ფიზიკურად უნდა დავტვირთოთ და აბსოლუტურად სხვა გარემოში გავიყვანოთ, სადაც არ ახსენდება საკვები. მნიშვნელოვანია, რითი წაიხემსებს ბავშვი. ეკრანთან გატარებული დრო აუცილებლად პირდაპირპროპორციულია სხეულის მასის ინდექსის. თუ ბავშვი ეკრანთან ერთ საათზე ნაკლებ დროს ატარებს, ჭარბი წონის რისკი გაცილებით ნაკლებია. თუ ბავშვი 2-3-4 საათზე მეტს ატარებს ეკრანთან, იქ ძალიან იმატებს სიმსუქნისა და ჭარბი წონის რისკი,“- მოცემულ საკითხზე ეკატერინე კვარაცხელიამ „ტელეკომპანია პირველის“ გადაცემაში „შუადღე Live” ისაუბრა.

წყარო: ​„შუადღე Live”

შეიძლება დაინტერესდეთ

რატომ არ აწყობენ იაპონელი ბავშვები ისტერიკას?

რატომ არ აწყობენ იაპონელი ბავშვები ისტერიკას?

იაპონელი ხალხის თვისებები მსოფლიოში ბევრ ადამიანს აღაფრთოვანებს. ისინი უდიდეს ტრაგედიებს შესაშური სტოიციზმით ხვდებიან. იაპონელები საკუთარ თავზე კონტროლს თითქმის არასდროს კარგავენ. ისინი სხვებისადმი ყოველთვის პატივისცემას იჩენენ და სამსახურეობრივი მოვალეობის შესრულებისასაც ეთიკურ ნორმებს არასდროს ღალატობენ.

იაპონელი ზრდასრულების მსგავსად ბავშვებიც ძალიან მშვიდები და გაწონასწორებულები არიან. ისინი ისტერიკას არ აწყობენ და საკუთარ თავზე კონტროლს არ კარგავენ. როგორ ახერხებენ იაპონელები ბავშვებში მსგავსი დისციპლინის ჩამოყალიბებას? ჩვენს სტატიაში სწორედ ამ საკითხს განვიხილავთ.

იაპონიაში ოჯახის სხვადასხვა თაობის წარმომადგენლებს შორის განსაკუთრებული ურთიერთობაა ჩამოყალიბებული. მოხუცებსა და ახალგაზრდებს შორის ურთიერთობა ემპათიური და სიყვარულით სავსეა. იაპონელები თვლიან, რომ მოხუცებს უდიდესი სიბრძნე აქვთ და მათ ყურადღებით უნდა უსმინონ. თავის მხრივ, ასაკოვანი ადამიანები ბავშვებს ზრდასრულებივით ექცევიან. ისინი ბავშვების ცხოვრებაში წინამძღოლის როლს ასრულებენ და არა ინსპექტორის ან დამსჯელის. ეს ყოველივე უფროსებსა და ბავშვებს შორის ჰარმონიული ურთიერთობის ჩამოყალიბებას უწყობს ხელს.

იაპონელებს დიდი ოჯახებისადმი უდიდესი პატივისცემა აქვთ, თუმცა არსებობს საზღვრები, რომლებსაც მკაცრად იცავენ. მათთვის მიუღებელია, რომ ბავშვის აღზრდასა და მოვლაზე პასუხისმგებლობა ბებია-ბაბუას დაეკისროს, მხოლოდ იმიტომ, რომ მშობლებს დრო არ აქვთ.

იაპონელები თვლიან, რომ ბავშვთან დამოკიდებულება მოსიყვარულე უნდა იყოს. ისინი ნეგატიურად უყურებენ ყვირილს. მშობლები ბავშვებს სამყაროსთან ურთიერთობას და სხვების გრძნობების დაფასებას ასწავლიან. როდესაც ბავშვი ცუდად იქცევა, იაპონელი მშობლები უკმაყოფილებას ჟესტით ან მზერით გამოხატავენ. ამგვარად ისინი ბავშვს მიანიშნებენ, რომ მისი ქცევა მიუღებელია. ისინი ხშირად იყენებენ ფრაზებს: „შენ მას ატკენ,“ „შენ ის დააზიანე.“ ბავშვი ხვდება, რომ მისმა ქცევამ სხვას ზიანი მიაყენა. მსგავსი ფორმულა ნივთების მიმართაც გამოიყენება. თუ ბავშვი თოჯინას გატეხავს, იაპონელი მშობელი მას ეტყვის, რომ თოჯინას ეტკინა და დაზიანდა. ის არ გამოიყენებს სიტყვას „გატყდა.“ ბავშვები ნივთების პატივისცემას სწორედ ასე სწავლობენ.

იაპონელები დიდ მნიშვნელობას ანიჭებენ ბავშვთან ერთად დროის ხარისხიანად გატარებას. იაპონიაში იშვიათია შემთხვევები, როდესაც ბავშვი ბაღში 3 წლამდე ასაკში მიჰყავთ. პატარები დროის უდიდეს ნაწილს დედებთან ერთად ატარებენ. იაპონელი მშობლებისთვის მნიშვნელოვანია შვილთან საუბარი.

იაპონელები ხშირად მართავენ ოჯახურ სადილებს, სადაც ბავშვებს წინაპრების ისტორიებს და ოჯახის თავგადასავლებს უამბობენ. მსგავსი შეკრებები ბავშვს ოჯახისადმი მიკუთვნებულობის განცდას უჩენს. გარემო, რომელიც იაპონელი ბავშვების ირგვლივ არის შექმნილი, მათ ამბოხების საფუძველს ნაკლებად აძლევს, რის გამოც ისინი ისტერიკებს არ აწყობენ. იაპონელ ბავშვებს უფროსებისგან ყურადღება არ აკლიათ. ისინი მიჩვეული არიან წესრიგს, სადაც ყველა ადამიანს თავისი ადგილი და როლი აქვს. ეს ყოველივე ბავშვს სიმშვიდეს ანიჭებს და ემოციური აფეთქებებისკენ ნაკლებას მიდრეკილს ხდის.

წყარო: ​exploringyourmind.com 

წაიკითხეთ სრულად